IPPP1/443-291/14-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania otrzymywanych kwot w ramach podziału zysku, oraz prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej rozliczenie wypłaty zysku - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania otrzymywanych kwot w ramach podziału zysku, oraz prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej rozliczenie wypłaty zysku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

T. S.A. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podejmuje się realizacji tzw. wspólnych przedsięwzięć - koprodukcji filmowych. W ramach zawieranych umów koprodukcyjnych na produkcję filmów część kosztów produkcji pokrywa T. część koproducenci poprzez wniesienie różnych wkładów - rzeczowych lub finansowych.

Z tytułu wniesionych wkładów koproducenci posiadają prawo - współudział - w autorskich prawach majątkowych oraz pozyskują udziały w zyskach na określonych polach eksploatacji, z tytułu dystrybucji filmów.

Strony się umawiają, że Koproducent z jednej strony, a T. ze swojej strony dokonując dystrybucji filmu osiągają obroty z tytułu sprzedaży prawa do eksploatacji filmów. Każda ze stron odpowiednio rozlicza podatek VAT z organem skarbowym i z tytułu dystrybucji filmów na określonych dla siebie polach eksploatacji. Natomiast w celu rozliczenia udziałów w zyskach Strony przesyłają sobie nawzajem raporty ze sprzedaży.

Część zysku, z tytułu sprzedaży prawa do eksploatacji filmu, na podstawie kwartalnych/półrocznych raportów z eksploatacji filmu, Koproducent bądź T. przekazują na podstawie wystawianych not księgowych, w wysokości odpowiadającej udziałowi w koprodukcji filmu, zgodnie z otrzymanym raportem ze sprzedaży.

Zapłatę w ramach podziału zysku Spółka traktuje jako czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT i na kwotę odpowiadającą udziałowi w zyskach T. bądź Kontrahent wystawia koproducentowi notę księgową, która służy Stronom do wzajemnych rozliczeń.

Na podstawie tak wystawionego dokumentu Spółka bądź Koproducent otrzymują kwotę odpowiadającą udziałowi w zyskach, zgodną z otrzymanym raportem i wystawioną notą. Jednak zdarzają się sytuacje, że Koproducent wystawia dla T. zamiast not, faktury traktując taką czynność jako podlegającą opodatkowaniu VAT. Koproducent wówczas uznaje otrzymaną kwotę jako stanowiącą podstawę opodatkowania VAT i wystawia fakturę z naliczonym podatkiem VAT, powołując się na różne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane przez Ministra Finansów, np. zmieniona interpretacja Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. Spółka natomiast wystawia notę księgową stosując się do otrzymanej indywidualnej interpretacji Ministra Finansów z dnia 16 lipca 2010 r.

W związku z powyższym, pojawiają się wątpliwości Spółki w zakresie podatku VAT (opodatkowania i odliczenia VAT) dotyczące;

* opodatkowania VAT czynności polegającej na przekazaniu zapłaty w ramach podziału zysku, stosownie do wysokości udziału w koprodukcji filmu;

* prawa do odliczenia VAT naliczonego dla T. w nawiązaniu do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT.

Należy także zaznaczyć, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia w świetle art. 86 ust. 1 ustawy VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że otrzymana kwota od Koproducenta w ramach podziału zysku traktowana jest jako zapłata za czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT i dokumentowana jest notą księgową, służącą tylko do wzajemnych rozliczeń Stron poza VAT.

2. Czy Spółka ma prawo do odliczenia VAT w przypadku otrzymania faktury wystawionej przez kontrahenta, z tytułu rozliczenia udziału w zyskach, z wykazanym na niej podatkiem naliczonym VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ustawy z ustawa o VAT. Zgodnie z tym przepisem, opodatkowaniu podlegają:

* odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

* eksport towarów;

* import towarów;

* wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

* wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie powyższego przepisu, rozliczenia z tytułu udziału w zysku z eksploatacji filmu nie mogą być uznane za dostawę towarów. Nie dochodzi pomiędzy T. i Kontrahentem do jakiejkolwiek dostawy towarów czy też świadczenia usług. W przedmiotowym stanie faktycznym, nie występuje dostawa towarów na terytorium kraju, eksport ani import towarów, a także wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem czy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Aby mówić o czynności opodatkowanej, jaką jest odpłatne świadczenie usług muszą zaistnieć okoliczności:

* musi być spełnione określone świadczenie na rzecz usługobiorcy (realizowana musi być transakcja),

* transakcja nie może mieć charakteru rzeczowego (nie jest wydany towar),

* musi mieć miejsce odpłatność (ekwiwalentność świadczeń).

W doktrynie prawa podatkowego szeroko podkreśla się, że usługa może podlegać opodatkowaniu wyłącznie wówczas, gdy pomiędzy świadczeniem a uzyskanym wynagrodzeniem istnieje bezpośredni związek. Np. J. Martini, Ł Karpiesiuk "VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości", Warszawa 2005, str. 51, zwracają uwagę na fakt, że "usługa podlega opodatkowaniu wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy wynagrodzeniem (kwotą należną) a świadczeniem. Jeśli pobierana jest opłata niezależnie od tego, czy świadczenie zostanie dokonane, czy też w jakim stopniu, brak jest bezpośredniego związku między wynagrodzeniem a świadczeniem - takie świadczenie nie podlega więc opodatkowaniu".

W związku z powyższym rozliczenie z tytułu podziału zysków z eksploatacji nie może być uznane za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, ponieważ przekazanie zysków nie jest ani dostawą towarów ani świadczeniem usług.

W tym przypadku zapłata w ramach podziału zysków wynika ze wspólnego przedsięwzięcia - ze wspólnej produkcji filmu i nie stanowi wynagrodzenia podlegającego opodatkowaniu VAT, gdyż T. nie wykonuje żadnego świadczenia na rzecz Koproducenta, Koproducent na rzecz T.

Nie ma w przedmiotowej sytuacji ekwiwalentności świadczeń. Podział zysków ze wspólnej produkcji filmu nie jest formą zapłaty za jakiekolwiek świadczenia wykonane przez Koproducenta.

Dlatego też, w związku z powyższymi przepisami zdaniem T. S.A. czynność przekazania Spółce części zysku nie jest dostawą towarów, ani też świadczeniem usług i jest poza obszarem VAT. Spółka uważa, że nadal ma zastosowanie indywidualna interpretacja Ministra Finansów nr IPPP1-443-453/10-4/AS z dnia 16 lipca 2010 r., którą posiada T.

Natomiast co do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT to stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Spółce przysługuje prawo do odliczenia gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki: odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz towary i usługi, z których, nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych. Te warunki Spółka spełnia.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Zatem w przypadku gdy Kontrahent posiada indywidualną interpretację podatkową to Spółka ma prawo do odliczenia.

Spółka uważa, że wydawanie odmiennych interpretacji w takich samych lub analogicznych stanach faktycznych prowadzi do zróżnicowania sytuacji prawnej podatnika w zależności od treści otrzymanej przez niego interpretacji podatkowej. Oznacza, że obowiązki podatkowe czy też prawo do odliczenia podatku są kształtowane nie przez ustawę, a przez interpretacje podatkowe. Narusza to nie tylko art. 87 i 217 Konstytucji RP, ale również art. 2 statuujący zasadę demokratycznego Państwa i prawa, która gwarantuje równość wobec prawa.

Zdaniem Spółki, powołując się przede wszystkim na zasadę neutralności podatku VAT i stabilności prawa podatkowego, działając w zaufaniu do organów podatkowych wydających interpretacje zgodnie z Ordynacją Podatkową, T. S.A. ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazywanego na fakturach VAT wystawionych przez Koproducenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 1 wskazanej ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Wynagrodzenie musi być przy tym wyrażone w pieniądzu, co nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (np. zapłatą może być towar lub usługa).

Stosownie do art. 5 pkt 5 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. z 2005 r. Nr 132, poz. 1111 z późn. zm.), koproducent filmu to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych.

Przepis art. 5 pkt 6 ww. ustawy o kinematografii stanowi natomiast, że producent filmu to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33¹ § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu.

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególne dotyczące utworów audiowizualnych. Z przepisu art. 69 ww. ustawy wynika, że współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno - muzycznych oraz twórca scenariusza.

Ponadto na podstawie przepisu art. 70 ust. 1 ww. ustawy domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że T. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podejmuje się realizacji wspólnych przedsięwzięć - koprodukcji filmowych. Zgodnie z zawieranymi umowami na produkcje filmów część kosztów pokrywa Wnioskodawca, część zaś koproducenci, poprzez wniesienie różnych wkładów rzeczowych lub finansowych. Z tytułu wniesienia wkładów koproducenci posiadają prawo w autorskich prawa majątkowych oraz udział w zyskach w związku z dystrybucją filmów. Wnioskodawca oraz koproducenci dokonują dystrybucji filmu z czego osiągają zyski. Każda ze stron rozlicza odpowiednio podatek VAT. W celu rozliczenia udziału w zyskach Strony przesyłają sobie nawzajem raporty ze sprzedaży. Część zysku strony przekazują sobie na podstawie wystawianych not księgowych w wysokości odpowiadającego im udziału. Zdaniem Wnioskodawcy podział zysku i wiążąca się z nim zapłata stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zdarzają się również sytuacje, gdzie koproducenci wystawiają na rzecz Wnioskodawcy faktury VAT w związku z przekazaniem udziału w zyskach. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca powziął wątpliwość co do opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania zapłaty w ramach podziału zysku, oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z otrzymanych od koproducentów faktur VAT.

Analiza powołanych przepisów wskazuje, że w przedmiotowej sprawie w stosunku do opodatkowania przekazania zapłaty w ramach podziału zysku wystąpiły wszystkie konieczne elementy świadczenia opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, określone w art. 8 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r., doszło bowiem do odpłatnego świadczenia usług pomiędzy stronami zawartej umowy o realizację przedsięwzięcia koprodukcyjnego.

W przedstawionej sprawie wystąpią wzajemne świadczenia, w których można wskazać bezpośrednich konsumentów, odbiorców świadczeń odnoszących korzyści, którymi w przedstawionym zdarzeniu przyszłym są: Wnioskodawca oraz koproducenci. Skutkiem działania w ramach wspólnego przedsięwzięcia koprodukcyjnego jest wytworzenie filmów, do których uczestnicy przedsięwzięcia koprodukcyjnego posiadają prawa w autorskich prawach majątkowych oraz prawa do udziału w zyskach z tytułu dystrybucji filmów.

W przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę od koproducenta części zysku w ramach rozliczenia udziałów w przedsięwzięciu, należy przyjąć, że świadczeniem w tym przypadku jest przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz koproducentów współudziału w autorskich prawach majątkowych oraz związanych z tym udziałów w zysku z tytułu eksploatacji i dystrybucji filmów. Natomiast przekazana przez koproducenta na rzecz Wnioskodawcy należna - zgodnie z udziałem w przedsięwzięciu - część zysku, stanowi faktyczne wynagrodzenie za świadczone usługi, którymi jak wyjaśniono wyżej są udziały w autorskich prawach majątkowych oraz udziały w zyskach z tytułu eksploatacji i dystrybucji filmów.

W omawianej sprawie czynności przekazania zapłaty w ramach podziału zysku dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a koproducentami podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pomiędzy koproducentami i Wnioskodawcą dochodzi do wzajemnych świadczeń z tytułu wspólnej realizacji filmów. Z opisu sprawy wynika, że prawa do wyprodukowanego filmu będą posiadały wszystkie współfinansujące go podmioty, adekwatnie do włożonych środków. W ramach swobody umów uczestnicy przedsięwzięcia koprodukcyjnego określili, że dokonują dystrybucji filmów i osiągają obroty z tytułu sprzedaży praw do ich eksploatacji. Następnie w celu rozliczenia udziałów w przedsięwzięciu i odpowiadających im udziałów w zyskach przekazują sobie nawzajem odpowiednie części zysków. Zatem Spółka oraz koproducenci winni opodatkować obrót z tytułu należnych praw do eksploatacji i dystrybucji filmów w części w której są ich właścicielem (udziałowcem). W omawianej sprawie Strony przedsięwzięcia koprodukcyjnego dokonując sprzedaży praw do eksploatacji i dystrybucji filmów działają w imieniu własnym lecz również w imieniu pozostałych podmiotów biorących udział w przedsięwzięciu w zakresie w jakim określają to ich udziały. Dlatego też nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym w omawianej sprawie nie występuje świadczenie usług. Wnioskodawca nabywa bowiem prawa do filmu i jego eksploatacji i dystrybucji a następnie przenosi je w części na koproducentów w zamian za udziały w zysku.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W omawianej sprawie wyłącznie z prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT zawarte w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie znajdzie zastosowania. Jak wykazano czynność przekazania części zysku stanowi zapłatę za odpłatne świadczenie usług i podlega opodatkowaniu zatem z uwagi, że powyższe czynności mają związek z działalnością opodatkowaną Zainteresowanego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego wynikającą z otrzymanej faktury VAT od koproducenta

Końcowo wskazać należy, że w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być identyczne. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie odpowiednich przepisów Ordynacji podatkowej. Zauważyć w tym miejscu trzeba, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 tej ustawy, zgodnie z którym "Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość (...)". Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy (m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie) każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Minister Finansów może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną. Zawiadomienie o zmienionej interpretacji indywidualnej doręcza się podmiotowi, któremu w danej sprawie interpretacja została wydana. Podkreślić należy, że nieracjonalnym byłoby trwanie przez organ wydający interpretacje w pierwotnie błędnie zajętym stanowisku, co miałoby go obligować jednocześnie do wydawania kolejnych rozstrzygnięć w tym samym kształcie, utrwalając tym samym prawnie wadliwe stanowisko. Co więcej, takie zobowiązanie poddawałoby w wątpliwość sens wyposażania organu podatkowego w instrument prawny, o którym mowa w art. 14e § 1 O.p., znajdujący zastosowanie właśnie w przypadkach zaistnienia konieczności rewizji zajętego stanowiska, w szczególności w kontekście aktualnego orzecznictwa administracyjnego oraz wyroków TSUE.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należały uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.