IPPP1-443-389/08-4/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2008 r. (data wpływu 3 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 marca 2008 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury i podatnikiem podatku VAT. Prowadzi sprzedaż opodatkowana podatkiem należnym VAT: 0%, 7%, 22%, natomiast brak jest sprzedaży zwolnionej. Ponadto zgodnie z działalnością statutową są świadczone usługi pozostające poza zakresem opodatkowania - imprezy kulturalne - niebiletowane pokrywane w całości z dotacji podmiotowej organizatora. Ze względu na brak możliwości wyliczenia współczynnika VAT - proporcji, do chwili obecnej, stosowano odliczenia podatku VAT od zakupów wyłącznie metodą przyporządkowania bezpośredniego do sprzedaży opodatkowanej. Odliczeń podatku naliczonego nie stosowano do ogólnych kosztów ponoszonych przez firmę: np. mediów, które dotyczą zarówno sprzedaży opodatkowanej i tej nieopodatkowanej wynikającej z działalności statutowej jednostki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jakie rozwiązanie powinna przyjąć firma, aby prawidłowo, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług rozliczać naliczany podatek VAT (poza dokonaniem bezpośredniej alokacji podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów sprzedaży opodatkowanej) dotyczący zakupu ogólnych kosztów firmy np. mediów.

Zdaniem wnioskodawcy, ze względu na brak sprzedaży zwolnionej, nie ma możliwości wyliczenia proporcji - współczynnika VAT sprzedaży opodatkowanej do sprzedaży ogółem. Natomiast usługi kulturalne nieodpłatnie świadczone przez instytucję w ramach działalności statutowej jako usługi pozostające poza zakresem opodatkowania pokrywane są z dotacji podmiotowej organizatora. Wobec powyższego, że firma wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane uprawniające do odliczeń naliczonego podatku VAT, poza usługami świadczonymi w ramach działalności statutowej winna być uprawniona do odliczania podatku VAT naliczonego w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z 2004 r. z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124, natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 precyzuje, iż kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3 - 7 tego artykułu, suma kwot podatku określona w fakturach otrzymanych przez podatnika.

Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane, w sposób bezpośredni i bezsporny, z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przy czym, przez dostawę towarów zasadniczo rozumie się - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zaś przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT - zasadniczo rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy.

Treść wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy wyklucza jednocześnie możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie natomiast z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi prawo takie nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną (obrót ze stawkami VAT: 0%, 7% i 22%) oraz działalność niepodlegającą temu podatkowi. Nie prowadzi natomiast sprzedaży zwolnionej od podatku. Wnioskodawca dokonuje odliczenia podatku naliczonego według metody bezpośredniego przyporządkowania wydatków do sprzedaży opodatkowanej. Jednak Wnioskodawca ponosi również koszty związane zarówno ze sprzedażą opodatkowaną jak i niepodlegającą opodatkowaniu, np. koszty mediów.

Biorąc pod uwagę przytoczone wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma możliwość odliczenia podatku naliczonego, przy spełnieniu wymogów art. 86 ust. 1 ustawy, tzn. ma możliwość pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków, które bezspornie związane są z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wnioskodawcy nie przysługuje natomiast pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabyć towarów i usług związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi oraz czynnościami nieopodatkowanymi. Wnioskodawca zobowiązany jest wyodrębnić taką część podatku naliczonego, którą można przypisać czynnościom opodatkowanym a wybór metody wyodrębniania tych kwot podatku naliczonego należy wyłącznie do obowiązków Podatnika.

W przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy zawarte w art. 90 ust. 2 - 10 ustawy dotyczące zasad obliczania współczynnika proporcji i dokonywania odliczeń podatku naliczonego przy jego zastosowaniu, związanego z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jak i czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, z uwagi na fakt, iż przepisy te mają zastosowanie do podatników wykonujących czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz czynności zwolnione od tego podatku. Wnioskodawca nie uzyskuje obrotów z tytułu czynności zwolnionych od podatku VAT, natomiast czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT nie są uwzględniane przy ustalaniu współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Reasumując, błędne jest stanowisko Wnioskodawcy, iż przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego jednocześnie z działalnością opodatkowaną i działalnością niepodlegającą podatkowi VAT. Odliczenie to przysługuje w części, w jakiej zakup towarów i usług związany jest ze sprzedażą opodatkowaną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.