IPPP1/443-1781/11-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2011 r. (data wpływu 27 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu usługi określonej w porozumieniu - jest nieprawidłowe.

W dniu 27.12. 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu usługi określonej w porozumieniu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

C. Sp. z o.o. (dalej C. lub Spółka) jest m.in. producentem i dostawcą cementu i betonu. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jest podatnikiem podatku od osób prawnych. Spółka w 2011 r. rozlicza zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w uproszczonej formie. W kwietniu 2010 r. Spółka zawarła umowę na dostawę betonu towarowego na projekt Portu Lotniczego S. z B. z siedzibą w W. W wyniku kłopotów inwestora Portu Lotniczego ze sfinansowaniem realizacji Projektu, dostawy betonu przewidziane w Umowie zostały wstrzymane w październiku 2010 r. W okresie od października 2010 r. do czerwca 2011 r. C. utrzymywał w gotowości dedykowaną wyłącznie Projektowi Portu Lotniczego S. mobilną wytwórnię betonu towarowego.

W czerwcu 2011 r. C. odstąpił od Umowy w drodze jednostronnego oświadczenia woli skierowanego do B. Pomiędzy stronami powstał spór, co do zasadności i skuteczności takiego jednostronnego odstąpienia od umowy i jego skutków. Strony dążąc do polubownego rozstrzygnięcia sporu są w trakcie negocjowania porozumienia. W porozumieniu strony planują określić, że B. zapłaci C. określoną kwotę netto + VAT z tytułu wynagrodzenia za gotowość do świadczenia usług w okresie od października 2010 r. do czerwca 2011 r. Za wykonanie usługi C. wystawi fakturę ze stawką VAT 23%. Zawarcie porozumienia może nastąpić do końca 2011 r. lub po jego zakończeniu. Spółka planuje ująć przychody wynikające z porozumienia w księgach rachunkowych roku, w którym zawarte będzie porozumienie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakim okresie C. powinien rozpoznać obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług dla dostawy usługi opisanej w stanie faktycznym.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 19 ustawy o VAT określa zasady powstania obowiązku podatkowego. W przypadku usługi opisanej w stanie faktycznym przepisy nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego. Zgodnie z zasadą ogólną obowiązek podatkowy powstaje w dniu dostawy towaru, wykonania usługi. Jeśli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia wykonania usługi.

Zdaniem Spółki dopiero w momencie podpisania porozumienia Strony zgadzają się, co do wykonania usługi w określonym czasie oraz wynagrodzenia za nią. W związku z tym, zdaniem Spółki obowiązek rozpoznania podatku od towarów i usług przez dostawcę wystąpi w miesiącu podpisania porozumienia.

W przypadku odmiennego stanowiska prosimy o wskazanie momentu, w jakim C. powinien rozpoznać przychód podatkowy oraz podatek VAT, w przypadku podpisania porozumienia opisanego w stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym należy zwrócić uwagę w szczególności na przepis art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym uznać należy, iż pojęcie świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem.

Przy definiowaniu "świadczenia" należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego. W myśl art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) lub na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji).

Co do zasady każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu lub na zaniechaniu stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie należy podkreślić, iż czynność podlega opodatkowaniu, gdy dokonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności a świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Przy czym związek pomiędzy otrzymaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego tej płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 106 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - art. 19 ust. 4 ustawy.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że co do zasady obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, niezbędne jest określenie chwili wykonania usługi. O tym, w jakim momencie usługa jest wykonana decyduje jej charakter. O charakterze usługi, a zatem również o dacie jej wykonania z reguły decydują strony umowy cywilnoprawnej, z wyjątkiem sytuacji, gdy moment ten określa powszechnie obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju usług. A zatem co do zasady, strony umowy decydują o tym, jakie działania muszą być podjęte, aby uznać daną usługę za wykonaną.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż w kwietniu 2010 r. Wnioskodawca zawarł umowę na dostawę betonu towarowego z firmą realizującą Projekt Portu Lotniczego S. W wyniku kłopotów inwestora ze sfinansowaniem Projektu, dostawy betonu przewidziane w umowie zostały wstrzymane w październiku 2010 r. W okresie od października 2010 r. do czerwca 2011 r. Wnioskodawca utrzymywał w gotowości dedykowaną wyłącznie Projektowi mobilną wytwórnię betonu towarowego.

W czerwcu 2011 r. Wnioskodawca odstąpił od ww. umowy w drodze jednostronnego oświadczenia woli. Pomiędzy stronami powstał spór co do zasadności i skutków takiego odstąpienia od umowy. Strony dążąc do polubownego rozstrzygnięcia sporu są w trakcie negocjowania porozumienia, w którym planują określić, że wykonawca Projektu zapłaci Wnioskodawcy określoną kwotę netto + VAT z tytułu wynagrodzenia za gotowość do świadczenia usług w okresie od października 2010 r. do czerwca 2011 r. Za wykonanie usługi Wnioskodawca wystawi fakturę ze stawką VAT 23%.Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonej usługi.

W celu określenia w przedmiotowej sprawie momentu powstania obowiązku podatkowego należy przede wszystkim zauważyć, iż jak wskazano wyżej, wskutek zawartego z kontrahentem porozumienia, Wnioskodawca wykonał na rzecz kontrahenta usługę - polegającą na zobowiązaniu do utrzymywania w gotowości do świadczenia usług wytwórni betonu dla potrzeb Projektu. Podkreślić należy, iż ustawa o podatku VAT, jak również akty wykonawcze do ustawy, nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego dla tego rodzaju usługi. Mając jednak na uwadze, że z tytułu wykonania przedmiotowej usługi Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT, należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy w analizowanej sprawie powstaje zgodnie z przepisem art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, a więc z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wykonania usługi.

Organ podatkowy informuje ponadto, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.