IPPP1/443-426/13-2/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2013 r. (data wpływu 6 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 maja 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (zwana dalej: "Spółka") prowadzi sprzedaż nawozów sztucznych (dalej: "towary") za pośrednictwem sieci dystrybutorów oraz sklepów prowadzących działalność gospodarczą. Zgodnie z przyjętą przez Spółkę strukturą sprzedaży, dystrybutorzy nabywają towary od Spółki, a następnie sprzedają je sklepom, w których dokonują zakupów klienci indywidualni.

W celu zwiększenia obrotów z tytułu sprzedaży towarów, Spółka prowadzi działania prosprzedażowe. Na 2012 rok Spółka zawarła Plan Współpracy z Dystrybutorem, na podstawie którego Spółka oraz Dystrybutor określili zadania na 2012 rok, do których należało m.in.:

* Reklamowanie towarów Spółki przez Dystrybutora,

* Rozwój sprzedaży określonych towarów Spółki przez Dystrybutora oraz sprzedaż do nowych klientów,

* Przeprowadzanie szkoleń na temat towarów Spółki wśród sklepów.

Zgodnie z Planem Współpracy między Spółką a Dystrybutorem, określone sklepy nabywające towary Spółki od Dystrybutora, po przekroczeniu określonych progów kwotowych odpowiadających wartościom nabywanych towarów w ciągu 2012 r., mają prawo do otrzymania nagrody w postaci wycieczki oraz bonusu kwotowego. Nagroda w postaci wycieczki oraz bonus przekazywane są sklepom przez Dystrybutora do końca marca roku następnego, czyli w analizowanym stanie faktycznym - do końca marca 2013 r. W związku z przekazaniem bonusu za 2012 r. przez Dystrybutora na rzecz sklepu, Dystrybutor wystawił na Spółkę fakturę VAT (dalej: "Faktura za rozliczenie bonusu"), Dystrybutor nabył nagrodę w postaci wycieczki a następnie przekazał ją sklepowi, który zrealizował zaplanowany poziom zakupów towarów Spółki od Dystrybutora o wartości przekraczającej określone kwotowo progi w 2012 r. Rezerwacji wycieczki dokonała Spółka. Wycieczka została przekazana sklepowi wskazanemu w Planie Współpracy przez Dystrybutora, na zlecenie Spółki. Dystrybutor nabył wycieczkę od biura podróży jako usługę turystyki opodatkowaną VAT marża. Następnie Dystrybutor obciążył Spółkę kosztami wycieczki wystawiając fakturę VAT na rzecz Spółki (dalej: "Faktura za wycieczkę"). Ekonomiczny ciężar wycieczki został poniesiony przez Spółkę.

Spółka odliczyła 23% VAT z Faktury za wycieczkę oraz z Faktury za rozliczenie bonusu wystawionych przez Dystrybutora na rzecz Spółki oraz zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów kwotę odpowiadającą wartości netto wycieczki przekazanej przez Dystrybutora na rzecz sklepu oraz kwotę odpowiadającą wartości netto przekazanego bonusu. Momentem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki wydatków na wycieczkę oraz bonus był dzień poniesienia tych wydatków, tj. dzień, na który ujęto w księgach rachunkowych Spółki Fakturę za wycieczkę oraz Fakturę za rozliczenie bonusu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo do odliczenia VAT z Faktury za wycieczkę oraz Faktury za rozliczenie bonusu wystawionych przez Dystrybutora na rzecz Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia VAT z Faktury za wycieczkę oraz Faktury za rozliczenie bonusu wystawionych przez Dystrybutora na rzecz Spółki.

Spółka w ramach Planu Współpracy z Dystrybutorem zleca Dystrybutorowi zakup oraz przekazanie wycieczki oraz przekazanie bonusu na rzecz sklepu. Zabieg ten służy zwiększeniu sprzedaży towarów Spółki, a zatem ma związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i przeprowadzany jest na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższy przepis stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika (wykonywaną przez podatnika działalnością opodatkowaną). Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiąże się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

Spółka wskazuje, iż poprzez zawarcie Planu Współpracy z Dystrybutorem oraz zaangażowanie Dystrybutora w przekazanie sklepowi wycieczki oraz bonusu, Spółka ma możliwość generowania większego obrotu będącymi w jej ofercie towarami. Tym samym zwiększa się sprzedaż towarów Spółki, opodatkowana VAT.

Spółka pragnie podkreślić, że zlecenie Dystrybutorowi zakupu i przekazania sklepowi wycieczki oraz przekazania bonusu można porównać do usług kompleksowych, jakie wykonują agencje reklamowe na rzecz swoich klientów. Nierzadko, agencje reklamowe w zakresie swoich usług zobowiązują się do m.in.:

* dokonania wszelkich czynności związanych z organizacją programów lojalnościowych tj. w szczególności objęcia funkcji organizatora poszczególnych programów i przyrzekającego nagrody, przetwarzania danych sprzedażowych, wyłonienia laureatów;

* zakupu nagród (w tym wycieczek) na potrzeby poszczególnych programów, a następnie wydania tych nagród uczestnikom programów (tu: sklepom).

Agencje reklamowe, podobnie jak Dystrybutor w stosunku do Spółki, wystawiają faktury VAT na rzecz swoich klientów. Dzięki usługom nabywanym od agencji reklamowych, klienci mają możliwość zwiększenia sprzedaży swoich towarów. Podobnie jest w przedstawionym stanie faktycznym. Dzięki usługom oferowanym przez Dystrybutora, Spółka ma możliwość zwiększenia sprzedaży swoich towarów.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że Spółka ma prawo do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z Faktury za wycieczkę oraz Faktury za rozliczenie bonusu wystawionych przez Dystrybutora na rzecz Spółki, na zasadach przewidzianych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, z uwagi na fakt, iż zakupy te mają pośredni związek z działalnością Spółki i służą zwiększeniu sprzedaży oferowanych przez Spółkę towarów.

Przedstawione przez Spółkę stanowisko w zakresie prawa do odliczenia VAT znajduje pośrednio uzasadnienie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2009 r. (sygn. IPPP3-443-93/09-2/JF) oraz interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 października 2010 r. (sygn. IPPP3/443-820/12-2/JK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje wskazują, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zauważyć należy, że związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni. O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością Zainteresowanego można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ww. ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że zgodnie z przyjętą przez Spółkę strukturą sprzedaży, dystrybutorzy nabywają towary od Spółki, a następnie sprzedają je sklepom, w których dokonują zakupów klienci indywidualni. W celu zwiększenia obrotów z tytułu sprzedaży towarów, Spółka prowadzi działania prosprzedażowe. Na 2012 rok Spółka zawarła Plan Współpracy z Dystrybutorem, na podstawie którego Spółka oraz Dystrybutor określili zadania na 2012 rok, do których należało m.in.:

* Reklamowanie towarów Spółki przez Dystrybutora,

* Rozwój sprzedaży określonych towarów Spółki przez Dystrybutora oraz sprzedaż do nowych klientów,

* Przeprowadzanie szkoleń na temat towarów Spółki wśród sklepów.

Zgodnie z Planem Współpracy między Spółką a Dystrybutorem, określone sklepy nabywające towary Spółki od Dystrybutora, po przekroczeniu określonych progów kwotowych odpowiadających wartościom nabywanych towarów w ciągu 2012 r., mają prawo do otrzymania nagrody w postaci wycieczki oraz bonusu kwotowego. Nagroda w postaci wycieczki oraz bonus przekazywane są sklepom przez Dystrybutora do końca marca roku następnego, czyli w analizowanym stanie faktycznym - do końca marca 2013 r. W związku z przekazaniem bonusu za 2012 r. przez Dystrybutora na rzecz sklepu, Dystrybutor wystawił na Spółkę fakturę VAT. Dystrybutor nabył nagrodę w postaci wycieczki a następnie przekazał ją sklepowi, który zrealizował zaplanowany poziom zakupów towarów Spółki od Dystrybutora o wartości przekraczającej określone kwotowo progi w 2012 r. Rezerwacji wycieczki dokonała Spółka. Wycieczka została przekazana sklepowi wskazanemu w Planie Współpracy przez Dystrybutora, na zlecenie Spółki. Dystrybutor nabył wycieczkę od biura podróży jako usługę turystyki opodatkowaną VAT marża. Następnie Dystrybutor obciążył Spółkę kosztami wycieczki wystawiając fakturę VAT na rzecz Spółki. Ekonomiczny ciężar wycieczki został poniesiony przez Spółkę.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii odliczenia podatku wykazanego na fakturach wystawionych przez Dystrybutora z tytułu wypłaty bonusu oraz przekazania wycieczki na rzecz sklepu.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Dopiero za pewne odstępstwo i wyjątek należy uznać potraktowanie kilku świadczeń za jedno złożone.

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) płynie wniosek, iż o świadczeniu złożonym można mówić, jeśli istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość.

Problem skutków podatkowych dotyczących organizowania i funkcjonowania programów lojalnościowych był przedmiotem analizy TSUE w wyroku z dnia 7 października 2010 r. w sprawach połączonych - Commissioners for Her Majesty's Revenue and Customs c. Loyalty Management UK i Baxi Group Ltd (C-53/09 i C-55/09).

W powyższej sprawie Spółka Baxi, wprowadziła program lojalnościowy dla klientów mający zachęcić ich do nabywania produktów grupy. Klienci uczestniczący w programie, nabywający produkty od Spółki Baxi, otrzymywali punkty, które mogli wymieniać na towary lub usługi, będące prezentami lojalnościowymi. Spółka Baxi (sponsor) zleciła zarządzanie programem lojalnościowym spół (podmiot zarządzający). W ramach zarządzania programem lojalnościowym podmiot zarządzający nabywał i dostarczał klientom prezenty lojalnościowe.

W wyroku tym Trybunał stwierdził, że płatności dokonywane przez sponsora na rzecz podmiotu zarządzającego omawianym programem, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem sponsora. Odnosząc się do kwestii możliwości uznania świadczonej przez podmiot zarządzający usługi za jedno świadczenie kompleksowe, TSUE uznał, że płatność dokonywana przez Baxi na rzecz podmiotu zarządzającego może zostać podzielona na dwa elementy, z których każde odpowiada odrębnemu świadczeniu.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż czynności wykonywane przez Dystrybutora, obejmujące również wypłatę bonusu i przekazanie wycieczki sklepowi można porównać do usług kompleksowych, jakie wykonują agencje reklamowe. Przede wszystkim nie można stwierdzić, iż świadczenia w postaci wypłaty bonusu i przekazania wycieczki sklepowi są elementem kompleksowej usługi świadczonej przez Dystrybutora na rzecz Spółki. Świadczy o tym choćby fakt, iż Dystrybutor nie wystawił na rzecz Spółki jednej faktury dokumentującej jedno złożone świadczenie kompleksowe, lecz dwie odrębne faktury dokumentujące (1) rozliczenie bonusu i (2) przekazanie wycieczki na rzecz sklepu. Rzeczywisty charakter opisanych transakcji wskazuje na kilka odrębnych świadczeń Dystrybutora, których odbiorcami są dwa odrębne podmioty - w przypadku usługi marketingowej - Wnioskodawca, w przypadku przekazania wycieczki i wypłaty bonusu - sklep.

Odnosząc się do faktury dokumentującej przekazanie wycieczki przez Dystrybutora zauważyć należy, w odniesieniu do wycieczki, że Spółka nie dokonała jej nabycia, lecz występuje jedynie jako podmiot trzeci, dokonujący zapłaty za usługę wykonaną przez inny podmiot na rzecz sklepu.

W konsekwencji Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT, stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy, od wydatków udokumentowanych fakturą VAT dotyczącą zwrotu kosztów nabytej przez Dystrybutora wycieczki, przekazanej następnie nieodpłatnie na rzecz sklepu, bowiem Wnioskodawca nie nabył tej usługi, natomiast kwota przekazana Dystrybutorowi za fakturę "Za wycieczkę" stanowi zapłatę przez Wnioskodawcę (jako podmiot trzeci) za usługę nabytą przez Dystrybutora na rzecz sklepu.

W odniesieniu do faktury dokumentującej wypłatę bonusu przez Dystrybutora na rzecz sklepu stwierdzić należy, że również ona nie stanowi dla Spółki podstawy do odliczenia podatku naliczonego. Jak wskazano wyżej, świadczenie w postaci wypłaty bonusu nie jest elementem kompleksowej usługi świadczonej przez Dystrybutora na rzecz Spółki i należy traktować je odrębnie. Zauważyć ponadto należy, iż Dystrybutor wypłaca bonus sklepowi za osiągnięcie odpowiedniego poziomu zakupów towarów Spółki. W takim przypadku wypłacony przez Dystrybutora bonus stanowi w rzeczywistości rabat obniżający cenę zakupu towarów nabywanych przez sklep u Dystrybutora (zgodnie z przyjętą przez Spółkę strukturą sprzedaży, dystrybutorzy nabywają towary od Spółki, a następnie sprzedają je sklepom). Zatem kwota przekazana Dystrybutorowi za fakturę "za rozliczenie bonusu" stanowi w rzeczywistości sfinansowanie przez Wnioskodawcę (jako podmiot trzeci) rabatu udzielonego przez Dystrybutora na rzecz nabywcy towarów (sklepu).

W konsekwencji stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy faktura ta nie daje Wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku VAT.

Podsumowując, ponosząc wydatki związane z zapłatą za wycieczkę i sfinansowaniem rabatu, Spółka występuje w charakterze podmiotu trzeciego - dokonującego zapłaty za usługę turystyczną świadczoną sklepowi i finansującego rabat przyznany sklepowi, a nie podmiotu, który nabywa towar bądź usługę. Ponieważ w przedmiotowej sprawie Spółka nie nabywa żadnego towaru ani usługi, wystawione przez Dystrybutora faktury - w myśl art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego przez Spółkę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do interpretacji indywidualnych powołanych we wniosku zauważyć należy, iż dotyczą one odmiennego stanu faktycznego niż opisany przez Spółkę, nie mogą zatem stanowić podstawy przy rozstrzygnięciu w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja nr IPPP3/443-820/12-2/JK dotyczy bowiem sytuacji, w której to zleceniodawca akcji marketingowej (nie agencja prowadząca akcję) nabędzie i przekaże wycieczkę zwycięzcy programu.

Również w przypadku powołanej przez Spółkę interpretacji nr IPPP3-443-93/09-2/JF nagrody były nabywane i przekazywane przez zleceniodawcę akcji marketingowej.

Natomiast w sytuacji opisanej przez Spółkę, nagrodę w postaci wycieczki nabywa we własnym imieniu i przekazuje sklepowi Dystrybutor, a Spółka dokonuje jedynie zwrotu kosztu zakupu tej wycieczki.

Ponadto powołane interpretacje nie dotyczyły sytuacji finansowania bonusu pieniężnego (rabatu) udzielonego przez podmiot prowadzący akcję marketingową na rzecz zwycięzcy programu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.