IPPP1/443-294/07-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2007 r. (data wpływu 5 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 4 października 2007 r. (data stempla pocztowego) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 29 września 2003 r. ogłoszona została upadłość przedsiębiorcy Krzysztofa W prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą X z siedz. w S.

Dnia 5 sierpnia 2003 r. upadły sprzedał nieruchomość zabudowaną domem jednorodzinnym wraz z wyposażeniem.

Prawomocnymi wyrokami Sądów, Okręgowego w S z 28 kwietnia 2006 r. (sygn. akt X) i Apelacyjnego w Ł z 24 kwietnia 2007 r. (sygn. akt Y) uznano czynność sprzedaży za bezskuteczną wobec masy upadłości i tym samym nieruchomość weszła do masy upadłości. W dniu 24 lipca 2007 r. syndyk wystąpił do komornika o sprzedaż nieruchomości przez licytację publiczną w trybie przepisów k.p.c. Upadły, w imieniu którego działa syndyk, jako osoba fizyczna prowadził działalność gospodarczą i w związku z tą działalnością był podatnikiem podatku VAT. Zabudowana domem jednorodzinnym nieruchomość jest majątkiem prywatnym upadłego, nie związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie znajduje się w ewidencji środków trwałych. Decyzja o pozwoleniu na budowę budynku mieszkalnego wydana została 28 grudnia 1993 r. Upadły wraz z rodziną przez wiele lat w tym domu mieszkał, również w okresie ok. 4 lat od momentu sprzedaży domu do wyroku sądu stwierdzającego bezskuteczność sprzedaży. Brak jest dokumentów potwierdzających zakończenie budowy i zgłoszenie budynku do użytkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż przez komornika nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym wraz z jego wyposażeniem, stanowiącej prywatny majątek podatnika, nie związany z działalnością gospodarczą, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a jeśli tak to w jakiej wysokości.

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie sprzedażą na rynku wtórnym.

Zdaniem wnioskodawcy:

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości przez komornika nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnik nie jest z tytułu sprzedaży tej nieruchomości podatnikiem podatku VAT z tego względu, że dom mieszkalny wybudował dla celów prywatnych, a nie na potrzeby działalności gospodarczej.

Ponadto wg syndyka sprzedaż nieruchomości dokonywana będzie na tzw. rynku wtórnym, gdyż upadły z rodziną w tym domu mieszkał, co również w tym przypadku skutkuje zwolnieniem z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika. Prowadzona przez niego sprzedaż nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku zatem gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy - ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle art. 15 ust. 2 - działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Aby dostawa towarów podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi zostać dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług. Pojęcie podatnika uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej; wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli została ona wykonana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że sprzedaż dotyczyć będzie nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym jednorodzinnym wraz z wyposażeniem, która jest własnością osoby fizycznej. Dłużnik prowadził działalność gospodarczą (zakład ogólnobudowlany), był podatnikiem podatku VAT z tytułu tej działalności. Posiadanie statusu podatnika podatku VAT nie przesądza jednak o tym, że każda czynność dokonana przez tę osobę podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy rozróżnić transakcje realizowane przez podatnika jako osobę prywatną i jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą. Dostawa przedmiotowej nieruchomości przez dłużnika nie nosiłaby znamion działalności gospodarczej, ponieważ dotyczyłaby majątku prywatnego, nie związanego z działalnością gospodarczą, który nie znajdował się w ewidencji środków trwałych firmy. Upadły nie zostałby uznany za podatnika podatku VAT z tytułu tej sprzedaży i transakcja powyższa nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe także komornik sądowy nie będzie miał obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług tej transakcji.

Ponieważ sprzedaż została uznana za w ogóle nie podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, transakcja powyższa nie będzie tzw. sprzedażą na rynku wtórnym, tj. nie będzie tutaj miał zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, który dotyczy zwolnienia od podatku transakcji, podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Uwzględniając powyższe postanowiono jak na wstępie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.