IPPP1-443-430/08-4/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2008 r. (data wpływu 7 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku od nabytych towarów i usług niezaliczonych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2008 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku od nabytych towarów i usług niezaliczonych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z opóźnieniami przy otrzymywaniu faktur od kontrahentów z tytułu importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, Spółka podjęła decyzję o nie czaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, poniesionych w tych przypadkach wydatków na zakup, chociaż co do zasady stanowią one dla Spółki koszty uzyskania przychodów. Decyzja związana była z faktem, że zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wiązałoby się z koniecznością składania korekt deklaracji dla podatku dochodowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT wyłącza prawo do odliczenia podatku naliczonego w każdym przypadku wyłączenia przez Spółkę wydatku z kosztów uzyskania przychodów, czy też dotyczy on tylko przypadków, gdy wydatek ze swojej istoty (co do zasady) nie może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (np. wydatki o charakterze osobistym pracowników).

W ocenie Spółki przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, odnosi się do wydatków, które z istoty swojej nigdy nie mogą mieć charakteru kosztu uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki nie dotyczy on natomiast tych wydatków, które co do zasady mogą być kosztem podatkowym, a tylko z uwagi na nadzwyczajną sytuację, która wystąpiła w Spółce, związaną z rozliczeniem kosztu podatkowego w czasie (konieczność złożenia korekt deklaracji dla podatku dochodowego), nie zostały zaliczone przez Spółkę do kategorii kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w tezach wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lutego 2007 r. sygn. akt I SA/Kr 1628/2006.

Ponadto Strona zwraca uwagę, że w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (wyrok z dnia 4 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 148/2007) ograniczenie wynikające z treści art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT jest generalnie niezgodne z prawem wspólnotowym, które to prawo nie wymaga dla odliczenia podatku naliczonego, aby zakup - z którego ten podatek naliczony wynika - stanowił koszt podatkowy w rozumieniu podatku dochodowego (CIT, PIT), lecz by był związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT przez podatnika (art. 17-19 VI Dyrektywy oraz art. 176 i 177 Dyrektywy 2006/1 12/WE).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, iż co do zasady podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, jeżeli zakupy te służą czynnościom opodatkowanych.

Ustawodawca wprowadził jednak pewne ograniczenia dotyczące możliwości obniżenia przez podatników kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 88. ust. 1 pkt 2 obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Powyższy przepis ma zastosowanie w przypadkach, gdy określonego wydatku, co d0 zasady nie można uznać za koszt uzyskania przychodów z danego źródła przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Użycie trybu warunkowego - " nie mogłyby być" - należy rozumieć jako brak obiektywnej możliwości zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu. Przyjęte zatem rozwiązanie podkreśla hipotetyczność zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów odnosząc się w istocie rzeczy nie do faktycznego zaliczenia przez podatnika wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ani nie do możliwości zaliczenia przez konkretnego podatnika tego wydatku do kosztów, ale do abstrakcyjnej możliwości zaliczenia tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, które nie jest zabronione w odniesieniu do tego wydatku.

Nie jest zatem ważne, czy dany podatnik w konkretnej sytuacji nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów pewnego wydatku, lecz to, czy wydatek ten stanowi koszt uzyskania przychodu w ujęciu modelowym. Bowiem tylko nie uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodu w ujęciu modelowym pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty lub zwrotu podatku należnego.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Spółka podjęła decyzję o nie zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków, chociaż co do zasady stanowią one koszt uzyskania. Decyzja ta spowodowana była z faktem, że zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wiązałoby się z koniecznością składania korekt deklaracji dla podatku dochodowego.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w przypadku nie zaliczenia przez Spółkę poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów z danego źródła przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, co do zasady taki koszt stanowiących i związanych z czynnościami opodatkowanymi Stronie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcęi stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, 09-402 Płock, ul. 1 Maja 10.