IPPP1/443-312/13-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2013 r. (data wpływu 9 kwietnia 2013 r.), uzupełnione pismem z dnia 23 kwietnia 2013 r. (data wpływu 25 kwietnia 2013 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 16 kwietnia 2013 r. (doręczone w dniu 18 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży gruntu niezabudowanego - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 kwietnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży gruntu niezabudowanego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 kwietnia 2013 r. (data wpływu 25 kwietnia 2013 r.) nadesłanym w dopowiedzi na wezwanie Organu z dnia 16 kwietnia 2013 r. doręczone Wnioskodawcy w dniu 18 kwietnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest użytkownikiem wieczystym gruntu (uwłaszczenie potwierdzone prawomocną decyzją Wojewody). Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotową działkę. Na dzień przedłożenia do sprzedaży tej nieruchomości brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wątpliwości dotyczą stawki podatku od towarów i usług jaka powinna być zastosowana w przypadku sprzedaży omawianej działki numer 267. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Z. przedmiotowa nieruchomość znajduje się na terenie zabudowy mieszkaniowo - usługowej, jednocześnie na terenie historycznego układu ruralistycznego o najwyższej wartości kulturowej, dla których proponuje się określenie lokalnych zasad zabudowy i zagospodarowania.

Natomiast zgodnie z wypisem z rejestru gruntów oznaczona jest symbolem RV - grunty orne.

W nadesłanym uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, iż dla gruntu nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż niezabudowanej działki nr 267 podlega zwolnieniu z opodatkowania z uwagi na przeznaczenie w ewidencji gruntów - grunty orne, czy zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, stanowiącą tereny budowane, należy opodatkować ją podstawową stawką VAT 23%....

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. dalej ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. W związku z powyższym odpłatna dostawa gruntu stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku co do zasady wynosi 23%. Jednakże w odniesieniu do dostaw, których przedmiotem jest grunt, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, w którym stwierdzono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę. Zwolnienie zatem przysługuje wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlany. Bez znaczenia pozostaje jednak faktyczny i aktualny sposób wykorzystania gruntu. Istotne jest natomiast jego przeznaczenie co podkreślił również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 13 marca 2007 r. sygn. III SA/Wa 4147/06.

Jednocześnie należy zauważyć, że samo pojęcie "gruntu" nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług. Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. Jak stanowi art. 4 ust. 1 powołanej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl postanowień ust. 2 powyższego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

Tym samym o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, należałoby posłużyć się np. decyzją o warunkach zabudowy. Stanowisko takie niejednokrotnie podkreślały organy podatkowe w wydawanych interpretacjach.

Od dnia 1 kwietnia 2013 r. w ustawie o podatku od towarów i usług wprowadzono definicję "terenu budowlanego" - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W sytuacji braku aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w przypadku, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, stosując się do otrzymanej przez XXX interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 stycznia 2011 r. znak IPPPl-443-1144/10-4/EK, o przeznaczeniu danego terenu decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych. Wątpliwości XXX powstały w związku z wydanym w składzie 7 sędziów wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 stycznia 2011 r. (sygn. I FPS 8/10), w świetle którego w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Pomimo jednak powołanego powyżej wyroku XXX stoi na stanowisku, że zapisy wynikające z ewidencji gruntów nie określają przeznaczenia danego terenu i decydujące znaczenie w przedstawionym stanie faktycznym powinno mieć studium uwarunkowań.

Zdaniem Wnioskodawcy zbycie działki nr 267 należy opodatkować podstawową stawką podatku VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Cytowany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, na mocy ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), z dniem 1 kwietnia 2013 r., otrzymuje brzmienie: "zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane".

Jednocześnie zgodnie z ww. ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r., definicję "terenu budowlanego" zawiera dodany z dniem 1 kwietnia 2013 r. - art. 2 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym, przez tereny budowlane - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższego należy wywieść, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie stanowią terenów budowlanych, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań. Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, wynika, iż Spółka, zamierza sprzedać prawo użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego położonego w miejscowości B. przy ul. Ź. Działka ta znajduje się na terenie, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie jest objęta decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy przedmiotowa nieruchomość znajduje się na terenie zabudowy mieszkaniowo - usługowe, zaś zgodnie z wypisem z rejestru gruntów oznaczona jest symbolem RV - grunty orne.

Na tle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji.

Analizując przepisy obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2013 r. w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego, należy podkreślić, iż sprzedaż gruntu nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT. W obecnie obowiązującym stanie prawnym bez znaczenia będzie pozostawała klasyfikacja gruntu w ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Stąd też postanowienia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, na które wskazuje Wnioskodawca nie mogą wpływać na klasyfikację gruntu do celów opodatkowania podatkiem VAT.

Okoliczności przedstawione w złożonym wniosku wskazują na fakt, iż dla nieruchomości będącej przedmiotem planowanej sprzedaży nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie jest ona objęta decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, co prowadzi do wniosku, iż nieruchomość ta w istocie nie stanowi terenu budowlanego.

Tym samym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż nieruchomość stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę co wywodzi z analizy zapisów studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, które jak wskazano powyżej, w obowiązującym stanie prawnym nie mogą mieć wpływu na klasyfikację nieruchomości.

Reasumując stwierdzić należy, iż planowana transakcja sprzedaży gruntu w całości korzystać będzie ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem przedmiotem zbycia będzie nieruchomość gruntowa, niebędąca terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do przywołanych przez Spółkę orzeczeń: WSA sygn. III SA/Wa 4147/06 z dnia 13 marca 2007 r. oraz NSA w składzie 7 sędziów sygn. I FPS 8/10 z dnia 17stycznia 2011 r. należy wskazać, iż nie mogą one decydować w rozpatrywanej sprawie gdyż rozstrzygają w nieobowiązującym obecnie stanie prawnym. Analogicznie należy odnieść się do wskazanej przez Zainteresowanego interpretacji indywidualnej znak IPPP1-443-1144/10-4/EK z dnia 20 stycznia 2011 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.