IPPP1/443-259/09-2/IG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 czerwca 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-259/09-2/IG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2009 r. (data wpływu 16 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury VAT przez kontrahenta wnioskodawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury VAT przez kontrahenta wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od roku 2003 prowadzę działalność gospodarczą usługi (gabinet kosmetyczny), od 2005 jestem płatnikiem VAT. Gabinet kosmetyczny prowadzę w lokalu, który wynajmuje od firmy S. na podstawie podpisanej umowy. Zgodnie z treścią umowy najmu lokalu użytkowego dokonywałam comiesięcznych płatności z tytułu czynszu najmu lokalu oraz opłat administracyjnych. Wysokość wpłaty była obliczana zgodnie ze schematem podanym w kontrakcie § 5: 18 Euro za I m2 x powierzchnia dzierżawionego lokalu tj. 33,3 m2, przeliczana na złote polskie po średnim kursie NBP pierwszego dnia roboczego miesiąca i powiększona o należny podatek VAT.

W dniu 26.02.2008 firma S. (wynajmująca mi lokal), wypowiedziała jednostronnie umowę zawartą na czas określony. Rozwiązania umowy nie przyjęłam i nadal dokonywałam płatności zgodnie z zasadą opisaną powyżej.

(W załączeniu kopie przelewów dokonanych na rzecz firmy S. Sp. z o.o.)

Firma S. nie wystawiła faktur VAT z tytułu dokonanych przeze mnie płatności, otrzymane kwoty potwierdzała pismem informując, że wpłata ta została zaliczona jako odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu (kopia w załączeniu).

Na podstawie zawartej Ugody Sądowej z dnia 16.02.2009, firma S. Sp. z o.o. zobowiązała się do wystawienia dokumentu księgowego potwierdzającego przyjęcie dokonanych przeze mnie wpłat.

Ugoda nie potwierdziła skuteczności rozwiązania umowy ani prawa do żądania odszkodowania lub jego wysokości, nałożyła jedynie obowiązek wystawienia właściwego dokumentu księgowego potwierdzającego dokonanie wpłat.

Firma S. wystawiła notę księgową podając w rubryce "Obciążyliśmy" kwotę, która stanowi zapłatę brutto z tytułu czynszu najmu lokalu (w załączeniu Nota księgowa).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy firma S. Sp. z o.o. nie popełniła zaniedbania przyjmując wpłaty powiększone o podatek VAT z tytułu czynszu najmu lokalu nie wystawiając faktury VAT w ciągu 7 dni.

Czy firma S., nie uzyskując tytułu sądowego do żądania odszkodowania, miała prawo wystawić notę księgową" na potwierdzenie wniesionych opłat (kwot brutto) z tytułu najmu lokalu użytkowego i zaliczyć podatek VAT jako swój przychód.

Zdaniem wnioskodawcy podatek VAT nie może być przychodem firmy.

Dokument księgowy potwierdzający wpłaty z tytułu najmu lokalu użytkowego to faktura VAT. Najem lokalu jest wykazany w ewidencji czynności objętych podatkiem VAT.

Nota księgowa nie może potwierdzić wpłat z tytułu czynszu najmu lokalu, taki dokument nie jest zgodny z prawem podatkowym.

Tytuł do odszkodowania jego wysokość może jedynie określić Sąd i prawomocny wyrok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą "podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16".

Natomiast zgodnie z § 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r. Fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży".

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca wpłacał wynajmującemu kwoty z tytułu najmu lokalu użytkowego. Wynajmujący nie udokumentował dokonywanych płatności fakturami VAT, gdyż uznał wpłacone kwoty jako odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu. Jednakże ugoda sądowa zawarta pomiędzy wynajmującym a najemcą nie potwierdziła skuteczności rozwiązania umowy ani prawa do żądania odszkodowania. Pomimo tego wynajmujący nie wystawił faktur VAT, lecz jedynie noty księgowe z tytułu odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i w/cyt. przepisy, należy stwierdzić, że wynajmujący powinien na rzecz wnioskodawcy wystawić faktury VAT, dokumentujące czynsz za najem lokalu użytkowego, ponieważ ugoda sądowa nie potwierdziła skuteczności rozwiązania umowy najmu i prawa do żądania odszkodowania. Wystawienie więc w tym zakresie noty księgowej nie zawierającej podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Z uwagi na fakt, że występującym o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest Wnioskodawca (nabywca usługi), przedmiotowa interpretacja w części dotyczącej (świadczącego usługi najmu) nie wywoła skutków określonych w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, niniejsza interpretacja wydana na Pani wniosek, nie stanowi jednocześnie interpretacji dla świadczącego usługę, który - jeśli jest zainteresowany uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej - powinien złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem sprawy należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl