IPPP1-443-552/07-6/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2007 r. (data wpływu 22 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego dla dostawy działki gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2007 r. (data stempla pocztowego) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego dla dostawy działki gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca mieszka i pracuje w Wiedniu. Od 1993 r. jest współwłaścicielem gruntu, nabytego w drodze darowizny. W roku 1994 grunt ten został przeznaczony (jeszcze nie przekształcony) pod zabudowę wielokubaturową i usługi. Na przedmiotowym gruncie Strona nie prowadziła działalności rolniczej i nie dokonywała dostaw produktów rolnych oraz nie była i nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów usług. Część gruntu została w 2004 r. wykupiona przez gminę pod poszerzenie pasa drogowego drogi krajowej. W bieżącym roku znalazł się nabywca, chcący kupić całość udziału Strony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży części gruntu, który jest własnością Strony należny będzie podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, dostawa gruntu nie podlega opodatkowaniu. W opinii Strony, grunt stanowi majątek osobisty, jego sprzedaż jest czynnością jednorazową i niezwiązaną z żadną działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa wyżej, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarem, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są również grunty.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje wówczas, jeżeli zostaną spełnione przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy (w tym przypadku grunty) - i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającego w takim charakterze.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku dostaw gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. O budowlanym przeznaczeniu gruntów decyduje przeznaczenie gruntu wynikające decyzji właściwych władz dokonujących przekwalifikowania gruntów na cele budowlane, z założeń określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku kwalifikacja wynikająca ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Z treści wniosku wynika, iż przeznaczeniem gruntu mającego być przedmiotem dostawy jest zabudowa wielokubaturowa i usługi. Jak wynika z powyższego, dostawa gruntu niezabudowanego przeznaczonego, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, pod zabudowę rodzi powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług ze stawką 22% (art. 41 ust. 1 ustawy).

Jednakże jak wynika z przytoczonych wcześniej przepisów, sprzedaż gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy sprzedawcy można przypisać znamiona działalności gospodarczej (handlowej) prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwość" ani "handlowiec", przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć (zamysł, projekt, cel) powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik planował dokonywać czynności wielokrotnie. Opodatkowaniu podlega chociażby jednorazowa czynność spełniająca kryteria zaliczenia jej do tak rozumianego pojęcia handel, czyli zrealizowana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru, poprzedzonej zakupem dokonanym w celu jego odsprzedaży, wskazująca na zamiar jej kontynuacji w tej formie.

Wnioskodawca niebędący osobą prowadzącą działalność gospodarczą, w drodze darowizny, od ciotki i wuja nabył działkę stanowiącą część ich gruntu rolnego, który chcieli zbyć z uwagi na niemożliwość otrzymania świadczenia rentowego ze względu na posiadanie zbyt dużej ilości gruntu. Przedmiotową działkę podzielono. Część gruntu została wykupiona przez gminę z przeznaczeniem na poszerzenie pasa drogowego drogi krajowej. Pozostałą część Podatnik zamierza sprzedać w całości. Strona nie była podatnikiem podatku od towarów i usług, a także, w związku z nabyciem gruntu, nie korzystała z odliczenia podatku naliczonego. Mający być przedmiotem zbycia grunt budowlany, nie został nabyty z zamiarem odsprzedaży. Przedstawione zdarzenie przyszłe nie wskazuje na zamiar nadania czynnościom tym zorganizowanego charakteru, co jest warunkiem uznania tych czynności za działalność gospodarczą. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż taka sprzedaż działki stanowić będzie wyłącznie wykonywanie przysługującego Stronie prawa własności, a zatem Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Powyższa analiza przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego sprawy wskazuje, iż o ile sprzedaż działki o charakterze budowlanym wskazuje na wystąpienie przesłanki wyznaczającej powstanie obowiązku podatkowego o charakterze przedmiotowym, to Wnioskodawca nie posiada statusu podatnika, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Dostawa nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę, nabytej w drodze darowizny, na której Wnioskodawca nie prowadził działalności rolniczej, nie kwalifikuje tej czynności jako działalności gospodarczej podejmowanej w celach zarobkowych. Zatem, dostawa ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.