IPPP1/443-183/13-3/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2013 r. (data wpływu 25 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia wartości gruntu z podstawy opodatkowania w przypadku darowizny nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie wyłączenia wartości gruntu z podstawy opodatkowania w przypadku darowizny nieruchomości zabudowanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Małżonkowie S. są współwłaścicielami na zasadach małżeńskiej wspólności ustawowej zabudowanej nieruchomości, stanowiącej między innymi działkę oznaczoną numerem ewidencyjnym 9/16 o powierzchni 1301 m^2, powstałej z podziału działki numer 9/9, (dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

Własność nieruchomości objętej księgą wieczystą nabył pierwotnie J. z mocy prawa z dniem 4 listopada 1971 r., stosownie do aktu własności ziemi, będąc kawalerem. Nieruchomość ta stanowiła składnik jego majątku osobistego. W dniu 8 grudnia 1998 r. małżonkowie S. zawarli umowę majątkową małżeńską sporządzoną w formie aktu notarialnego, której rozszerzyli ustawową wspólność majątkową na majątki osobiste.

Wnioskująca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.) i w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), a mąż nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu wyżej wymienionych przepisów.

Wnioskująca prowadzi działalność jako przedsiębiorca indywidualny. W ramach tej działalności zostały wybudowane na nieruchomości objętej księgą wieczystą 4 budynki mieszkalne jednorodzinne w zabudowie szeregowej 5-segmentowej każdy, przy czym każdy segment stanowi budynek mieszkalny jednorodzinny.

Na działce o numerze ewidencyjnym 9/16 wybudowany został budynek mieszkalny jednorodzinny w zabudowie szeregowej o powierzchni użytkowej 178,38 m² z wbudowanym garażem, dwukondygnacyjny z poddaszem użytkowym. Budynek ten znajduje się w stanie surowym zamkniętym, nikt w nim nie zamieszkuje, nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy i użyczenia. Dla budynku tego nie zostało wydane pozwolenie na użytkowanie ani nie zostało dla niego wydane świadectwo charakterystyki energetycznej. Budynek mieszkalny jednorodzinny o powierzchni użytkowej 178,38 m² posadowiony na działce o numerze ewidencyjnym 9/16 został wybudowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskującą. Nakłady na ten budynek zostały poniesione ze środków z prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskującą.

Małżonkowie S. chcą zawrzeć w przyszłości umowę darowizny z synem, na mocy której chcą przenieść na syna własność zabudowanej nieruchomości - działki o numerze ewidencyjnym 9/16.

Działka ta zabudowana jest budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, dwukondygnacyjny z poddaszem użytkowym w zabudowie szeregowej o powierzchni użytkowej 178,38 m² z wbudowanym garażem. Działka o numerze ewidencyjnym 9/16, nie figuruje w wykazie środków trwałych prowadzonej przez Wnioskującą działalności gospodarczej. Działka nr 9/16 w rejestrze gruntów oznaczona jest jako tereny mieszkaniowe, dla obszaru, na którym działka ta jest położona nie został ustalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Przyszli darujący mają wątpliwość, w jaki sposób należy opodatkować umowę darowizny zabudowanej działki numer 9/16 na rzecz ich syna. Czy można opodatkować podatkiem VAT tylko darowiznę nakładów budowlanych poniesionych na wybudowanie budynku mieszkalnego na działce numer 9/16 w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskującą, a do podstawy opodatkowania nie ujmować wartości gruntu.

W ocenie darujących, tj. małżonków S., ze względu na to, że nieruchomość stanowi współwłasność objętą małżeńską wspólnością ustawową małżonków i nie została przyjęta do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskującą działalności gospodarczej, z podstawy obliczania podatku od umowy darowizny należy odjąć wartość gruntu działki numer 9/16 i opodatkować tylko wartość nakładów budowlanych, na budynek mieszkalny jednorodzinny, dwukondygnacyjny z poddaszem użytkowym w zabudowie szeregowej o powierzchni użytkowej 178,38 m^2, stawką 8% na podstawie art. 41 ust. 12a) w zw. z ust. 12b pkt 1) ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Darowizna samego gruntu na którym wybudowano budynek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 4a ustawy od spadków i darowizn. W ocenie przyszłych darujących do tej umowy nie ma zastosowania przepis art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze. zm.) - dalej: ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

W świetle art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ustawodawca w art. 29 ust. 10 ustawy o VAT wskazał, że w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia określony w momencie dostawy tych towarów.

Jak stanowi art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskująca wraz z mężem planują zawrzeć umowę darowizny z synem, na mocy której chcą przenieść na syna własność zabudowanej nieruchomości. Działka zabudowana jest budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, dwukondygnacyjnym z poddaszem użytkowym w zabudowie szeregowej o powierzchni użytkowej 178,38 m² z wbudowanym garażem. Na obszarze, na którym jest położona działka nie został ustalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w rejestrze gruntów figuruje jako tereny mieszkaniowe.

Przedmiotowy budynek został wybudowany w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskującą na podstawie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i ustawy o podatku do towarów i usług. Budynek znajduje się w stanie surowym zamkniętym, nikt w nim nie zamieszkuje, nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia. Dla budynku nie zostało wydane pozwolenie na użytkowanie ani nie zostało wybudowane świadectwo charakterystyki energetycznej. Nakłady na ten budynek zostały poniesione ze środków z prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskującą.

Odnośnie gruntu, na którym posadowiony jest budynek, Wnioskująca wskazała, iż przedmiotowy grunt został nabyty pierwotnie przez małżonka Wnioskującej z mocy prawa w roku 1971 r. Nieruchomość ta stanowiła składnik jego majątku osobistego. W roku 1998 r. małżonkowie zawarli umowę majątkową małżeńską mocą której rozszerzyli ustawową wspólność majątkową na majątki osobiste.

Wątpliwości Wnioskującej, sprecyzowane w zadanym pytaniu dotyczą kwestii, czy można opodatkować podatkiem VAT tylko darowiznę nakładów budowlanych poniesionych na wybudowanie przedmiotowego budynku mieszkalnego, a do podstawy opodatkowania nie ujmować wartości gruntu.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że przekazanie budynku w formie darowizny, stanowić będzie, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, odpłatną dostawę towarów, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu, gdyż przy jego budowie Wnioskującej przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Odnosząc się do ujęcia wartości gruntu w podstawie opodatkowania, wskazać należy na orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (obecnie: Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - dalej: Trybunał), w którym Trybunał wielokrotnie wypowiadał się w kwestii opodatkowania nieodpłatnych świadczeń. W wyroku z dnia 27 czerwca 1989 r. w sprawie C-50/88 (Heinz Küchne) Trybunał stwierdził, że ze wspólnym systemem podatku od wartości dodanej spójne jest nieopodatkowanie amortyzacji aktywów przedsiębiorstwa w odniesieniu do ich prywatnego użytku w przypadku, gdy VAT od tych towarów nie podlegał odliczeniu, przy jednoczesnym opodatkowaniu wydatków ponoszonych na utrzymanie i używanie towarów, w odniesieniu do których podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku. Rozwiązanie to pozwala zarówno uniknąć podwójnego opodatkowania samych towarów, jak i braku opodatkowania ostatecznej konsumpcji. Również w orzeczeniu z dnia 25 maja 1993 r. w sprawie C-193/91 (Gerhard Mohsche) oraz w orzeczeniu z dnia 17 maja 2001 r. w połączonych sprawach C-322/99 (Hans-Georg Fisher) i C-323/99 (Klaus Brandenstein) Trybunał wskazał, iż nieodpłatne świadczenia mogą być opodatkowane wyłącznie w takim zakresie, w jakim podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego.

W kontekście powyższego wskazać należy, że w przypadku nieodpłatnego przekazania gruntu wraz z budynkiem, w przypadku gdy grunt stanowi majątek prywatny podatnika, od którego nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy jego nabyciu, wartość gruntu nie wchodzi do podstawy opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie, grunt został nabyty w roku 1971 r., a zatem jeszcze przed datą obowiązywania ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nie mogło powstać prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z jego nabyciem

W konsekwencji, zgodzić należy się z Wnioskującą, iż koszt nabycia gruntu w przedmiotowej sprawie nie wchodzi do podstawy opodatkowania, gdyż stanowi on majątek prywatny, od którego nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy jego nabyciu. Zatem przepis art. 29 ust. 5 nie znajduje zastosowania w powyższej sprawie.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy, opodatkowaniu VAT będzie podlegało nieodpłatne przekazanie budynku, zgodnie z art. 7 ust. 2 w zw. z art. 29 ust. 10 ustawy, natomiast wartości gruntu, nie należy ujmować w podstawie opodatkowania.

Tym samym stanowisko Wnioskującej w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć należy, iż tut. Organ dokonując niniejszego rozstrzygnięcia skupił się ściśle na odpowiedzi na sformułowane we wniosku pytanie, w którym Wnioskodawca poddawał w wątpliwość możliwość opodatkowania darowizny nakładów budowlanych poniesionych na wybudowanie budynku mieszkalnego, bez ujmowania wartości gruntu, nie rozstrzygał natomiast kwestii dotyczącej właściwej stawki VAT, bowiem nie postawiono w tym zakresie pytania we wniosku, ani też nie uzupełniono wniosku w powyższym zakresie w odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 29 kwietnia 2013 r. (skutecznie doręczone 8 maja 2013 r.).

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy, tj. osoby składającej wniosek. W związku z tym skutki określone w art. 14k-14 m Ordynacji podatkowej mogą dotyczyć tylko Zainteresowanego. Stąd też interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana dla Wnioskującej nie może wywierać skutku prawnego dla jej męża.

W związku z faktem, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz od spadków i darowizn sprawa będzie rozpatrzona w odrębnym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.