IPPP1/443-33/08-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2007 r. (data wpływu 10 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości naliczania podatku VAT przy wystawianiu faktur - jest prawidłowe.

W dniu 3 stycznia 2008 r. (data stempla pocztowego) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości naliczania podatku VAT przy wystawianiu faktur.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podstawowa działalność Ośrodka X polega na zabezpieczeniu usług gastronomicznych ministerstwa i w tym zakresie zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT (art. 43 ust. 1).

Jednocześnie Ośrodek, za zgodą Ministerstwa, organizuje dla osób uprawnionych (osób fizycznych) usługi gastronomiczne, które zgodnie z ww. ustawą podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT (dla takich osób zostaje wystawiona faktura VAT, z której podatek należny zostaje odprowadzony do Urzędu Skarbowego, a kwota netto zaliczana jest na dochody Budżetu Państwa). W związku z tym w Ośrodku prowadzona jest ewidencja sprzedaży, a od zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT należnym nie odlicza się podatku VAT naliczonego.

Wystawiając fakturę VAT, za podstawę do opodatkowania Ośrodek przyjmuje cenę brutto zakupionego towaru.

Pracownik, który wystawiał fakturę VAT zarzucił, że taki sposób wyliczania faktury powoduje, że osoba, na rzecz której jest ona wystawiana, pokrywa dwa razy VAT i jest niezgodny z art. 85 ustawy. Zgodnie z metodą postępowania tego pracownika, od zakupionego przez Ośrodek towaru w cenach brutto wyliczany byłby podatek VAT (wg art. 85), który odesłany miałby być do US, a kwota netto odesłana do Budżetu Państwa.

Osoba, na rzecz której świadczona jest usługa, obciążana byłaby kwotą brutto (czyli kwota netto zakupionego towaru plus naliczony VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w związku z tym, że podstawowa działalność Ośrodka jest zwolniona z podatku VAT i Ośrodek nie odlicza podatku VAT naliczonego, prawidłowe jest stosowanie do podstawy opodatkowania (wystawiając fakturę VAT) cen brutto zakupionego towaru.

Zdaniem Wnioskodawcy ustawa o podatku od towarów i usług daje prawo do odliczania podatku naliczonego, ale nie nakłada takiego obowiązku (art. 86 ustawy), w związku z tym w Ośrodku prowadzona jest tylko ewidencja sprzedaży, a od zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT należnym nie odlicza się podatku VAT naliczonego. Według Wnioskodawcy zarzut pracownika jest bezpodstawny, gdyż art. 85 mówi jedynie o matematycznym sposobie wyliczania podatku VAT należnego, jako iloczyn wartości brutto i określonej stawki.

Taki sposób naliczania podatku VAT, w przypadku, kiedy Ośrodek nie odlicza podatku naliczonego, naraziłby Ośrodek na straty finansowe (czyli konieczność pokrycia naliczonego podatku VAT z własnych środków).

W związku z powyższym, wg Wnioskodawcy, sposób naliczania podatku VAT przy wystawianiu faktur jest prawidłowy, zgodny z ustawą o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Ośrodek w zakresie swej działalności korzysta ze zwolnienia podmiotowego, ale prowadzi również działalność opodatkowaną. Art. 86 ust. 1 ustawy stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 1 ustawy). Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką cześć kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy). Zgodnie z ust. 3 cyt. art. 90 proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca za podstawę opodatkowania przy sprzedaży opodatkowanej przyjmuje cenę brutto zakupionego towaru. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Konieczne jest zaznaczenie, iż wynagrodzenie z tytułu sprzedaży najczęściej wyrażone jest w formie ceny. Zgodnie zaś z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.), ceny towarów i usług uzgadniają strony zawierające umowę, z zastrzeżeniem ust. 2.

Należy zwrócić uwagę, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych oraz ustalania cen nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny, jak również przywołane powyżej przepisy należy stwierdzić, iż przyjmowanie przez Wnioskodawcę za podstawę opodatkowania cen brutto zakupionych towarów i doliczanie do nich podatku VAT, nie jest sprzeczne z postanowieniami ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.