IPPP1/443-278/14-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej zwana Spółką) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem prowadzonej działalności jest głównie produkcja i sprzedaż oprogramowania dla sektora budowlanego. Towar sprzedawany jest zarówno podmiotom gospodarczym, jak i osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej.

W Spółce obowiązują "Zasady składania i realizacji zamówień" (zwane dalej zasadami sprzedaży) określające wzajemne zobowiązania Stron umów sprzedaży. Zasady te dostępne są na stronie internetowej Spółki w postaci pliku do pobrania lub w wersji drukowanej w siedzibie Spółki. Zgodnie z tymi zasadami sprzedaży, towary sprzedawane przez Spółkę odbierane są przez klientów osobiście z magazynu Spółki lub dostarczane są do odbiorców za pośrednictwem firmy przewozowej. Zlecenie do firmy spedycyjnej składane jest przez sprzedawcę a nabywca obciążany jest kosztem usługi kurierskiej. W momencie wydania towaru z magazynu Klientowi lub też przewoźnikowi zobowiązanemu do jego dostarczenia Spółka przestaje ponosić odpowiedzialność za przypadkową utratę czy zniszczenie towarów w transporcie. Jednak w razie utraty towarów czy zniszczenia przez spedytora to Spółka jest stroną w postępowaniu odszkodowawczym (to Spółka zawiera umowy z przewoźnikami). Jednocześnie zgodnie z zasadami sprzedaży, wraz z wydaniem towaru Klientowi lub też przewoźnikowi zobowiązanemu do jego dostarczenia, następuje przeniesienie na Klienta prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

Towary, które zostały przekazywane przewoźnikowi w ostatnich dniach danego miesiąca do odbiorcy trafiają w pierwszych dniach następnego miesiąca. Obowiązek podatkowy w przedstawionej wyżej sytuacji Spółka rozpoznaje w momencie wydania towaru z magazynu przewoźnikowi.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia faktycznego, a także własne stanowisko w sprawie (jakie Spółka przedstawia niżej) Spółka uprzejmie prosi o potwierdzenie, iż w sytuacji, gdy towary, które zostały przekazywane przewoźnikowi w ostatnich dniach danego miesiąca, a do odbiorcy trafiają w pierwszych dniach następnego miesiąca, prawidłowym postępowaniem będzie rozpoznanie obowiązku podatkowego w momencie wydania towaru z magazynu przewoźnikowi.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy z tytułu realizowanych dostaw opisanych w pytaniu powstanie w momencie przekazania towarów przewoźnikowi.

Jak zgodnie wskazują komentatorzy oraz organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, moment wydania towaru kontrahentowi uzależniony jest od ustaleń pomiędzy stronami, co do momentu, w którym korzyści i ryzyka związane z posiadaniem towaru zostają przeniesione na kontrahenta. Strony mają swobodę w zakresie ustalania takich warunków, często też wykorzystywane w tym zakresie są tzw. reguły Incoterms.

Spółka wzajemne zobowiązania Stron umów sprzedaży tj. sprzedawcy i nabywcy określiła w "Zasadach składania i realizacji zamówień". Obowiązkiem Spółki jest wydanie tworów nabywcy z magazynu lub też przewoźnikowi zobowiązanemu do jego dostarczenia. Z wydaniem towarów przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest, co do zasady wydanie towaru. Powierzenie towaru przewoźnikowi następuje w następstwie zawarcia umowy przewozu, a nie najmu pojazdu. Oznacza ono bezpośrednie wręczenie towaru lub przekazanie władania nim w inny sposób.

W art. 544 paragraf 1 Kodeksu Cywilnego wykazano, że "jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju", natomiast w art. 544 paragraf 2 Kodeksu Cywilnego wskazuje się, że "jednakże kupujący obowiązany jest zapłacić cenę dopiero po nadejściu rzeczy na miejsce przeznaczenia i po umożliwieniu mu zbadania rzeczy".

Wobec powyższego w momencie wydania towarów z magazynu przewoźnikowi, Spółka przestaje ponosić odpowiedzialność za przypadkową utratę czy zniszczenie towarów w transporcie - które przechodzi na Nabywcę, z zastrzeżeniem wszakże odpowiedzialności przewoźnika, wynikającej z umowy przewozu (co jednak jest kwestią uboczną, bez znaczenia dla niniejszej sprawy). Oznacza to jednocześnie, że jest to zdarzenie powodujące utratę ekonomicznego władztwa nad rzeczą przez Spółkę i przekazania go Nabywcy.

Wobec powyższego zgodnie z art. 19a ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstanie z chwilą przekazania towarów przewoźnikowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został określony odpowiednio w art. 7 i w art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy). Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ponadto, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z opisu sprawy przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że przedmiotem prowadzonej działalności Wnioskodawcy jest głównie produkcja i sprzedaż oprogramowania dla sektora budowlanego. Towar sprzedawany jest zarówno podmiotom gospodarczym, jak i osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Zgodnie z zasadami sprzedaży obowiązującymi w Spółce, sprzedawane towary odbierane są przez klientów osobiście z magazynu Spółki lub dostarczane są do odbiorców za pośrednictwem firmy przewozowej. Zlecenie do firmy spedycyjnej składane jest przez sprzedawcę a nabywca obciążany jest kosztem usługi kurierskiej. W momencie wydania towaru z magazynu klientowi lub też przewoźnikowi zobowiązanemu do jego dostarczenia, Spółka przestaje ponosić odpowiedzialność za przypadkową utratę czy zniszczenie towarów w transporcie. Jednak w razie utraty towarów czy zniszczenia przez spedytora to Spółka jest stroną w postępowaniu odszkodowawczym (to Spółka zawiera umowy z przewoźnikami). Jednocześnie zgodnie z zasadami sprzedaży, wraz z wydaniem towaru klientowi lub też przewoźnikowi zobowiązanemu do jego dostarczenia, następuje przeniesienie na klienta prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Wnioskodawca wskazał, że towary, które zostały przekazywane przewoźnikowi w ostatnich dniach danego miesiąca trafiają do odbiorcy w pierwszych dniach następnego miesiąca. W związku z przedstawionym opisem Spółka prosi o potwierdzenie, że w sytuacji, gdy towary, które zostały przekazywane przewoźnikowi w ostatnich dniach danego miesiąca, a do odbiorcy trafiają w pierwszych dniach następnego miesiąca, prawidłowym postępowaniem będzie rozpoznanie obowiązku podatkowego w momencie wydania towaru z magazynu przewoźnikowi.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7 11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

W tym miejscu należy zauważyć, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Ponadto, stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Z 2014 r., poz. 121), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

W analizowanej sytuacji miejscem spełnienia świadczenia (czyli miejscem, w którym towar zostaje wydany, jest niewątpliwie magazyn Wnioskodawcy. W tym miejscu nabywca towaru - klient może odebrać towar osobiście, ewentualnie Spółka wydaje towar przewoźnikowi zobowiązanemu do jego dostarczenia klientowi.

Z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek "dokonania dostawy" towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. W momencie wydania towarów z magazynu bezpośrednio klientowi bądź przewoźnikowi, Wnioskodawca przestaje ponosić odpowiedzialność za przypadkową utratę czy zniszczenie towarów w transporcie. Jedynie w przypadku utraty towarów czy ich zniszczenia przez spedytora, Spółka jest stroną w postępowaniu odszkodowawczym, ponieważ to Spółka zawiera umowy z przewoźnikami.

Tym samym w opisanej we wniosku sytuacji, "dokonanie dostawy" następuje w momencie wydania towarów z magazynu Wnioskodawcy bezpośrednio nabywcy lub przewoźnikowi, a zatem - w myśl art. 19a ust. 1 ustawy o VAT - wywoła to powstanie obowiązku podatkowego z tytułu ww. dostawy towarów.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.