IPPP1/443-525/12-2/PR - VAT w zakresie nieodpłatnego wykorzystania samochodów na cele prywatne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2012 r. (data wpływu 21 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego wykorzystania samochodów na cele prywatne - jest prawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego wykorzystania samochodów na cele prywatne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności, Bank świadczy za wynagrodzeniem usługi finansowe na rzecz klientów indywidualnych i instytucjonalnych. W zdecydowanej większości przypadków są to usługi zwolnione z VAT. Jednocześnie, Bank wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu VAT m.in. usługi faktoringowe, usługi najmu powierzchni biurowej. W odniesieniu do zakupów mających bezpośrednio związek wyłącznie ze sprzedażą zwolnioną albo sprzedażą opodatkowaną VAT, Bank odpowiednio nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od tych zakupów bądź ma prawo do odliczenia całej kwoty VAT. W przypadku, dokonania zakupów, których nie można zakwalifikować wyłącznie do sprzedaży zwolnionej z VAT albo do sprzedaży opodatkowanej VAT, Bank odlicza proporcjonalnie kwotę VAT naliczonego zgodnie z zastosowanym współczynnikiem VAT.

W celu wykonywania czynności służbowych, Bank leasinguje od niepowiązanej z Bankiem firmy leasingowej na podstawie umowy leasingu operacyjnego samochody osobowe dla osób zatrudnionych w Banku. Samochody te wykorzystywane są zarówno do czynności zwolnionych z VAT jak i opodatkowanych VAT. W konsekwencji, VAT naliczony od tych zakupów odliczany jest proporcjonalnie zgodnie z zastosowanym wspólczynnikiem VAT. Leasingowane samochody są samochodami osobowymi, zatem Bank ma prawo do odliczenia proporcjonalnego wyłącznie 60% kwoty VAT naliczonego z tytułu rat leasingowych, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W zawartych przez Bank z osobami fizycznymi Porozumieniach do:

* umowy o pracę,

* kontraktu managerskiego

- rozwiązujących ww. umowy, Bank zobowiązał się m.in. do nieodpłatnego oddania do użytkowania dotychczasowych samochodów służbowych byłym pracownikom Banku przez okres od 9 do 12 miesięcy od daty zawarcia Porozumienia.

W momencie nieodpłatnego oddania do użytkowania samochodów na rzecz byłych pracowników Banku, Bank nie odlicza już VAT naliczonego od tych zakupów (w związku z przekroczeniem limitu 6.000 zł). Przez okres nieodpłatnego oddania do użytkowania samochodów Bank nadal będzie stroną umowy leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedmiotowej sprawie, w okresie od dnia zawarcia porozumienia z byłymi pracownikami Banku do dnia 31 grudnia 2012 r. nieodpłatne oddanie do użytkowania samochodów osobowych na rzecz byłych pracowników Banku wyłącznie do ich celów osobistych (dotyczące raty leasingowej), podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w okresie od dnia zawarcia porozumienia z byłymi pracownikami Banku do dnia 31 grudnia 2012 r. nieodpłatne oddanie do użytkowania samochodów osobowych na rzecz byłych pracowników Banku wyłącznie do ich celów osobistych (dotyczące raty leasingowej), nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 i art. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.).

W art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) wymienione są czynności opodatkowane VAT. Opodatkowaniu VAT podlegają:

Definicja odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju wskazana jest w art. 8 Ustawy VAT. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 8 ust. 2, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Powyższa treść ust. 2 obowiązuje od dnia 1 kwietnia 2011 r. i wprowadzona została w art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332).

Zmiana miała na celu odwzorowanie definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

27 września 2010 r. na wniosek Polski, Rada Unii Europejskiej przyjęła decyzję nr 2010/581/UE upoważniającą Polskę do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo m.in. od art. 26 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w zakresie braku konieczności rozliczania podatku od towarów i usług w przypadku wykorzystywania pojazdów do celów prywatnych. Zgodnie bowiem z art. 3 decyzji Polska została uprawniona do nietraktowania jako świadczenie usług za wynagrodzeniem prywatnego wykorzystania przez podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, pojazdu, do którego stosuje się ograniczenie, o którym mowa w art. 1 niniejszej decyzji.

W oparciu o niniejsze upoważnienie 16 grudnia 2010 r. uchwalona została ustawa o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

Zgodnie z art. 5 niniejszej ustawy (zmienionym art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 102, poz. 585)) do dnia 31 grudnia 2012 r. nie stosuje się art. 8 ust. 2 Ustawy VAT, w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

oraz art. 34 ustawy VAT, lub

Regulacja ta obowiązuje z mocą od dnia 1 stycznia 2011 r.

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym przepisu art. 5 nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 1 Ustawy VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, przepis art. 8 ust. 2 Ustawy VAT nie ma zastosowania w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. do czynności polegających na wykorzystywaniu przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało w części prawo do odliczenia podatku naliczonego. Czynności te nie podlegają opodatkowaniu VAT w tym okresie.

Zdaniem Banku wszystkie warunki upoważniające Bank do zastosowania powyższego wyłączenia zostały spełnione. W okresie od dnia podpisania porozumienia z byłymi pracownikami Banku do dnia 31 grudnia 2012 r. dane samochody osobowe będą wykorzystywane przez Bank na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Bank nieodpłatnie odda w tym okresie samochody osobowe do użytkowania byłym pracownikom Banku do ich celów osobistych. Kwota podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych od tych samochodów stanowiła 60% (nie więcej niż 6.000 zł) kwoty wynikającej z faktur VAT otrzymywanych przez Bank od firmy leasingowej.

Udostępniane samochody są przez Bank leasingowane na podstawie umowy leasingu operacyjnego zawartej z niepowiązaną z Bankiem firmą leasingową. Biorąc pod uwagę zapisy art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym i fakt, że regulacja zawarta w tym przepisie odnosi się do art. 5 tej ustawy należy dojść do wniosku, że wyłączenie z opodatkowania czynności, o których mowa w art. 8 ust. 2 Ustawy VAT dotyczy również samochodów osobowych wykorzystywanych przez podatników na podstawie umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

W związku z powyższym, w okresie od dnia podpisania porozumienia z byłymi pracownikami Banku do dnia 31 grudnia 2012 r. czynność polegająca na oddaniu w nieodpłatne użytkowanie samochodów osobowych na rzecz byłych pracowników Banku wyłącznie do ich celów osobistych (w części dot., raty leasingowej), nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji, Bank nie musi z tego tytułu odprowadzać VAT należnego.

Bank pragnie zaznaczyć, że niniejsze stanowisko zostało potwierdzone przez Ministerstwo Finansów m.in. w:

* interpretacji podatkowej z 4 października 2011 r. sygn. ILPP2/443-1031/11-3/EN oraz

* interpretacji podatkowej z 12 grudnia 2011 r. sygn. ILPP1/443-1208/11-4/BD

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 marca 2011 r., stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jako odpłatne świadczenie usług.

Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług we wskazanym wyżej stanie prawnym muszą być spełnione łącznie dwa warunki, a mianowicie:

* brak związku świadczonych usług z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,

* istnienie prawa podatnika do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego związanego ze świadczonymi usługami.

W celu zapewnienia pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, z dniem 1 kwietnia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) zmieniono cyt. wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, który od dnia 1 kwietnia 2011 r. otrzymał brzmienie: za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Wprowadzona od dnia 1 kwietnia 2011 r. zmiana do art. 8 ust. 2 ustawy, stanowi ściślejsze odwzorowanie definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

Jednakże Rzeczpospolita Polska złożyła do Komisji Europejskiej wniosek o uzyskanie derogacji na stosowanie szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a oraz art. 168 Dyrektywy Rady 2006/112/WE w zakresie ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego od niektórych pojazdów samochodowych oraz braku konieczności rozliczania podatku od towarów i usług w przypadku wykorzystywania tych pojazdów do celów prywatnych. Projekt stosownej decyzji "derogacyjnej" Komisja Europejska przedstawiła 7 czerwca 2010 r.

W dniu 27 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Rzeczpospolitą Polską do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (decyzja nr 2010/581/WE opublikowana w Dzienniku Urzędowym UE seria L nr 256, s. 24).

Zgodnie z art. 3 ww. decyzji Rady, w ramach odstępstwa od art. 26 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rzeczpospolita Polska zostaje uprawniona do nietraktowania jako świadczenie usług za wynagrodzeniem prywatnego wykorzystania przez podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, pojazdu, do którego stosuje się ograniczenie, o którym mowa w art. 1 niniejszej decyzji.

Jak stanowi art. 1 powołanej decyzji Rady, w ramach odstępstwa od art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rzeczpospolita Polska zostaje niniejszym uprawniona do ograniczenia do 60% prawa do odliczenia podatku VAT należnego z tytułu zakupu, wewnątrzwspólnotowego nabycia, przewozu, wynajmu lub leasingu pojazdów silnikowych innych niż pojazdy osobowe, do maksymalnej kwoty 6.000 PLN. Ograniczenie to ma zastosowanie wyłącznie do pojazdów silnikowych, innych niż pojazdy osobowe o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg i dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W celu realizacji postanowień ww. decyzji Rady, w art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) ustawodawca krajowy wprowadził zapis, zgodnie z którym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy zmienionej w art. 1, w przypadku wykorzystywania przez podatnika samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Natomiast na podstawie art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 102, poz. 585), powołany wyżej przepis art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym otrzymał brzmienie: "Do dnia 31 grudnia 2012 r. w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r., zgodnie z zapisem w ust. 8 pkt 1, wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia z wyjątkiem jednak m.in. cytowanego wyżej przepisu art. 6, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2011 r.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że od dnia 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, zmienionego art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw, przepis art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma zastosowania w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

A zatem od dnia 1 stycznia 2011 r. czynność polegająca na wykorzystywaniu przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało w części prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług w konsekwencji czego nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Bank w ramach prowadzonej działalności, świadczy za wynagrodzeniem usługi finansowe. W celu wykonywania czynności służbowych, Bank leasinguje od niepowiązanej z nim firmy leasingowej na podstawie umowy leasingu operacyjnego samochody osobowe dla osób zatrudnionych w Banku. Samochody te wykorzystywane są zarówno do czynności zwolnionych z VAT jak i opodatkowanych VAT, wobec czego, VAT naliczony od tych zakupów odliczany jest proporcjonalnie zgodnie z zastosowanym współczynnikiem VAT. Leasingowane samochody są samochodami osobowymi, zatem Wnioskodawca ma prawo do odliczenia proporcjonalnego wyłącznie 60% kwoty VAT naliczonego z tytułu rat leasingowych, nie więcej jednak niż 6.000 zł W zawartych przez Bank z osobami fizycznymi Porozumieniach do umowy o pracę, oraz kontraktu managerskiego-rozwiązujących ww. umowy, Bank zobowiązał się m.in. do nieodpłatnego oddania do użytkowania dotychczasowych samochodów służbowych byłym pracownikom Banku przez okres od 9 do 12 miesięcy od daty zawarcia Porozumienia. W momencie nieodpłatnego oddania do użytkowania samochodów na rzecz byłych pracowników Banku, Bank nie odlicza już VAT naliczonego od tych zakupów (w związku z przekroczeniem limitu 6.000 zł). Przez okres nieodpłatnego oddania do użytkowania samochodów Bank nadal będzie stroną umowy leasingu.

Wątpliwości Wnioskodawcy na tle tak przedstawionego stanu faktycznego sprowadzają się do kwestii związanej z opodatkowaniem oddania w nieodpłatne używanie ww. samochodów osobowych w okresie do dnia 31 grudnia 2012 r.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że nieodpłatne udostępnianie byłym pracownikom do celów prywatnych przedmiotowych samochodów osobowych - z uwagi na treść art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym - do dnia 31 grudnia 2012 r. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock