IPPP1/443-452/14-3/MPe

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 18 kwietnia 2014 r. (który wpłynął do tut. Biura za pomocą platformy ePUAP w dniu 18 kwietnia 2014 r. o godzinie 18:42) uzupełnionym w dniu 25 kwietnia 2014 r. pismem z dnia 24 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z używaniem na podstawie umowy leasingu samochodów osobowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z używaniem na podstawie umowy leasingu samochodów osobowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący podatnikiem VAT czynnym, którego podstawowym przedmiotem działalności jest handel zegarkami, instrumentami muzycznymi, terminalami, aparatami fotograficznymi oraz innymi urządzeniami elektronicznymi odpłatnie używa samochody osobowe na podstawie umowy leasingu.

Wnioskodawca zamierza zastosować nowe zasady używania tych samochodów przez pracowników działu handlowego, określanych w regulaminie organizacyjnym Wnioskodawcy, jako doradcy handlowi. Zadaniem doradcy handlowego jest w szczególności: nawiązywanie kontaktów i budowanie więzi z istniejącymi oraz potencjalnymi klientami Wnioskodawcy, przygotowywanie i prezentacja ofert handlowych i umów dla klientów, pozyskiwanie nowych klientów oraz realizacja zamówień klientów. Istotą pracy doradcy handlowego jest odwiedzanie klientów (sklepów detalicznych) poza siedzibą wnioskodawcy na terenie całego kraju. Z uwagi na zakres obowiązków i charakter pracy doradcy handlowego w praktyce pojawia się on w siedzibie Wnioskodawcy co do zasady raz w miesiącu na spotkaniach doradców handlowych. Wnioskodawca prowadzi dwa biura. Zgodnie z umowami o pracę zawieranymi z doradcami handlowymi miejscem wykonywania ich pracy jest teren całego kraju oraz siedziba Wnioskodawcy.

W związku z powyższym doradca handlowy może każdego dnia używać samochodu w celu dojazdu do innego miejsca, często odległego o kilkadziesiąt kilometrów od miejsca siedziby pracodawcy. Z uwagi na efektywność wykorzystania czasu doradcy handlowego przewiduje się, że samochód będzie mógł być parkowany poza siedzibą Wnioskodawcy, w miejscu wybranym przez pracownika.

Wnioskodawca zamierza przyjąć regulamin korzystania z samochodów służbowych przez doradców handlowych, zgodnie, z którym:

Poza sposobem używania samochodów opisanym powyżej - samochody nie będą w inny sposób użytkowane, w szczególności nie będą udostępniane w żadnym zakresie nieodpłatnie pracownikom lub innym osobom, jednakże Wnioskodawca przewiduje możliwość okazjonalnego oddawania do odpłatnego używania samochodów innym osobom fizycznym lub prawnym (np. gdy samochód nie będzie efektywnie wykorzystywany w ramach podstawowej działalności).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia należnego podatku od towarów i usług o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przy wydatkach dotyczących używania na podstawie umowy leasingu samochodów wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego a także dotyczących nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego lub gazu, wykorzystywanych do napędu tych samochodów, usług naprawy lub konserwacji tych samochodów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych samochodów, jeżeli dokona wszystkich wymaganych obowiązków ewidencyjnych i rejestracyjnych, o których mowa w ustawie o podatku od towarów i usług oraz aktach wykonawczych do tej ustawy, a w szczególności prowadzić będzie ewidencję, o której mowa w art. 86a ust. 7 oraz złoży informację, o której mowa w art. 86a ust. 12.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on miał prawo do obniżenia należnego podatku od towarów i usług o całą kwotę podatku naliczonego przy wydatkach dotyczących samochodów wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku. Przy czym za pojazdy samochodowe uznaje się zgodnie z art. 2 pkt 34 tej ustawy pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Samochody osobowe, wskazane w opisie zdarzenia przyszłego są pojazdami samochodowymi w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Tak więc co do zasady przepis ten mógłby mieć zastosowanie. Jednakże zgodnie z art. 86a ust. 3 przepis ust. 1 nie ma zastosowania m.in. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

Samochody osobowe, wskazane w opisie zdarzenia przyszłego nie są pojazdami samochodowymi konstrukcyjnie przeznaczonymi do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, a zatem ten punkt nie będzie miał zastosowania. Pozostaje zatem odpowiedź na pytanie czy samochody te mogą być uznane jako wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

A zatem używanie tych samochodów przez Wnioskodawcę zarówno w celach związanych z głównym przedmiotem działalności tj. sprzedaży zegarków, instrumentów muzycznych, terminali, aparatów fotograficznych oraz innymi urządzeń elektronicznych jak i w celu odpłatnego wynajmu samochodów (tak bowiem należałoby zakwalifikować czynność wykonywaną przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników, którzy w ramach tego stosunku prawno-gospodarczego nie są pracownikami lecz kontrahentami - nabywającymi usługę po cenie rynkowej) jest ich wykorzystywaniem do działalności gospodarczej. Nie istnieje bowiem żaden przepis, który by wykluczał z definicji działalności gospodarczej czynności podatnika dokonywane sporadycznie, okazjonalnie lub w znacząco mniejszym zakresie niż czynności dokonywane w ramach działalności podstawowej. Gdyby uznać teoretycznie że odpłatny wynajem samochodów przez Wnioskodawcę, nie stanowi działalności gospodarczej, wtedy tego rodzaju czynność pozostałaby nieopodatkowana co byłoby niezgodne z celami ustawodawcy. Ponieważ poza używaniem dla celów handlowych oraz wynajmu - samochody te nie będą używane dla innych celów należy przyjąć, że będą one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej wnioskodawcy.

Należy również zwrócić uwagę, na przepis art. 86a ust. 4 zgodnie z którym pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Ponieważ są to samochody osobowe, ich konstrukcja nie wyklucza użytku niezwiązanych z działalnością gospodarczą (poza tym nie są to samochody wymienione w ust. 9). Jednakże opracowany przez Wnioskodawcę projekt regulaminu zasad używania samochodów wskazany w opisie zdarzenia przyszłego wyklucza jednoznacznie używanie tych samochodów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika (mając na uwadze definicję działalności gospodarczej, o której mowa powyżej). Wnioskodawca też wyraźnie warunkuje korzystanie z prawa do odliczenia od prowadzenia właściwej ewidencji, a także wskazuje że zapisy ewidencyjne będą dokonywane przez pracownika używającego samochód, i będą podlegać weryfikacji dokonywanej przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowaw art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie podatku VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej "ustawą nowelizującą", przepis art. 86a uległ zmianie.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków esksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku "mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

W myśl art. 86a ust. 6 ustawy o VAT ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności. Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy o VAT).

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - czynny podatnik VAT, którego podstawowym przedmiotem działalności jest handel zegarkami, instrumentami muzycznymi, terminalami, aparatami fotograficznymi oraz innymi urządzeniami elektronicznymi odpłatnie używa samochody osobowe na podstawie umowy leasingu. Wnioskodawca zamierza zastosować nowe zasady używania tych samochodów przez pracowników działu handlowego, określanych w regulaminie organizacyjnym Wnioskodawcy, jako doradcy handlowi. Zadaniem doradcy handlowego jest w szczególności: nawiązywanie kontaktów i budowanie więzi z istniejącymi oraz potencjalnymi klientami Wnioskodawcy, przygotowywanie i prezentacja ofert handlowych i umów dla klientów, pozyskiwanie nowych klientów oraz realizacja zamówień klientów. Istotą pracy doradcy handlowego jest odwiedzanie klientów (sklepów detalicznych) poza siedzibą Wnioskodawcy na terenie całego kraju. Z uwagi na zakres obowiązków i charakter pracy doradcy handlowego w praktyce pojawia się on w siedzibie Wnioskodawcy co do zasady raz w miesiącu na spotkaniach doradców handlowych. Wnioskodawca prowadzi dwa biura: w Warszawie oraz Sochaczewie. Zgodnie z umowami o pracę zawieranymi z doradcami handlowymi miejscem wykonywania ich pracy jest teren całego kraju oraz siedziba Wnioskodawcy.

W związku z powyższym doradca handlowy może każdego dnia używać samochodu w celu dojazdu do innego miejsca, często odległego o kilkadziesiąt kilometrów od miejsca siedziby pracodawcy. Z uwagi na efektywność wykorzystania czasu doradcy handlowego przewiduje się, że samochód będzie mógł być parkowany poza siedzibą Wnioskodawcy, w miejscu wybranym przez pracownika.

Wnioskodawca zamierza przyjąć regulamin korzystania z samochodów służbowych przez doradców handlowych, zgodnie, z którym:

Poza sposobem używania samochodów opisanym powyżej - samochody nie będą w inny sposób użytkowane, w szczególności nie będą udostępniane w żadnym zakresie nieodpłatnie pracownikom lub innym osobom, jednakże Wnioskodawca przewiduje możliwość okazjonalnego oddawania do odpłatnego używania samochodów innym osobom fizycznym lub prawnym (np. gdy samochód nie będzie efektywnie wykorzystywany w ramach podstawowej działalności).

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem (w tym leasingiem operacyjnym) pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją (napraw, paliwa itp.) w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Z treści przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że z uwagi na zakres obowiązków i charakter pracy doradcy handlowego może on każdego dnia używać samochodu w celu dojazdu do innego miejsca, często odległego o kilkadziesiąt kilometrów od miejsca siedziby pracodawcy. Z uwagi na efektywność wykorzystania czasu doradcy handlowego Wnioskodawca przewiduje, że samochód będzie mógł być parkowany poza siedzibą Wnioskodawcy, w miejscu wybranym przez pracownika. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca zamierza przyjąć regulamin korzystania z samochodów służbowych przez doradców handlowych, opisany w pkt 1-6 zdarzenia przyszłego.

Opisane przez Wnioskodawcę procedury, nie wykluczają użycia przez doradców handlowych samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, ponieważ możliwy jest dojazd przedstawiciela handlowego z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i odwrotnie samochodem służbowym. Zatem ustalone przez Zainteresowanego zasady używania tych pojazdów będą przewidywały ich użycie do celów mieszanych. Obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu jest jedynie potwierdzeniem sposobu użytkowania pojazdów samochodowych do celów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą i ma na celu udokumentować oraz zagwarantować taki sposób użytkowania.

Z uwagi na powyższe spostrzeżenia nie można się zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy co do tego, że samochody opisane we wniosku będą wykorzystywane wyłącznie w celach służbowych. Jak wynika z przedstawionych okoliczności możliwe jest użycie tych samochodów przez doradców handlowych do celów prywatnych - będzie to np. dojazd z miejsca zamieszkania przedstawiciela do miejsca pracy (siedziby kontrahenta) i z miejsca pracy do miejsca zamieszkania. Bez znaczenia jest, że Wnioskodawca będzie prowadził dla tych samochodów ewidencję przebiegu pojazdu oraz poinformuje właściwego naczelnika urzędu skarbowego na odpowiednim formularzu o wykorzystywaniu tych samochodów do celów działalności gospodarczej, ponieważ już z samej procedury sposobu użytkowania tych pojazdów będzie wynikać użytek mieszany.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Zauważyć należy, że zarówno używanie samochodów przez doradców handlowych do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy, jak i ewentualny wynajem samochodów stanowią niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej. Jednakże aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z użytkowaniem tych samochodów na podstawie umowy leasingu i kosztami eksploatacyjnymi, powinien te samochody np. oddawać wyłącznie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, bez prawa wykorzystywania ich w inny sposób (przez doradców handlowych) w prowadzonej działalności. Natomiast wykorzystywanie samochodów przez doradców handlowych do realizacji obowiązków i jednoczesne ich wynajęcie tym doradcom powoduje, że samochody nie są wykorzystywane wyłącznie na cele wynajmu. Wykorzystywanie samochodów przez doradców handlowych w celu realizacji ich obowiązków i wynajem tych samych samochodów doradcom do wykorzystania w celach prywatnych nie pozwala na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych. Z uwagi na to, że samochody będą wykorzystywane do celów prywatnych doradców handlowych (po ich wynajęciu od Wnioskodawcy), Spółka nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania ich użycia w takim celu również w czasie kiedy powinny być wykorzystywane wyłącznie do wykonywania obowiązków na rzecz Spółki. Praca doradców handlowych charakteryzuje się tym, że nie możliwe jest dokładne określenie z góry w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Spółki, a w związku z tym w jakim czasie będzie podlegał wynajęciu na rzecz doradcy handlowego. Zatem z przedstawionego opisu sprawy wynika, że istnieje realna możliwość wykorzystywania samochodów do celów prywatnych zatrudnionych pracowników.

Zatem zarówno w sytuacji kiedy doradca handlowy będzie parkować samochód w miejscu przez siebie wybranym lub w miejscu wybranym przez Wnioskodawcę, lub w drodze wyjątku będzie odpłatnie korzystać z samochodu dla celów innych niż związanych z wykonywaniem pracy, uprzedzając uprzednio pracodawcę, ale tylko w godzinach poza wykonywaniem pracy, mimo tego, że pracownik zgadza się na prowadzenie pełnej kontroli przez pracodawcę sposobu używania samochodu oraz zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu zgodnie z art. 86a ustawy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu użytkowania samochodów na podstawie umowy leasingu oraz wydatków eksploatacyjnych z nimi związanych, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r., w powiązaniu z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

Natomiast w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r., Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, przeznaczonych do napędu samochodów osobowych wykorzystywanych do celów "mieszanych" tj. do działalności gospodarczej i do celów prywatnych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.