IPPP1/443-301/12-2/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2012 r. (data wpływu 5 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych pracownikom i kontrahentom oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich zakupem - jest prawidłowe.

W dniu 5 kwietnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych pracownikom i kontrahentom oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich zakupem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A (dalej jako: "Wnioskodawca" lub "Spółka") prowadzi działalność w zakresie produkcji energii elektrycznej. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje zakupu kawy, herbaty, wody mineralnej, soków, mleczka do kawy.

Zakupy artykułów spożywczych dokonywane są na potrzeby sekretariatów w celu:

* zapewnienia poczęstunku gościom/kontrahentom podczas spotkań służbowych na terenie siedziby Spółki,

* w związku z organizowaniem narad, spotkań wewnętrznych, w których biorą udział pracownicy Spółki, w trakcie których omawiane są sprawy działalności Spółki,

* na posiedzenia zarządu.

Spółka na podstawie otrzymanych faktur nie jest w stanie określić dokładnej ilości produktów zużywanych na poszczególne cele, gdyż uzależnione jest to od indywidualnych okoliczności.

Wszystkie opisywane przekazania artykułów spożywczych dokonywane są w związku z realizowanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi. Do tej pory zakupy wszystkich artykułów spożywczych Spółka klasyfikowała jako koszty reprezentacji, odliczała podatek naliczony, jednocześnie wystawiała faktury wewnętrzne dokumentujące przekazanie ww. artykułów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zasadniczo zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Spółka stoi na stanowisku, iż przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego w pełnej kwocie w związku z zakupem artykułów spożywczych przekazywanych nieodpłatnie:

* do sekretariatów, w celu zapewnienia poczęstunku gościom/kontrahentom w czasie wizyt na terenie siedziby Spółki,

* w związku z organizowaniem narad, spotkań wewnętrznych, w których biorą udział pracownicy Spółki,

* na posiedzenia zarządu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez dostawę towarów rozumie się również - w myśl art. 7 ust. 2 ustawy - przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów. Jak wynika z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Zatem z art. 7 ust. 2 ustawy wynika, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Kluczowe jest tu rozróżnienie świadczeń na cele osobiste oraz na cele pracownicze. Cel osobisty wskazuje na charakter niezwiązany z wykonywanymi obowiązkami pracowniczymi. Spółka stoi na stanowisku, iż omawiane zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, woda mineralna, soki, mleczko do kawy przez pracowników, kontrahentów, podczas narad, spotkań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą nie rodzi obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług zużytych towarów. Spotkania i narady mają charakter roboczy, są ściśle powiązane z prowadzoną działalnością i nie mają celu osobistego, uczestnicy tych spotkań nie realizują bowiem w ich trakcie celów osobistych, a wykonują jedynie swoje obowiązki pracownicze.

Wnioskodawca uważa iż, zużycie artykułów spożywczych przez pracowników, kontrahentów dokonywane jest na miejscu i dla celów prowadzonej działalności i w związku z tym, takie przekazania towarów nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że zaprezentowane powyżej stanowisko, w zakresie podatku VAT, jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Stosownie do art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Na mocy art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy).

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Z opisu sprawy wynika, iż w ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje zakupu kawy, herbaty, wody mineralnej, soków, mleczka do kawy. Zakupy artykułów spożywczych dokonywane są na potrzeby sekretariatów w celu:

* zapewnienia poczęstunku gościom/kontrahentom podczas spotkań służbowych na terenie siedziby Spółki,

* w związku z organizowaniem narad, spotkań wewnętrznych, w których biorą udział pracownicy Spółki, w trakcie których omawiane są sprawy działalności Spółki,

* na posiedzenia zarządu.

Wszystkie opisywane przekazania artykułów spożywczych dokonywane są w związku z realizowanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) - osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy.

Dokonując analizy powołanych powyżej przepisów prawa podatkowego w kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego należy uznać, iż opodatkowaniu nie podlega zużycie towarów w celu zapewnienia poczęstunku kontrahentom podczas spotkań służbowych na terenie Spółki bowiem z cytowanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy wynika, że podlega opodatkowaniu tylko zużycie towarów na rzecz podmiotów wymienionych w tym przepisie. Natomiast nieodpłatne przekazanie towarów w ramach prowadzonej działalności w celu zużycia ich jako poczęstunki dla gości/kontrahentów podczas spotkań służbowych nie podlega opodatkowaniu, gdyż bezpośredni beneficjent, którym jest kontrahent Wnioskodawcy, jako osoba trzecia, nie jest pracownikiem, udziałowcem lub inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Opodatkowaniu nie podlega również zużycie towarów przez pracowników Spółki w związku z organizowaniem narad, spotkań wewnętrznych i posiedzeń zarządu. W tym przypadku nie służy ono bowiem zaspokojeniu celów osobistych pracowników lecz związane jest wyłącznie z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Zużycie to nie następuje na potrzeby własne pracowników ale ma ono związek z wykonywaniem przez nich obowiązków służbowych.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż nieodpłatne zużycie zakupionych przez Spółkę artykułów spożywczych na potrzeby sekretariatów jako poczęstunki dla kontrahentów podczas spotkań służbowych, ich zużycie w trakcie narad i spotkań wewnętrznych przez pracowników oraz w trakcie posiedzeń zarządu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Stanowisko Spółki w powyższej kwestii należało więc uznać za prawidłowe.

W kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup artykułów spożywczych służących potrzebom sekretariatów wskazać należy, że stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika.

Powyższe regulacje wskazują, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył więc podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ww. ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności.

Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika zatem, iż dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością, przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży lub też są niezbędne do wytworzenia towarów lub wykonania usług będących przedmiotem sprzedaży. Bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami.

Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do obrotu osiąganego przez podatnika, np. poprzez odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Analizując przedstawione przez Spółkę okoliczności stwierdzić należy, iż ponoszone na zakup artykułów spożywczych wydatki mają pośredni związek z działalnością Spółki i wykonywanymi przez nią czynnościami opodatkowanymi.

Spółka nabywa bowiem omawiane produkty na potrzeby sekretariatów i zużywa je podczas spotkań służbowych z kontrahentami na terenie siedziby Spółki, podczas narad i spotkań wewnętrznych, w których uczestniczą pracownicy oraz podczas posiedzeń zarządu Spółki. W każdym zatem z powyższych przypadków, co wskazano już wcześniej, nabywane artykuły spożywcze nie są zużywane na potrzeby Spółki niezwiązane z jej działalnością, bądź potrzeby osobiste pracowników, lecz wykorzystywane są w toku bieżącej działalności Spółki i zużywane w ramach wykonywania przez pracowników obowiązków służbowych.

Biorąc zatem pod uwagę opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu wspomnianych artykułów spożywczych na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług z uwagi na ich związek z wykonywaną działalnością.

Zatem również w tej kwestii stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.