IPPP1-443-401/10-4/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2010 r. (data wpływu 12 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. organu z dnia 30 czerwca 2010 r. (skutecznie doręczone w dniu 7 lipca 2010 r.) w dniu 7 lipca 2010 r. (data wpływu 8 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat sankcyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 12 kwietnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat sankcyjnych.

Wniosek został uzupełniony w dniu 7 lipca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W Spółce wprowadzono uchwałą Zarządu z dnia 17 marca 2010 r. działając na mocy Statutu Spółki § 25 "Regulamin użytkowania samochodów służbowych". Celem regulaminu jest zdyscyplinowanie użytkowników samochodów służbowych do dbałości o powierzony im sprzęt firmowy a co za tym idzie chęć ograniczenia kosztów firmy związanych z płaconymi składkami ubezpieczeniowymi, których wysokość jest uzależniona od wykazywanej szkodowości.

W treści regulaminu znalazł się zapis "W przypadku szkód powstałych z winy użytkownika przekraczających kwotę 1000 PLN, koszty napraw zostaną pokryte z polisy ubezpieczeniowej, a pracownik zostanie obciążony opłatą sankcyjną w wysokości 1000 PLN".

Opłata sankcyjna została określona w stałej wysokości i nie zależy od wysokości kosztów związanych z naprawą szkody a jedynie od faktu, z czyjej winy powstała szkoda.

0d momentu wejścia w życie regulaminu do dnia dzisiejszego taka sytuacja nie zaistniała.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy opłata sankcyjna będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jeśli będzie, to według jakiej stawki.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opłata sankcyjna nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ponieważ nie jest towarem ani usługą. Nie ma również nic wspólnego ze zwrotem poniesionych kosztów napraw. Wynika z wewnętrznych aktów normatywnych obowiązujących w Spółce. Dyscyplinuje pracowników korzystających z mienia pracodawcy do poszanowania tego mienia. Jako niepodlegajaca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług powinna być dokumentowana notą księgową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w celu zdyscyplinowania pracowników Wnioskodawcy, będących użytkownikami samochodów służbowych, do dbałości o powierzony im sprzęt firmowy Spółka wprowadziła uchwałą "Regulamin użytkowania samochodów służbowych", w którym znalazł się zapis "W przypadku szkód powstałych z winy użytkownika przekraczających kwotę 1000 PLN, koszty napraw zostaną pokryte z polisy ubezpieczeniowej, a pracownik zostanie obciążony opłatą sankcyjną w wysokości 1000 PLN". Opłata sankcyjna została określona w stałej wysokości i nie zależy od wysokości kosztów związanych z naprawą szkody a jedynie od faktu, z czyjej winy powstała szkoda. Wprowadzenie regulaminu, podyktowane było również chęcią ograniczenia kosztów firmy związanych z płaconymi składkami ubezpieczeniowymi, których wysokość jest uzależniona od wykazywanej szkodowości.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, iż opłata sankcyjna, o której mowa we wniosku nie stanowi ekwiwalentu za usługę, gdyż nie dochodzi do świadczenia usługi w rozumieniu powołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Przedmiotowa opłata, nie stanowi zatem zapłaty za usługę, lecz pełni funkcję odszkodowawczą (sankcyjną). Stanowi ona rekompensatę za poniesione przez Wnioskodawcę ewentualne koszty (straty), w przedstawionej sprawie w postaci podwyższonych składek ubezpieczeniowych. W związku z tym powyższa opłata sankcyjna nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Z powyższych przepisów wynika, że organ podatkowy rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Organ podatkowy zauważa, iż obowiązek dokumentowania opłaty sankcyjnej nie był przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.