IPPP1/443-1676/11-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2011 r. (data wpływu 28 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu umów najmu samochodu osobowego wykorzystywanego jako rekwizyt w procesie produkcji filmów - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 listopada 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu umów najmu samochodu osobowego wykorzystywanego jako rekwizyt w procesie produkcji filmów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest producentem programów i filmów telewizyjnych. Na potrzeby produkcji mogą być zawierane umowy najmu samochodów osobowych, które będą stanowiły tzw. rekwizyt grający W zależności od potrzeb scenariuszowych samochody mogą jeździć lub tylko stać na planie filmowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie prawnym Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT od umów najmu samochodu osobowego wykorzystywanego jako rekwizyt, element scenografii w procesie produkcji filmów.

Zdaniem Wnioskodawcy, samochód osobowy wynajęty w celu nakręcenia filmu stanowi ruchomy element scenografii i nie jest użytkowany jako środek transportu w prowadzonej działalności gospodarczej. Nie ma więc tutaj zastosowania ograniczenie w odliczeniu podatku VAT naliczonego do 60% wynikające z art. 86a ust. 8.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą zmieniającą, z dniem 1 stycznia 2011 r., dodano w ustawie o podatku od towarów i usług m.in. przepis art. 86a ust. 1-10, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony oraz użytkowaniem ich na podstawie umowy najmu dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Należy jednakże zauważyć, iż stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy zmieniającej, dodane w ustawie o VAT przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r. Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług z tytułu nabycia i użytkowania samochodów, regulują przepisy art. 3 i art. 6 ustawy zmieniającej.

W myśl przepisu art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy zmieniającej, przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności jest:

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy zmieniającej w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zawiera umowy najmu samochodów osobowych, które będą stanowiły tzw. rekwizyt grający na potrzeby produkcji programów i filmów telewizyjnych. W zależności od potrzeb scenariuszowych samochody mogą jeździć lub stać na planie filmowym.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z tytułu umów najmu przedmiotowych samochodów osobowych, wykorzystywanych jako element scenografii.

Z brzmienia wyżej powołanych przepisów jednoznacznie wynika, że pełne odliczenie podatku naliczonego od nabytych bądź użytkowanych na podstawie umowy najmu samochodów osobowych dotyczy tylko takich przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odsprzedaż tych nabytych przez niego samochodów, bądź oddanie tych samochodów w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasing lub innych umów o podobnym charakterze przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Zauważyć należy, że ograniczenie w prawie do odliczenia z tytułu umowy najmu samochodów osobowych w myśl cyt. art. 3 ust. 6 ustawy zmieniającej, związane jest z ich użytkowaniem przez usługobiorcę. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN pod pojęciem "użytkować" należy rozumieć m.in.:

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż fakt, że Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał przedmiotowych samochodów jako środków transportu nie oznacza jednocześnie, że nie będzie ich użytkował. Przedmiotem prowadzonej działalności Wnioskodawcy jest produkcja programów i filmów telewizyjnych, a przedmiotowe samochody osobowe będą wykorzystywane na podstawie umów najmu na potrzeby ww. produkcji jako rekwizyt, element scenografii, a więc Wnioskodawca będzie używać cudzej własności, czerpiąc z niej korzyści, tj. wykorzystując w prowadzonej w działalności do produkcji filmów.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, że zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy zmieniającej, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia jedynie 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy najmu samochodu osobowego, natomiast suma kwot w całym okresie użytkowania dotycząca jednego samochodu osobowego nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Jednocześnie nadmienić należy, że powołany przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu stanowiska art. 86a ust. 8 ustawy o treści: "W przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6000 zł", znajdzie zastosowanie w przedmiotowej sprawie w obecnym brzmieniu przepisów od dnia 1 stycznia 2013 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.