IPPP1-443-445/11-2/IGo

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Powiatu, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT transakcji sprzedaży nieruchomości niezabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT transakcji sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Starosta działając w imieniu Skarbu Państwa, po uzyskaniu zgody Wojewody wyrażonej w zarządzeniu z dnia 21 maja 2008 r. planuje dokonać sprzedaży w drodze bezprzetargowej na rzecz współwłaściciela udziału 1/2 we współwłasności nieruchomości gruntowej niezabudowanej, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr ew. 675 o powierzchni 874 m#178; położonej w miejscowości K., gm. B., dla której prowadzona jest KW. Działka nr 675 leży na terenie nie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Bezpośrednie sąsiedztwo stanowią działki zabudowane budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta B. zatwierdzonych uchwałą Rady Gminy z dnia 14 kwietnia 2000 r. wyceniana działka jest położona w strefie urbanizowanej, obszary o wiodącej funkcji zabudowy mieszkaniowej, strefa mieszkaniowa zainwestowana.

Zgodnie z zapisem w ewidencji gruntów i budynków działka ew. nr 675 o powierzchni 874 m#178; położona we wsi K. w gm. B. w powiecie p. oznaczona jest jako grunt rolny - RV. Dla działki nr 675 nie wydano decyzji o warunkach zabudowy. Przedstawiony stan zgodny z zapisem w ewidencji gruntów i budynków. Dla ww. nieruchomości rzeczoznawca majątkowy sporządził operat szacunkowy z dnia 3 lipca 2010 r.. Określona w operacie szacunkowym wartość 1/2 udziału w nieruchomości nie zawiera podatku od towarów i usług VAT. Powiat P. jako płatnik podatku od towarów i usług obowiązany jest odprowadzić od transakcji sprzedaży 23% podatek VAT. Zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami cena nieruchomości sprzedawanej w drodze bezprzetargowej nie może być niższa niż jej wartość (określona w operacie szacunkowym), tak więc w przypadku sprzedaży na rzecz wnioskodawcy 1/2 udziału w prawie własności przedmiotowej nieruchomości za cenę równą jej wartości powiat p. obniżyłby faktycznie wartość nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym należy przyjąć, że na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług powiat p. jest zwolniony od podatku od towarów i usług VAT w przypadku sprzedaży ww. nieruchomości.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawcę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Tym samym należy rozumieć, że powiat p. jako płatnik nie będzie obowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości oznaczonej jako działka ew. nr 675 o pow. 874 m#178; położonej w miejscowości K. gm. B. Zgodnie bowiem ze stanem faktycznym nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który to określałby przeznaczenie danego terenu. Nie wydano także decyzji o warunkach zabudowy. Dokumentami dla oceny przeznaczenia gruntu są zasadniczo w takim przypadku: studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz ewidencja gruntów. W przypadku, gdy powołane dokumenty określają przeznaczenie gruntu w sposób odmienny zdaniem wnioskodawcy pierwszeństwo należy przypisać danym w ewidencji gruntów i budynków. Zgodnie z tymi danymi działka ew. nr 675 stanowi teren niezabudowany (grunty rolne).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Przez dostawę rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - art. 7 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie. Z tych też względów, w ocenie tut. organu, sformułowania w nim zawarte należy interpretować według wykładni językowej.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego i decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4).

Zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Starosta działając w imieniu Skarbu Państwa planuje dokonać sprzedaży w drodze bezprzetargowej na rzecz współwłaściciela udziału 1/2 we współwłasności nieruchomości gruntowej niezabudowanej. Działka leży na terenie nie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Bezpośrednie sąsiedztwo stanowią działki zabudowane budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta B. zatwierdzonych uchwałą Rady Gminy z dnia 14 kwietnia 2000 r. wyceniana działka jest położona w strefie urbanizowanej, obszary o wiodącej funkcji zabudowy mieszkaniowej, strefa mieszkaniowa zainwestowana. Zgodnie z zapisem w ewidencji gruntów i budynków przedmiotowa działka oznaczona jest jako grunt rolny - RV. Dla działki nr 675 nie wydano decyzji o warunkach zabudowy. Przedstawiony stan zgodny z zapisem w ewidencji gruntów i budynków.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że o przeznaczeniu gruntów - w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego - nie może decydować ewidencja gruntów. Jest to bowiem jedynie urzędowy zbiór informacji faktycznych, a wynikające z niego zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zatem w tym przypadku o przeznaczeniu terenu decydować będą zapisy w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta B. Tak więc skoro z zapisu studium wynika, iż działka nr 675 to teren znajdujący się w strefie urbanizowanej, obszary o wiodącej funkcji zabudowy mieszkaniowej, strefa mieszkaniowa zainwestowana, stwierdzić należy, iż sprzedaż działki przeznaczonej pod zabudowę nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, tym samym podlegać będzie opodatkowaniu za zasadach ogólnych, tj. 23% stawką VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.