IPPP1/443-1649/11-2/EK - Podstawa opodatkowania przy nabyciu wierzytelności w ramach transakcji sekurytyzacji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana/Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania przy nabyciu wierzytelności w ramach transakcji sekurytyzacji - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada. 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania przy nabyciu wierzytelności w ramach transakcji sekurytyzacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ("SPV" Wnioskodawca"), jest utworzoną w Polsce spółką celową, która - zgodnie z zamierzeniami przedsięwzięcia - będzie spółką operacyjną prowadzącą projekt sekurytyzacji w programie sekurytyzacji wierzytelności wynikających z udzielonych przez Bank S.A. ("Bank") kredytów samochodowych ("Wierzytelności").

Przedmiotem sekurytyzacji będą Wierzytelności, tj. roszczenia Banku w stosunku do kredytobiorców o spłatę udzielonych kredytów samochodowych wraz z należnymi odsetkami w terminach określonych w poszczególnych umowach kredytowych. Biorąc pod uwagę, iż spłata kredytów udzielonych przez Bank oraz należnych odsetek ze swej natury rozłożona jest na kilka lat, celem planowanej transakcji sekurytyzacyjnej ("Sekurytyzacja") będzie uzyskanie przez Bank finansowania w ramach przeniesienia własności Wierzytelności na rzecz SPV.

Istotą i celem Sekurytyzacji przeprowadzanej przez Bank jest to, że pozyskanie finansowania jest związane z przeniesieniem Wierzytelności niewymagalnych, a w przypadku roszczenia o zapłatę odsetek również wierzytelności przyszłych (ekspektatyw wierzytelności). Nie ma tu więc mowy o złych długach, czy też kredytach zagrożonych. Przenoszone Wierzytelności są "zdrowe" i wyselekcjonowane w taki sposób, aby zapewnić maksymalną ściągalność (obejmują wybrane kredyty samochodowe, co do których historia kredytowa oraz dane dotyczące kredytobiorcy dają podstawy przypuszczać, że spłata nastąpi w terminie i bez problemów).

W ramach Sekurytyzacji Bank zawrze z SPV umowę sekurytyzacji własnych Wierzytelności Banku. Na podstawie tej umowy Bank uzyska finansowanie w zamian za przeniesienie własności Wierzytelności do SPV. W efekcie tej transakcji, SPV zapewni dostarczenie Bankowi środków finansowych przed terminem wymagalności przedmiotowych Wierzytelności kredytowych oraz wynikających z nich odsetek.

Transakcje sekurytyzacyjne stanowią specyficzny, odrębny rodzajowo instrument pozyskiwania finansowania, na który składa się kilka charakterystycznych, przedmiotowo istotnych elementów. Dlatego też, całościowy program sekurytyzacyjny przeprowadzony przez Bank z udziałem SPV wymagać będzie uczestnictwa określonych partnerów biznesowych oraz zróżnicowanych konstrukcji prawnych, które będą tworzyć przedmiotową transakcję.

Planowana Sekurytyzacja zostanie przeprowadzona w następujący sposób:

(a) Na podstawie umowy o sekurytyzację zawartej pomiędzy Bankiem i SPV, Bank będzie pozyskiwał finansowanie w zamian za przeniesienie na rzecz SPV własności oznaczonych pakietów Wierzytelności kredytowych wynikających z udzielonych kredytów samochodowych. Przeniesienie własności Wierzytelności zostanie dokonane odpłatnie, a wynagrodzenie należne Bankowi za przeniesione Wierzytelności zostanie wyliczone w oparciu o określoną metodę wyceny portfela Wierzytelności. Metoda ta oparta jest na niezależnych standardach wyceny wierzytelności kredytowych obowiązujących w Polsce i na rynkach europejskich, w tym, w szczególności, na zasadach wyceny stosowanych w działalności bankowej. Metoda ta, w szczególności, uwzględniać będzie przewidywane przepływy pieniężne związane z Wierzytelnościami, stopień ryzyka na danych aktywach, stopy dyskonta dla przyszłych płatności, wartości przedmiotów zabezpieczeń, itp. i ma na celu określenie rynkowej (ekonomicznej) wartości Wierzytelności na moment ich przeniesienia do SPV. W zależności od wyników przeprowadzonej wyceny, Wierzytelności będą przenoszone po ich wartości nominalnej lub też z określonym dyskontem.

(b) Pomimo formalnego (prawnego) przeniesienia własności Wierzytelności na SPV, ich ekonomicznym "właścicielem" w dalszym ciągu pozostanie Bank.

(c) Bank, w związku z udzieleniem kredytów samochodowych, z których wywodzą się Wierzytelności, posiada pełną wiedzę na temat przedmiotowych kredytów i kredytobiorców, terminów spłat, zasad wyliczania odsetek etc. Dlatego też, ze względów praktycznych, obsługa operacyjna i administracyjna Wierzytelności będzie w dalszym ciągu wykonywana przez Bank na podstawie odrębnej umowy zawartej pomiędzy SPV a Bankiem ("Umowa Serwisowa"). W konsekwencji, kredytobiorcy spłacać będą kredyty wynikające z Wierzytelności,jak również należne odsetki na wskazany rachunek Banku. W określonych sytuacjach, kredytobiorcy mogą być zobowiązani do spłaty Wierzytelności oraz należnych odsetek bezpośrednio na rachunek właściciela prawnego Wierzytelności, czyli SPV.

Jednocześnie - na podstawie Umowy Serwisowej - Bank będzie obsługiwał sekurytyzowane Wierzytelności, zajmując się administracją kredytów, zbieraniem wpłat od kredytobiorców, prowadzeniem dokumentacji dotyczącej Wierzytelności, monitorowaniem terminowości spłat Wierzytelności, prowadzeniem korespondencji (w tym dotyczącej wzywania kredytobiorców do zapłaty zaległych rat kredytowych), itd.

Środki uzyskiwane przez Bank w wyniku spłaty kredytów oraz odsetek będą przekazywane na rachunek Wnioskodawcy na zasadach oraz w terminach ustalonych przez strony. W zamian za świadczone usługi Bank uzyskiwać będzie określone wynagrodzenie od SPV.

(d) Po przejęciu własności Wierzytelności od Banku Wnioskodawca wyemituje obligacje komercyjne. Oferta zakupu obligacji zostanie skierowana do podmiotów instytucjonalnych, wśród których mogą być zarówno podmioty polskie, jaki zagraniczne. Zabezpieczeniem obligacji emitowanych przez SPV będą Wierzytelności nabyte przez SPV od Banku. Środki finansowe uzyskane przez Wnioskodawcę z emisji obligacji zostaną następnie przekazane na rzecz Banku, jako finansowanie udzielone przez SPV w zamian za nabyte Wierzytelności. Celem pozyskania odpowiednich środków finansowych, oprócz emisji obligacji, SPV może również zaciągać pożyczki.

(e) W zamian za przejęcie Wierzytelności w ramach programu Sekurytyzacji SPV otrzyma od Banku odpowiednie wynagrodzenie (omówione szczegółowo poniżej).

W celu potwierdzenia zasad opodatkowania przedmiotowej transakcji Sekurytyzacji, SPV zwróciła się z wnioskiem o wydanie interpretacji w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług świadczonych przez SPV na rzecz Banku. W złożonym wniosku SPV zaprezentowała stanowisko, iż przedmiotowa transakcja Sekurytyzacji, obejmująca przeniesienie Wierzytelności-jako usługa, której celem i istotą jest udzielenie finansowania - stanowi usługę zwolnioną z podatku VAT. Jednakże, w odpowiedzi na wniosek SP. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał w dniu 4 lipca 2011 r., interpretację (sygn. IPPP2-443-423/11-2/AK), w której nie podzielił stanowiska przedstawionego przez SPV i uznał je za nieprawidłowe. Zgodnie z przedmiotową interpretacją otrzymaną przez SPV, usługa świadczona przez SPV na rzecz Banku stanowi usługę ściągania długu opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT.

Jak wyżej wskazano, za przejęcie Wierzytelności w ramach programu Sekurytyzacji SPV otrzyma od Banku określone wynagrodzenie o charakterze prowizji. W praktyce, z uwagi na fakt, iż SPV jest spółką celową, której podstawową rolą będzie udział w omawianej transakcji Sekurytyzacyjnej, podstawą dla wyliczenia należnej SPV prowizji będą koszty organizacji oraz funkcjonowania ponoszone przez SPV. Na tak wyliczonych kosztach naliczony zostanie określony rynkowo narzut marży należnej SPV, ustalony na poziomie odpowiadającym zyskom realizowanym na transakcjach sekurytyzacji przez funkcjonujące na rynku polskim spółki celowe pełniące funkcje analogiczne do SPV.

Podsumowując, w ramach przejęcia Wierzytelności od Banku SPV uzyska:

* kwotę dyskonta na nabyciu Wierzytelności - w przypadku, gdy wskutek opisanej wyżej wyceny Wierzytelności zostaną one zbyte przez Bank do SPV z określonym dyskontem;

* prowizję.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podstawą opodatkowania VAT usługi polegającej na nabyciu Wierzytelności w ramach transakcji Sekurytyzacji świadczonej przez SPV na rzecz Banku będzie wynagrodzenie w postaci prowizji należnej SPV, o której mowa w opisie zdarzenia przyszłego, oraz ewentualnie dyskonto zastosowane przy przeniesieniu Wierzytelności przez Bank do SPV (w przypadku, gdy dyskonto takie faktycznie zaistnieje w transakcji).

Zgodnie z interpretacją indywidualną wydaną dla SPV przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 4 lipca 2011 r. świadczona przez SPV na rzecz Banku usługa nabywania Wierzytelności w ramach programu Sekurytyzacji stanowi usługę opodatkowaną podstawową stawką VAT. Usługa ta nie będzie bowiem korzystała ze zwolnienia od podatku, w szczególności, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38) lub pkt 40) Ustawy o VAT.

Wobec powyższego, dla prawidłowego rozliczenia transakcji dla celów VAT konieczne jest właściwe ustalenie podstawy opodatkowania VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów VAT podstawą opodatkowania usługi świadczonej przez SPV na rzecz Banku będzie wynagrodzenie w postaci prowizji należnej SPV, o której mowa w opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy Wierzytelności zostaną zbyte przez Bank z dyskontem (tj. poniżej ich wartości nominalnej), wówczas podstawa opodatkowania VAT usługi świadczonej przez SPV składać się będzie z prowizji oraz kwoty dyskonta.

Podstawowa regulacja dotycząca podstawy opodatkowania dla celów podatku VAT zawarta jest w art. 29 ust. 1 Ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, za usługę przejęcia Wierzytelności w ramach sekurytyzacji SPV otrzyma od Banku wynagrodzenie. Wynagrodzenie to przyjmie formę prowizji i zostanie ustalone przy zastosowaniu metody koszt plus. Ponadto, w zależności od wyniku przeprowadzonej wyceny Wierzytelności, Wierzytelności te mogą zostać zbyte przez Bank po ich wartości nominalnej, albo też z określonym dyskontem. W przypadku wystąpienia przedmiotowego dyskonta, zdaniem SPV, jego kwota również stanowić będzie wynagrodzenie należne SPV za świadczoną usługę.

W opinii Wnioskodawcy, opisane wyżej wynagrodzenie za przejęcie Wierzytelności, składające się z ustalonej, zgodnie z metodą koszt plus, prowizji powiększonej o ewentualne dyskonto-jeżeli faktycznie ono wystąpi - stanowić będzie kwotę należną SPV za wykonane świadczenie (przejęcie Wierzytelności w ramach Sekurytyzacji) w rozumieniu art. 29 Ustawy o VAT, a co za tym idzie podstawę opodatkowania podatkiem VAT usługi realizowanej przez SPV na rzecz Banku.

Poprawność przedstawionego wyżej stanowiska dotyczącego ustalenia podstawy opodatkowania VAT znajduje potwierdzenie, między innymi, w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W wyroku z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie 305/01 MKG-Kraftfahrzeuge-Factoring, Trybunał stwierdził, że prowizja uzyskiwana przez faktora z tytułu faktoringu stanowi wynagrodzenie za usługę ściągania długów i nie podlega ona zwolnieniu z podatku VAT.

Zasadność stanowiska Wnioskodawcy co do ujęcia w wynagrodzeniu SPV również kwoty ewentualnego dyskonta znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładem takiego stanowiska może być interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 lipca 2010 r. (nr ILPP2/443-757/10-2/AK) oraz interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 czerwca 2011 r. (nr ILPP2/443-519/11-8/MR).

W uzupełnieniu powyższego, SPV pragnie odnieść się również do wydanego w dniu 27 października 2011 r. wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-93/10 GFKL Financial Services AG. W wyroku tym Trybunał rozstrzygnął, iż podmiot, który na własne ryzyko nabywa trudne wierzytelności po cenie niższej od ich wartości nominalnej, nie świadczy odpłatnie usługi i nie dokonuje tym samym czynności z zakresu działalności gospodarczej objętej zakresem stosowania tzw. Szóstej Dyrektywy VAT (Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r.), jeżeli różnica między wartością nominalną tych wierzytelności a ceną ich sprzedaży odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili sprzedaży. W takiej sytuacji, w opinii Trybunału, zastosowane przez strony transakcji dyskonto nie może być uznane za wynagrodzenie za usługę ściągania długów świadczoną przez nabywcę. W świetle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, zdaniem SPV, tezy zawarte w wyroku C-93/10 nie powinny znaleźć zastosowania w przedmiotowej sprawie. W szczególności bowiem należy zwrócić uwagę, iż nie tylko Wierzytelności zbywane przez Bank mają inny charakter, niż te wskazane w wyroku Trybunału (tj. nie stanowią tzw. trudnych czy przeterminowanych wierzytelności), ale również sposób ustalenia należnego SPV wynagrodzenia (prowizja plus dyskonto) jest odmienny od sposobu ustalenia wynagrodzenia w sprawie będącej przedmiotem wyroku Trybunału.

Biorąc pod uwagę powyższe, SPV wnosi o potwierdzenie zaprezentowanego stanowiska, iż wynagrodzeniem SPV z tytułu świadczonej usługi będzie kwota prowizji oraz ewentualnie kwota dyskonta (jeżeli dyskonto takie wystąpi).

W sytuacji, gdyby stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę zostało uznane za nieprawidłowe, Wnioskodawca wnosi o jednoznaczne wyjaśnienie w interpretacji (stosownie do art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej), w jaki sposób SPV powinna określić podstawę opodatkowania dla celów VAT usługi świadczonej na rzecz Banku związanej z nabyciem Wierzytelności w ramach transakcji sekurytyzacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest utworzoną w Polsce spółką celową, która będzie spółką operacyjną prowadzącą projekt sekurytyzacji w programie sekurytyzacji wierzytelności wynikających z udzielonych przez Bank kredytów samochodowych. Przedmiotem sekurytyzacji są roszczenia Banku w stosunku do kredytobiorców o spłatę udzielonych kredytów samochodowych wraz z należnymi odsetkami w terminach określonych w poszczególnych umowach kredytowych. Biorąc pod uwagę, iż spłata kredytów udzielonych przez Bank oraz należnych odsetek ze swej natury rozłożona jest na kilka lat, celem planowanej transakcji sekurytyzacyjnej ("Sekurytyzacja") będzie uzyskanie przez Bank finansowania w ramach przeniesienia własności Wierzytelności na rzecz SPV. Istotą i celem Sekurytyzacji przeprowadzanej przez Bank jest to, że pozyskanie finansowania jest związane z przeniesieniem Wierzytelności niewymagalnych, a w przypadku roszczenia o zapłatę odsetek również wierzytelności przyszłych (ekspektatyw wierzytelności). Nie ma tu więc mowy o złych długach, czy też kredytach zagrożonych. Przenoszone Wierzytelności są "zdrowe" i wyselekcjonowane w taki sposób, aby zapewnić maksymalną ściągalność (obejmują wybrane kredyty samochodowe, co do których historia kredytowa oraz dane dotyczące kredytobiorcy dają podstawy przypuszczać, że spłata nastąpi w terminie i bez problemów). Przeniesienie własności Wierzytelności zostanie dokonanie opłatnie. W ramach przejęcia Wierzytelności od Banku Wnioskodawca uzyska kwotę dyskonta na nabyciu Wierzytelności - w przypadku, gdy wskutek wyceny Wierzytelności zostaną one zbyte przez Bank do SPV z określonym dyskontem, prowizję.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Obrotem są zatem kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

W orzeczeniu C-427/98 (Komisja Europejska v. Republika Federalna Niemiec) TS UE wskazał, że wynagrodzenie (kwota należna w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy) jest wartością subiektywną, a więc wartością faktycznie otrzymaną w danym przypadku. W szczególności niedopuszczalna jest sytuacja, gdy podstawa opodatkowania byłaby wyższa od kwoty, którą podatnik ostatecznie otrzymuje.

Pojęcie kwoty należnej (obrotu) z tytułu sprzedaży łączy się ściśle z pojęciem "wynagrodzenie", które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy.

O wynagrodzeniu w ramach danej sprzedaży można mówić, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego). Za dokonanie tych czynności, wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, co jednak nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (zapłatą za towar lub usługę może być inny towar lub usługa), albo mieszaną (zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa). Innymi słowy musi istnieć możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za dostawę towarów lub świadczenie usług.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie w przypadku nabycia wierzytelności podstawę opodatkowania z tytułu świadczonej usługi finansowej stanowić będzie wynagrodzenie jakie otrzymuje Spółka za świadczoną usługę, tj. kwota prowizji pomniejszona o kwotę podatku należnego oraz w przypadku zaistnienia dyskonta, kwota wynikająca z różnicy między wartością nominalną wierzytelności, a kwotą którą Spółka zapłaciła Wierzycielowi, pomniejszona o kwotę podatku należnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.