IPPP1/443-2125/08-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości ustalenia podstawy opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionymi na tym gruncie budynkami i budowlami - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości ustalenia podstawy opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionymi na tym gruncie budynkami i budowlami.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka planuje sprzedaż prawa wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej o pow. 6,5709 ha, na której znajdują się budynki i budowle trwale związane z gruntem. Nieruchomość ta składa się z pięciu działek objętych jedną księgą wieczystą. Budynki i budowle posadowione są na czterech z tych działek, których łączna powierzchnia wynosi 6,5674 ha. Na trzech z nich o łącznej powierzchni 6,0548 ha znajdują się budowle zwolnione z VAT. Na jednej o powierzchni 0,5126 ha posadowione są zarówno budynki i budowle zwolnione, jak i objęte stawką 22%. W ogólnej wartości naniesień wartość zwolnionych stanowi 85,9%, a objętych stawką 22% - 14,1%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w podanym wyżej stanie faktycznym wartość prawa wieczystego użytkowania gruntu winna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług w proporcji 14,1% wg stawki 22%, a pozostała część, tj. 85,9% zwolniona z podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość gruntowa, która niezależnie od jej podzielenia na działki stanowi jedną całość. Jest to nieruchomość zabudowana.

Podstawę opodatkowania przy sprzedaży gruntów zabudowanych określa się w sposób przewidziany w art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Stanowi on, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, albo części takich budynków lub budowli - z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Powyższe skutkuje tym, że grunt podlega opodatkowaniu wg takiej stawki podatku VAT, jaką opodatkowane są sprzedawane budynki i budowle.

Powołany przepis określa podstawę opodatkowania, a zatem wartość, od której liczy się kwoty podatku. Stąd, jeśli dochodzi do sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowione są budynki i budowle podlegające opodatkowaniu według różnych stawek, zasadne jest aby do wartości sprzedawanego budynku lub budowli przypisać proporcjonalne części wartości sprzedawanego prawa wieczystego użytkowania gruntu i zastosować właściwe stawki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., ostatnia zmiana Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1320) - zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 233 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra. W wyniku zbycia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 powołanej ustawy - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku. Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są grunty zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

W myśl § 8 ust. 1 pkt 12, obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%.

Natomiast zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 10 obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Kwestie podstawy opodatkowania w przypadku dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki, rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej o pow. 6,5709 ha, na której znajdują się budynki i budowle trwale związane z gruntem. Nieruchomość ta składa się z pięciu działek objętych jedną księgą wieczystą. Budynki i budowle posadowione są na czterech z tych działek, których łączna powierzchnia wynosi 6,5674 ha. Na trzech z nich o łącznej powierzchni 6,0548 ha znajdują się budowle zwolnione z VAT. Na jednej o powierzchni 0,5126 ha posadowione są zarówno budynki i budowle zwolnione, jak i objęte stawką 22%. W ogólnej wartości naniesień wartość zwolnionych stanowi - 85,9%, a objętych stawką 22% - 14,1%.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy budynki i budowle, o których mowa we wniosku, mogą korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż nie było to przedmiotem zapytania. Zatem na potrzeby niniejszej interpretacji przyjęto stanowisko Wnioskodawcy, iż niektóre budynki i budowle posadowione na gruntach objętych prawem wieczystego użytkowania gruntu, są towarami podlegającymi zwolnieniu na podstawie ww. art. 43 ustawy o VAT.

Należy też zauważyć, iż zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Zatem nieruchomością gruntową (gruntem) jest część powierzchni ziemskiej stanowiąca odrębny przedmiot własności.

W związku z tym wskazać należy, że wyodrębnienie nieruchomości gruntowych następuje za pomocą kryterium własności, przy równoczesnym oznaczeniu położenia i granic gruntu. Zasadniczo oznaczenie położenia i granic nieruchomości następuje w geodezyjnym operacie ewidencyjnym prowadzonym według reżimu ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.). Z kolei dane z katastru gruntowego stanowią podstawę oznaczenia nieruchomości w księdze wieczystej (art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece tekst jedn. - Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 z późn. zm.). Zaś po myśli art. 1 ust. 1 ww. ustawy o księgach wieczystych i hipotece księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości.

Z cyt. wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu cywilnego i ustawy o księgach wieczystych i hipotece wynika, iż pojęcia nieruchomości, o której mowa w ustawie - Kodeks cywilny oraz w ustawie o księgach wieczystych i hipotece nie można utożsamiać z pojęciem gruntu w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści art. 2 pkt 6 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż dla celów podatku VAT pojęcie gruntu odnosi się do każdej wydzielonej fizycznie części powierzchni ziemskiej. Już z samej treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy wynika, iż wolą ustawodawcy było opodatkowanie dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, niezależnie od tego czy teren ten stanowi nieruchomość w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego i przepisów ustawy o księgach wieczystych i hipotece. Zatem stwierdzić należy, iż dla celów podatku od towarów i usług pod pojęciem gruntu, czyli terenów, należy rozumieć każdą wyodrębnioną fizycznie część powierzchni ziemskiej, zaś opodatkowanie dostawy gruntu w powyższym ujęciu uzależnione jest od stanu zagospodarowania tego terenu (tj. czy teren ten jest zabudowany budynkami, budowlami lub ich częściami i czy posiadają one status towarów używanych), w przypadku gdy dostawa dotyczy terenu niezabudowanego decydujące znaczenie będzie miało przeznaczenie tego terenu. W świetle powyższego działka gruntu powstała np. w wyniku podziału nieruchomości dokonanego w trybie określonym przepisami art. 92-100 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) dla celów podatku od towarów i usług stanowi odrębny towar, którego przeznaczenie lub stan zabudowy ma decydujące znaczenie dla opodatkowania dostawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że w przypadku równoczesnej dostawy kilku wyodrębnionych geodezyjnie działek, nawet w sytuacji gdy objęte są one jedną księgą wieczystą, transakcję taką na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek, mając na uwadze jej charakter, przeznaczenie, stan i rodzaj zabudowy.

Należy jeszcze raz zauważyć, iż kwestie opodatkowania dostawy gruntu, na którym położone są budynki lub budowle rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Mając na uwadze powyższe rozważania należy stwierdzić, iż Wnioskodawca planując sprzedaż nieruchomości gruntowej objętej prawem wieczystego użytkowania gruntu o powierzchni 6,5709 ha składającej się z pięciu działek objętych jedną księgą wieczystą, z punktu widzenia przepisów o podatku od towarów i usług dokona pięciu odrębnych transakcji dostawy w rozumieniu przepisów art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Tak więc w sytuacji opisanej we wniosku w przypadku dostawy działek, na których znajdują się na budynki i budowle zwolnione z VAT, dostawa znajdującego się pod nimi gruntu będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

W sytuacji natomiast dostawy działki niezabudowanej:

* jeżeli dotyczyć to będzie gruntu rolnego lub leśnego zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku,

* jeżeli dotyczyć to będzie gruntu budowlanego lub przeznaczonego pod zabudowę należy zastosować 22% stawkę podatku VAT.

Natomiast w odniesieniu do działki, na której znajdują się budynki i budowle zarówno zwolnione, jak też podlegające opodatkowaniu według 22% stawki, dostawa gruntu znajdującego się pod budynkami i budowlami zwolnionymi będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania, natomiast dostawa gruntu związana z zabudowaniami podlegającymi opodatkowaniu 22% stawką również podlegać będzie opodatkowaniu według tej stawki. W konsekwencji, w odniesieniu do tej działki, dojdzie do sytuacji, w której w ramach jednej transakcji dokonana zostanie dostawa gruntu, na którym usytuowane są budynki i budowle, których dostawa będzie opodatkowana podatkiem VAT oraz budynki i budowle, które będą korzystały ze zwolnienia z tego podatku. Takie rozbicie przedmiotowej transakcji podyktowane jest faktem, że ze zwolnienia z podatku VAT korzysta dostawa poszczególnych budynków, budowli lub ich części, a nie kompleks budynków, gdyż jak wyżej wskazano (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) towarem są właśnie pojedyncze budynki, budowle lub ich części. Ze względu na to, iż - jak wynika ze złożonego wniosku - na przedmiotowej nieruchomości gruntowej znajdują się zarówno budynki, których sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jak i takie, których sprzedaż jest zwolniona od tego podatku, dokonując zbycia gruntu zabudowanego należy określić, jaka część danego gruntu związana jest z budynkami podlegającymi opodatkowaniu, a jaka ze zwolnionymi od niego. W związku z tym, iż ani przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania, np. wg klucza powierzchniowego (udziału powierzchni budynków podlegających poszczególnym regulacjom dotyczącym opodatkowania w ogólnej powierzchni budynków znajdujących się na tym gruncie), wg klucza wartościowego (udziału wartości budynków podlegających poszczególnym regulacjom dotyczącym opodatkowania w wartości ogółem wszystkich budynków znajdujących się na tym gruncie).

Zatem w odniesieniu do tej ostatniej działki prawidłowym jest twierdzenie Wnioskodawcy, iż w przypadku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowione są budynki i budowle podlegające opodatkowaniu według różnych stawek, zasadne jest aby do wartości sprzedawanego budynku lub budowli przypisać proporcjonalne części wartości sprzedawanego prawa wieczystego użytkowania gruntu i zastosować właściwe stawki.

Jednakże należy zauważyć, iż obliczana przez Wnioskodawcę i wskazana we wniosku proporcja ("w ogólnej wartości naniesień wartość zwolnionych stanowi 85,9% a objętych stawką 22% - 14,1%") winna być przez niego zweryfikowana, wobec ww. stanowiska tut. organ stwierdza, iż opisaną we wniosku transakcję należy rozpatrywać jako odrębne dostawy poszczególnych działek. Powyższa proporcja winna mieć zatem odniesienie wyłącznie do tej jednej działki, na której znajdują się budynki i budowle zarówno zwolnione jak też podlegające opodatkowaniu stawką 22%.

Na podstawie art. 106 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Zgodnie z art. 106 ust. 3 cyt. ustawy, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Wnioskodawca dokonując zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionymi na tym gruncie obiektami (zabudowaniami) będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT wskazując jako podstawę opodatkowania wartość zabudowań oraz wartość prawa wieczystego użytkowania gruntu w łącznej kwocie według właściwej stawki.

W konsekwencji wobec przyjęcia przez Wnioskodawcę, iż przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość gruntowa, która niezależnie od jej podzielenia na działki stanowi jedną całość, należy to stanowisko uznać za nieprawidłowe.

Należy jeszcze raz podkreślić, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy budynki i budowle, o których mowa we wniosku, mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Niemniej jednak należy zwrócić uwagę, iż kwestie opodatkowania dostawy towarów używanych regulują przepisy, których brzmienie ulega zmianie z dniem 1 stycznia 2009 r.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r. dostawa budynków mogła korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r., przez towary używane rozumie się budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

W myśl art. 43 ust. 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r., zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Natomiast w pkt 10a ww. artykułu wskazano, że zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT od dnia 1 stycznia 2009 r., podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Przepis art. 43 ust. 11 ustawy wskazuje na elementy, jakie oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi zawierać. I tak:

Mając na uwadze powyższy przepis należy stwierdzić, iż znowelizowane przepisy ustawy o VAT wprowadzają możliwość wyboru opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części. Podatnik może bowiem zrezygnować ze zwolnienia przewidzianego dla budynków i lokali, które nie są zasiedlone po raz pierwszy. Podatnik może wybrać opodatkowanie dostawy takich budynków, budowli, lub ich części. Warunkiem skorzystania z tej opcji jest, aby dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części byli zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni oraz złożą przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części. Zatem podatnik posiada możliwość wyboru formy opodatkowania dostawy budynków, budowli, lub ich części.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślenia wymaga fakt, iż niniejsza interpretacja traci swoją ważność w sytuacji zmiany jakiegokolwiek elementu stanu faktycznego, (a w szczególności w przypadku błędnego uznania przez Wnioskodawcę, iż budynki i budowle, o których mowa we wniosku spełniają definicję towaru używanego) i prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.