IPPP1-443-437/11-5/IGo

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Przedsiębiorstwa, przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2011 r. (data wpływu 11 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2011 r. (data wpływu 8 kwietnia 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 30 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych i niezabudowanych - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych i niezabudowanych. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 6 kwietnia 2011 r. (data wpływu 8 kwietnia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 30 marca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedsiębiorstwo w W. w likwidacji zamierza przeprowadzić przetarg na zbycie prawa użytkowania wieczystego ustanowionego na nieruchomości o łącznej powierzchni 28.764 m²;, położonej w W. przy ul. I., na którą składają się wyodrębnione geodezyjnie działki nr: 80/1 o pow. 6745 m²;, 80/2 o pow. 361 m²;, 80/3 o pow. 19482 m²;, 80/4 o pow. 30 m²;, 80/5 o pow. 2146 m²;. Wraz ze zbyciem prawa użytkowania wieczystego nastąpi zbycie prawa własności budynków i budowli, którymi zabudowana jest nieruchomość. Na działce 80/1 posadowione są trzy wiaty magazynowe wybudowane pod koniec lat 70, w ewidencji budynków. Wiaty te są częściowo murowane z pustaków betonowych i cegły silikatowej, a częściowo wykonane z blachy trapezowej. Wiaty te są trwale związane z gruntem. Działki 80/3 i 80/5 są zabudowane budynkami: halą produkcyjno - magazynowo - biurową wybudowaną w latach 50, budynkiem magazynowym oraz budynkiem garażowo-magazynowym wybudowanym pod koniec lat 70. Wszystkie budynki posadowione na działkach 80/3 i 80/5 wymagają remontu. Budynki posadowione na działkach 80/3 i 80/5 ujawnione są w ewidencji budynków. Żaden budynek, czy budowla posadowione na działkach 80/1, 80/3 i 80/5 nie były modernizowane w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Budynki: magazynowy oraz magazynowo-garażowy, a także wiaty magazynowe wynajmowane były w całości przez okres ponad 2 lat, natomiast hala produkcyjno-magazynowa wynajmowana jest od ponad 2 lat w części większej niż #190; całego budynku. Pozostała część tej hali wykorzystywana była na cele własne Przedsiębiorstwa. Z powyższego wynika, że wszystkie budynki i wiaty były przedmiotem czynności opodatkowanych wykonywanych dłużej niż 2 lata. Działki 80/2 i 80/4 są działkami niezabudowanymi.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca podaje, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zbycie prawa użytkowania wieczystego działek gruntu 80/1, 80/3 i 80/5 wraz ze zbyciem prawa własności posadowionych na nich budynków i budowli jest zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Czy zbycie prawa użytkowania wieczystego działek 80/2 i 80/4 jest opodatkowane stawką podstawową.

Zdaniem wnioskodawcy:

Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek gruntu 80/1, 80/3 i 80/5 wraz z posadowionymi na nich budynkami i budowlami jest zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działek gruntu 80/2 i 80/4 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej (23%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 tej ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 6 ustawy, obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel" (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy - co do zasady - są rzeczy ruchome i nieruchomości (art. 2 pkt 6 ustawy). Takie zdefiniowanie terminu "dostawa towarów", odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, iż przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale także zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, jak również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Co do zasady stawka podatku, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy wskazać, iż art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) zostały wprowadzone zmiany. I tak zgodnie z dodanym art. 146a pkt 1 w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z zapisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że dla zastosowania powyższego zwolnienia od podatku istotne jest określenie, czy dostawa nie następuje w ramach pierwszego zasiedlenia. Ustawa o podatku od towarów i usług zawiera definicję legalną tego pojęcia. Wynika z niej, że pierwsze zasiedlenie występuje wówczas, gdy budynek, budowla lub ich części są wydawane pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi. Istotne jest jednak to, że musi to nastąpić w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (np. sprzedaż, najem, dzierżawa).

Natomiast w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Przy czym warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy o VAT).

Ponadto, jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części może korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a staje się bezzasadne.

Powyższe regulacje stanowią, iż zwolnieniu z podatku VAT podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, która nie odbywa się w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz dostawa następująca w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Natomiast jeżeli dostawa odbywa się w ramach pierwszego zasiedlenia, tuż przed nim lub w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia podlega ona zwolnieniu, jeżeli spełnione zostaną łącznie dwa warunki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Natomiast, aby można mówić o pierwszym zasiedleniu, zgodnie ze wskazanym art. 2 pkt 14 ustawy, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, leasing lub podobne, które w rozumieniu ustawy stanowią odpłatne świadczenie usług.

Podkreślić należy, iż ustawodawca w przepisie art. 2 pkt 14 ustawy wyraźnie rozróżnił jego zastosowanie do budynków, budowli lub ich części. Zatem intencją ustawodawcy było celowe rozróżnienie zastosowania zwolnienia do całych budynków, budowli lub ich części, dopuszczając możliwość objęcia zwolnieniem jedynie część nieruchomości (budynków, budowli). Oddanie zatem do użytkowania części budynków, budowli w wykonaniu czynności opodatkowanych nie stanowi o tym, że cały budynek, budowla zostały zasiedlone.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć prawo użytkowania wieczystego ustanowionego na nieruchomości składającej się z pięciu działek o numerach: 80/1, 80/2, 80/3, 80/4, 80/5.

Na działce nr 80/1 posadowione są trzy wiaty magazynowe wybudowane pod koniec lat 70, w ewidencji budynków. Wiaty te są częściowo murowane z pustaków betonowych i cegły silikatowej, a częściowo wykonane z blachy trapezowej. Wiaty te są trwale związane z gruntem. Działki 80/3 i 80/5 są zabudowane budynkami: halą produkcyjno-magazynowo-biurową wybudowaną w latach 50, budynkiem magazynowym oraz budynkiem garażowo-magazynowym wybudowanym pod koniec lat 70. Wszystkie budynki posadowione na działkach 80/3 i 80/5 wymagają remontu. Budynki posadowione na działkach 80/3 i 80/5 ujawnione są w ewidencji budynków. Żaden budynek, czy budowla posadowione na działkach 80/1, 80/3 i 80/5 nie były modernizowane w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Budynki: magazynowy oraz magazynowo-garażowy, a także wiaty magazynowe wynajmowane były w całości przez okres ponad 2 lat, natomiast hala produkcyjno-magazynowa wynajmowana jest od ponad 2 lat w części większej niż #190; całego budynku.

A zatem w przedmiotowej sytuacji należy stwierdzić, iż pierwsze zasiedlenie w rozumieniu przepisów ustawy nastąpiło jedynie w odniesieniu do części budynków wynajmowanych na rzecz innych podmiotów w momencie oddania tych części do użytkowania na podstawie umów najmu, które w rozumieniu przepisów o ustawy o VAT stanowią odpłatne świadczenie usług. W związku z powyższym, pierwsza z przesłanek niezbędnych do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jest spełniona tj. dostawa nie będzie odbywać się w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. Druga z przesłanek uzależniona jest od czasu, jaki upłynie między pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków. Z przedstawionych okoliczności wynika, że między pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. W związku z powyższym, zbycie przez Przedsiębiorstwo części budynku, w których obowiązywały umowy najmu, będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Natomiast w odniesieniu do części budynku, tj. hali wykorzystywanej na własne cele działalności Przedsiębiorstwa, nie doszło do pierwszego zasiedlenia, gdyż nie była ona oddana do użytkowania w wykonaniu czynności opodatkowanych. Pierwsze zasiedlenie, w ocenie tut. Organu, nastąpi dopiero w momencie zbycia przedmiotowych budynku i budowli. W związku z powyższym, należy stwierdzić, że przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 10 dot. pierwszego zasiedlenia w rozumieniu przepisów ustawy nie zachodzą. Jednakże jeśli Wnioskodawca dokona dostawy części budynków/budowli, nie będących uprzednio przedmiotem umów najmu, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie cytowanego powyżej art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. W przedmiotowej sytuacji, oba z warunków wymienionych w analizowanym przepisie, będą spełnione, bowiem jak wynika ze zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku, Przedsiębiorstwu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynku/budowli oraz Przedsiębiorstwo nie ponosiło wydatków na ulepszenie, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej budynku/budowli. A zatem, przy dostawie budynków/budowli wcześniej nie zasiedlonych, tj. #188; części hali, Wnioskodawcy będzie przysługiwało zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W oparciu o przepis § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 73, poz. 392), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Zatem, zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług pod warunkiem, że ze zwolnienia takiego korzysta dostawa budynku, budowli lub ich części, które się znajdują na gruncie oddanym w to użytkowanie. Oznacza to, że do dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu stosuje się analogiczne zwolnienie od podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem.

Reasumując, w świetle opisanego zdarzenia przyszłego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy stwierdzić, iż dokonaną przez Wnioskodawcę transakcję zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości obejmującej budynki i budowle wraz z działkami o numerach 80/1, 80/3, 80/5, na których są one posadowione należy traktować jako dostawę towarów, korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a ustawy, w związku z § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia.

Ponadto z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że działki 80/2 i 80/4 są działkami niezabudowanymi i nie obowiązuje dla nich plan zagospodarowania przestrzennego. Nie wydano również dla danego terenu decyzji o warunkach zabudowy. Zgodnie ze "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta" obszar, na którym znajduje się przedmiotowa nieruchomość - określony został jako tereny zabudowy mieszkaniowej o przewadze zabudowy wielorodzinnej, dla których ustała się priorytet dla lokalizowania funkcji mieszkaniowej i niezbędnych inwestycji celu publicznego z zakresu infrastruktury społecznej tj. usług oświaty, zdrowia, opieki społecznej, kultury, terenów ogólnodostępnej zieleni urządzonej oraz sportu powszechnego, a także innych usług podstawowych oraz dla których dopuszcza się lokalizowanie funkcji usługowej, z zaleceniem by udział tej funkcji kształtował się do 40% powierzchni zabudowy na terenie.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego i decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4).

Zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Zatem w tym przypadku o przeznaczeniu terenu decydować będą zapisy w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta. Tak więc skoro z zapisu studium wynika, iż działki 80/2 i 80/4 określone zostały jako tereny zabudowy mieszkaniowej o przewadze zabudowy wielorodzinnej, dla których ustała się priorytet dla lokalizowania funkcji mieszkaniowej i niezbędnych inwestycji celu publicznego z zakresu infrastruktury społecznej tj. usług oświaty, zdrowia, opieki społecznej, kultury, terenów ogólnodostępnej zieleni urządzonej oraz sportu powszechnego, a także innych usług podstawowych oraz dla których dopuszcza się lokalizowanie funkcji usługowej, z zaleceniem by udział tej funkcji kształtował się do 40% powierzchni zabudowy na terenie, stwierdzić należy, iż sprzedaż działek przeznaczonych pod zabudowę nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, tym samym podlegać będzie opodatkowaniu za zasadach ogólnych, tj. 23% stawką VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.