IPPP1/443-48/12-2/PR - Zastosowanie właściwej stawki dla usług budowlano-montażowych polegających na instalacji drzwi lub paneli podłogowych w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2012 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki dla usług budowlano-montażowych polegających na instalacji drzwi lub paneli podłogowych w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - jest prawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki dla usług budowlano-montażowych polegających na instalacji drzwi lub paneli podłogowych w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się między innymi sprzedażą drzwi, paneli podłogowych wraz z usługą montażu dla budownictwa mieszkaniowego. Montaż ma odbywać się albo w nowych budynkach albo polegać na wymianie istniejących elementów (drzwi, podłoga). Może się zdarzyć, że wartość montowanego towaru będzie większa, niż wartość usługi montażu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku od towarów usług powinna być opodatkowana usługa budowlana polegająca na instalacji drzwi lub paneli podłogowych w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, dokonywana od dnia 1 stycznia 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy art. 146a pkt 1-2 w zw. z art. 41 ust. 2 w zw. z ust. 12-12c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. oraz § 7 ust. 1-3 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. dotyczą zdaniem Wnioskodawcy innych usług. Jak wynika z art. 146a pkt 2 w zw. z art. 41 ust. 2 w zw. z ust. 12 tej ustawy stawkę podatku w wysokości 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Z kolei powołany przepis wykonawczy stanowi, iż stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. obniża się do wysokości 8% dla:

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont. Przepisu pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy. Porównując treść obu powołanych przepisów zastanowić się w pierwszej kolejności należy, czy dotyczą one tych samych, czy też innych czynności. Innymi słowy należy odpowiedzieć na pytanie, czy roboty konserwacyjne mieszczą się w katalogu usług wymienianych w przepisie art. 146a pkt 1-2 w zw. z art. 41 ust. 2 w zw. z ust. 12-12c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Zdaniem Spółki przepisy te mówią o dwóch różnych usługach, gdyż w przeciwnym przypadku należałoby uznać, iż przepis rozporządzenia jest niezgodny z przepisem ustawowym, co jest niedopuszczalne. Czym innym zatem będą usługi budowlano montażowe objęte przepisem art. 146a pkt 1-2 w zw. z art. 41 ust. 2 w zw. z ust. 12-12c ustawy z dnia 11 marca 2004 r., a czym innym usługi konserwacyjne, o których mowa w § 7 ust. 1-3 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Przedmiotowe rozróżnienie potwierdza sam Prawodawca wskazując wyraźnie (§ 7 ust. 2), iż roboty konserwacyjne są to - czynności inne niż remont. Definicja ta, jakkolwiek jasna, nie wyjaśnia jednak do końca na czym różnica ta ma się zasadzać. Jednocześnie przedmiotowy przepis jest nową normą prawną i nie została na jego gruncie sformułowana jeszcze praktyka sądowa. Jednakże pojęcie usług konserwacyjnych funkcjonowało na gruncie nieobowiązującego już obecnie przepisu art. 146a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. W obecnym stanie prawnym dla zdefiniowania przedmiotowo analizowanej usługi, przepisy prawa podatkowego również nie odwołują się do klasyfikacji statystycznych, a zatem aktualny pozostaje pogląd WSA (Wyrok z dnia 8 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3990/06, iż odwołać się należy w tym zakresie do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 89, poz. 414 z późn. zm.), a w zakresie niewyjaśnionym do definicji językowej. Prawo budowlane także rozróżnia usługi remontowe od konserwacji, lecz definiuje te pierwsze.

Zgodnie bowiem z art. 3 pkt 8 tej ustawy jeżeli w jej przepisach mowa jest o remoncie - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

W tym akcie prawnym nie zdefiniowano natomiast konserwacji, co można jednak uzupełnić w drodze definicji słownikowej oraz orzecznictwa sformułowanego na tle powołanego przepisu Prawa budowlanego. Konserwacja oznacza utrzymanie czegoś w dobrym stanie, dbanie o coś, pielęgnowanie czegoś w celu zabezpieczenia przed szybkim zużyciem, zniszczeniem lub zepsuciem (Słownik Języka Polskiego pod red. M Szymczaka, PWN 1995 r.).

Z kolei orzecznictwo sądów administracyjnych następująco definiuje konserwacje wskazując na jej różnice z remontem:

Jak wynika z powyższego prace polegające na wymianie, a nie odnawianiu istniejących w budynkach urządzeń, uznawane są przez sądy administracyjne za prace remontowe, a nie konserwacje. Remont ma bowiem na celu odtworzenie stanu pierwotnego budynku, a nie jedynie zachowanie jego funkcjonowania i przydatności do użytku. Remont zatem, podobnie jak budowa jest działaniem twórczym, w którym konieczne jest użycie nowych elementów infrastruktury budynku, a nie wyłącznie naprawa lub utrzymanie w działaniu istniejących części.

Konserwacja zabezpiecza jedynie przed zużyciem, zniszczeniem i pozwala na dalsze użytkowanie elementów istniejących. Przykładowo wymiana windy czy choćby drzwi w budynku powinna być zakwalifikowana jako prace remontowe, a konserwacją będzie czyszczenie, smarowanie podzespołów, naprawa uszkodzenia czy usterki.

Wnioski płynące z powyższych orzeczeń potwierdzają również, co należy podkreślić, także analizowane przepisy prawa podatkowego, gdyż w § 7 ust. 2 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. wyraźnie mowa jest, iż roboty konserwacyjne mają na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części - a nie na odtworzeniu ich substancji.

Wobec braku orzecznictwa sądowego dotyczącego bezpośrednio tego przepisu powołać można poglądy doktryny: "Tomasz Siennicki, doradca podatkowy, zwraca uwagę, że dla odróżnienia robót konserwacyjnych od remontu lub dostawy towarów z montażem wprowadzona została definicja robót konserwacyjnych. Rozumie się przez nie roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub lokalu, inne jednak niż remont. Przede wszystkim organy podatkowe będą więc patrzyły na cel dokonywanej czynności. Konserwacją nie będzie z całą pewnością demontaż i montaż nowych okien czy drzwi w lokalu albo położenie nowej glazury czy malowanie ścian - mimo wszystko ustalenie, co jest konserwacją, może być problematyczne, a to z uwagi na dosyć nieszczęśliwą redakcję przepisu - ocenia Tomasz Siennicki" (http://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/477140,nizszy_vat_sprawi_klopoty_podatnikom.html,2).

Przekładając powyższe rozważania prawne na stan faktyczny będący przedmiotem wniosku wskazać należy, iż Spółka będzie montować swoje towary w dwojakiego rodzaju budynkach: nowych i używanych. W pierwszym przypadku zdaniem Wnioskodawcy, nie są to ani prace remontowe, ani konserwacja, gdyż jest to montaż pierwotny. Podatnik nie dokonuje ani odtworzenia, ani utrzymania w sprawności technicznej części budynku, lecz ich pierwotnego montażu. Uczestniczy tym samym w tworzeniu całego budynku (Zamontowane produkty stają się bowiem w tym zakresie częściami składowymi budynków), a zatem wprost należy roboty te zakwalifikować do prac budowlanych. Prace takie są robotami budowlanymi, o których mowa art. 146a pkt 1-2 w zw. z art. 41 ust. 2 w zw. z ust. 12-12c ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Towary Spółki przez nią montowane u usługobiorców, stanowią niezbędny element wyposażenia lokali, a po zamontowanych w tych lokalach stają się częściami składowymi. Jak bowiem wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu: "Gdy przedmiotem dostawy będzie lokal mieszkalny lub dom w stanie deweloperskim, bądź w tzw. stanie "pod klucz z wyposażeniem", wówczas będzie można zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 7% w odniesieniu do całości dostawy, jeżeli elementy wykończenia dodatkowego będą spełniać definicję części składowej mieszkania. Natomiast, jeżeli elementy wykończenia dodatkowego będą stanowić części przynależne, wówczas do dostawy tych elementów należy zastosować stawkę właściwą dla danego towaru (wyposażenia)" - wyrok z dnia 18 sierpnia 2009 r. sygn. akt I SA/Po 568/09)

W tym zakresie, iż przepis § 7 ust. 1-3 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. nie dotyczy montażu towarów Spółki w nowo budowanych obiektach budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - co oczywiście nie oznacza, że przepis ten powinien zostać zastosowany do usług wykonywanych w budynkach już używanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy). Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy o VAT, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ww. ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Ponadto zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

Natomiast w myśl § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia, przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja, przebudowa oraz roboty budowlane, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Natomiast przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7 ww. artykułu).

Z kolei zgodnie z pkt 7a tego artykułu przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 tego artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja oznacza unowocześnienie, uwspółcześnienie produktu, trwałe ulepszenie np. istniejącego obiektu budowlanego prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej.

Odwołując się natomiast do słownikowego zakresu pojęcia "roboty budowlane" należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w "Uniwersalnym słowniku języka polskiego" Wydawnictwo Naukowe PWN określenie "robota" oznacza "zespół czynności podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania wytworzenia, dokonania czegoś, praca, działanie, działalność, robienie czegoś". "Montaż" to składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

W związku z przytoczonymi definicjami stwierdzić należy, że pojęcie "montaż" odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Dodatkowo należy wskazać, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego wynika, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się między innymi sprzedażą drzwi, paneli podłogowych wraz z usługą montażu dla budownictwa mieszkaniowego. Montaż ma odbywać się albo w nowych budynkach albo polegać na wymianie istniejących elementów (drzwi, podłoga). Wątpliwości Spółki sprowadzają się do możliwości zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT dla ww. usług.

Zauważyć należy, iż przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Wobec powyższego jeśli przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (koszty). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Ponadto podkreślić należy, że z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Odnosząc zatem wskazane regulacje prawne do opisanego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż sprzedaż drzwi oraz paneli podłogowych wraz z usługą ich montażu, w ocenie tut. Organu mieści się w zakresie objętym art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Powyższe usługi, w ocenie tut. Organu, wykonywane w nowych budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym zakwalifikować można jako modernizację, gdyż wykonanie takich prac przyczynia się do trwałego ulepszenia czy też podniesienia wartości użytkowej lokali/budynków mieszkalnych, o których mowa we wniosku. Zaś, w momencie, gdy wymienione powyżej usługi dokonywane są w istniejącym budynku i polegają na wymianie bądź zamontowaniu drzwi, lub paneli podłogowych, wypełniają znamiona remontu. Zatem do ich wykonywania, Wnioskodawca winien zastosować obniżoną stawkę podatku VAT, tj. w wysokości 8%, pod warunkiem, iż Wnioskodawca będzie zawierał umowy na wykonywanie montaży ww. elementów, bez wyodrębnienia poszczególnych elementów, które złożą się na tę usługę. Podkreślić ponadto należy, iż nawet w przypadku gdy Wnioskodawca korzysta w tej sytuacji z obniżonej 8% stawki podatku, a świadczona usługa wykonywana jest w budynkach, których powierzchnia użytkowa przekracza limity określone w art. 41 ust. 12b pkt 1 ustawy - zastosowanie znajdzie przepis art. 41 ust. 12c ustawy, zgodnie z którym obniżona stawka podatku dotyczy tylko części podstawy opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.