IPPP1/443-349/12-4/AP - Możliwość zastosowania zwolnienia od podatku do świadczonych przez spółkę usług udzielania pożyczek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data wpływu 20 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych przez Spółkę usług udzielania pożyczek

* w części dotyczącej odsetek oraz świadczeń dodatkowych, w szczególności opłaty przygotowawczej - jest prawidłowe

* w części dotyczącej kapitału pożyczki - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych przez Spółkę usług udzielania pożyczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej "X" lub podatnikiem), prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na udzielaniu krótkoterminowych pożyczek konsumenckich. X zawarła umowę ramową o świadczeniu usług z Y Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej "Y"), która prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na działalności finansowej usługowej w zakresie obsługi podmiotów gospodarczych przy rozliczeniach dokonywanych przez nich z ich kontrahentami i klientami.

Przedmiotem umowy ramowej jest świadczenie usług przez Y na rzecz X w związku z prowadzoną przez X działalnością gospodarczą polegającą m.in. na udzielaniu krótkoterminowych pożyczek konsumenckich, gdzie Y zostaje zlecone wykonanie usług zgodnie z treścią umowy ramowej, tj. Y zobowiązało się do świadczenia na rzecz X usług organizacyjnych, doradczych i finansowych. Ponadto X udzieliło Y pełnomocnictwa do dokonywania w imieniu i na rzecz X czynności prawnych i faktycznych wskazanych w umowie ramowej, z prawem udzielania dalszych pełnomocnictw. Zgodnie z przedmiotową umową ramową Y zobowiązało się m.in. do:

* zawierania umów pożyczek w imieniu i na rzecz X,

* wysyłania w imieniu i na rzecz X wezwań do zapłaty, w związku z czym Y jest uprawnione do pobierania na swoją rzecz stosownych opłat od konsumenta,

* odbioru wszelkich zobowiązań pieniężnych uiszczanych przez konsumenta - pożyczkobiorcę, a wynikających z umowy pożyczki pomiędzy danym konsumentem a X, oraz umową dodatkową do umowy pożyczki zawartą pomiędzy Y, a konsumentem - pożyczkobiorcą, w tym kosztów wystosowywania wezwań do zapłaty i kosztów zabezpieczenia we własnym imieniu i na własną rzecz.

W świetle powyższej umowy ramowej Y zobowiązało się do niezwłocznego - najpóźniej w terminie 30 dni od uzyskania przedmiotowych środków - przekazywania uzyskanych od konsumenta - pożyczkobiorcy kwot zobowiązań pieniężnych należnych X, w tym spłaconego kapitału pożyczki, odsetek zwykłych, opłaty przygotowawczej za udzielenie pożyczki i innych należnych kwot, wynikających z umowy pożyczki pomiędzy danym konsumentem a X, oraz umową dodatkową do umowy pożyczki zawartą pomiędzy Y a konsumentem, przelewem na właściwe konto bankowe X. Powyższe nie dotyczy środków pieniężnych uzyskiwanych od konsumenta - pożyczkobiorcy przez Y we własnym imieniu i na własną rzecz - Y zachowuje dla siebie wpłacone przez pożyczkobiorcę odsetki karne, koszty zabezpieczenia i koszty wezwań do zapłaty.

Z tytułu świadczonych usług X uiszcza Y miesięczne wynagrodzenie, powiększane o podatek VAT według obowiązującej stawki.

Umowy pożyczek z pożyczkobiorcami zawierane są pomiędzy X jako pożyczkodawcą reprezentowaną przez Y. Zgodnie z umowami pożyczek wszelka spłata pożyczki i wszelkie powstałe w związku z nią opłaty, koszty, odsetki i inne świadczenia pieniężne, przez pożyczkobiorcę winny być spłacane na konto bankowe spółki Y. Y jest uprawnione do przyjmowania ww. świadczeń na podstawie opisanej wyżej umowy ramowej z X oraz umowy dodatkowej zawartej z pożyczkobiorcą, będącej integralną częścią umowy pożyczki.

W świetle wspomnianej umowy dodatkowej zawieranej między Y a pożyczkobiorcą będącej integralną częścią umowy pożyczki zawieranej pomiędzy X, reprezentowaną przez Y a pożyczkobiorcą, wszelka spłata pożyczki i wszelkich powstałych w związku z nią opłat, kosztów, odsetek i innych świadczeń pieniężnych odbywać się będzie wyłącznie na konto bankowe spółki Y.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczone przez podatnika usługi są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez podatnika usługi są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u. zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 13 u.p.t.u. zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W uznaniu podatnika z powyższego zwolnienia korzystają nie tylko kapitał pożyczki i odsetki, ale również świadczenia dodatkowe, w szczególności opłata przygotowawcza. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych - przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 28 kwietnia 2011 r. (IPPP2/443-414/11-2/JO) wskazał, iż "W świetle powyższego stwierdzić należy, że opłata przygotowawcza od udzielonej pożyczki pod zastaw przez Wnioskodawcę stanowi wynagrodzenie za usługę udzielania pożyczki, podlegającą zwolnieniu od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej odsetek i świadczeń dodatkowych, w szczególności opłaty przygotowawczej oraz nieprawidłowe w części dotyczącej kapitału pożyczki.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z powołanych przepisów wynika, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę ramową o świadczeniu usług z Y Sp. z o.o., która prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na działalności finansowej usługowej w zakresie obsługi podmiotów gospodarczych przy rozliczeniach dokonywanych przez nich z ich kontrahentami i klientami. Przedmiotem ww. umowy jest świadczenie usług przez Y na rzecz Spółki w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą polegającą m.in. na udzielaniu krótkoterminowych pożyczek konsumenckich. Na podstawie tej umowy Y zobowiązało się do świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług organizacyjnych, doradczych i finansowych. Spółka udzieliła Y pełnomocnictwa do dokonywania w jej imieniu i na jej rzecz czynności prawnych i faktycznych wskazanych w umowie ramowej, z prawem udzielania dalszych pełnomocnictw. Zgodnie z przedmiotową umową Y zobowiązało się m.in. do zawierania umów pożyczek w imieniu i na rzecz Spółki, wysyłania w imieniu i na rzecz Spółki wezwań do zapłaty, w związku z czym Y jest uprawnione do pobierania na swoją rzecz stosownych opłat od konsumenta, odbioru wszelkich zobowiązań pieniężnych uiszczanych przez konsumenta - pożyczkobiorcę, a wynikających z umowy pożyczki pomiędzy danym konsumentem a Wnioskodawcą, oraz umową dodatkową do umowy pożyczki zawartą pomiędzy Y a konsumentem - pożyczkobiorcą, w tym kosztów wystosowywania wezwań do zapłaty i kosztów zabezpieczenia we własnym imieniu i na własną rzecz. Y zobowiązało się do niezwłocznego przekazywania uzyskanych od konsumenta (pożyczkobiorcy) kwot zobowiązań pieniężnych należnych Spółce, w tym spłaconego kapitału pożyczki, odsetek zwykłych, opłaty przygotowawczej za udzielenie pożyczki i innych należnych kwot, wynikających z umowy pożyczki pomiędzy danym konsumentem a Wnioskodawcą, oraz umową dodatkową do umowy pożyczki zawartą pomiędzy Y a konsumentem, przelewem na właściwe konto bankowe Spółki. Powyższe nie dotyczy środków pieniężnych uzyskiwanych od konsumenta - pożyczkobiorcy przez Y we własnym imieniu i na własną rzecz - Y zachowuje dla siebie wpłacone przez pożyczkobiorcę odsetki karne, koszty zabezpieczenia i koszty wezwań do zapłaty. Z tytułu świadczonych usług Wnioskodawca uiszcza Y miesięczne wynagrodzenie, powiększane o podatek VAT według obowiązującej stawki. Umowy pożyczek z pożyczkobiorcami zawierane są pomiędzy Wnioskodawcą jako pożyczkodawcą reprezentowanym przez Y. Wszelka spłata pożyczki i wszelkie powstałe w związku z nią opłaty, koszty, odsetki i inne świadczenia pieniężne, przez pożyczkobiorcę winny być spłacane na konto bankowe spółki Y. Y jest uprawnione do przyjmowania ww. świadczeń na podstawie opisanej wyżej umowy ramowej ze Spółką oraz umowy dodatkowej zawartej z pożyczkobiorcą, będącej integralną częścią umowy pożyczki (w świetle ww. umowy dodatkowej zawieranej między Y a pożyczkobiorcą będącej integralną częścią umowy pożyczki zawieranej pomiędzy Wnioskodawcą, reprezentowanym przez Y a pożyczkobiorcą, wszelka spłata pożyczki i wszelkich powstałych w związku z nią opłat, kosztów, odsetek i innych świadczeń pieniężnych odbywać się będzie wyłącznie na konto bankowe spółki Y).

Istota umowy pożyczki zawarta została w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

W tym miejscu wskazać należy, iż na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie jednak do art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, iż udzielanie przez Wnioskodawcę oprocentowanych pożyczek stanowi czynności mieszczące się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Z uwagi zaś na fakt, iż powyższe usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT - korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wskazać należy, iż zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), całe świadczenie kompleksowe podlega takim regulacjom opodatkowania VAT, w tym w zakresie stosowania właściwej stawki VAT, jakie dotyczą świadczenia głównego. Oznacza to, że opodatkowanie świadczeń pomocniczych, składających się na świadczenie kompleksowe, podlega takim samym zasadom opodatkowania, jakim podlega świadczenie główne. Pogląd taki został ukształtowany w orzeczeniu ETS w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP) przeciwko Commissioners of Customs Excise, w którym ETS stwierdził, że "Z jedną usługą mamy do czynienia zwłaszcza wtedy, gdy jeden lub kilka elementów należy uznać za usługę główną, a jeden lub kilka elementów za usługi pomocnicze, objęte tym samym reżimem podatkowym, co usługa główna" (podobnie w orzeczeniu w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financiën).

Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast, czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej usługi głównej. Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Na podstawie powyższych uregulowań, w okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę, stwierdzić należy, iż usługę udzielenia pożyczki można uznać za kompleksową składającą się z kombinacji różnych czynności. Za czynności stanowiące elementy kompleksowej usługi udzielenia pożyczki uznać można usługi przygotowania umowy, badania zdolności kredytowej, wymaganej dokumentacji, za które pobierana jest opłata przygotowawcza. Czynności te wykonywane są przed faktycznym udzieleniem pożyczki i ich celem jest tylko i wyłącznie zrealizowanie usługi zasadniczej. Usługa zasadnicza w analizowanym przypadku, w postaci udzielenia pożyczki, nie mogłaby być bowiem wykonana bez przygotowania umowy pożyczki, badania zdolności kredytowej i wymaganej dokumentacji. Powyższe działania nie stanowią zatem celu samego w sobie, lecz są środkiem do pełnego i należytego wykonania usługi zasadniczej. Zatem można w przypadku powyższych świadczeń mówić o jednym świadczeniu głównym - udzielaniu pożyczki, na które składają się inne świadczenia pomocnicze - usługi przygotowania umowy, badania zdolności kredytowej, wymaganej dokumentacji, które uznać można za usługi "przygotowawcze", za które pobierana jest opłata przygotowawcza. Wymienione usługi pomocnicze mają ścisły związek z udzieleniem pożyczki i ich funkcjonowanie samoistne, w oderwaniu od usługi udzielenia pożyczki pozbawione byłoby sensu. Ponadto oddzielenie powyższych świadczeń "przygotowawczych" od usługi zasadniczej (udzielenia pożyczki) miałoby charakter sztuczny.

Reasumując, odniesienie przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego do przepisów mających zastosowanie w niniejszej sprawie prowadzi do wniosku, iż usługi udzielania oprocentowanych pożyczek, za które Spółka otrzymuje wynagrodzenie w formie odsetek, stanowią czynności korzystające ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Ze zwolnienia tego korzysta więc również opłata przygotowawcza będąca wynagrodzeniem za usługi pomocnicze.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego zwolnienia od podatku świadczonych usług udzielania pożyczek w części dotyczącej odsetek oraz opłaty przygotowawczej należało uznać za prawidłowe.

Jednakże, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż ze zwolnienia od podatku korzysta kapitał pożyczki.

Zgodnie bowiem z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b (art. 29 ust. 4 cyt. ustawy).

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż w przypadku udzielanych przez Spółkę pożyczek, podstawą opodatkowania (czyli obrotem), zgodnie z art. 29 ustawy o VAT jest kwota należna Wnioskodawcy z tytułu świadczenia tych usług. Kwotą należną z tytułu tej sprzedaży jest natomiast wynagrodzenie w formie odsetek od pożyczonego kapitału oraz opłata przygotowawcza. Sama spłata części kapitałowej nie może być uznana za obrót, o którym mowa w ww. art. 29 ustawy. Przyjęcie takiego podejścia oznaczałoby, że podstawa opodatkowania przewyższa kwotę otrzymanego wynagrodzenia.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego zwolnienia od podatku świadczonych usług udzielania pożyczek w części dotyczącej kapitału pożyczki należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, iż fakt, że Spółka zawarła z Y umowę ramową, zgodnie z którą Y zobowiązało się m.in. do zawierania umów pożyczek w imieniu i na rzecz Spółki, pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie, bowiem to Wnioskodawca występuje w przedmiotowej sytuacji w charakterze podmiotu udzielającego pożyczek, jedynie reprezentowanego przez Y.

Kwestia udzielenia pełnomocnictwa uregulowana została m.in. w Kodeksie cywilnym. I tak, zgodnie z art. 98 ww. ustawy, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Na podstawie art. 99 Kodeksu cywilnego jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie (§ 1). Pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie (§ 2).

Z powyższego wynika, iż skoro Wnioskodawca udzielił Y pełnomocnictwa do dokonywania czynności prawnych i faktycznych wskazanych w umowie ramowej w imieniu i z bezpośrednim skutkiem dla Wnioskodawcy, podejmowane przez Y jako pełnomocnika czynności są czynnościami mocodawcy, tj. Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku jedynie w zakresie opodatkowania podatkiem VAT świadczonych przez Spółkę usług udzielania pożyczek. W pozostałym zakresie, tj. w zakresie uznania, czy Spółka świadczy na rzecz kontrahenta, z którym zawarła umowę ramową (tj. na rzecz Y Sp. z o.o.) usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.