IPPP1-443-378/09-5/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.) - uzupełnionym w dniu 22 maja 2009 r. na wezwanie wysłane w dniu 13 maja 2009 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty faktur dokumentujących roboty budowlano-montażowe - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty faktur dokumentujących roboty budowlano-montażowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i związane z nim zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca rozpoczął inwestycję w roku 2007 polegającą na wybudowaniu 10 odrębnych budynków mieszkalno-użytkowych. W 9 budynkach powierzchnia mieszkalna przekracza 50 % ogólnej powierzchni (podstawa: Decyzja starosty), tylko w jednym (oznaczony jako A3) powierzchnia użytkowa wynosi ponad 50 % ogólnej powierzchni.

Wnioskodawca - inwestor zlecił firmie budowlanej (Wykonawcy) wybudowanie tychże budynków (roboty montażowo-budowlane). Po stronie wykonawcy leży również zakup materiałów budowlanych. Wykonawca okresowo w miarę postępu prac wystawia inwestorowi faktury VAT za wykonane prace stosując stawkę podstawową 22 %, a od października 2008 wykonawca zaczął wystawiać faktury VAT stosując stawkę 22 % i 7 % wg proporcji wynikającej ze stosunku powierzchni mieszkalnej do powierzchni ogólnej w poszczególnych budynkach.

Ponieważ inwestor miał wątpliwości co do prawidłowości stosowania stawek VAT przez wykonawcę, zwrócił się pismem z dnia 8 grudnia 2008 r. do urzędu statystycznego z wnioskiem o dokonanie klasyfikacji budowanych budynków. Urząd Statystyczny w odpowiedzi na wniosek dokonał klasyfikacji, polegającej na zaliczeniu 9 budynków (posiadających ponad 50 % powierzchni mieszkalnej) do działu 11: "Budynki o dwóch mieszkaniach", natomiast 1 budynek (ponad 50 % powierzchni użytkowej) do działu 12 "Budynki niemieszkalne".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykonawca powinien stosować 7 % stawkę VAT przy fakturowaniu wszystkich robót budowlanych związanych z budynkami sklasyfikowanymi jako:

budynki mieszkalne ("Budynki o dwóch mieszkaniach") i czy w związku ze stosowaniem stawki 22 % zamiast stawki 7 %, wykonawca powinien wystawić faktury korygujące VAT i zwrócić inwestorowi kwotę nadpłaconego podatku VAT.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 146 ustawy o VAT do dnia 31 grudnia 2007 r. obowiązywała stawka na roboty budowlano-montażowe 7 %, oraz od 1 stycznia 2008 r. zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym do ustawy VAT (Dz. U. z 2008 nr 112 poz. 135) par 6, ust. 2 roboty budowlano-montażowe są objęte stawką 7 %. Przy czym kryteria stosowania stawki 7 % są określone przez sklasyfikowanie budynków w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy o VAT). Wnioskodawca dokonał klasyfikacji budowanych obiektów poprzez pismo z Urzędu Statystycznego, który sklasyfikował 9 budynków w dziale 11 (budynki mieszkalne), co powoduje konieczność stosowania stawki 7 % dla tychże budynków (9 budynków).

W związku z powyższym wykonawca powinien:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i związanego z nim zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 533 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Natomiast w myśl ust. 4 tego artykułu podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7 %, 3 % i 0 %. Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r. 7 % stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b cyt. ustawy, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do:

Stosownie natomiast do § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Zatem, dla właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego, a co za tym idzie stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, należy uwzględniać regulacje wynikające z wyżej przywołanego art. 2 pkt 12.

Reasumując, w przypadku wykonywania robót budowlano-montażowych, remontowych oraz konserwacyjnych w częściach wspólnych budynków sklasyfikowanych pod symbolem PKOB 11, zastosowanie znajdzie stawka VAT 7%.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca rozpoczął inwestycję w roku 2007 polegającą na wybudowaniu 10 odrębnych budynków mieszkalno-użytkowych. W 9 budynkach powierzchnia mieszkalna przekracza 50% ogólnej powierzchni, tylko w jednym (oznaczony jako A3) powierzchnia użytkowa wynosi ponad 50% ogólnej powierzchni.

Wnioskodawca - inwestor zlecił firmie budowlanej (Wykonawcy) wybudowanie tychże budynków (roboty montażowo-budowlane). Po stronie wykonawcy leży również zakup materiałów budowlanych. Wykonawca okresowo w miarę postępu prac wystawia inwestorowi faktury VAT za wykonane prace stosując stawkę podstawową 22%, a od października 2008 r. wykonawca zaczął wystawiać faktury VAT stosując stawkę 22% i 7% wg proporcji wynikającej ze stosunku powierzchni mieszkalnej do powierzchni ogólnej w poszczególnych budynkach.

Ponieważ inwestor miał wątpliwości co do prawidłowości stosowania stawek VAT przez wykonawcę, zwrócił się pismem z dnia 8 grudnia 2008 r. do urzędu statystycznego z wnioskiem o dokonanie klasyfikacji budowanych budynków. Urząd Statystyczny w odpowiedzi na wniosek dokonał klasyfikacji polegającej na zaliczeniu 9 budynków (posiadających ponad 50% powierzchni mieszkalnej) do działu 11: "Budynki o dwóch mieszkaniach", natomiast 1 budynek (ponad 50% powierzchni użytkowej) do działu 12 "Budynki niemieszkalne".

Na podstawie art. 106 ust. 8 ustawy Minister Finansów wydał w dniu 28 listopada 2008 r. rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących. W § 13 ust. 1 i 3 oraz § 14 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia wskazano przypadki, w których podatnik wystawia fakturę korygującą. Zgodnie z § 13 ust. 1 cyt. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Przepis wskazanego ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku:

* zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy (§ 13 ust. 3 pkt 1),

* zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (§ 13 ust. 3 pkt 2).

Oznacza to, że we wskazanych wyżej przypadkach podatnik obowiązany jest do wystawienia faktury korygującej.

Fakturę korygującą, zgodnie z § 14 ust. 1 cyt. rozporządzenia, wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Mając na uwadze zaistniałe w stanie faktycznym okoliczności oraz powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, iż stawką VAT obowiązującą przy wykonywaniu robót budowlano-montażowych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego zarówno przed jak i po 31 grudnia 2007 r., jest stawka 7%, przy czym do 31 grudnia 2007 r. stawka ta dotyczyła również infrastruktury towarzyszącej.

Zatem na podstawie powyższego należy stwierdzić, iż wykonawca niesłusznie wystawiał faktury VAT ze stawką 22% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych wykonywanych w obiektach budownictwa mieszkaniowego zarówno przed jak i po 31 grudnia 2007 r. Wykonawca powinien wystawiać faktury ze stawką 7% dla 9 budynków sklasyfikowanych jako mieszkalne, bez wyliczania proporcji udziału powierzchni użytkowej i mieszkalnej tych obiektów. Stawka 7% obowiązuje bowiem dla całego obiektu sklasyfikowanego jako obiekt budownictwa mieszkaniowego. W odniesieniu do budynku oznaczonego jako budynek A3 obowiązuje stawka 22%, gdyż nie został on sklasyfikowany jako budynek mieszkalny.

W związku z powyższym, wykonawca powinien wystawić faktury korygujące w odniesieniu do 9 budynków mieszkalnych z prawidłową (7%) stawką podatku VAT obowiązującą przy robotach budowlano-montażowych wykonywanych w obiektach budownictwa mieszkaniowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz związanego z nim zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.