IPPP1/443-39/12-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 grudnia 2011 r. (data wpływu 13 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie opodatkowania usług w zakresie sportu - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie opodatkowania usług w zakresie sportu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Fundacja A. (dalej: "Fundacja") jest organizacją pożytku publicznego, działającą na podstawie przepisów Ustawy z 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach, której głównym celem jest propagowanie sportu, rekreacji i aktywności ruchowej. Fundacja jest organizacją nie nastawioną na osiąganie zysków.

Jedną z form działań, jakie wykonuje Fundacja, jest prowadzenie pokazów trwających zwykle ok. 3 godzin, prezentujących sposoby uprawiania nowatorskich metod rekreacji ruchowej oraz wykorzystania przy tym nowoczesnych przyrządów gimnastycznych (np. gymstick). Uczestnikami takich szkoleń są zarówno osoby zawodowo związane ze sportem lub rekreacją, osoby wymagające rehabilitacji, jak również osoby traktujące te zajęcia jako formę rekreacji (sposób spędzania czasu wolnego, korzystnego dla zdrowia).

Pokazy takie mają na celu popularyzację nowych form aktywności fizycznej, wskazanie nowych sposobów na prowadzenie zdrowego stylu życia oraz ewentualne zachęcenie uczestników do udziału w innych zajęciach oferowanych przez Fundację, takich jak zajęcia pod okiem wykwalifikowanych instruktorów, kursy rehabilitacyjne dla osób starszych, itp. (p. 2). W celu pokrycia kosztów związanych z organizacją takich szkoleń Fundacja pobiera wynagrodzenie od uczestników, którego wysokość jest uzależniona od liczby uczestników oraz rodzaju zajęć.

Poza ww. szkoleniami Fundacja oferuje również różnego rodzaju zajęcia rekreacyjne, które są prowadzone pod okiem wykwalifikowanych instruktorów. Są to m.in.: ćwiczenia ogólnorozwojowe, rehabilitacyjne i nordic walking. Zajęcia takie odbywają się według ustalonego programu, w ustalonym miejscu (np. w wynajętych przez Fundację obiektach sportowych jak sale gimnastyczne), w określonym przedziale czasowym i są skierowane do osób, które interesują się rozwijaniem aktywności ruchowej, chcą ćwiczyć pod okiem wykwalifikowanego instruktora lub wymagają nadzoru specjalisty (np. ćwiczenia rehabilitacyjne dla osób starszych). W tym przypadku uczestnicy uiszczają opłatę za konkretne zajęcia z instruktorem, których wysokość jest uzależniona od rodzaju zaplanowanych ćwiczeń oraz ilości godzin przeznaczonych na takie zajęcia i kosztów związanych z organizacją danego rodzaju zajęć (koszty wynajęcia sali, niezbędnych przyrządów, zatrudnienia instruktora lub rehabilitanta). W tym przypadku od uczestników wymaga się większego zaangażowania czasowego (kilka tygodni lub nawet miesięcy w określonych dniach tygodnia).

Obie formy działania (3-godzinny pokaz oraz seria zajęć rekreacyjnych) pozwalają na rozwijanie aktywności fizycznej, przy czym pierwsza z nich stanowi w większym stopniu zachętę do takiego rozwoju (także we własnym zakresie - bez korzystania z innych zajęć Fundacji) niż druga. Zajęcia cykliczne pomagają w osiągnięciu celów rehabilitacyjnych lub innych, związanych z rekreacją ruchową, służących poprawie samopoczucia uczestników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, iż świadczone usługi dotyczące zarówno pokazów (propagujących nowatorskie metody uprawiania rekreacji) jak również organizacja cyklicznych zajęć pod okiem wykwalifikowanych instruktorów (trenerów lub rehabilitantów) korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 Ustawy VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy obie ww. formy świadczenia usług podlegają zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 Ustawy VAT.

Przepis ten stanowi iż:

"Zwalnia się z podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w jego wypadku znajduje zastosowanie powołany przepis, gdyż wszystkie ww. warunki są spełnione. Fundacja jest organizacją nienastawioną na osiąganie zysków, której celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania aktywności fizycznej (wśród osób zainteresowanych tym "hobbistycznie" lub zawodowo). Pokazy prowadzone przez Fundację są konieczne do zapoznania ze sposobami uprawiania nowatorskich metod rekreacji, w tym uczą, jakiego rodzaju urządzeń i przyrządów wymagają poszczególne formy ćwiczeń, i w jaki sposób należy używać takich urządzeń. Podobny związek z rekreacją ruchową wykazują zajęcia organizowane cyklicznie, w których uczestniczą (z reguły) stałe grupy osób, zainteresowane różnymi formami aktywności fizycznej (w tym, ćwiczeniami z "gimstick" oraz nordic walking).

Usługi Fundacji nie objęte są wyłączeniem z zakresu zwolnienia, w szczególności, nie mają one nic wspólnego z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, ani ze wstępem na imprezy sportowe. Nie są to także usługi wynajmu sprzętu sportowego lub obiektów sportowych (za odpłatnością).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Przy czym należy zauważyć, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień od podatku należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT jest pobierany od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

Zauważyć należy, iż zwolnienie usług związanych ściśle ze sportem doznaje pewnego ograniczenia ze względu na status usługodawcy, a mianowicie z cyt. wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia może korzystać podmiot będący klubem sportowym, związkiem sportowym lub związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych.

Działalność klubów sportowych i związków sportowych regulują przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127, poz. 857).

Stosownie do art. 3 i 6 tej ustawy działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego. Klub sportowy działa jako osoba prawna. Kluby sportowe, w liczbie co najmniej 3, mogą tworzyć związki sportowe. Związek sportowy działa w formie stowarzyszenia lub związku stowarzyszeń.

Natomiast związek stowarzyszeń i innych osób prawnych uregulowany został przepisami ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (tekst jedn. Dz. U. Nr 79, poz. 855 z późn. zm.).

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy stowarzyszenia w liczbie co najmniej trzech mogą założyć związek stowarzyszeń. Założycielami i członkami związku mogą być także inne osoby prawne, z tym że osoby prawne mające cele zarobkowe mogą być członkami wspierającymi.

Z cyt. wyżej art. 22 ust. 1 ustawy - Prawo o stowarzyszeniach wynika, iż stowarzyszenia mogą tworzyć związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, czasami zwane także federacjami.

Aby taki związek powstał muszą się zebrać przynajmniej trzy stowarzyszenia. Związek wspólnie z tymi trzema stowarzyszeniami mogą tworzyć jeszcze inne osoby prawne, które nie mają celów zarobkowych np. fundacje. Nie jest możliwe natomiast stworzenie związku/federacji tylko przez fundacje. W obowiązującym stanie prawnym brak jest odpowiedniej formy prawnej dla zrzeszania się fundacji, choć mogą one być członkami federacji założonych przez stowarzyszenia, o ile ich statuty przewidują taką możliwość.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest fundacją będącą instytucją pożytku publicznego, której głównym celem jest propagowanie sportu, rekreacji i aktywności ruchowej.

Zatem Wnioskodawca nie spełnia kryteriów podmiotowych niezbędnych do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest bowiem ani klubem sportowym ani związkiem sportowym ani też związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczyć należy, iż tut. Organ dokonując niniejszego rozstrzygnięcia skupił się ściśle na odpowiedzi na sformułowane we wniosku pytanie, w którym Wnioskodawca poddawał w wątpliwość możliwość zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w kontekście konkretnej normy prawnej tj. art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy. Także przedmiotowa interpretacja zawęża się jedynie do udzielenia odpowiedzi na tak postawione pytanie, nie wychodząc poza jego ramy, poprzez dokonanie oceny sytuacji prawnopodatkowej Wnioskodawcy w oparciu o inne niż wskazane przez niego w zapytaniu regulacje prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.