IPPP1/443-202/13-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2013 r. (data wpływu 7 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku transakcji dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku transakcji dostawy nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Agencja działa na podstawie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 z późn. zm.) oraz statutu, wprowadzonego rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 26 maja 2010 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 108, poz. 705 z późn. zm.). Agencja jest państwową jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną podległą Ministrowi Obrony Narodowej oraz agencją wykonawczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.). Agencja wykonuje zadania własne i zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, określone w art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej. W trybie określonym w art. 17 ww. ustawy Agencja gospodaruje powierzonym mieniem Skarbu Państwa, który przyjęła na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych z dniem 1 stycznia 1996 r.

W ramach powierzonego mienia Skarbu Państwa Agencja otrzymała nieruchomość, oznaczoną w ewidencji gruntów: obręb G., arkusz mapy 05, działka nr 128/94 o powierzchni 699 m^2. Dla terenu na którym znajduje się powyższa nieruchomość nie ustalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W dniu 31 sierpnia 2011 r. Prezydent Miasta wydał Decyzję, sprostowaną postanowieniem z dnia 5 marca 2012 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, polegającej na rozbudowie ul. S. w P. na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych i zatwierdził projekt budowlany. Rozbudowę drogi przewidziano na części nieruchomości położonej w P. przy ul. S., oznaczonej w ewidencji gruntów: obręb G., arkusz mapy 05, działka 128/94. W tych okolicznościach, decyzją z 31 sierpnia 2012 r., zatwierdzono również podział tej nieruchomości, między innymi na działkę objętą tą inwestycją. Decyzją ostateczną z dnia 12 grudnia 2011 r., Wojewoda utrzymał decyzję Prezydenta Miasta z dnia 31 sierpnia 2011 r. w mocy i z tym dniem działka nr 128/94 stała się z mocy prawa własnością Miasta.

Zgodnie z art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomość, o którym mowa w art. 4 wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Sprawy z tego zakresu, zgodnie z uchwałą Rady Miasta z 11 lipca 2006 r., zmieniającą uchwałę Rady Miejskiej z dnia 25 czerwca 1991 r. w sprawie przekształcenia P. w Zarząd Geodezji i Katastru Miejskiego GEOPOZ, należą do zadań Zarządu. Prezydent Miasta upoważnił do wydawania w jego imieniu decyzji w tym przedmiocie Dyrektorowi Zarządu i Zastępcy Dyrektora do spraw Orzecznictwa Administracyjnego.

W dniu 28 listopada 2012 r. Zarząd Geodezji i Katastru Miejskiego wydał decyzję, w której odszkodowanie na rzecz Agencji ustalono w wysokości 804 977,00 zł.

Zgodnie z operatem szacunkowym, na wywłaszczonej nieruchomości, przeznaczonej na cele budowy ulicy S., na dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej znajdowały się następujące nakłady: utwardzenie z trylinki, chodnik z płytek chodnikowych, ogrodzenie (siatka stalowa na słupkach w gruncie w wysokości około 90 cm), nasadzenia (liguster). Wymienione nakłady nie zostały poniesione przez Agencję. Wywłaszczona pod budowę drogi nieruchomość nie była wcześniej przedmiotem najmu, dzierżawy ani umów o podobnym charakterze. Odszkodowanie w wysokości 804 977,00 zł wpłynęło na rachunek bankowy Oddziału Regionalnego w dniu 24 grudnia 2012 r. W tym samym dniu Oddział wystawił fakturę VAT, w której opodatkował powyższą transakcję podatkiem od towarów i usług, przy zastosowaniu podstawowej 23% stawki podatku. Podatek należny od kwoty otrzymanego odszkodowania został obliczony metodą "w stu".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym we wniosku stanie faktycznym, Agencja miała prawo do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a, w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa, prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

We wskazanych okolicznościach miała miejsce odpłatna dostawa towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku o której mowa w art. 41 ust. 1 wynosi 23%. Jednakże zarówno ustawa o VAT, jak i przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie przewidują opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Z kolei, w myśl z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że w sytuacji w której dostawa budynków i budowli trwale z gruntem związanych będzie zwolniona od podatku od towarów i usług, dostawa gruntu również będzie korzystać ze zwolnienia od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

Z kolei na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Na podstawie przepisu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1263 z późn. zm.), przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak (...) obiekty liniowe (...). Zgodnie z ust. 3a ww. ustawy, przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami (...). Ponadto, stosownie do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów budowlanych (PKOB) (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316), sekcja 2- Obiekty inżynierii lądowej i wodnej, obejmuje również ulice i drogi dojazdowe, drogi wiejskie i leśne, ścieżki dla pieszych, ścieżki do jazdy konnej, drogi sfery dla pieszych.

Agencja nie zastosowała zwolnienia od podatku wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług do wyżej opisanej transakcji, z uwagi na fakt, iż w operacie szacunkowym wskazano że działka nr 128/94, według stanu na dzień 31 sierpnia 2011 r., stanowiła grunt niezabudowany. Równocześnie jednak, w tym samym operacie podano, że na dzień wydania decyzji, na działce znajdowały się nakłady, o których mowa we wniosku.

Zdaniem Agencji, opisana transakcja powinna skorzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Dostawa nieruchomości nastąpiła bowiem w ramach pierwszego zasiedlenia (art. 2 pkt 14 ustawy o VAT), a w stosunku do budowli znajdujących się na terenie nieruchomości (utwardzenie z trylinki, chodnik i ogrodzenie), Agencji nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak też nie ponosiła ona wydatków na ich ulepszenie. Bez znaczenia jest tu fakt, że Agencja nie poniosła wydatków na wybudowanie znajdujących się na terenie nieruchomości naniesień. Zastosowanie znajdzie tu bowiem wyrażona w art. 191 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) zasada "superficies solo cedit", która oznacza, że wszystko, co zostało z gruntem stale związane, dzieli los prawny tego gruntu. Tak więc, naniesienia na gruncie stanowiły własność Agencji, niezależnie od tego, kto sfinansował ich wybudowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie (...) - art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są budynki lub budowle trwale z gruntem związane albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca gospodaruje powierzonym mieniem Skarbu Państwa, który przyjął na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych z dniem 1 stycznia 1996 r. W ramach powierzonego mienia Wnioskodawca otrzymał nieruchomość (działka nr 128/94) o powierzchni 699 m^2. Dla terenu na którym znajduje się powyższa nieruchomość nie ustalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W dniu 31 sierpnia 2011 r. Prezydent Miasta wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej polegającej na rozbudowie drogi, którą to rozbudowę przewidziano na części ww. nieruchomości. Decyzją ostateczną z dnia 12 grudnia 2011 r. Wojewoda utrzymał w mocy decyzje Prezydenta Miasta i z tym dniem działka nr 128/94 stała się z mocy prawa własnością Miasta P. Za ww. nieruchomość Wnioskodawcy wypłacone zostało odszkodowanie.

Zgodnie z operatem szacunkowym, na wywłaszczonej nieruchomości na dzień wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej znajdowały się następujące nakłady: utwardzenie z trylinki, chodnik z płytek chodnikowych, ogrodzenie (siatka stalowa na słupkach w gruncie w wysokości około 90 cm), nasadzenia (liguster). Wymienione nakłady nie zostały poniesione przez Wnioskodawcę.

Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, dostawa nieruchomości nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia (art. 2 pkt 14 ustawy o VAT), a w stosunku do budowli znajdujących się na terenie nieruchomości (utwardzenie z trylinki, chodnik i ogrodzenie), Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak też nie ponosił on wydatków na ich ulepszenie. Wywłaszczona pod budowę drogi nieruchomość nie była wcześniej przedmiotem najmu, dzierżawy ani umów o podobnym charakterze.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że we wskazanych okolicznościach sprawy ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcje wynagrodzenia za przeniesienie własności nieruchomości, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. Przekazanie nieruchomości w zamian za odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości jest odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji czynnością podlegającą opodatkowaniu uregulowaną w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Aby stwierdzić, czy dostawa nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu, czy też będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, konieczne jest ustalenie, czy dana nieruchomość jest zabudowana lub przeznaczona pod zabudowę.

Ustawa o VAT nie definiuje terminu "teren niezabudowany". Jednak mając na uwadze zapis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT należy wyciągnąć wniosek, że skoro nie wyodrębnia się wartości gruntu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, to należy uznać, iż zwolnieniu podlega dostawa jedynie takiej nieruchomości gruntowej (nie przeznaczonej pod zabudowę), na której nie znajdują się żadne budynki lub budowle czy też ich części, a w konsekwencji na gruncie ustawy o VAT za teren niezabudowany należy uznać teren, na którym nie znajdują się budynki, budowle lub ich części. Przy czym należy zauważyć, iż muszą to być budynki i budowle lub ich części, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 zm.), ilekroć w ustawie jest mowa obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

W tym miejscu wskazać należy, iż stosownie do treści art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową - art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane.

W myśl natomiast art. 3 pkt 3a ustawy - Prawo budowlane przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z kolei przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki (art. 3 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane).

W niniejszej sprawie przedmiotem dostawy była nieruchomość przeznaczona na cele budowy inwestycji drogowej, na której znajdowało się utwardzenie z trylinki, chodnik z płytek chodnikowych, ogrodzenie z siatki stalowej na słupkach w gruncie oraz nasadzenia (liguster).

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami Prawa budowlanego, znajdujące się na nieruchomości ogrodzenie oraz utwardzenie z trylinki - wbrew temu, co twierdzi Wnioskodawca - nie mieszczą się w definicji budowli. Ustawodawca nie wymienia bowiem utwardzonego placu oraz ogrodzenia wśród obiektów budowlanych, umieszcza je natomiast w katalogu, określonych odrębnie od budowli urządzeń budowlanych (urządzeń technicznych związanych z obiektem budowlanym, zapewniających możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem).

Rzeczy, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, nie można zaliczyć do kategorii budowli, urządzenia te nie pełnią bowiem samodzielnych funkcji budowlanych.

W cytowanym art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane ustawodawca wymienia natomiast m.in. nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych. W świetle powyższego należy uznać, że chodnik, jako także przeznaczony do przechodzenia dla pieszych, stanowi samodzielną całość służącą poruszaniu się pieszych, jest więc budowlą.

W konsekwencji powyższego, będąca przedmiotem dostawy nieruchomość stanowi teren zabudowany posadowioną na nim budowlą w postaci chodnika z płytek chodnikowych. Ponieważ zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, dostawa nieruchomości nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia, a w stosunku do budowli znajdujących się na terenie nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak też nie ponosił on wydatków na ich ulepszenie, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, przekazanie nieruchomości w zamian za odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.