IPPP1-443-331/10-2/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2010 r. (data wpływu 22 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* stawki właściwej dla opodatkowania wywłaszczenia nieruchomości za odszkodowaniem - jest prawidłowe

* określenia momentu powstania obowiązku podatkowego oraz podstawy opodatkowania dla transakcji dostawy nieruchomości w formie wywłaszczenia za odszkodowaniem - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 marca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki właściwej dla opodatkowania wywłaszczenia nieruchomości za odszkodowaniem oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego oraz podstawy opodatkowania dla tej transakcji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Agencja jest państwową jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną, powołaną na mocy art. 8 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. O zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398 z późn. zm.). Agencja wykonuje zadania własne i zadania zlecone, określone w art. 16 ust. 1 i 2 ww. ustawy. Agencja Oddział Regionalny w P gospodaruje, w trybie art. 17 ww. ustawy powierzonym mieniem Skarbu Państwa, które przejęła na podstawie protokołów zdawczo - odbiorczych z dniem 1 stycznia 1996 r.

W ramach powierzonego mienia Skarbu Państwa Agencja otrzymała, m.in. nieruchomość niezabudowaną, położoną w R, o nr 58/82 i powierzchni 0,0411 ha, oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków prowadzonej przez Starostwo Powiatowe jako zurbanizowane tereny niezabudowane, której w wyniku procesu prywatyzacji została współwłaścicielem. Dla nieruchomości, o której mowa, Gmina R nie posiada ważnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W dniu 30 czerwca 2009 r. Starosta Powiatowy w R wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, na podstawie art. 11a ust. 1 i art. 11f ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2008 Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.), art. 28 i art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071). W decyzji tej starosta zatwierdził projekt budowlany i projekt podziału nieruchomości oraz zezwolił na realizację inwestycji drogowej. Decyzja stała się ostateczna 5 sierpnia 2009 r. i z tym dniem, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 10 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, część działki należąca do Agencji o nr ewid. 58/20 stała się własnością Gminy R. Oddział Regionalny A w P nie został zawiadomiony o wydaniu decyzji w trybie art. 11f ust. 3 przywołanej ustawy. Informację o jej wydaniu uzyskał dopiero w związku z otrzymaniem w dniu 31 grudnia 2009 r. pisma Starostwa Powiatowego w R, dotyczącego możliwości zapoznania się z materiałem zebranym w postępowaniu w sprawie ustalenia odszkodowania z tytułu przejścia z mocy prawa na własność gminy nieruchomości gruntowej położonej w R, zajętej pod publiczną drogę gminną. Zgodnie z art. 12 ust. 4a ww. ustawy, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Zgodnie z art. 12 ust. 4b, decyzja taka powinna zostać wydana w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna. Do chwili obecnej Oddział Regionalny A w P takiej decyzji nie otrzymał. Faktura dotycząca powyższej transakcji została wystawiona w dniu 5 stycznia 2010 r. Wartość nieruchomości została przez Oddział Regionalny ustalona w oparciu o operat szacunkowy dotyczący wyceny działki nr ewid. 58/82, sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego na zlecenie starostwa powiatowego w R, który będzie stanowił podstawę do określenia wysokości odszkodowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa, prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21 (...). W myśl art. 19 ust. 4, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia wydania towaru. Zgodnie z art. 348 Kodeksu cywilnego wydanie rzeczy jest związane z przeniesieniem posiadania, przy czym nie zawsze przeniesienie posiadania związane jest z fizycznym wydaniem rzeczy. W myśl art. 348 k.c., wydanie dokumentów, które umożliwiają rozporządzanie rzeczą, jak również wydanie środków, które dają faktyczną władzę nad rzeczą, jest jednoznaczne z wydaniem samej rzeczy. Wmyśl przepisu art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa: 1) własnością Skarbu Państwa w odniesieniu do dróg krajowych, 2) własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych - z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Zdaniem Agencji, z uwagi na fakt, iż Oddział Regionalny wystawił fakturę dopiero w dniu 5 stycznia 2010 r., należy uznać, że obowiązek podatkowy powstał w 7 dniu po uprawomocnieniu się decyzji starosty.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W przypadku wykonania czynności, o których mowa w art. 5 ustawy, dla których nie została określona cena, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 10 i ust. 12 (art. 29 ust. 9 ustawy o VAT). Przepis ten dotyczy zatem tych czynności, które ze swej natury są odpłatne, ale z określonych powodów, mimo iż powstał w stosunku do nich obowiązek podatkowy, nie można określić np. kwoty należnej z tytułu tych czynności, gdyż jeszcze nie została ona ustalona.

W związku z powyższym należy uznać, iż ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego kwota odszkodowania za nieruchomość, przyjęta przez Oddział Regionalny jako odpowiadająca stanowi faktycznemu, odpowiada wartości rynkowej nieruchomości. Wartość ta, pomniejszona o kwotę podatku stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Z kolei w myśl przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Pojęcie terenów nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług. Definicje terenów zawiera ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz. U. z 2003 Nr 80, poz. 717 z późn. zm.). Jak wynika z art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. aktu prawnego, określa ona zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy. Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Jeżeli takiego planu nie ma, decyduje zakwalifikowanie danego obszaru w ewidencji budynków i gruntów, chyba że z datą późniejszą została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Jak wskazano powyżej, gmina R nie posiada ważnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla nieruchomości, o której mowa we wniosku, natomiast w ewidencji gruntów i budynków została ona sklasyfikowana jako zurbanizowane tereny niezabudowane. Zgodnie z ust. 3 pkt 4 załącznika nr 6 do rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2001 r. Nr 38, poz. 454), dotyczącego zaliczania gruntów do poszczególnych użytków gruntowych, do zurbanizowanych terenów niezabudowanych zalicza się grunty niezabudowane, przeznaczone w planach zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę, wyłączone z produkcji rolniczej i leśnej. W związku z powyższym, zdaniem Agencji, wywłaszczenie za odszkodowaniem działki nr 58/20 w R nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu stawką 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

* za prawidłowe w zakresie stawki właściwej dla opodatkowania wywłaszczenia nieruchomości za odszkodowaniem,

* za nieprawidłowe w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego oraz podstawy opodatkowania dla transakcji dostawy nieruchomości w formie wywłaszczenia za odszkodowaniem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie (...).

W świetle powyższego przepisu opisana w złożonym wniosku transakcja dostawy nieruchomości dokonana w formie wywłaszczenia za odszkodowaniem spełnia definicję dostawy towaru.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku sprzedaży gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że nieruchomość, która jest przedmiotem opisywanej transakcji jest oznaczona w ewidencji gruntów i budynków prowadzonej przez Starostwo Powiatowe jako zurbanizowane tereny niezabudowane. Dla nieruchomości tej nie ma ważnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Mając na uwadze zaistniałe w sprawie okoliczności, a w szczególności fakt, iż dla przedmiotowej nieruchomości wydana została decyzja o budowie drogi, należy uznać, iż przedmiotowa nieruchomość znajduje się na terenach przeznaczonych pod zabudowę. Ponadto na budowlany charakter nieruchomości wskazuje treść ust. 3 pkt 4 załącznika nr 6 do rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2001 r. Nr 38, poz. 454), dotyczącego zaliczania gruntów do poszczególnych użytków gruntowych. Z przepisu tego wynika, iż do zurbanizowanych terenów niezabudowanych zalicza się grunty niezabudowane, przeznaczone w planach zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę, wyłączone z produkcji rolniczej i leśnej.

Zatem biorąc pod uwagę treść powołanych wyżej przepisów oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, iż sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej, przeznaczonej pod zabudowę, o której mowa we wniosku nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podatku w wysokości 22%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii powstania obowiązku podatkowego dla opisanej we wniosku czynności należy wskazać, iż w myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Ustawodawca wiąże przede wszystkim moment powstania obowiązku podatkowego z wydaniem towaru kupującemu lub wykonaniem usługi. Wystawienie faktury jest zdarzeniem mającym znaczenie, o ile nastąpi w terminie 7 dni od daty wydania towaru lub wykonania usługi.

Wydania rzeczy nie można natomiast utożsamiać z przeniesieniem własności rzeczy. Tym samym w przypadku dostawy nieruchomości, dla celów określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, wydanie towaru w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług może nastąpić w momencie innym niż sporządzenie aktu notarialnego czy zawarcie umowy sprzedaży bez zachowania aktu notarialnego. Należy bowiem rozróżnić zawarcie umowy sprzedaży czy też wydanie aktu administracyjnego, powodujących przejście prawa własności od faktycznego wydania towaru. Zawarcie umowy sprzedaży, czy też jak w okolicznościach niniejszej sprawy, nabycie przymiotu ostateczności przez decyzję o zezwoleniu na realizację drogi nie jest równoznaczne z wydaniem towaru. Fakt, że decyzja o zezwoleniu na realizację drogi stała się ostateczna nie może powodować powstania obowiązku podatkowego, jeżeli nie wiąże się z tym czynność faktyczna - wydanie towaru. Należy też zwrócić uwagę, że przedmiotem dostawy jest rzecz oznaczona co do tożsamości, zatem aby dana rzecz została wydana musi zostać w sposób dostateczny zindywidualizowana.

Wobec powyższego nie można przyjąć, iż w niniejszej sprawie wydanie nieruchomości jest równoznaczne z momentem przejścia z mocy prawa własności nieruchomości, w dniu uzyskania przymiotu ostateczności przez decyzję o zezwoleniu na realizację drogi. Taka interpretacja naruszałaby cyt. art. 19 ust. 1 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie należy ponadto zwrócić uwagę, że przedmiotem opodatkowania jest odpłatna dostawa towarów, w tym przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie, które pełni funkcję wynagrodzenia z tytułu tej dostawy. Należy podkreślić, że wynagrodzenie musi mieć konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości. Natomiast w niniejszej sprawie w dniu, w którym stała się ostateczna decyzja o zezwoleniu na realizację drogi, a więc w dniu przejścia własności nieruchomości należącej do Wnioskodawcy na rzecz Gminy, odszkodowanie nie zostało przyznane, a jego wysokość nie była znana. Wobec powyższego nie można uznać, że przejście własności już wówczas miało charakter odpłatny. W konsekwencji nie został w tym momencie spełniony wymóg odpłatności dostawy, wynikający z art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, bowiem odszkodowanie zostaje przyznane i ustalone dopiero w decyzjach stwierdzających nabycie z mocy prawa przez Gminę własności nieruchomości.

W przedstawionym stanie faktycznym, w dniu 30 czerwca 2009 r. Starosta Powiatowy w R wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. W decyzji tej starosta zatwierdził projekt budowlany i projekt podziału nieruchomości oraz zezwolił na realizację inwestycji drogowej. Decyzja stała się ostateczna 5 sierpnia 2009 r. Zgodnie z art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Zgodnie z art. 12 ust. 4b, decyzja taka powinna zostać wydana w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna. Zatem w przedmiotowej sprawie decyzja ustalająca wysokość odszkodowania powinna zostać wydana w terminie 30 dni od dnia 5 sierpnia 2009 r. Niemniej jednak, Wnioskodawca nie określił daty wydania tej decyzji.

Na podstawie powyższych rozważań, stwierdzić należy, że dopiero w sytuacji wydania obu tych decyzji można mówić o wystąpieniu odpłatnej dostawy w postaci przeniesienia z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Istotne w niniejszej sprawie jest również, że obowiązek podatkowy i zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług powstają równocześnie. W konsekwencji, w myśl art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, z chwilą wydania nieruchomości, powinien powstać nie tylko obowiązek podatkowy, ale jednocześnie zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, tj. skonkretyzowane świadczenie polegające na zapłacie podatku. Do takiej konkretyzacji konieczne jest jednak wskazanie, w jakiej wysokości zostało przyznane odszkodowanie za przejęte na własność nieruchomości.

Możliwość określenia podstawy opodatkowania powstaje w analizowanej sytuacji dopiero po wydaniu decyzji ustalającej wysokość odszkodowania, a następnie po zastosowaniu odpowiedniej stawki podatkowej, możliwość określenia wysokości zobowiązania podatkowego. Jak już zostało wskazane, moment powstania zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług jest zbieżny z momentem powstania obowiązku podatkowego. Nie można więc przyjąć, że obowiązek podatkowy powstał w 7 dniu po uprawomocnieniu się decyzji Starosty o zezwoleniu na realizację drogi, skoro z uwagi na późniejsze ustalenie wysokości odszkodowania nie było możliwe powstanie zobowiązania podatkowego w tym dniu.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości w zamian za odszkodowanie nie mógł wystąpić przed stwierdzeniem nabycia przez Gminę własności nieruchomości i ustaleniem wysokości odszkodowania na mocy ostatecznej decyzji Starosty. Na podstawie powyższych przepisów oraz mając na względzie fakt, iż Wnioskodawca nie określił daty wydania decyzji ustalającej wysokość odszkodowania stwierdzić należy, że obowiązek podatkowy w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym powstanie nie później niż w 7 dniu licząc od dnia uprawomocnienia się decyzji o ustaleniu wysokości odszkodowania (dnia dokonania odpłatnej dostawy towaru) tj. wydania towaru w zamian za odszkodowanie.

Stanowisko Wnioskodawcy w kwestii określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w niniejszej sprawie, należało zatem uznać za nieprawidłowe.

W zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, że kluczowe znaczenie ma tutaj art. 29 ust. 1 ustawy o podatku VAT.

Zgodnie z tym przepisem, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (...).

Ponieważ, jak stwierdzono powyżej, do odpłatnej dostawy nieruchomości dochodzi w niniejszej sprawie w dniu uprawomocnienia się decyzji o ustaleniu wysokości odszkodowania - odszkodowanie to stanowi cenę nieruchomości znaną obu stronom transakcji. Zatem, skoro w chwili dokonania dostawy nieruchomości, znana jest jej cena - nie należy ustalać podstawy opodatkowania na podstawie art. 29 ust. 9 cyt. ustawy.

Podsumowując tę kwestię, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie podstawą opodatkowania jest w myśl art. 29 ust. 1 ustawy, obrót czyli kwota odszkodowania należna Wnioskodawcy pomniejszona o podatek należny.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w kwestii określenia podstawy opodatkowania w niniejszej sprawie, należało uznać również za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.