IPPP1/443-1745/11-4/AW - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług czynności wydania paliwa wynajmującemu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2011 r. (data wpływu 16 grudnia 2011 r.), uzupełnione pismem z dnia 9 marca 2012 r. (data wpływu 13 marca 2012 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 29 lutego 2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 5 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wydania paliwa - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wydania paliw.Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 marca 2012 r. (data wpływu 13 marca 2012 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 29 lutego 2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 5 marca 2012 r.)

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej: "Spółka", lub "Wnioskodawca") jest wykonawcą robót budowlanych w ramach realizacji różnych projektów budowlanych. W celu realizacji prac budowlanych polegających na przebudowie torów kolejowych S. zawarła umowę najmu maszyn torowych, tj. pociągu do wymiany nawierzchni torowych wraz z zestawem wagonów do przewozu podkładów oraz oczyszczarki tłucznia wraz z zestawem transporterów MFS. Zgodnie z umową najmowane maszyny obsługiwane będą przez pracowników Wynajmującego, którzy posiadają kwalifikacje i uprawnienia wymagane do obsługi, konserwacji i naprawy tych maszyn. Strony w umowie określiły łączną kwotę czynszu najmu z podziałem na czynsz z tytułu wynajmu pociągu i oczyszczarki. Zgodnie z brzmieniem projektu umowy Wnioskodawca - jako najemca - będzie zobowiązany do zakupu paliwa do przedmiotu najmu. Rozliczenie powyższego nastąpi alternatywnie w drodze pomniejszenia czynszu o wartość zakupionego paliwa albo poprzez zafakturowanie Wynajmującego.

W nadesłanym uzupełnieniu do wniosku z dnia 9 marca 2012 r. (data wpływu 13 marca 2012 r.) Spółka wyjaśniła: "Przyczyną wskazania przez Wnioskodawcę we wniosku o interpretację, że rozliczenie nastąpi alternatywnie w drodze pomniejszenia czynszu o wartość zakupionego paliwa albo poprzez refakturowanie jest zapis umowy, który został zaproponowany przez Wynajmującego.

Wynajmujący w umowie zaproponował następujący sposób rozliczenia:

§ 5 Czynsz Najmu

Wynajmujący, w kwocie "Z" (kwota czynszu najmu) uwzględnił koszt paliwa w całym okresie najmu. Zgodnie z umową czas trwania najmu (czas trwania umowy) wynosi 1 miesiąc. Po zakończeniu najmu strony znają wartość zużytego paliwa i mogą dokonać rozliczenia.

Jeśli zgodnie z § 5 ust. 2 S. obciąży Wynajmującego kosztem paliwa to kwota Z (kwota czynszu) nie ulegnie zmianie. Natomiast jeśli zgodnie z § 5 ust. 2 S. nie obciąży Wynajmującego kosztem paliwa to kwota Z (kwota czynszu) ulegnie automatycznemu zmniejszeniu o koszt paliwa udokumentowanego przez S.

Pomimo podejmowanych przez pracowników S. prób zmiany ww. zapisu Wynajmujący odmówił jego zmiany argumentując, że projekt umowy nie podlega negocjacjom. Najprawdopodobniej Wynajmujący stwierdził, że oba rozwiązania są dopuszczalne w świetle przepisów prawa, a decyzja, który wariant rozliczenia wybrać pozostaje w gestii stron umowy. Umowa nie rozstrzyga definitywnie w jaki sposób ma nastąpić rozliczenie, lecz zawiera jedynie podstawę do dokonania przez strony wyboru sposobu rozliczenia po zawarciu umowy.

W ocenie Wnioskodawcy - wyrażonej także we wniosku o interpretację - Wnioskodawca nie świadczy na rzecz Wynajmującego żadnej usługi, ani nie dokonuje odpłatnej dostawy towarów (paliwa). To Wynajmujący świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługę najmu sprzętu zapewniając własnych operatorów. Jednakże w związku z zaproponowanym przez Wynajmującego zapisem przewidującym alternatywny sposób rozliczenia S. podjęła wątpliwość czy jej stanowisko jest prawidłowe, w związku z czym wystąpiła do Ministra Finansów z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej."

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zatankowanie paliwa do wynajętego sprzętu, który będzie obsługiwany przez pracowników Wynajmującego należy potraktować jako odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy

W ocenie Wnioskodawcy wydanie paliwa do wynajętych maszyn nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, która podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co oznacza, że Spółka wbrew regulacjom umownym nie ma swobody w wyborze sposobu rozliczenia z Wynajmującym. Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT Wynajmujący powinien pomniejszyć czynsz za wynajem o wartość dostarczonego przez Wnioskodawcę paliwa.

Dla rozstrzygnięcia powyższej wątpliwości kluczowe jest ustalenie czy wydanie paliwa do wynajmowanych maszyn spełnia definicję dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają:

Z kolei na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika jednoznacznie że nie każde wydanie towarów będzie stanowiło ich dostawę w rozumieniu ustawy o VAT lecz jedynie takie wydanie towarów któremu towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Dla stwierdzenia, że wydanie towarów jest czynnością podlegającą opodatkowaniu

podatkiem VAT nie jest konieczne formalne przeniesienie prawa własności na nabywcę jednakże art. 7 ust. 1 ustawy o VAT w sposób wyraźny nawiązuje do prawa własności wskazując aby zakres praw nabywcy towaru był zbliżony do zakresu praw przysługującego właścicielowi rzeczy. Zatem kluczowe dla stwierdzenia czy w konkretnym przypadku mamy do czynienia z dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT jest ustalenie zakresu praw jakie przechodzą na nabywcę towaru.

Żaden przepis ustawy o VAT nie definiuje pojęcia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W ustawie o VAT nie znajdziemy także legalnych definicji pojęć takich jak właściciel czy własność. Zatem w celu dokonania wykładni powyższych pojęć należy sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. 64.16.93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 140 Kodeksu Cywilnego w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może z wyłączeniem innych osób korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno gospodarczym przeznaczeniem swego prawa w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

W doktrynie prawa cywilnego wymienia się najczęściej dwa podstawowe atrybuty prawa własności mianowicie:

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionej sytuacji nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania paliwem jak właściciel w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W żadnym momencie trwania stosunku najmu nie można stwierdzić, że Wynajmujący rozporządza paliwem jak właściciel. Rola Wynajmującego sprowadza się w istocie do udostępnienia maszyn do ich używania przez Wnioskodawcę. To Wnioskodawca decyduje o wykorzystaniu maszyn czasie i miejscu ich pracy ponosząc jednocześnie ryzyko związane z ich utratą lub zniszczeniem w okresie od momentu protokolarnego przejęcia maszyn do momentu ich protokolarnego zwrotu. Wnioskodawca podkreśla, że Wynajmujący nie ma prawa do wykorzystywania paliwa dla własnych celów. Paliwo służące do napędu maszyn może być wykorzystane jedynie w celu wykonania prac wskazanych przez Wnioskodawcę. Zatem to Wnioskodawca posiada prawo do rozporządzania paliwem jak właściciel w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Z kolei fakt że wynajmowane maszyny obsługiwane będą przez pracowników Wynajmującego nie ma w ocenie Wnioskodawcy znaczenia gdyż nie wpływa to na swobodę Wnioskodawcy do korzystania z maszyn zgodnie z zawartą umową najmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. - dalej ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do postanowień art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w celu realizacji prac budowlanych polegających na przebudowie torów kolejowych wynajmuje maszyny torowe. Zgodnie z zapisami umowy wynajmowane maszyny będą obsługiwane przez pracowników wynajmującego. Z treści umowy wynika ponadto, że Wnioskodawca jako najemca będzie zobowiązany do zakupu paliwa do maszyn. Rozliczenie zaś nastąpi w drodze pomniejszenia czynszu z tytułu najmu lub poprzez wystawienie przez Spółkę faktury na wynajmującego.

Zdaniem Wnioskodawcy w omawianej sytuacji wydanie paliwa wynajmującemu nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem w opinii Spółki jedyny zgodny z przepisami prawa sposób rozliczania wydania paliwa to pomniejszenie czynszu z tytułu najmu maszyn.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy prawa podatkowego należy jednoznacznie uznać, iż pogląd zaprezentowany przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku jest błędny.

W omawianej sprawie Wnioskodawca wynajmuje sprzęt specjalistyczny razem z operatorami. Ustalony czynsz za najem zgodnie z zapisami umowy zostaje pomniejszony o wartość zakupionego przez Wnioskodawcę paliwa, lub Wnioskodawca wystawi na rzecz wynajmującego fakturę VAT. Bez względu na rozliczenia wzajemne stron transakcji w omawianej sprawie dochodzi do odpłatnej dostawy paliwa, które Spółka nabywa a następnie odsprzedaje wynajmującemu. W omawianej sprawie dochodzi w ramach jednej umowy do dwóch odrębnych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Pierwsza z nich to odpłatne świadczenie usług - najem maszyn wraz z operatorami. Druga czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT to odpłatna dostawa towarów - dostawa paliwa dla wynajmującego przez Spółkę. Wnioskodawca odsprzedaje nabyte wcześniej paliwo wynajmującemu zaś uregulowanie wynagrodzenia z tego tytułu następuje albo poprzez pomniejszenie należności wynajmującego z tytułu czynszu, albo poprzez zapłatę przez wynajmującego należności widniejącej na wystawionej przez Wnioskodawcę fakturze. W omawianej sprawie paliwo należy traktować jako towar handlowy służący dalszej odsprzedaży.

Tym samym należy uznać, iż Wnioskodawca nieprawidłowo zakwalifikował czynność wydania paliwa wynajmującemu. Zgodnie bowiem z powołanym wyżej art. 7 ust. 1 ustawy przekazanie wynajmującemu paliwa w zamian za pomniejszenie należności z tytułu czynszu stanowi odpłatną dostawę towarów, którą Wnioskodawca winien dokumentować fakturą VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.