IPPP1/443-470/13-2/IGo

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych w stosunku do stworzonej struktury opartej na zarządzaniu i dystrybucji funduszów inwestycyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych w stosunku do stworzonej struktury opartej na zarządzaniu i dystrybucji funduszów inwestycyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest towarzystwem funduszy inwestycyjnych utworzonym i działającym na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 116, poz. 1546 z późn. zm.).

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zamierza podjąć współpracę ze spółką prawa luksemburskiego (dalej: Kontrahent), której działalność polega na zarządzaniu i dystrybucji programów zbiorowego inwestowania. Kontrahent jest podmiotem niepowiązanym ze Spółką, a jego działalność inwestycyjna ma wymiar globalny. Celem współpracy jest stworzenie klientom krajowym, do których dostęp ma lub może w przyszłości uzyskać Wnioskodawca, możliwości inwestowania na rynkach międzynarodowych, na których obecny jest Kontrahent, poprzez prowadzone przez niego programy zbiorowego inwestowania. W tym celu zostanie stworzona, a następnie będzie rozwijana struktura oparta na tzw. funduszach podstawowych (ang. master funds) - utworzonych i zarządzanych przez Kontrahenta oraz tzw. funduszach powiązanych (ang. feeder funds) utworzonych zgodnie z polskimi przepisami o funduszach inwestycyjnych i zarządzanych przez Spółkę. Zasady funkcjonowania struktury zostaną określone w odpowiedniej umowie (dalej: Umowa) zawartej pomiędzy Spółką a Kontrahentem (dalej łącznie: Strony), zgodnie z założeniami której:

* fundusze powiązane (ang. feeder funds) (dalej: Fundusze powiązane) zarządzane przez Spółkę będą inwestować określony procent swoich aktywów w określonym zagranicznym funduszu podstawowym (ang. master fund) (dalej: Fundusz podstawowy), zarządzanym przez Kontrahenta;

* Fundusze powiązane będą funkcjonować jako subfundusze specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego (tzw. fundusz parasolowy);

* nazwa funduszu parasolowego będzie nawiązywać i pozwalać go identyfikować zarówno z działalnością Spółki, jak i Kontrahenta; nazwy poszczególnych Funduszy powiązanych będą odnosić się z kolei do nazwy/działalności Kontrahenta; ewentualna zmiana nazw będzie wymagała uzgodnienia z Kontrahentem;

* Kontrahent uzyska wpływ na dobór wykonawców usług na rzecz Spółki, przy pomocy których Wnioskodawca świadczyć będzie usługi zarządzania na rzecz poszczególnych Funduszy powiązanych (np. agenta transferowego, banku depozytariusza etc.);

* Wnioskodawca będzie oferować jednostki uczestnictwa w Funduszach powiązanych wyłącznie na terytorium Polski, na rzecz osób, które nie są objęte ograniczeniami.

Z tytułu zarządzania Funduszami powiązanymi Wnioskodawcy będzie przysługiwać od nich na ogólnych zasadach, określonych w statucie funduszu, wynagrodzenie (ang. management fee) (dalej: Wynagrodzenie za zarządzanie). Wysokość tego wynagrodzenia w skali roku będzie określona jako procent wartości netto aktywów danego funduszu.

Równolegle, w Umowie Spółka i Kontrahent zamierzają wprowadzić procedurę rozliczeń, w ramach której jeśli łączna kwota Wynagrodzenia za zarządzanie w odniesieniu do wszystkich Funduszy powiązanych:

(1) nie przekroczy sumy (i) ustalonej kwoty stałej (dalej: Wynagrodzenie minimalne) oraz (ii) kwoty wszystkich kosztów stałych i zmiennych poniesionych przez Wnioskodawcę w związku ze świadczonymi usługami (m.in. koszt agenta transferowanego, banku depozytariusza, usług prawnych i sprawozdawczości wynikającej z obowiązujących przepisów prawa) (dalej: Koszty Spółki), Kontrahent wypłaci Wnioskodawcy różnicę pomiędzy ww. sumą a Wynagrodzeniem za zarządzanie, którym Wnioskodawca obciążył w skali roku Fundusze powiązane;

(2) będzie wyższa niż suma (i) Wynagrodzenia minimalnego oraz (ii) Kosztów Spółki, Wnioskodawca wypłaci na rzecz Kontrahenta równowartość 50% różnicy pomiędzy Wynagrodzeniem za zarządzanie, którym Wnioskodawca obciążył w skali roku Fundusze powiązane a sumą (i) Wynagrodzenia minimalnego i (ii) Kosztów Spółki. Przy tym kwota pozostająca w Spółce, tj. kwota Wynagrodzenia za zarządzanie pomniejszona o Koszty Spółki i kwotę, która powinna zostać przekazana Kontrahentowi zgodnie z zasadami przedstawionymi w niniejszym punkcie, nie może przekroczyć ustalonego procentu wartości netto aktywów Funduszy powiązanych w skali roku.

Wnioskodawca będzie dokonywał kalkulacji ww. kwot na bazie miesięcznej i po ich uzgodnieniu z Kontrahentem Strony będą dokonywać ich faktycznego rozliczenia w określonym w Umowie terminie.

Zasady ww. rozliczeń mogą zostać zobrazowane na podstawie następujących przykładów:

Przykład (1). Przy założeniu, że:

* Wynagrodzenie minimalne ustalone między Stronami jest równe 50 jednostek pieniężnych,

* Koszty Spółki wyniosły 60 jednostek pieniężnych, a

* Wynagrodzenie za zarządzanie (uzyskane łącznie przez Spółkę od wszystkich Funduszy powiązanych w skali roku) - 100 jednostek pieniężnych,rozliczenie między Spółką a Kontrahentem zgodnie z metodologią przedstawioną w punkcie (1) powyżej - będzie polegało na wypłacie przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy 10 jednostek pieniężnych.

Przykład (2). Przy założeniu, że:

* Wynagrodzenie minimalne ustalone między stronami jest równe 50 jednostek pieniężnych,

* Koszty Spółki wyniosły 60 jednostek pieniężnych, a

* Wynagrodzenie za zarządzanie (uzyskane łącznie przez Spółkę od wszystkich Funduszy powiązanych w skali roku) - 150 jednostek pieniężnych,

rozliczenie między Spółką a Kontrahentem - zgodnie z metodologią przedstawioną w punkcie (2) powyżej - będzie polegało na wypłacie przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy 20 jednostek pieniężnych (tekst jedn.: 50% różnicy między Wynagrodzeniem za zarządzanie a sumą Wynagrodzenia minimalnego i Kosztów Spółki).

Dodatkowo, Kontrahent zobowiąże się zwrócić Spółce określone wydatki poniesione przez Spółkę w związku z utworzeniem Funduszu parasolowego (np. opłaty wnoszone na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego, koszt wstępnego audytu/przeglądu, aktu notarialnego, usług prawnych, koszty tłumaczeń), na podstawie kopii faktury wystawionej przez podmiot trzeci, przedstawionej Kontrahentowi przez Wnioskodawcę.

Intencją przedstawionego wyżej mechanizmu rozliczeń jest zapewnienie równomiernego, adekwatnego do ponoszonego ryzyka, rozłożenia między Stronami, zarówno na etapie wdrożenia, jak i późniejszego funkcjonowania opisanej struktury, związanych z nią ciężarów oraz zysków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego rozliczenia dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem na podstawie Umowy będą pozostawać poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT), a tym samym:

W ocenie Wnioskodawcy, przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego rozliczenia dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem na podstawie Umowy będą pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT, a tym samym:

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przy tym w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami są zaś stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Biorąc pod uwagę brzmienie powyższych przepisów należy wykluczyć możliwość uznania czynności realizowanych przez Strony na podstawie Umowy za dostawę towarów. W wyniku zawarcia Umowy oraz dokonywanych na jej podstawie rozliczeń, będących przedmiotem niniejszego wniosku, nie dojdzie bowiem do przeniesienia pomiędzy nimi prawa do rozporządzania jakimikolwiek towarami.

W opinii Wnioskodawcy, brak jest także podstaw do uznania, iż na podstawie Umowy będzie dochodziło do świadczenia usług między Stronami. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się bowiem każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W konsekwencji, usługą jest każde świadczenie podatnika VAT, które nie spełnia kryteriów uznania za dostawę, tj. którego przedmiotem nie jest towar w ww. rozumieniu oraz w następstwie którego nie dochodzi do przeniesienia nad nim władztwa (prawa do rozporządzania).

Należy w tym miejscu wskazać, iż zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym, w tym Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: ETS), opodatkowaniu jako świadczenie usług podlegają czynności, o ile łącznie spełnione są następujące warunki:

* czynność dokonywana jest przez podatnika VAT działającego w takim charakterze,

* w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, na podstawie łączącego go z odbiorcą stosunku prawnego,

* za odpłatnością, przy tym pomiędzy wynagrodzeniem a świadczoną usługą zachodzi bezpośredni związek (związek przyczynowo-skutkowy), występuje ekwiwalentność;

* odbiorca usługi jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia (odnosi korzyść).

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawione okoliczności dotyczące zasad współpracy oraz rozliczeń dokonywanych między Stronami na podstawie Umowy, należy stwierdzić, że w rozpatrywanym przypadku nie wystąpi świadczenie usług, o którym mowa powyżej. W opinii Spółki, nie zostaną bowiem spełnione dwie ostatnie przesłanki, tj. nie wystąpi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy przepływami środków a zadaniami (czynnościami) realizowanymi przez każdą ze Stron (w zależności od "kierunku" rozliczenia). Dodatkowo, nieuzasadnione byłoby uznanie jednej strony Umowy za beneficjenta z tytułu czynności podejmowanych przez drugą stronę (obje Strony odnoszą korzyści z podejmowanych działań).

Po pierwsze, aby można było mówić o usłudze, konieczne jest istnienie świadczenia, które byłoby spełniane na rzecz usługobiorcy (nabywcy). Świadczenie to, zgodnie z ustawą o VAT, może przy tym przybierać rozmaite formy zachowania się usługodawcy, w tym może polegać na zaniechaniu działania (aktywnego zachowania się) lub powstrzymaniu się od niego. Efektem takiego świadczenia powinna być korzyść, która powinna wystąpić po stronie nabywcy (beneficjenta). W zamian za jej uzyskanie, zgodnie z łączącym go z usługodawcą stosunkiem prawnym, nabywca powinien być zobowiązany do spełnienia świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty wynagrodzenia.

Po drugie, usługa powinna mieć charakter odpłatny, a więc być świadczona za wynagrodzeniem. Pojęcie to nie zostało przy tym zdefiniowane w ustawie o VAT. W związku z tym dla ustalenia jego zakresu znaczeniowego należy odwoływać się do jego potocznego (słownikowego) rozumienia oraz dorobku orzecznictwa, przede wszystkim ETS. I tak, zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (edycja internetowa) odpłatny to "taki, za który się płaci".

W badanym przypadku, żadna ze Stron nie będzie spełniać świadczeń na rzecz drugiej. W rezultacie, Strony nie będą występować w charakterze nabywcy (usługobiorcy) czynności (usług) wykonywanych przez drugą stronę Umowy. O ile bowiem sama Umowa będzie określać zasady współpracy między Spółką a Kontrahentem w związku z tworzoną strukturą, to Strony nie będą na jej podstawie świadczyć sobie nawzajem jakichkolwiek usług. W ramach planowanej struktury usługi (finansowe/inwestycyjne) będą natomiast świadczone poprzez zarządzane przez Strony fundusze, klientom krajowym (inwestorom).

W świetle powyższego, w szczególności nieuzasadnione byłoby zdaniem Wnioskodawcy twierdzenie, że wzajemne rozliczenia finansowe dokonywane między Stronami na podstawie Umowy stanowią wynagrodzenie z tytułu usług realizowanych przez Kontrahenta lub Spółkę na rzecz drugiej Strony. Charakter tych rozliczeń jednoznacznie bowiem wskazuje, że nie są one zapłatą za skonkretyzowane świadczenie jednej ze stron (do którego byłaby ona na podstawie Umowy zobowiązana), ale rozliczeniem czysto finansowym, zależnym od wyników skuteczności działań podjętych w ramach współpracy przez każdą ze Stron, tj. Spółki w zakresie kwot pozyskanych od klientów oraz Kontrahenta - w zakresie inwestowania tych kwot. W rezultacie, rozliczeń tych nie można przypisać do jakichkolwiek czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Przepływy finansowe między Stronami będą miały bowiem na celu uwzględnienie specyfiki tworzonej struktury, która polega na tym, że Fundusze powiązane (zarządzane przez Spółkę) będą inwestowały przeważającą część swoich aktywów w Funduszach podstawowych (zarządzanych przez Kontrahenta). Oznacza to, że wartość aktywów i zyskowność poszczególnych Funduszy powiązanych będzie ściśle skorelowana z wynikami finansowymi Funduszy podstawowych. Mając na uwadze, że Fundusze podstawowe zarządzane są przez Kontrahenta, to właśnie jego decyzje biznesowe będą w dużej mierze wpływać na wartość aktywów netto poszczególnych Funduszy powiązanych, od której z kolei uzależniona będzie wysokość Wynagrodzenia za zarządzanie uzyskiwanego przez Wnioskodawcę. W związku z powyższym, zakładane rozliczenia finansowe między stronami mają prowadzić do dystrybucji zysków/strat osiąganych w ramach planowanej struktury tj.:

W świetle powyższego należy w szczególności zaznaczyć, że otrzymanie przez Spółkę określonej kwoty od Kontrahenta (sytuacja opisana w punkcie 1) nie będzie wynikiem jakichkolwiek szczególnych działań podejmowanych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta. Równocześnie, w związku z dokonaniem płatności na rzecz Spółki Kontrahent nie uzyska w zamian jakiejkolwiek wymiernej korzyści/ przysporzenia. Co więcej, zachowując się dokładnie w taki sam sposób, to Spółka może być zobowiązana do zapłaty określonej kwoty na rzecz Kontrahenta (sytuacja opisana w punkcie 2), nie uzyskując w zamian żadnej wymiernej korzyści/przysporzenia. Wszelkie działania podejmowane przez Strony będą nakierowane i będą miały na celu jak najlepsze zarządzanie w ramach własnej działalności każdej ze Stron funduszami, w przypadku Spółki - Funduszami powiązanymi, Kontrahenta - Funduszami podstawowymi, a nie realizowanie jakichkolwiek świadczeń na rzecz drugiej Strony.

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach przyjętego schematu współpracy, Strony będą więc dokonywały odpowiedniego podziału zysków/strat tak, aby odpowiadały one rzeczywistemu podziałowi zaangażowania, roli i ryzyka biznesowego ponoszonego przez każdą ze Stron. Jednym z elementów uwzględnionych przy takim podziale będzie okoliczność, iż to decyzje/działania Kontrahenta - jako podmiotu zarządzającego Funduszem podstawowym - będą decydowały w istotnym stopniu o zyskowności całego przedsięwzięcia wdrażanego przez Strony, a tym samym - to na nim będzie spoczywać główne ryzyko ekonomiczne wdrażanej struktury. Stąd, to wysokość Wynagrodzenia za zarządzanie uzyskiwanego przez Spółkę będzie punktem wyjściem dla kalkulacji kierunku i wysokości wzajemnych rozliczeń.

W konsekwencji, skoro nie można mówić o spełnianiu przez Strony na swoją rzecz wzajemnych świadczeń, nie można też mówić, iż przewidziane w Umowie rozliczenia stanowić będą wynagrodzenie w ww. rozumieniu. Skoro tak, powinny one być traktowane wyłącznie jako przejaw wzajemnych rozliczeń pozostających poza zakresem opodatkowania VAT.

Na potwierdzenie powyższego, Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę, iż na gruncie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych przedmiot działalności towarzystw funduszy inwestycyjnych został wyraźnie określony i obejmuje on, co do zasady, wyłącznie tworzenie funduszy inwestycyjnych lub funduszy zagranicznych i zarządzanie nimi, w tym pośrednictwo w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa, reprezentowanie ich wobec osób trzecich oraz zarządzanie zbiorczym portfelem papierów wartościowych (art. 45 ustawy). Rozszerzenie zakresu działalności może dotyczyć ściśle określonych czynności i wymaga generalnie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego. Powyższe potwierdza, iż również z prawnego punktu widzenia Spółka nie jest uprawniona do świadczenia usług na rzecz jakiegokolwiek podmiotu innego niż fundusz inwestycyjny. Uznanie, iż Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Kontrahenta skutkowałoby przyznaniem, iż Spółka działa niezgodnie z przepisami ustawy o funduszach inwestycyjnych.

Argumentacja o braku czynności podlegającej VAT, która w rozpatrywanym przypadku mogłaby stanowić przedmiot opodatkowania, znajduje oparcie w orzecznictwie ETS. W szczególności eksponowany jest w nim wymóg istnienia bezpośredniego związku między otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem. Związek ten winien mieć charakter przyczynowy. Oznacza to, iż zapłata powinna być konsekwencją spełnienia świadczenia w postaci dostarczenia towaru lub wykonania usługi. W konsekwencji, powinna być podatnikowi należna na podstawie łączącego go z odbiorcą stosunku prawnego (np. wyrok w sprawie C-16/93 R.J. Tolsma v. Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden).

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęty między Stronami model współpracy, którego elementem będą rozliczenia finansowe opisane w niniejszym wniosku, wskazuje pewne podobieństwo z podmiotami organizującymi tzw. wspólne przedsięwzięcia. W związku z powyższym, warto w tym miejscu przytoczyć prawomocny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z 9 października 2008 r. (sygn. akt I FSK 291/08), w którym czytamy m.in., iż:

"Celem (...) kooperacji (współpracy, współdziałania) jest uzyskanie poprzez oddzielne, lecz skoordynowane i wspólne działania partnerów, określonego rezultatu, o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym. Działań takich dla celów podatku od towarów i usług nie można oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru jako działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość, którego końcowym efektem, jak w niniejszej sprawie, jest zachęcenie jak największej ilości wspólnych klientów partnerów do dokonania zakupów towarów (usług) u jednego z nich, dla osiągnięcia przez nich satysfakcjonującej korzyści finansowej (przychód).

Jeżeli współdziałanie takie dotyczy wspólnego programu marketingowego, pomiędzy jego uczestnikami nie dochodzi do wzajemnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 u.p.t.u., gdyż po pierwsze nie da się ich racjonalnie wycenić, a po drugie w przedsięwzięciu takim nie chodzi o wzajemne świadczenie usług pomiędzy uczestnikami działań kooperacyjnych, gdyż nie z tych działań osiągają "bezpośrednią i jasno zindywidualizowaną korzyść", lecz z osiągnięcia wspólnego celu podjętej współpracy nakierowanej na korzystne dla nich zachowanie osób trzecich (konsumentów banku i partnera)."

Przykładowo, podobne stanowisko zostało również zaprezentowane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w prawomocnym wyroku z 7 kwietnia 2010 r. (sygn. III SA/Wa 2151/09).

W opinii Wnioskodawcy, zaprezentowane powyżej stanowisko sądów administracyjnych będzie również miało odpowiednie zastosowanie do współpracy i rozliczeń dokonywanych przez Strony na podstawie Umowy - również w tym przypadku nie chodzi bowiem o wzajemne świadczenie usług między Wnioskodawcą a Kontrahentem, a jedynie dokonanie rozliczenia finansowego, wynikającego z przyjętych zasad współpracy, w ramach której każda ze Stron działać będzie przede wszystkim ze skutkiem dla siebie, a jedynie dodatkowo - drugiej strony.

W związku z powyższym, zasady współpracy przyjęte między Stronami nie pozwalają twierdzić, iż Strony realizują na swoją rzecz jakiekolwiek świadczenia, które mogłyby podlegać opodatkowaniu VAT. W rezultacie, opisane we wniosku rozliczenia pomiędzy Spółką a Kontrahentem nie powinny być traktowane jako wynagrodzenie z tytułu jakiejkolwiek czynności podlegającej opodatkowaniu VAT, a tym samym - nie będą one wpływały na podstawę opodatkowania deklarowaną przez Spółkę: (i) z tytułu sprzedaży - w przypadku kwot uzyskiwanych od Kontrahenta, (ii) z tytułu importu usług - w przypadku kwot przekazywanych na rzecz Kontrahenta. Tym samym, kwoty te nie powinny być uwzględniane na fakturach (ewentualnie - fakturach wewnętrznych) wystawianych przez Spółkę.

W związku z zaprezentowaną powyżej argumentacją, Spółka zwraca się o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska j.w.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 P