IPPP1-443-520/09-4/JL

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 sierpnia 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1-443-520/09-4/JL

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu 27 maja 2009 r.) - uzupełnionym w dniu 12 sierpnia 2009 r. na wezwanie wysłane w dniu 22 lipca 2009 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowej stawki podatku przy robotach naprawczych i konserwacyjnych, wraz z dostarczeniem własnych materiałów, wykonywanych w budynkach mieszkalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowej stawki podatku przy robotach naprawczych i konserwacyjnych, wraz z dostarczeniem własnych materiałów, wykonywanych w budynkach mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność usługową polegającą na dostarczaniu usług z zakresu napraw i konserwacji elektrycznych. Podczas wykonywanych czynności wykorzystuje materiały potrzebne do wykonania usługi naprawy (konserwacji). Wnioskodawca nie dostarcza towarów samych w sobie tylko w momencie wykonania usługi. Swoje zamówienia wykonuje na budynkach mieszkalnych (PKOB 112 - budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowych). Usługa wnioskodawcy to usługa naprawy lub konserwacji zgodnie z zawartą umową. Podczas wykonywania zlecenia zdarza się, że wnioskujący używa własnego towaru do naprawy. Po wykonaniu usługi wraz z towarem wnioskodawca wystawia fakturę VAT, na której wykazuje dwie pozycje:

1.

usługa konserwacji zgodnie z umową (przyjmuje stawkę VAT 7%),

2.

towar wg wykazu załączonego do faktury (przyjmuje stawkę VAT 22%).

Świadczone przez wnioskodawcę usługi to wykonywanie instalacji elektrycznych zgodnie z PKWiU 45.31. W prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywane są towary zgodnie z zapotrzebowaniem dotyczącym wykonywanej usługi u kontrahenta. Umowy zawierane z kontrahentami polegają głównie na konserwacji, oraz na teraźniejszych naprawach wynikających z danej sytuacji lub potrzeby klienta, inaczej mówiąc stałej konserwacji obiektów wskazanych w umowach. Towar, który wnioskujący kupuje do danych umów jest wykorzystywany zgodnie z potrzebą w danym momencie. Kiedy zdarzy się usterka wtedy wnioskodawca zakupuje towar i wykonuje usługę.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku wnioskodawca wyjaśnił, że z zawieranych umów wynika, że przedmiotem ich jest usługa konserwacyjna instalacji oraz dostawa towarów potrzebnych do wykonania usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sposób jaki stosuje wnioskodawca do wystawiania faktury VAT za wykonaną usługę wraz z towarem jest prawidłowy.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do:

* robót budowlano - montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

* obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich część z wyłączeniem lokali użytkowych.

Natomiast przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się m.in. budynki mieszkalne jednorodzinne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB:

- 111- BUDYNKI MIESZKALNE JEDNORODZINNE

- 112- BUDYNKI O DWÓCH MIESZKANIACH I WIELOMIESZKANIOWE.

Podsumowując wnioskodawca uważa, że faktury VAT wystawiane przez jego firmę za wykonane zlecenia zgodnie z umową na naprawy i konserwacje oraz towar wystawiane są prawidłowo. Prawidłowe jest również stosowanie stawki VAT 7% w związku z PKOB 112 i stawki VAT 22% na zużyty towar.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy).

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Natomiast przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4 są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 (art. 8 ust. 3).

W myśl art. 41 ust. 1 cyt. ustawy stawka podatku VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności obniżonymi stawkami.

I tak, zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się również do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - art. 41 ust. 12.

W myśl art. 41 ust. 12a i 12b przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego powyżej nie zalicza się:

1.

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m 2

2.

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m 2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej - art. 41 ust. 12c.

Ponadto, zgodnie z § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1.

robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,

2.

obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

* w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z treści art. 2 pkt 12 ustawy o VAT wynika, iż przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest tylko usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Jeżeli natomiast z umowy wynika, że przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, a także dostawa towarów potrzebnych do jej wykonania, w takiej sytuacji mamy do czynienia ze sprzedażą dwóch odrębnych składników i zastosowanie znajdą właściwe dla każdego z nich stawki podatku VAT.

W myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług - do dnia 31 grudnia 2009 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264, z późn. zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca prowadzi działalność usługową polegającą na dostarczaniu usług z zakresu napraw i konserwacji elektrycznych. Swoje zamówienia wykonuje na budynkach mieszkalnych (PKOB 112 - budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowych).

Wnioskodawca wskazał również, że świadczone przez wnioskodawcę usługi to wykonywanie instalacji elektrycznych zgodnie z PKWiU 45.31. W prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywane są towary zgodnie z zapotrzebowaniem dotyczącym wykonywanej usługi u kontrahenta. Towar, który wnioskujący kupuje do danych umów jest wykorzystywany zgodnie z potrzebą w danym momencie. Kiedy zdarzy się usterka wtedy wnioskodawca zakupuje towar i wykonuje usługę. Ponadto z uzupełnienia wniosku wynika, że z zawieranych przez wnioskującego umów wynika, że przedmiotem ich jest usługa konserwacyjna instalacji oraz dostawa towarów potrzebnych do wykonania usługi.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że wnioskodawca prawidłowo wykazuje na fakturze odrębnie usługę konserwacji i towary zużyte przy jej wykonaniu. Usługa wykonywana przez wnioskodawcę opodatkowana jest stawką VAT 7% zgodnie z cyt. wyżej przepisami natomiast przy dostawie towarów znajdują zastosowanie właściwe dla nich stawki. Wnioskodawca powinien rozdzielać na fakturze wartość usługi i wartość zużytych towarów i stosować odrębne stawki podatku.

Nadmienić należy, że tutejszy organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonania klasyfikacji statystycznej świadczonych przez wnioskodawcę usług. Niniejsza interpretacja została zatem wydana w oparciu o klasyfikację podaną przez wnioskodawcę we wniosku.

Ponadto wskazuje się, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł zgodnie z art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej. Wnioskodawca uiścił natomiast opłatę w wys. 75 zł. Powstała w ten sposób różnica (35 zł) stanowi nadpłatę i podlega zwrotowi zgodnie z art. 14f § 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl