IPPP1/443-45/12-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2012 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie szeroko pojętych usług medycznych, z wykorzystaniem własnych placówek medycznych (szpitala, przychodni). W związku z tym, Spółka posiada bogate doświadczenie w zakresie organizacji świadczenia usług medycznych oraz posiada dostęp do ekspertów z dziedziny planowania, projektowania i nadzoru nad budową placówek medycznych.W 2011 r. Spółka zawarła umowę (dalej: Umowa) z kontrahentem (dalej: Kontrahent), który jest zainteresowany wybudowaniem na posiadanej przez niego nieruchomości budynku szpitala na cele najmu (dalej: Szpital). Umowa przewiduje, że Kontrahent będzie dążył do pozyskania finansowania wskazanego projektu przez inwestora zewnętrznego.

Zgodnie z Umową, Spółka zobowiązała się świadczyć na rzecz Kontrahenta następujące usługi dotyczące:

Przedstawione powyżej czynności, które zasadniczo rozpoczynają proces inwestycyjny w praktyce wykonywane są przez inwestora. W przedstawionym stanie faktycznym, z uwagi na uwarunkowania biznesowe (planowane włączenie Kontrahenta do grupy spółek, do której należy Spółka), w początkowej fazie projektu koszty związane z podjęciem powyższych czynności ponoszone były przez Spółkę.

Spółka zobowiązała się do wykonywania przedmiotowych świadczeń korzystając zarówno z pracy własnych pracowników lub współpracowników, jak również zlecając określone prace podmiotom trzecim (podwykonawcom), Potwierdzenie wykonania usług Spółki ma następować poprzez przedstawienie Kontrahentowi raportów, opracowań lub zestawień czasu pracy. W treści Umowy strony postanowiły, że w przypadku, gdy analiza opłacalności wskazanego projektu inwestycyjnego nie wykaże satysfakcjonującej rentowności lub Kontrahent nie uzyska finansowania inwestycji, Spółka nie będzie miała roszczeń w stosunku do Kontrahenta o wynagrodzenie, a jednocześnie zostanie zwolniona z obowiązku przedstawienia raportów. W takiej sprawie uznaje się, że Spółka wykonała przedmiotowe czynności na własne ryzyko lub koszt. Spółka będzie mogła wówczas wykorzystać zgromadzone dane na potrzeby własne lub innych podmiotów. Niemniej, z uwagi na fakt, iż przedmiotowe świadczenia są, co do zasady, mocno związane z daną nieruchomością, ich przydatność dla innych podmiotów niż Kontrahent może okazać się nieznaczna.

Zgodnie z postanowieniami Umowy, Spółka nabywała różne świadczenia, konieczne do wykonania przedmiotowej usługi na rzecz Kontrahenta. Usługi wskazane w Umowie są zasadniczo odmienne od wykonywanej przez Spółkę działalności w zakresie usług medycznych. Wskutek tego Spółka nie ma trudności z wyodrębnieniem zakupionych świadczeń, związanych z przedmiotowym projektem. Podatek naliczony, wykazany na fakturach dokumentujących te usługi był odliczany przez Spółkę zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT. Spółka uznawała bowiem, że wskazane wydatki były bezpośrednio związane z planowaną sprzedażą usług świadczonych na podstawie Umowy. Wydatki te były również ewidencjonowane na koncie rozliczeń międzyokresowych z intencją zaliczenia ich do kosztów bezpośrednich projektu w momencie wystawienia faktury na rzecz Kontrahenta. Aktualnie, z uwagi na zmianę sytuacji ekonomicznej, strony uznały, że projekt nie dojdzie do skutku i tym samym Spółka nie dokona na rzecz Kontrahenta refakturowania kosztów poniesionych w związku z realizacją projektu.

Z uwagi na powyższe, strony w dniu 28 grudnia 2010 r. zawarły porozumienie ("Porozumienie"), na podstawie którego uznały, że określona część usług została wykonana i przekazana Kontrahentowi, a Spółka została upoważniona do obciążenia Kontrahenta wynagrodzeniem, odpowiadającym jedynie częścią zakupionych przez nią świadczeń. Faktura dokumentująca wykonanie na rzecz kontrahenta części usług została wystawiona również w grudniu 2011 r. Natomiast pozostała, dominująca część wydatków poniesionych przez Spółkę na poczet wskazanego projektu, nie zostanie refakturowana na Kontrahenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka słusznie uważa, że ma prawo do pełnego odliczenia naliczonego VAT, jeżeli zakładana przez nią sprzedaż opodatkowana dojdzie do skutku jedynie w niewielkim zakresie, istotnie przewyższając wartość dokonanych przez Spółkę zakupów.

W ocenie Spółki, odpowiedź na wskazane pytanie w zakresie podatku od towarów i usług powinna być pozytywna.

Zdaniem Wnioskodawcy przede wszystkim, należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawnej jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w dalszej części przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Spółka pragnie podkreślić, że definicja podatnika nie uzależnia zaistnienia skutków podatkowych w VAT od zaistnienia dochodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Brak względu na rezultat prowadzonej działalności oznacza, że dany podmiot jest podatnikiem nawet wówczas, gdy nie osiąga zysku. W związku z tym, istotna różnica pomiędzy wartością poniesionych kosztów a osiągniętego przychodu z tytułu sprzedaży usług doradczych, nie ma znaczenia dla określenia konsekwencji podatkowych w zakresie realizacji prawa do odliczenia naliczonego VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary lub usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia naliczonego VAT od kwoty jego podatku należnego. W celu realizacji prawa do odliczenia naliczonego VAT, co do zasady, przepisy Ustawy o VAT wymagają realizacji zakupionego świadczenia lub dostawy oraz otrzymania przez ich nabywcę faktury, zawierającej kwotę podatku naliczonego. Wówczas, zgodnie z treścią art. 86 ust. 10 i 10a Ustawy o VAT, ma prawo odliczenia kwot naliczonego podatku, zasadniczo, w rozliczeniach podatkowych za dany okres rozliczeniowy, lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Należy podkreślić, że istnienie podatku należnego nie jest w tym wypadku warunkiem koniecznym, konieczne jest natomiast dokonanie przedmiotowego zakupu w celu realizacji sprzedaży opodatkowanej.

Nie ulega wątpliwości, że w przedstawionym stanie faktycznym Spółka dokonała zakupu szeregu świadczeń, które miały być przeznaczone do celów realizacji jej świadczenia na rzecz Kontrahenta. Świadczenia te, gdyby zostały odsprzedane Kontrahentowi, byłyby opodatkowane przez Spółkę stawką podstawową VAT. Niemniej, z uwagi na ziszczenie się skutków niezależnych od Spółki (rezygnacja Kontrahenta z realizacji projektu), planowana przez Spółkę sprzedaż zostanie zrealizowana w niewielkim zakresie. Zdaniem Spółki, powyższa sytuacja nie będzie miała wpływu na odliczony przez Spółkę podatek naliczony.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: ETS) w sprawie sygn. C-37/95 Ghent Coal Terminal NV wynika jednoznacznie, że realizacja sprzedaży opodatkowanej nie jest warunkiem koniecznym dla realizacji prawa do odliczenia naliczonego VAT, związanego z planowaną sprzedażą. Jak stwierdza ETS, prawo do odliczenia pozostaje nabyte także wówczas, gdy podatnik nie ma możliwości użycia towarów i usług, z tytułu zakupu których wynika podatek naliczony do odliczenia, z powodów pozostających poza jego kontrolą. Podobnie w orzeczeniu o sygn. C-110/94 INZO, ETS zwrócił uwagę, że odmienna interpretacja przepisów podatkowych mogłaby doprowadzić do naruszenia podstawowej zasady podatku od wartości dodanej, jaką jest zasada neutralności. Prowadziłoby to bowiem do odmiennego traktowania takich samych czynności inwestycyjnych, dokonywałoby nieuzasadnionego rozróżnienia pomiędzy podmiotami już prowadzącymi działalność opodatkowaną, a podmiotami dopiero zakładającymi jej rozpoczęcie w przyszłości. W konsekwencji, finalne odliczenie naliczonego VAT mogłoby zależeć od arbitralnej decyzji oceniającej, czy dana inwestycja miała skutek w postaci transakcji opodatkowanej. W ocenie ETS, z tego powodu uznać należy, że podatnik ma prawo do odliczenia naliczonego VAT także wówczas, gdy planowana przez niego sprzedaż opodatkowana nie dojdzie do skutku. Wskazana sytuacja może, potencjalnie, nieść ryzyko działań nieuczciwych, niemniej, państwa członkowskie mają prawo badać zasadność i rzetelność danych wykazywanych przez podatnika w składanej przez niego deklaracji. Zdaniem ETS, w takim przypadku jest istotna również ocena dobrej wiary w zakresie planowania przez podatnika wykonywania działalności gospodarczej.

Spółka zwraca uwagę, że wystąpienie sprzedaży opodatkowanej (w stosunkowo niewielkim zakresie) w przedstawionym stanie faktycznym jest podyktowane czynnikami niezależnymi od jej zachowania. Decyzja o realizacji inwestycji lub odstąpieniu od jej realizacji jest bowiem podejmowana przez Kontrahenta po dokonaniu analizy jej rentowności, weryfikacji możliwości finansowania, oraz innych czynników (np. decyzji administracyjnych w zakresie wykorzystania nieruchomości). W umowie Spółka zgodziła się ponieść ryzyko podjęcia przez Kontrahenta decyzji o rezygnacji z danego projektu. Decyzja ta pozostaje poza kontrolą Spółki. W konsekwencji, pomimo rzetelnego działania w zakresie realizacji przedmiotowych świadczeń, podejmowanych w dobrej wierze, nie może zapewnić wystąpienia sprzedaży.

W myśl art. 86 Ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Natomiast zgodnie z art. 90 cytowanej ustawy, odliczenie podatku naliczonego jest dokonywane proporcjonalnie, jeżeli podatnik dokonuje zarówno czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zaś zakupione towary i usługi mają służyć różnym rodzajom dokonywanych czynności.

Spółka zwraca uwagę, że, zasadniczo, prowadzi działalność gospodarczą, świadcząc szeroko pojęte usługi medyczne (zarówno zwolnione z opodatkowania, jak również opodatkowane VAT). Niemniej, przedstawiona w stanie faktycznym, planowana działalność na rzecz Kontrahenta wyróżnia się na tle zasadniczej działalności Spółki w taki sposób, iż nie ma wątpliwości, iż wydatki opisane w stanie faktycznym są związane wyłącznie z planowanymi usługami doradztwa. Przedmiotowe świadczenia są bowiem związane wyłącznie z realizacją opisanego projektu na działce Kontrahenta, wobec czego ich przydatność dla innych podmiotów lub dla samej Spółki jest minimalna.

W konsekwencji, w ocenie Spółki w przedstawionej sytuacji istnieje możliwość bezpośredniego przyporządkowania zakupów z potencjalną sprzedażą usług doradczych. Nie ma natomiast podstawy do uznawania, że przedmiotowe zakupy były związane z zasadniczą działalnością Spółki tj. działalnością w zakresie usług medycznych, zwolnionych lub opodatkowanych VAT.

Stanowisko wyrażone przez Spółkę jest uznawane za poprawne również w orzecznictwie ETS oraz polskich sądów administracyjnych. W orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 kwietnia 2009 r. (sygn. I FSK 238/09) zwrócono uwagę, że "jeżeli brak bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami) a konkretną czynnością dającą prawo do odliczenia podatku, istnieje możliwość odliczenia podatku od takich wydatków, na zasadzie wyjątku od reguły, w sytuacji jednak gdy wydatki te są zaliczane do tzw. kosztów ogólnych prowadzonej działalności gospodarczej, a podatnik wykaże, że stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika dających prawo do odliczenia, a przez to wykaże związek tych kosztów z działalnością gospodarczą podatnika dającą takie prawo - w zakresie w jakim działalność ta umożliwia mu prawo do odliczenia tegoż podatku na tle całości jego działalności gospodarczej".

Powyższe wnioski NSA oparł na orzecznictwie ETS, m.in. w sprawie C-98/98 Midland Bank PLC oraz C-437/06 Securenta. Analiza orzecznictwa ETS prowadzi do wniosku, jak wskazał NSA w przywołanej powyżej sprawie, że "w odniesieniu zatem do wydatków, które mogłyby dawać prawo do odliczenia należy stwierdzić, że aby podatek naliczony dotyczący takich czynności mógł uprawniać do odliczenia, wydatki poniesione w tym zakresie powinny stanowić część elementów cenotwórczych czynności - w tym przypadku niepodlegających opodatkowaniu, a rodzących prawo do jego odliczenia".

Spółka pragnie podkreślić, że zakupione przez nią usługi, opisane w stanie faktycznym, które miały służyć wykonywaniu przez Spółkę opodatkowanych usług na rzecz Kontrahenta, nie mają żadnego wpływu na wartość wykonywanych przez nią czynności w ramach prowadzonej działalności medycznej (świadczenia usług zwolnionych lub opodatkowanych z zakresu medycyny).

Wydatki, opisane w stanie faktycznym są bezpośrednio powiązane wyłącznie z jednym, konkretnym rodzajem działalności. Z przyczyn od Spółki niezależnych planowana działalność zostanie zrealizowana w istotnie mniejszej części, niż przewidziana w umowie z Kontrahentem. Nie podważa to jednak prawa do odliczenia podatku naliczonego przez Spółkę (co zostało wykazane powyżej) i pozwala powiązać wydatek z konkretnym rodzajem działalności.

Mając powyższe na uwadze, Spółka uznaje, że przysługuje jej prawo do pełnego odliczenia naliczonego VAT, wynikającego z zakupu towarów i usług w związku z planowaną sprzedażą usług na rzecz Kontrahenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, a wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 ustawy, które w sposób technicznoprawny uzupełniają generalną zasadę, wyrażoną w cyt. wyżej art. 86 ust. 1 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Zatem, dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka zawarła umowę z kontrahentem, który jest zainteresowany wybudowaniem na posiadanej przez niego nieruchomości budynku szpitala na cele najmu. Zgodnie z umową Spółka zobowiązała się świadczyć na rzecz kontrahenta usługi dotyczące:

Strony postanowiły, że w przypadku gdy analiza opłacalności wskazanego projektu inwestycyjnego nie wykaże satysfakcjonującej rentowności lub kontrahent nie uzyska finansowania inwestycji, Spółka nie będzie miała roszczeń w stosunku do kontrahenta o wynagrodzenie.

Spółka odliczała podatek naliczony, wykazany na fakturach dokumentujących różne świadczenia nabywane przez Spółkę w celu wykonania powyższej usługi. Aktualnie, z uwagi na zmianę sytuacji ekonomicznej, strony uznały, że projekt nie dojdzie do skutku i tym samym Spółka nie dokona na rzecz kontrahenta refakturowania kosztów poniesionych w związku z realizacją projektu. W wyniku zawartego porozumienia, Spółka została upoważniona do obciążenia kontrahenta wynagrodzeniem, odpowiadającym jedynie części zakupionych przez nią świadczeń.

Z uwagi na fakt, że zakładana sprzedaż dojdzie do skutku jedynie w niewielkim zakresie, Spółka powzięła wątpliwość w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu świadczeń zakupionych w związku z planowaną usługą.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że usługi wskazane w umowie są zasadniczo odmienne od wykonywanej przez Spółkę działalności zwolnionej w zakresie usług medycznych, wskutek czego Spółka nie ma trudności z wyodrębnieniem zakupionych świadczeń, związanych z przedmiotowym projektem. Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie jest obowiązany stosować proporcjonalnego odliczenia, określonego w art. 90 ust. 2 ustawy.

Odnosząc się do związku zakupionych świadczeń z czynnościami opodatkowanymi należy podkreślić, iż możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. Z orzecznictwa TS UE wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w zasadzie nie może być ograniczone ani pod względem czasu, ani pod względem zakresu przedmiotowego. TS UE zwracał uwagę, iż właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności podatku. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów i usług dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar czy usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dany podmiot ma osiągnąć dokonując tych czynności.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każde nabycie towarów i usług, które zmierza do przyszłego wykorzystania ich dla czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to, jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie ich dokonania za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Niemniej jak wskazano powyżej, dla określenia prawa do odliczenia, istotny jest zamiar z jakim dokonywany jest zakup towaru lub usługi w momencie nabycia, a w przedmiotowej sprawie wydatki ponoszone były z założeniem, że będą służyły czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy również wskazać, iż bez względu na fakt, czy realizacja opisanego projektu odniesie zamierzony skutek, to w momencie nabycia towarów i usług zachowana pozostanie pierwotna intencja ich dokonania - zostają one nabyte celem wykonywania czynności opodatkowanych.

W przedmiotowej sprawie, z przyczyn niezależnych od Spółki, planowana działalność zostanie zrealizowana w istotnie mniejszej części, niż przewidziana w umowie z kontrahentem, jednakże, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie podważa to prawa do odliczenia podatku naliczonego przez Spółkę.

W konsekwencji, z uwagi na spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywaniem w przyszłości czynności opodatkowanych Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z planowaną sprzedażą usług na rzecz kontrahenta.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie podatku od towarów i usług. Tut. Organ podatkowy informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.