IPPP1/443-550/14-2/ISZ - Uznanie przejazdów z miejsca pracy do miejsca zamieszkania za przejazdy służbowe.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2014 r. (data wpływu 16 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodami służbowymi (wielozadaniowy, van) o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy - jest prawidłowe,

* uznania, wykorzystywania przez pracowników Spółki samochodów służbowych do dojazdów z miejsca pracy do miejsca zamieszkania i odwrotnie, za przejazdy służbowe - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodami służbowymi (wielozadaniowy, van) o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy oraz uznania, wykorzystywania przez pracowników Spółki samochodów służbowych do dojazdów z miejsca pracy do miejsca zamieszkania i odwrotnie, za przejazdy służbowe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie dostawy filtrów i części zamiennych do samochodów. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca posiada samochody, których dowody rejestracyjne posiadają adnotację VAT-1 i kwalifikowane są jako pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van (dalej: Samochody Służbowe). Dodatkowe badania techniczne poszczególnych Samochodów Służbowych przeprowadzono w latach 2006-2013 i zostały one potwierdzone zaświadczeniami wydanymi przez okręgowe stacje kontroli pojazdów.

Z powyższych zaświadczeń wynika, iż Samochody Służbowe odpowiadają warunkom technicznym przewidzianym dla VAT-1. W Samochodach Służbowych nie dokonywano żadnych zmian.

W związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, Wnioskodawca powierzył swoim pracownikom Samochody Służbowe na podstawie pisemnych umów (dalej: Umowy), zgodnie z którymi pracownicy ci zobowiązali się do używania Samochodów Służbowych wyłącznie w celu wykonywania obowiązków pracowniczych.

Obowiązek używania Samochodów Służbowych przez pracowników Wnioskodawcy jedynie w celach służbowych wynika także z obowiązującego u Wnioskodawcy Regulaminu korzystania z samochodów służbowych (dalej: Regulamin), który stanowi ponadto, że:

* miejscem parkowania samochodu służbowego jest w każdym przypadku miejsce zamieszkania pracownika korzystającego z Samochodu Służbowego;

* przejazdy pomiędzy miejscem pracy a miejscem parkowania Samochodu Służbowego są przejazdami wykonywanymi w celach służbowych (spod domu pracownik od razu jedzie wykonywać obowiązki służbowe, np. dojazd na spotkanie z kontrahentem, po zakupy handlowe, do urzędu, po dostawę towaru, pracownik pozostaje mobilny).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego (100%) odliczania podatku naliczonego wynikającego z wydatków Wnioskodawcy związanych z Samochodami Służbowymi (tekst jedn.: wydatków o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zdaniem Wnioskodawcy;

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego (100%) odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków Wnioskodawcy związanych z Samochodami Służbowymi (tekst jedn.: wydatków o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) (dalej: Ustawa o VAT), do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust, 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Z art. 86a ust. 3 Ustawy o VAT, wynika, że w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, przysługuje mu prawo do pełnego (100%) odliczenia podatku naliczonego wynikającego wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

W opinii Wnioskodawcy, spełnia on warunek określony w powyższym przepisie, w związku z czym przysługuje mu prawo do pełnego (100%) odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z Samochodami Służbowymi.

Zgodnie bowiem z art. 86a ust. 4 Ustawy o VAT, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Użyte w powyższym przepisie określenie "lub" oznacza, że aby dany pojazd samochodowy mógł być uznany za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, wystarczy spełnienie wymogów określonych w pkt 1 bądź w pkt 2. Warunki powyższe nie muszą być spełnione łącznie, aby domniemanie zawarte w tym przepisie chroniło Wnioskodawcę.

Samochody Służbowe Wnioskodawcy należy uznać za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, z uwagi na spełnianie warunków opisanych w art. 86a ust. 4 pkt 2 Ustawy o VAT.

Należy mieć bowiem na uwadze, że z art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a Ustawy o VAT wynika, że do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

Zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312) dalej: Ustawa Nowelizująca - druk sejmowy nr 2095 - zamieszczonym na stronie internetowej Sejmu: http://orka.sejm.gov.pl//Druki7ka.nsf/0/94055BFFE57407D9C1257C6F00567026/%24File/2095-uzas.docx:

"Druga grupa pojazdów ustawowo uznanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu - to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich przeznaczenie do celów gospodarczych: wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny. W ocenie projektodawcy kryteria takie - wśród obecnie obowiązujących wyłączeń z ograniczenia odliczenia - spełniają bezdyskusyjnie następujące pojazdy (wskazane w ust. 9), przeznaczone typowo do przewozu ładunków lub wykorzystania zgodnie ze swoim przeznaczeniem gospodarczym;

* pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van".

Także Ministerstwo Finansów w wyjaśnieniach pt."Nowe Zasady odliczania podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi", zamieszczonych na stronie internetowej Ministerstwa Finansów: http://www.finanse.mf.gov.pl wskazuje, że: "Druga grupa pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W drugiej grupie mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Do tej grupy pojazdów zalicza się następujące pojazdy:

* pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van".

Tak więc pojazdy samochodowe kwalifikowane jako pojazdy o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a Ustawy o VAT, są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a Ustawy o VAT, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 86a ust. 10 pkt 1) Ustawy o VAT).

Z kolei z art. 9 ust. 3 Ustawy Nowelizującej wynika, że zaświadczenia o przeprowadzonym przez okręgową stację kontroli pojazdów dodatkowym badaniu technicznym wydanym przed dniem 1 kwietnia 2014 r. dla pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van, zachowują swoją ważność stosowania nowych przepisów (tekst jedn.: Ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r.), o ile w pojazdach tych nie zostały wprowadzone zmiany skutkujące niespełnieniem warunków technicznych uprawniających do pełnego odliczenia podatku VAT.

Dowody rejestracyjne Samochodów Służbowych Wnioskodawcy posiadają adnotację VAT-1 i kwalifikowane są jako pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van. Dodatkowe badanie techniczne poszczególnych Samochodów Służbowych przeprowadzone zostały w latach 2006-2013 i zaświadczeń wydanych przez okręgowe stacje kontroli pojazdów wynika, że Samochody Służbowe odpowiadają warunkom technicznym przewidzianym dla VAT-1.

W Samochodach Służbowych nie dokonano ponadto żadnych zmian, w związku z czym w przypadku Samochodów Służbowych Wnioskodawcy będzie miał zastosowanie przytoczony powyżej art. 9 ust. 3 Ustawy Nowelizującej. Aby Wnioskodawcy przysługiwało prawo do pełnego (100%) odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków Wnioskodawcy związanych z Samochodami Służbowymi, Wnioskodawca nie musi zatem ponownie dokonać dodatkowych badań technicznych Samochodów Służbowych - badania te zostały bowiem przeprowadzone w poszczególnych Samochodach Służbowych w latach 2006-2013.

Mając ponadto na uwadze treść zawieranych przez Wnioskodawcę z pracownikami Umów oraz Regulaminu odnośnie miejsca parkowania samochodu służbowego oraz przejazdów pomiędzy miejscem pracy a miejscem parkowania Samochodu Służbowego (szczegółowo przytoczonych w opisie stanu faktycznego), należy stwierdzić, iż treść Umów oraz Regulaminu nie powoduje utraty przez Wnioskodawcę prawa do pełnego (100%) odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków Wnioskodawcy związanych z Samochodami Służbowymi z uwagi na to, że:

* parkowanie przez pracownika Samochodu Służbowego w miejscu zamieszkania pracownika a także przejazd pomiędzy miejscem pracy, a miejscem parkowania Samochodu Służbowego należy kwalifikować jako przejazdy służbowe, a dodatkowo

* do uznania że pojazd wykorzystywany jest wyłącznie do działalności gospodarczej wystarczy zakwalifikowanie danego pojazdu jako jednego z wymienionych w art. 86a ust. 9 pkt 1 Ustawy o VAT.

Wnioskodawcy przysługuje zatem prawo do pełnego (100%) odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków Wnioskodawcy związanych z Samochodami Służbowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej:

* prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodami służbowymi (wielozadaniowy, van) o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy - jest prawidłowe,

* uznania, wykorzystywania przez pracowników Spółki samochodów służbowych do dojazdów z miejsca pracy do miejsca zamieszkania i odwrotnie, za przejazdy służbowe - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Należy zaznaczyć, że od 1 kwietnia 2014 r., kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z tymi pojazdami zostały uregulowane w przepisach art. 86a ust. 1-10 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Na mocy art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Mocą art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Na podstawie art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

Zgodnie z ust. 10 pkt 1 powołanego artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, wskazano, że dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, jeżeli przed terminem najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego lub przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest przedmiotem dostawy, dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone nie później niż przed dniem dokonania dostawy.

Stosownie do ust. 3 cyt. artykułu, zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r., paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie dostawy filtrów i części zamiennych do samochodów. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca posiada samochody, których dowody rejestracyjne posiadają adnotację VAT-1 i kwalifikowane są jako pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van (dalej: Samochody Służbowe). Dodatkowe badania techniczne poszczególnych Samochodów Służbowych przeprowadzono w latach 2006-2013 i zostały one potwierdzone zaświadczeniami wydanymi przez okręgowe stacje kontroli pojazdów. Z zaświadczeń tych wynika, że Samochody Służbowe odpowiadają warunkom technicznym przewidzianym dla VAT-1. W Samochodach Służbowych nie dokonywano żadnych zmian.

Na tle tak przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy przysługuje mu prawo do pełnego (100%) odliczania podatku naliczonego wynikającego z wydatków Wnioskodawcy związanych z Samochodami Służbowymi (tekst jedn.: wydatków o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 4 w związku z art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy o VAT. Z treści ww. przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem (w tym leasingiem operacyjnym) i eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, wprowadzania regulaminów, zasad używania tych pojazdów. Posiadanie takiej dokumentacji nie determinuje pełnego prawa do odliczenia, a elementem decydującym jest rodzaj pojazdu określony w art. 86a ust. 3 ustawy. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Zgodnie z powołanym w niniejszej interpretacji art. 9 ust. 3 ustawy nowelizującej, zaświadczenia wydane przed dniem 1 kwietnia 2014 r. dla pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van, zachowują swoją ważność dla potrzeb stosowania nowych przepisów, o ile w pojazdach tych nie zostały wprowadzone zmiany skutkujące niespełnieniem warunków technicznych uprawniających do pełnego odliczenia podatku VAT.

Tym samym Spółka nie jest zobowiązana do ponownego przeprowadzenia dodatkowego badania technicznego do poszczególnych Samochodów Służbowych. Badania techniczne, które przeprowadzono w latach 2006-2013 i które to zostały potwierdzone zaświadczeniami wydanymi przez okręgowe stacje kontroli pojazdów, zachowują swoją ważność.

Z uwagi na powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca posiada pełne prawo do odliczenia w wysokości 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących wydatków o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy, związanych z Samochodami Służbowymi, tj. wydatków dotyczących:

Ponadto, w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu wykorzystywanego do napędu wskazanych pojazdów wykorzystywanych wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, należy zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje również pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem paliw silnikowych do samochodów służbowych (innych niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van). W świetle art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy, samochody te (takie jak posiadane przez Wnioskodawcę), są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, a ich ewentualny użytek do celów prywatnych jest niewielki i nieistotny.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w części dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodami służbowymi (wielozadaniowy, van) o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy, należy uznać za prawidłowe.

We własnym stanowisku w sprawie Spółka wskazuje, że parkowanie przez pracownika Samochodu Służbowego w miejscu zamieszkania pracownika a także przejazd pomiędzy miejscem pracy, a miejscem parkowania Samochodu Służbowego należy kwalifikować jako przejazdy służbowe.

W tym miejscu wskazać należy, że jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Stosownie do art. 8 ust. 5 ustawy, przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

Na podstawie art. 8 ust. 6 ustawy, w przypadku o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przy których nabyciu, imporcie lub wytworzeniu kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

- nie więcej jednak niż odpowiednio 5000 zł lub 6000 zł, nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1.

Na potrzeby ust. 1 przepis art. 8 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się odpowiednio (art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej).

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że miejscem parkowania samochodu służbowego jest w każdym przypadku miejsce zamieszkania pracownika korzystającego z Samochodu Służbowego. Natomiast we własnym stanowisku w sprawie Wnioskodawca stwierdził, że parkowanie przez pracownika Samochodu Służbowego w miejscu zamieszkania pracownika a także przejazd pomiędzy miejscem pracy, a miejscem parkowania Samochodu Służbowego należy kwalifikować jako przejazdy służbowe.

Jednakże, w analizowanej sprawie, gdy pracodawca udostępnia pracownikom samochody służbowe, z przeznaczeniem na dojazdy do pracy i z pracy, to świadczy on na ich rzecz usługę. Usługa ta służy celom prywatnym pracownika, gdyż to pracownik bez względu na odległość od miejsca pracy, ma zadbać o to w jaki sposób "dostanie się" na ustaloną z pracodawcą godzinę. Pracodawca nie ma obowiązku zapewnienia pracownikowi transportu do pracy. Jeżeli jednak dobrowolnie ułatwia dotarcie z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, niewątpliwie świadczy usługę na rzecz pracownika. Ponieważ określenie sposobu, w jaki pracownik stawia się do pracy nie należy do sfery zainteresowań i obowiązków pracodawcy (jest to prywatna sprawa pracownika), to przekazanie samochodu na ten cel zaspokaja osobiste potrzeby pracownika.

W ocenie tut. organu proponowane przez Spółkę rozwiązanie - udostępnienie samochodu służbowego w celu dojazdu do/z pracy w celu zapewnienia miejsca parkowania samochodu, a także przejazd pomiędzy miejscem pracy, a miejscem parkowania Samochodu Służbowego-przede wszystkim sprzyja wygodzie pracownika, który nie musi we własnym zakresie organizować sobie środka transportu do pracy.

Należy zatem stwierdzić, że dojazd pracownika do pracy lub do miejsca parkowania Samochodu Służbowego nie ma związku z działalnością gospodarczą pracodawcy. Zapewnienie ułatwienia w tym zakresie ze strony pracodawcy realizuje cel prywatny (niewynikający ze stosunku pracy) pracownika, nie zaś gospodarczy pracodawcy.

W konsekwencji, z uwagi na powołane wyżej regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca dobrowolnie ułatwia dotarcie z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, jednocześnie nie oczekując ekwiwalentu za powierzenie auta, to niewątpliwie świadczy nieodpłatną usługę na rzecz pracownika, podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie, jak wynika z cyt. wyżej przepisów, wyłączenie z opodatkowania dotyczy użytku na cele inne niż działalność gospodarcza samochodów służbowych "nabytych" (używanych w przedsiębiorstwie), w stosunku do których przysługiwało ograniczone odliczenie VAT.

W konsekwencji, z uwagi na powołane wyżej regulacje prawne oraz opis sprawy należy stwierdzić, że nieodpłatne udostępnianie pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych (przejazdy z miejsca pracy do miejsca zamieszkania i odwrotnie), które posiada Wnioskodawca, w przypadku gdy przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w zw. z nabyciem tych samochodów (używaniem), podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydawanej interpretacji jest zobowiązany do oceny stanowiska Wnioskodawcy w pełnym zakresie. Zatem należało uznać, że przedstawione przez Spółkę stanowisko w części dotyczącej uznania, wykorzystywania przez pracowników Spółki samochodów służbowych do dojazdów z miejsca pracy do miejsca zamieszkania i odwrotnie, za przejazdy służbowe jest nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności prawidłowości przyporządkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności do czynności opodatkowanych stawką w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.