IPPP1/443-398/12-3/EK - Określenie stawki VAT właściwej dla refakturowania mediów w związku z wynajmowaniem powierzchni magazynowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie refakturowania mediów w roku 2010 - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 maja 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie refakturowania mediów w roku 2010.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: "Spółka") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu powierzchni magazynowych. W dniu 26 listopada 2007 r. P. Sp. z o.o. (dalej jako "P.") zawarła z umowę z A. Sp. z o.o. (dalej jako: "A."), na mocy której wynajęła ona A. powierzchnię magazynową w G. (dalej jako: "Umowa").

W zawartej Umowie strony przewidziały dla A. następujące płatności z tytułu najmu powierzchni magazynowej:

* czynsz najmu - płatny miesięcznie z góry nie później niż do 45 dnia od daty otrzymania faktury;

* wydatki operacyjne - płatne miesięcznie z góry nie później niż do 45 dnia od daty otrzymania faktury.

W załączniku nr 5 do Umowy do wydatkach operacyjnych zostały włączone w szczególności:

* koszt podatku od nieruchomości oraz innych podobnych podatków;

* koszty energii elektrycznej;

* opłaty telekomunikacyjne;

* koszty napraw;

* koszty zimnej i cieplej wody;

* koszty sprzątania;

* koszty utrzymania zieleni;

* wywóz nieczystości;

* koszty usług ochrony;

* koszty ogrzewania;

* koszty opłat administracyjnych;

* opłata za zarządzanie.

Dodatkowo w Umowie postanowiono, że A. podejmie starania w celu podpisania we własnym zakresie albo przez pośredników umów z dostawcami mediów w celu samodzielnej zapłaty za usługi dostarczania energii elektrycznej, usługi telekomunikacyjne, usługi dostarczania zimnej i ciepłej wody, usługi sprzątania, usługi utrzymania zieleni, usługi ochrony oraz usługi ogrzewania.

Następnie aneksem do Umowy z 30 września 2008 r. strony, mając na uwadze, że A. zatrudnił dla celów ochrony powierzchni magazynowej firmę logistyczną N. sp. z o.o. (dalej jako "N.") i życzy sobie aby część usług dostarczanych do wynajmowanej powierzchni magazynowej była fakturowana bezpośrednio przez P. na rzecz N., postanowiły, że w opisany sposób mają być refakturowane na N. wydatki na elektryczność, wodę, ścieki, gaz Internet oraz telefony oraz wydatki na inne media i usługi.

Na mocy ww. aneksu do Umowy został dodany przepis, zgodnie z którym wszystkie koszty mediów dostarczanych do przedmiotu najmu przez P. oraz inne koszty poniesione przez P. za usługi świadczone na pisemne zamówienia N. i pod warunkiem wcześniejszej pisemnej akceptacji przez A. będą refakturowane bezpośrednio na N. Przewidziano również, że refakturowanie będzie odbywało się w okresach miesięcznych, a termin płatności refaktur będzie wynosił 45 dni od dnia ich otrzymania przez N. Dodatkowo aneksem do Umowy wprowadzono postanowienie, na mocy którego A. wziął na siebie odpowiedzialność za jakąkolwiek zaległość, która mogłaby powstać z powodu braku zapłaty przez N. za faktury wystawionych przez P.

Następnie w dniu 25 czerwca 2010 r. P. zawarła umowę sprzedaży ze Spółką, na mocy której sprzedała na rzecz Spółki powierzchnię magazynową w G. wraz z infrastrukturą. Tego samego dnia Spółka zawiadomiła A. o nabyciu nieruchomości oraz o wstąpieniu na mocy art. 678 kodeksu cywilnego z dniem 25 czerwca 2010 r. w stosunek najmu jako wynajmujący w miejsce P.

Od tego momentu Spółka wystawia na rzecz N. faktury zgodnie z umową najmu z dnia 26 listopada 2007 r. (zmienioną m.in. aneksem z dnia 30 września 2008 r.) na mocy których refakturuje i zamierza nadal refakturować na rzecz N. koszty energii, gazu, wywozu nieczystości, Internetu, telefonów oraz wody. Koszty energii, gazu, Internetu, telefonów były i będą nadal w przyszłości refakturowane ze stawką podstawową (22% do końca 2010 r., 23% poczynając od 2011 r.), natomiast koszty wywozu nieczystości oraz wody były i będą nadal w przyszłości refakturowane ze stawką obniżoną (7% do końca 2010 r., 8% poczynając od 2011 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisu art. 8 ust. 2a, art. 30 ust. 3 ustawy o VAT w zw. z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT (poz. 141 i 142 załącznika nr 3 do ustawy o VAT), Spółka zasadnie wystawia oraz będzie nadal wystawiać w przyszłości faktury z tytułu obciążenia N. kosztami wywozu nieczystości oraz wody ze stawką obniżoną (7% do końca 2010 r., 8% poczynając od 2011 r.).

Zdaniem Wnioskodawcy:

W pierwszej kolejności należy wskazać, że stronami umowy najmu są jedynie Spółka (jako wynajmujący) oraz A. (jako najemca), co oznacza, że koszty wody oraz wywozu nieczystości nie są refakturowane przez Spółkę na wynajmującego lecz na podmiot trzeci pozostający poza istniejącym stosunkiem najmu.

W związku z powyższym w niniejszym stanie faktycznym mamy do czynienia z typowym refakturowaniem, o który mowa w art. 8 ust. 2a ("W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi"), gdyż Spółka nabywa usługi nie dla siebie lecz na rzecz N. W takiej sytuacji podstawą opodatkowania będzie zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy o VAT kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku. Właściwą stawką z kolei będzie taka sama stawka jak na fakturach zakupu od dostawców tj. stawka 8% dla wody (art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT i poz. 141 załącznika do ustawy) i wywozu nieczystości (art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT i poz. 142 załącznika do ustawy).

Wskazać również należy, że nawet w przypadku gdyby koszty analogicznych usług były nawet refakturowane w ramach najmu to również w takim przypadku zastosowanie miałaby stawka obniżona. Powyższe potwierdził WSA w Warszawie w wyroku z dnia 8 lutego 2012 r. sygn. akt VIII SA/Wa 977/11, w uzasadnieniu którego wskazał, że: "Skoro we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka wyraźnie wskazała, że strony umowy najmu postanowiły, iż czynsz najmu stanowi odrębne zobowiązanie najemców względem wynajmującej od dodatkowych opłat dotyczących tzw. mediów (dostawy wody, odprowadzania ścieków, dostawy energii elektrycznej i cieplnej) to uznać należy, że Spółka jedynie pośredniczy w tych usługach. Usług tych nie wykonuje i nie konsumuje. Występuje jako pośrednik między dostawcami oraz odbiorcami.

Za prawidłowe należy zatem uznać stanowisko Spółki, że jako pośrednik w dostawie towarów lub świadczeniu usług dotyczących tzw. mediów obowiązana jest do refakturowania. Odrębne od opłat czynszowych należności związane z refakturowaniem dostawy towarów lub usług za tzw. media nie stanowią składnika opłat czynszowych i obrotu stanowiącego ich konsekwencję. Tym samym, Spółka trafnie wskazała, że obowiązana jest stosować w omawianych przypadkach stawkę VAT właściwą dla poszczególnych dostaw towarów lub usług za tzw. media, gdyż związane z nimi należności są wyraźnie wyodrębnione od opłat czynszowych i nie mogą być do nich zaliczane. Powyższa wykładnia przepisów prawa krajowego, tj. art. 19 ust. 1, art. 29 ust. 1 oraz art. 30 ust. 3 w związku z art. 41 ust. 1 i art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, jest zgodna z art. 28 i art. 79 lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE (zob. powołany w odpowiedzi na skargę wyrok NSA z 31 maja 2011 r., I FSK 740/10; Lex nr 846658, CBOSA)."

Skoro więc nawet w ramach stosunku najmu refakturowanie kosztów wody oraz wywozu nieczystości może być opodatkowane stawką obniżoną to tym bardziej refakturowanie takich kosztów "poza" stosunkiem najmu (tak jak ma to miejsce między Spółką a N.) powinno być opodatkowane stawką obniżoną.

Reasumując, biorąc pod uwagę powyżej wskazane argumenty, w ocenie Spółki na mocy art. 8 ust. 2a, art. 30 ust. 3 ustawy o VAT w zw. z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT (poz. 141 i 142 załącznika nr 3 do ustawy o VAT) Spółka zasadnie wystawia oraz będzie nadal wystawiać w przyszłości faktury z tytułu obciążenia N. kosztami wywozu nieczystości oraz wody ze stawką obniżoną (7% do końca 2010 r., 8% poczynając od 2011 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na początku zauważyć należy, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga w stanie prawnym obowiązującym w roku 2010.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, według art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W oparciu o art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie, zarówno w treści ww. ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej ustawodawca przewidział, w odniesieniu do niektórych czynności, zastosowanie zwolnienia lub stawek obniżonych, tj. 0%, 3% i 7%. I tak, zgodnie z zapisem art. 41 ust. 2 dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%. W załączniku tym w pozycji 138 wymienione zostały usługi objęte symbolem PKWiU 41.00.2, tj. Usługi w zakresie rozprowadzania wody, natomiast w pozycji 153 usługi objęte symbolem PKWiU 90.0, tj. Usługi w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, usługi sanitarne i pokrewne.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca w dniu 25 czerwca 2010 r. nabył magazyn on Spółki P. W tym samym dniu Wnioskodawca zawiadomił firmę A., która wynajmowała od P. powierzchnię magazynową o wstąpieniu na mocy art. 678 kodeksu cywilnego w stosunek najmu jako wynajmujący w miejsce P. W zawartej umowie najmu między P. a A. strony przewidziały następujące płatności: czynsz najmu - płatny miesięcznie z góry nie później niż do 45 dnia od daty otrzymania faktury, wydatki operacyjne - płatne miesięcznie z góry nie później niż do 45 dnia od daty otrzymania faktury. Wydatki operacyjne obejmują m.in. koszty ciepłej i zimnej wody oraz wywóz nieczystości. W dniu 30 września 2008 r. do ww. umowy został podpisany aneks. Z uwagi na fakt, iż A. zatrudnił dla celów ochrony powierzchni magazynowej firmę N. w aneksie zawarto zapis, iż część usług, w tym m.in. wydatki na wodę i ścieki, dostarczanych do wynajmowanej powierzchni magazynowej była fakturowana bezpośrednio przez P. na rzecz N. Refakturowanie będzie odbywało się w okresach miesięcznych, a termin płatności refaktur będzie wynosił 45 dni od dnia ich otrzymania przez N. Dodatkowa aneksem do umowy wprowadzono postanowienie, na mocy którego A. wziął na siebie odpowiedzialność za jakąkolwiek zaległość, która mogłaby powstać z powodu zapłaty przez N. za faktury wystawionych przez P.

Polskie prawo podatkowe nie definiuje pojęcia "refakturowania". Regulacje w tym zakresie zostały natomiast zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE I Nr 347, poz. 1 z późn. zm.).

"Refakturowanie" usług przewiduje art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot "refakturujący" daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Celem refakturowania jest zatem przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. "Refaktura" jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie "w stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy należy rozstrzygnąć, czy koszty mediów (dostarczania wody, odprowadzania ścieków) są kosztami, które mogą stanowić przedmiot refakturowania.

Zauważyć należy, iż w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE (przykładowo wyrok C-349/96 w sprawie Card Protection Plan Ltd v Comminsssioners of Customs and Excise) wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia - dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość lub jedną usługę.

Ponadto, jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja. Po pierwsze zatem, czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług.

Zgodnie z zapisem art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zauważyć należy, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu mieszkalnego lub użytkowego przez jego najemcę.

Należy zaznaczyć, iż strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa najmu nieruchomości, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów (w tym opłat za media) do odrębnej sprzedaży. Wyliczenie, co się składa na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania dla celów podatkowych poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu.

Wskazać należy, iż kwota opłat z tytułu kosztów związanych z zapewnieniem mediów jest należnością Wnioskodawcy, wynikającą z umowy najmu, na podstawie której doszło do udostępnienia obiektu. Nie jest odrębnym elementem, ale tworzy pewną całość, stanowiącą z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Bez usługi podstawowej - usługi najmu - odsprzedaż ww. mediów utraciłaby swój sens. Najem pozostaje usługą złożoną z różnych świadczeń, prowadzących do realizacji określonego celu - najmu nieruchomości. Usługi pomocnicze, takie jak zapewnienie dostępu do energii, wody, gazu itp. nie stanowią celu samego w sobie, lecz są środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 29 ust. 1 kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Zatem w sytuacji, gdy korzystający z lokalu (najemca) nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą mediów, wydatki za media jako element świadczenia należnego z tytułu umowy najmu lokalu stanowią wraz z czynszem obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, z tytułu świadczenia usług najmu.

W złożonym wniosku Wnioskodawca wskazuje, iż koszty wody oraz wywozu nieczystości nie są refakturowane przez Niego na wynajmującego, lecz na podmiot trzeci pozostający poza stosunkiem najmu. Zauważyć jednak należy, iż nie można sztucznie wyodrębniać z jednej kompleksowej usługi, jaką jest usługa najmu lokalu na cele użytkowe, pewnych czynności tylko w tym celu, aby opodatkować je (poprzez refakturowanie) na korzystnych zasadach. Do takiego postępowania nie uprawniają cyt. wyżej przepisy definiujące podstawę opodatkowania i obrót. W przypadku, gdy dany podmiot świadczy usługę o charakterze kompleksowym, lecz stanowiącą w istocie jedno niepodzielne świadczenie, to wówczas nie jest dopuszczalne dzielenie tej usługi na części i dokonywanie refakturowania jej poszczególnych elementów.

Przeniesienie kosztów nabycia usługi, o którym mowa w cyt. art. 30 ust. 3 ustawy, dotyczy wyłącznie usługi, jaką nabywca nabył w celu odsprzedaży w postaci takiego samego świadczenia, co nie jest tożsame z sytuacją odsprzedaży tej usługi będącej elementem pomocniczym do świadczenia głównego, bez którego świadczenie pomocnicze nie ma racji bytu. W odniesieniu do usługi najmu, wydatki związane z mediami, stanowią elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za usługę najmu.

W przedmiotowej sprawie Spółka owszem występuje w roli odsprzedającego nabyte uprzednio przez siebie usługi, na podmiot, który zgodnie z zawartym aneksem do umowy najmu jest odpowiedzialny za rozliczenie m.in. kosztów mediów, jednak ma to bezpośredni związek z zawartą umową najmu. Zatem koszt opłat za dostarczanie wody, wywóz śmieci przenoszony na firmę N. stanowi element świadczonej usługi najmu, stanowi usługę pomocniczą do usługi głównej. Tym samym z ekonomicznego punktu widzenia takie świadczenie nie powinno być sztucznie dzielone, stanowi jedną nierozerwalną całość.

Pokreślić należy, że zawarty aneks do umowy najmu wskazuje, firmę N. jako odpowiedzialną za rozliczenie kosztów utrzymania powierzchni, o których mowa we wniosku, tym samym Strony akceptują udział firmy trzeciej, firmy N. w procesie świadczenia usług najmu. A zatem zatrudniona firma N. wyraźnie ponosi koszty wody i śmieci związane z konkretną umową najmu. Choć nie jest Stroną tej umowy, nie można pominąć jej funkcji i celu działania i postrzegać jej działania w oderwaniu od zasadniczej umowy najmu. Nabycie przez Spółkę N. kosztów wody i wywozu nieczystości od Wnioskodawcy nie następuje bez związku z czynnością najmu, lecz jest z nią ściśle związane. Zatem nie można uznać, że fakturowanie na N. kosztów wody i wywozu nieczystości następuje "poza stosunkiem najmu", jak wskazuje Strona.

Tym samym ponoszone przez wynajmującego wydatki związane z zapewnieniem mediów na potrzeby wynajmowanego obiektu, stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, z tytułu świadczenia usług najmu. W konsekwencji powyższego w roku 2010, podlegały opodatkowaniu, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, według stawki właściwej dla świadczonych usług najmu lokali użytkowych, tj. 22%. Zaznaczyć przy tym należy, iż bez znaczenia w przedmiotowej sprawie pozostaje fakt, iż kontrahent Wnioskodawcy nie jest podmiotem związanym z Wnioskodawcą umową najmu, bowiem owszem strony umowy cywilnoprawnej decydują o treści zwieranych umów, sposobie ujmowania poszczególnych kosztów, sposobie ustalania i wysokości wynagrodzenia za usługę, czy też sposobie rozliczania, jednakże zgodnie z obowiązującymi i niekwestionowanymi w doktrynie i w orzecznictwie sądowo-administracyjnym poglądami, normy prawa cywilnego nie mogą posłużyć do obejścia bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego. Zatem treść umów najmu nie może mieć decydującego znaczenia dla obowiązków wynikających na gruncie przepisów ustawy o VAT.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku WSA, sygn. akt. VIII SA/Wa 977/11 wskazać należy, że linia orzecznicza zarówno polskich sądów administracyjnych jak również Trybunału Sprawiedliwości UE nie jest jednolita w tym zakresie. Potwierdzeniem tego stanu jest złożony do TSUE wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP. Przedmiotowa sprawa dotyczy rozstrzygnięcia kwestii, czy usługi świadczone najemcom przez wynajmujących na podstawie umowy najmu powinny być traktowane jako element jednego podlegającego zwolnieniu świadczenia najmu nieruchomości, z tego względu, że usługi tworzą obiektywnie jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze łącznie z najmem albo z tego względu, że są one dodatkowymi świadczeniami w stosunku do najmu, który stanowi świadczenie główne.

Z kolei, w wyroku z dnia 3 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Po 1387/08 WSA w Poznaniu Sąd wskazał: " (...) w przypadku zawarcia umowy najmu nieruchomości wraz z ubezpieczeniem przedmiotu umowy, zdaniem Sądu, mamy do czynienia z jedną usługą, do podstawy opodatkowania której należy zaliczyć również koszty ubezpieczenia przedmiotu najmu i zastosować jednolitą stawkę podatku, właściwą dla usługi zasadniczej. Ubezpieczenie jest bowiem ściśle związane z nieruchomością, a przez to z najmem i ma w stosunku do niego charakter poboczny (uzupełniający). Nie są to odrębne usługi, ale elementy pewnej całości, stanowiące z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Bez usługi podstawowej, czyli najmu świadczenie usługi ubezpieczenia przez wynajmującego utraciłoby swój sens. Koszty ubezpieczenia, którymi obciążany jest korzystający, powinny być elementem podstawy opodatkowania czynszu najmu i to niezależnie od tego, czy stanowiąc element kalkulacyjny wchodzą w skład umówionej przez strony należności, czy też umowa stron wyodrębnia ubezpieczenie w oddzielnych kwotach", a także: "W ocenie Sądu nie można sztucznie wyodrębniać na dowodach sprzedaży spośród jednej kompleksowej usługi pewne czynności tylko w tym celu, aby opodatkować je (poprzez refakturowanie) na korzystnych zasadach".

Reasumując, odnosząc powyższe przepisy do okoliczności sprawy należy wskazać, iż w sytuacji, gdy przenoszone przez Spółkę na N. opłaty za dostarczanie wody i wywóz nieczystości związane są z utrzymaniem przedmiotu najmu, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT z zastosowaniem stawki podatku VAT obowiązującej w dacie dokonania sprzedaży usługi najmu (wraz z ww. kosztami opłat) tj. w omawianym przypadku w wysokości 22%.

Jednocześnie tut. organ informuje, iż w stanie prawnym obowiązującym od roku 2011 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.