IPPP1/443-240/13-2/MPe

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2013 r. (data wpływu 18 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług od zakupionego paliwa, w przypadku gdy jest ono pierwotnie tankowane do kanistrów, a następnie przelewane do zbiorników sprzedawanych lub serwisowanych samochodów - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług od zakupionego paliwa, w przypadku gdy jest ono pierwotnie tankowane do kanistrów, a następnie przelewane do zbiorników sprzedawanych lub serwisowanych samochodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. prowadzi autoryzowany salon i serwis samochodowy. W zakresie prowadzonej przez Spółkę działalności znajduje się sprzedaż nowych i używanych samochodów, usługi naprawy oraz serwisu samochodowego. W ramach działalności Spółka nabywa paliwo na stacjach benzynowych, które tankowane jest bezpośrednio do kanistrów. Zgodnie z ustaleniami Zarządu Spółki paliwo z kanistrów przelewane jest do zbiorników nowych samochodów (towaru handlowego) przeznaczonych na sprzedaż w ilości 5 litrów. Powyższe tankowanie jest niezbędne do przeprowadzenia tzw. "przeglądu przedsprzedażowego" nowego samochodu.

Dodatkowo zdarza się także, że paliwo z kanistrów tankowane jest w ilościach 10 - 15 litrów do samochodów klientów oddawanych do serwisu. Tankowanie powyższe następuje w przypadku, gdy ilość paliwa znajdującego się w baku samochodu oddawanego do serwisu nie pozwala na zastosowanie odpowiedniego procesu technologicznego związanego z naprawą samochodu np. w przypadku czyszczenia zbiornika paliwa po wlaniu przez klienta złego rodzaju paliwa, wymianie zbiornika paliwa itp. Serwisowane samochody klientów są to zarówno samochody osobowe jak i pojazdy nie spełniające definicji samochodu osobowego.

Spółka prowadzi rozliczenie zakupionego paliwa tankowanego pierwotnie do kanistrów, a następnie przelewanego do zbiorników samochodów o których mowa powyżej. Zgodnie z prowadzonym rozliczeniem odnotowywane jest w jakim celu i do jakiego samochodu dana ilość paliwa została zatankowana.

Spółka dokonuje pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie paliwa wlewanego do kanistrów.

W żadnym przypadku Spółka nie dokonuje sprzedaży paliwa, ale rozlicza wartość tego paliwa w cenie samochodu (w przypadku sprzedaży samochodu nowego) oraz w cenie usługi naprawy samochodów traktując paliwo jako materiał zużyty do naprawy przedmiotowych samochodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółce przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług od zakupionego paliwa, w przypadku gdy jest ono pierwotnie tankowane do kanistrów, a następnie przelewane do zbiorników sprzedawanych lub serwisowanych samochodów.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak wynika z art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Prawo do odliczenia podatku naliczonego, przysługuje pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, od dnia 1 stycznia 2011 r. kwestię odliczenia podatku VAT od paliwa nabywanego do samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony reguluje art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług. Z kolei stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej z dnia 16 grudnia 2010 r., oraz art. 10 pkt 2 ustawy zmieniającej z dnia 7 grudnia 2012 r. dodane w ustawie o VAT przepis art. 88a wchodzi w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem paliwa do samochodów reguluje przepis art. 4 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

I tak, w myśl przepisu art. 4 ww. ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tekst jedn.: od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z kolei w dalszej części ustawy zmieniającej art. 3 ust. 2 wymienia pojazdy, których powyższe ograniczenie nie dotyczy:

Jak wskazano w opisanym stanie faktycznym Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się sprzedażą samochodów nowych i używanych, a także świadczy usługi serwisu i naprawy samochodów. Paliwo nabywane przez Spółkę przeznaczone jest do zużycia w toku prowadzonej działalności gospodarczej jako uzupełnienie baku sprzedawanego nowego samochodu posiadającego walor towaru handlowego oraz w ramach procesu technologicznego przy wykonywaniu usług serwisu samochodów klientów. Spółka prowadzi rozliczenie paliwa tankowanego do kanistrów i następnie wykorzystywanego przy sprzedaży i naprawie samochodów.

Zgodnie z brzmieniem przedstawionych powyżej przepisów ustawy nowelizującej (art. 4 w związku z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego przy nabyciu paliw nie ma zastosowania w przypadku gdy przedmiotem prowadzonej działalności podatnika jest odsprzedaż nabywanych samochodów. Spółka niewątpliwie spełnia powyższy warunek bowiem w ramach prowadzonej działalności dokonuje sprzedaży nabytych samochodów, natomiast czynność wlewania paliwa do zbiorników samochodów nowych jest niezbędna przy dokonywanej sprzedaży.

Z kolei paliwo wlewane do zbiorników samochodów klientów Spółki, naprawianych w ramach serwisu stanowi część sprzedawanej usługi naprawy pojazdu. Jest to nic innego jak materiał użyty do naprawy samochodu. Spółka rozlicza zużycie tego paliwa w fakturze wystawionej za naprawę samochodu jak każdy inny materiał (części zużyte do naprawy, oleje, smary, chłodziwo itp.). Z uwagi, iż usługa naprawy stanowi czynność opodatkowaną natomiast nabywane paliwo traktować należy jako zakup materiałów niezbędnych do naprawy samochodu klienta, również w tym przypadku, zdaniem Spółki, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabytego paliwa. Bez znaczenia jest w tym przypadku rodzaj naprawianego samochodu, w szczególności czy jest on samochodem osobowym czy nie.

Podsumowując Spółka stoi na stanowisku, iż w opisanym stanie faktycznym przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do kanistrów, które jest następnie tankowane do sprzedawanych samochodów (towarów handlowych Spółki) oraz wykorzystywane przy naprawie samochodów klientów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.