IPPP1-443-407/11-4/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.) - uzupełnionym w dniu 6 maja 2011 r. na wezwanie Organu z dnia 26 kwietnia 2011 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest organizacja imprez kulturalnych, artystycznych, konferansjerka. Przedmiot działalności we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej wg Polskiej Klasyfikacji Działalności został określony jako:

* 90.01.Z - działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych.

* 90.02.Z - działalność wspomagająca wystawianie przedstawień artystycznych.

Organizowane przez Wnioskodawcę imprezy mają charakter plenerowy, jak i zamknięty np. święta ośrodków miejskich i wiejskich, dożynki. Wnioskodawca organizuje występy artystów w rozumieniu prawa autorskiego na ww. święta. Imprezy te prowadzi także sam w rozumieniu tworzenia autorskich kwestii werbalnych (autoryzacja scenariusza, przygotowanie konkursów, wygłaszanie autorskich odczytów, anonsowanie wykonawców itp.).

Wnioskodawca zajmuje się również wszelkimi kwestiami organizacyjnymi związanymi z każdą z imprez tj. podpisywanie umów z zespołami, kabaretami i artystami, ustalanie cen, wykonywanie telefonów, a także organizacją pełnego osprzętowania, które umożliwia tym artystom występy - w tym wypadku Wnioskodawca angażuje podwykonawców. Wnioskodawca współpracuje z instytucjami kultury. Ośrodek kultury zleca Wnioskującemu organizację imprez. Wnioskujący zajmuje się przygotowaniem sprzętu, sceny, oświetlenia, zespołów. Wnioskodawca współpracuje z firmami w zakresie organizowania imprez firmowych.

Wnioskujący jest członkiem stowarzyszenia Z.

Na wystawianych fakturach sprzedażowych Wnioskujący opisuje usługę jako organizacja i prowadzenie imprezy bądź występu artystycznego i nie nalicza podatku VAT. Powyższe usługi Wnioskodawca traktuje jako zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo w uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż nie jest uznany za instytucję o charakterze kulturalnym w rozumieniu odrębnych przepisów ale prowadzone przez niego imprezy mają taki charakter. Usługi, które świadczy polegają na organizacji i poprowadzeniu imprez np. dni miast, dni wsi, dożynki, integracyjne imprezy zamknięte. Prowadzenie ich polega na poprowadzeniu całości według pomysłu podatnika, przygotowaniu scenariusza, przedstawieniu autorskiego programu scenicznego. Podatnik uważa, że w takim wypadku jego usługa polegająca na poprowadzeniu imprezy według własnego pomysłu z utworzonymi przez niego konkursami, stworzonymi autorskimi piosenkami, przygotowaniem scenariusza jest zwolniona z podatku od towarów i usług. Zaś co do czynności organizacyjnych szczegółowo opisanych w zapytaniu - podatnik wnosi o dokonanie interpretacji.

Wstęp na organizowane przez Wnioskodawcę imprezy nie jest nigdy płatny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowo wystawia on faktury nie naliczając podatku VAT, ponieważ świadczone usługi są przedmiotowo zwolnione z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. We wskazanym przepisie zwalnia się z podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Zdaniem Wnioskodawcy świadczone usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 90.01.10, 90.02.12 i 90.02.19 objęte są zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43. ust. 1 pkt 33 ustawy. Zatem na fakturach sprzedażowych dotyczących tych usług, Wnioskodawca nie wykazuje podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a), nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a), stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (ust. 18).

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

W analizowanej sprawie zwrócić uwagę należy na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi kulturalne oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te - aby mogły korzystać ze zwolnienia - świadczone muszą być przez specyficzne podmioty. Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, jako: podmioty prawa publicznego; podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym; wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej; indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji usług kulturalnych, jednak należy uznać, że usługą taką będzie usługa związana z kulturą, a z uwagi na brak definicji kultury w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia słownikowego, mając na uwadze charakter, jaki ma spełniać ta definicja w tym przypadku. Właściwym więc wydaje się przyjęcie, że kultura to ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w postaci np. dzieł artystycznych, związanymi z twórczością artystyczną (np. o charakterze literackim, naukowym, plastycznym, muzycznym).

Cytowany powyżej art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT umożliwia zastosowanie zwolnienia od tego podatku dla usług kulturalnych.

Warunkiem zastosowania tego zwolnienia jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być:

* podmiotem prawa publicznego,

* innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, lub

* podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, (należy przy tym zauważyć, że usługi kulturalne świadczone przez ww. podmioty są zwolnione od podatku VAT pod warunkiem, że podmioty te nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy o VAT),

* indywidualnym twórcą lub artystą wykonawcą, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

W ustawie o podatku od towarów i usług brak jest definicji podmiotu prawa publicznego. Definicję tą zawiera art. 1 ust. 9 Dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz. U.UE L04.134.114). Pojęcie "podmiot prawa publicznego" jest w dyrektywie tej zdefiniowane w kontekście prawa zamówień publicznych i definicji "instytucji zamawiających", niemniej jednak, mając na uwadze systemową wykładnię przepisów, definicją tą posiłkowo można posłużyć się również w przedmiotowej sprawie.

"Podmiot prawa publicznego" oznacza zatem każdy podmiot:

* ustanowiony w szczególnym celu zaspokajania potrzeb w interesie ogólnym, które nie mają charakteru przemysłowego ani handlowego;

* posiadający osobowość prawną; oraz

* finansowany w przeważającej części przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego; albo taki, którego zarząd podlega nadzorowi ze strony tych podmiotów; albo taki, w którym ponad połowa członków organu administrującego, zarządzającego lub nadzorczego została wyznaczona przez państwo, jednostki samorządu terytorialnego lub inne podmioty prawa publicznego.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i nie można uznać go za podmiot prawa publicznego.

W uzupełnieniu do Wniosku Wnioskodawca wskazał, iż nie jest uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym.

Z wniosku nie wynika również, aby Wnioskodawca był podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Kwestia tworzenia instytucji kultury uregulowana została w rozdziale 2 ww. ustawy, zatytułowanym "Instytucje kultury".

Zgodnie z przepisami powyższego rozdziału, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 8).

Jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1). Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami (art. 10 ust. 1).

Artykuł 2 cyt. ustawy stanowi natomiast, że ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury.

Artykuł 14 ust. 1 tej ustawy określa, iż instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora.

Organizator nie odpowiada za zobowiązania instytucji kultury, z zastrzeżeniem art. 24 i 25 (art. 14 ust. 2).

Instytucja kultury z urzędu podlega wpisowi do rejestru (art. 14 ust. 3).

Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia rejestru instytucji kultury (art. 14 ust. 4).

Z cyt. wyżej regulacji dotyczących podatku VAT wynika, iż w zakresie organizacji różnych wydarzeń i imprez kulturalnych ze zwolnienia od podatku VAT mogą korzystać podmioty będące podmiotami prawa publicznego lub uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru, o którym mowa w art. 14 cyt. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, zgodnie z którym instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora. Wpisem do rejestru mogą być objęte jedynie instytucje kultury utworzone przez urzędy centralne lub jednostki samorządu terytorialnego.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie może być wpisany do ww. rejestru instytucji kultury.

Podsumowując zatem, w przedmiotowej sprawie nie została spełniona przesłanka o charakterze podmiotowym do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT - Wnioskodawca nie jest podmiotem prawa publicznego, a także podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury oraz nie jest uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, zatem od 1 stycznia 2011 r., do usług organizacji wydarzeń kulturalnych wykonywanych przez Wnioskodawcę nie można stosować zwolnienia, o którym mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT.

W analizowanej sprawie nie znajdzie również zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT, przysługujące twórcom i artystom wykonawcom świadczącym usługi kulturalne.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji twórcy ani artysty wykonawcy, a Ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT odsyła w tym zakresie do przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 90, poz. 631 t.j.), domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

W myśl przepisu art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości przeznaczenia i sposobu wyrażenia. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), plastyczne, fotograficzne, lutnicze, wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne, muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe). Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

* mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),

* stanowić przejaw działalności twórczej,

* posiadać indywidualny charakter.

Wskazana ustawa nie definiuje wprost artysty wykonawcy, jednak w myśl art. 85 ust. 2 tej ustawy, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Na podstawie powyższego przepisu należy zatem uznać, że artystą wykonawcą jest osoba wykonująca utwór artystyczny autorstwa innej osoby (twórcy), przy czym wykonanie to może nastąpić poprzez różne środki wyrazu tj.: rola aktorska, recytowanie, dyrygentura, gra na instrumentach muzycznych, śpiew, taniec, pantomima i inne.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest organizacja imprez kulturalnych, artystycznych, konferansjerka. Organizowane przez Wnioskodawcę imprezy mają charakter plenerowy, jak i zamknięty np. święta ośrodków miejskich i wiejskich, dożynki. Wnioskodawca organizuje występy artystów w rozumieniu prawa autorskiego na ww. święta. Wnioskodawca zajmuje się również wszelkimi kwestiami organizacyjnymi związanymi z każdą z imprez tj. podpisywanie umów z zespołami, kabaretami i artystami, ustalanie cen, wykonywanie telefonów, a także organizacją pełnego osprzętowania, które umożliwia tym artystom występy - w tym wypadku Wnioskodawca angażuje podwykonawców. Wnioskodawca współpracuje z instytucjami kultury. Ośrodek kultury zleca Wnioskującemu organizację imprez. Wnioskujący zajmuje się przygotowaniem sprzętu, sceny, oświetlenia, zespołów. Wnioskodawca współpracuje z firmami w zakresie organizowania imprez firmowych.

Z wniosku wynika również, że imprezy prowadzi także sam Wnioskodawca w rozumieniu tworzenia autorskich kwestii werbalnych (autoryzacja scenariusza, przygotowanie konkursów, wygłaszanie autorskich odczytów, anonsowanie wykonawców itp.).

Na podstawie ww. okoliczności stwierdzić należy, że działalność Wnioskodawcy sprowadza się w głównej mierze do organizacji imprez, polegającej na podpisywaniu umów z zespołami, kabaretami i artystami, ustalaniu cen, wykonywaniu telefonów, organizacji pełnego osprzętowania, które umożliwia tym artystom występy, przygotowaniu sprzętu, sceny, oświetlenia, zespołów. W badanej sprawie nie znajdzie zatem zastosowania również zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT. Działalność Wnioskodawcy oraz podejmowane w jej ramach czynności nie wskazują, aby była to działalność twórcy lub artysty wykonawcy w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W szczególności należy uznać, że wykonywanie przez Wnioskodawcę czynności takich jak autoryzacja scenariusza, przygotowanie konkursów, wygłaszanie autorskich odczytów, anonsowanie wykonawców itp., nie stanowi o wykonywaniu usług kulturalnych twórcy. Trudno bowiem uznać konkurs, wygłoszenie odczytu, czy zapowiadanie wykonawców za utwór.

Tut. Organ podkreśla, iż pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy o VAT, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zauważyć należy, że dominującym elementem działalności Wnioskodawcy jest organizacja imprez kulturalnych zatem opisane we wniosku usługi będące przedmiotem pytań należy traktować jako usługi organizacji imprez kulturalnych bez względu na to, że podczas tych imprez Wnioskodawca prowadzi konkursy, zapowiada wykonawców czy też wygłasza odczyty.

Podsumowując, w przedmiotowej sprawie nie została spełniona przesłanka o charakterze podmiotowym do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) i b ustawy o VAT - Wnioskodawca nie jest podmiotem prawa publicznego, a także podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury oraz nie jest uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym, zatem od 1 stycznia 2011 r., do usług organizacji wydarzeń kulturalnych wykonywanych przez Wnioskodawcę nie można stosować zwolnienia, o którym mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) ustawy o VAT. Wnioskodawca realizujący opisane we wniosku usługi nie jest również twórcą i artystą wykonawcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych zatem do opisanych usług nie można również stosować zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

Zatem wykonywanie przez Wnioskodawcę opisanych usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej wynoszącej od 1 stycznia 2011 r. - 23%. Wnioskodawca nieprawidłowo wystawia faktury VAT za świadczone usługi traktując je jako zwolnione od podatku VAT i nie naliczając podatku. Do organizowania świąt ośrodków miejskich i wiejskich, dożynek, imprez firmowych oraz spotkań integracyjnych Wnioskodawca powinien stosować stawkę podatku VAT w wys. 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.