IPPP1-443-157/10-4/MP - Opodatkowanie podatkiem VAT i dokumentowanie premii pieniężnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2010 r. (data wpływu 11 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 25 marca 2010 r. na wezwanie organu z dnia 17 marca 2010 r. (doręczonym Stronie w dniu 22 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania premii pieniężnych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących premie pieniężne - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania premii pieniężnych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących premie pieniężne. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został w dniu 25 marca 2010 r. (data wpływu 29 marca 2010 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka O. Sp. z o.o. została zawiązana w dniu 18 listopada 1994 r. i wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy pod numerem KRS:xx. Rozliczeń w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych Spółka dokonuje na podstawie ksiąg rachunkowych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej armatury grzejnej i sanitarnej. Podatnik w ofertach kierowanych do swoich kontrahentów (przedsiębiorców), na podstawie których dochodzi do zawarcia umowy o współpracy zawiera postanowienia o wypłacie bonusa rocznego, którego uzyskanie jest uzależnione wyłącznie od wysokości zrealizowanego obrotu, tj. wartości zakupionego towaru. Jest to wielkość procentowa, ruchoma, uzależniona od wartości zakupionych przez kontrahenta towarów w określonym czasie, tj. roku obrotowym. Jego wysokość określona została jako procent wykonanego obrotu. Przykładowo sprzedaż zrealizowana w danym roku jest premiowana bonusem rocznym w wysokości:

Bonus nie jest związany z konkretną dostawą towarów, nie wpływa na zmianę ceny towaru, lecz jest wynikiem wszystkich dostaw dokonanych w danym roku przez kontrahenta.

Po zakończeniu roku obrotowego, podatnik wylicza wysokość bonusu i informuje kontrahenta o jego wysokości. Następnie kontrahent wystawia fakturę VAT lub notę księgową, na podstawie której podatnik dokonuje wypłaty. Spółka nie zawsze zawiera umowy z kontrahentami w formie pisemnej, a jedynie w sposób konkludentny, stosownie do art. 69 kodeksu cywilnego, tj. po otrzymaniu oferty od Spółki kontrahent zaczyna składać zamówienia i w ten sposób dochodzi do nawiązania współpracy i zawarcia umowy.

Zasada przyznawania bonusów dla poszczególnych kontrahentów jest taka sama, różnice dotyczą jedynie wysokości pułapu zakupów i wskaźnika procentowego. Wypłata bonusu rocznego ma na celu zachęcenie kontrahentów do dalszej współpracy. Niezależnie od wypłaty bonusów rocznych podatnik stosuje wobec swoich kontrahentów rabaty uzależnione od ilości zamówionego towaru bądź utrzymywania stanów magazynowych. Wyjaśnienia wymaga kwestia czy wypłacane przez podatnika bonusy roczne stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług, a w konsekwencji czy rodzą obowiązki w świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Kontrahenci podatnika prezentują różne stanowiska w tym zakresie, przedstawiając w ślad za tym indywidualne interpretacje podatkowe wydane przez właściwe organy, z których część uważa, że wypłatę bonusu należy uznać za świadczenie usługi, co powinno być potwierdzone fakturą VAT, a część, że jest to czynność obojętna dla podatku od towarów i usług, wobec czego należy wystawić notę księgową. Wobec niejednolitego stanowiska organów podatkowych oraz sądów administracyjnych dotyczącego przedstawionego zagadnienia, konieczne jest ustalenie prawidłowej kwalifikacji prawnej wypłaty bonusu i jej skutków podatkowych. W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 marca 2010 r. Wnioskodawca wskazuje, iż wypłacane przez podatnika bonusy kontrahentom nie mają żadnego związku ze świadczeniami kontrahentów na rzecz Wnioskodawcy.

Podatnik więc nie przyznaje bonusu za każdą dostawę zrealizowaną w danym roku, a jedynie za ich sumę netto, pod warunkiem osiągnięcia wartości obrotu ustalonego uprzednio przez podatnika i kontrahenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ad. 1

Wypłacany przez podatnika bonus roczny nie stanowi rabatu, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w Komentarzu autorstwa A. Bartosiewicza, R. Kubackiego, VAT. Komentarz, LEX 2009, wyd. III. Rabaty funkcjonujące w obrocie gospodarczym można podzielić na dwa rodzaje - przyznawane przed ustaleniem ceny oraz przyznawane po jej ustaleniu. Przepis art. 29 ust. 4 ustawy odnosi się tylko do drugiego rodzaju rabatów, gdyż rabaty przyznane przed ustaleniem ceny zmniejszają samą cenę, a tym samym kwotę należną w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy. Potwierdziło to Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 7 października 1995 r. (RP3-8222-2093/95, Serwis Podatkowy 1997, nr 4, s. 81), w którym czytamy, że "rabat jest udzielony w momencie wystawienia faktury, powinien on obniżać cenę jednostkową netto lub wartość netto, nie ma więc potrzeby obliczać kwoty obniżenia podatku VAT z tytułu udzielonego rabatu". Wiele kontrowersji w obecnym stanie prawnym wywołuje kwalifikacja czynności udzielenia tzw. premii specjalnej (bonusu). Jest to dodatkowe wynagrodzenie dla kontrahenta związane z regularnością czy też wielkością (wartością) jego zakupów, bądź terminowością zapłaty oraz jej formą. Premie te nie są związane z konkretnymi transakcjami, a zatem nie można ich uznać za rabaty (pomniejszające obrót). Powyższe stanowisko pozwala więc przyjąć, że bonus roczny wypłacany przez podatnika nie podpada pod regulację z art. 29 ustęp 4 ustawy, gdyż nie wpływa na cenę zakupionego towaru, nie jest związany ściśle z konkretną dostawa, zaś kontrahent nie jest zobowiązany do osiągnięcia określonego pułapu zakupów i nie ponosi odpowiedzialności za jego nieosiągnięcie.

Kolejnym punktem niniejszych rozważań jest wyjaśnienie, czy wypłata przez podatnika bonusu stanowi odpłatne świadczenie usług w świetle art. 8 ustawy. Zgodnie z art. 8 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Analizując regulacje zawarte w art. 5 ust. 1, art. 7 i art. 8 ust. 1 ustawy należy stwierdzić, iż odpłatne świadczenie usług oznacza wzajemność świadczeń (usługodawca świadczy usługę, a usługobiorca płaci wynagrodzenie). Nie można jednak przyjąć, że nabywanie towarów o określonej wartości w określonym przedziale czasu stanowi odrębną od dostawy czynność. Nabywanie towarów o określonej wartości nie jest czymś innym niż suma dostaw towarów i brak jest podstaw do przyjęcia, że czynności te stanowią świadczenia usługi tylko dlatego, że w ten sposób motywuje się odbiorcę do zakupów przez przyznanie mu określonego bonusu. Zakup towarów jest bowiem konsekwencją dostawy towarów, elementem zawieranej umowy sprzedaży. Zgodne zaś z art. 535 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Okoliczność, że dla otrzymania bonusu wartość poszczególnych dostaw podlega zsumowaniu nie może oznaczać, iż osiągnięcie w ten sposób pewnego poziomu obrotów stało się usługą. Odbiorca otrzymujący bonus nie wykonuje na rzecz podatnika żadnych innych działań, nie spełnia żadnych obowiązków, których byłby beneficjentem, oprócz tych, które są elementem dostawy, tj. odbioru towarów i zapłaty ceny. Stan taki zdaniem, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, wyrażony w orzeczeniu z dnia 26 kwietnia 2007 r., sygn. akt I Sa/Po 287/07, oznacza, że nie dochodzi do żadnego świadczenia na rzecz podatnika i definicja usługi nie została spełniona. Przeciwne zaś stanowisko prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tej samej czynności, co jest niedopuszczalne w świetle art. 84 i 217 Konstytucji, jako prowadzące do naruszenia wyrażonej w tych regulacjach zasady równości i powszechności opodatkowania. Skoro bowiem sprzedaż towarów na rzecz Spółki podlega opodatkowaniu VAT po stronie dostawców, to ta sama czynność po zsumowaniu określonej ilości transakcji nie może być po stronie kontrahenta traktowana jako świadczenie usług.

Na uwagę w tym zakresie zasługuje wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 15 stycznia 2009 r., I SA/Po 1404/08, LEX nr 491801, zgodnie z którym:

Podobne stanowisko zajął również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lutego 2007 r., sygn. akt I FSK 94/06 ONSAiWSA 2007/6/153. Dor. Podat. 2007/4/41, M.Podat. 2007/10/25. stwierdzając, iż:

Powyższe argumenty uzasadniają pogląd, że wypłacany przez podatnika bonus nie stanowi rabatu ani świadczenia usługi, podlega zaś u nabywcy towaru, któremu jest on wypłacany do zaliczenia do przychodów w podatku dochodowym i powinien być dokumentowany notą księgową.

Ad. 2

Kontrahenci podatnika dokumentują wysokość bonusu zarówno fakturami VAT jaki notami księgowymi. Zróżnicowane stanowiska kontrahentów w tym zakresie podyktowane są otrzymanymi od właściwych organów podatkowych indywidualnymi interpretacjami określającymi skutki podatkowe otrzymywanych bonusów. Podatnik zasadnie więc obawia się, że jego kontrahenci będą przedstawiać odmienne indywidualne interpretacje w zakresie charakteru wypłacanego bonusu i jego dokumentowania w stosunku do stanowiska prezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. Zastosowanie się każdego z podatników (Spółki i jej kontrahenta) do sprzecznych stanowisk organów podatkowych wyrażonych w indywidualnych interpretacjach wyłącza możliwość rozliczenia bonusu, a więc w konsekwencji uniemożliwia współpracę.

Należy zauważyć, że indywidualne interpretacje wydaje jeden organ - Minister Finansów, który realizuje swoje kompetencje za pośrednictwem Dyrektorów Izb Skarbowych w Bydgoszczy, Katowicach, Poznaniu i Warszawie. Niedopuszczalne więc wydaje się funkcjonowanie dwóch odmiennych indywidualnych interpretacji wydanych w analogicznym stanie faktycznym. Konieczne jest więc wyjaśnienie jak powinien postąpić podatnik w takiej sytuacji.

W uzupełnieniu wniosku Spółka dodaje, iż biorąc pod uwagę regulacje zawarte w art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a), w sytuacji przedstawionej w powyższym pytaniu, podatnik może dokonać obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, wykazany fakturą wystawioną przez kontrahenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej: ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Mocą art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2 -22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b. Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W celu intensyfikacji sprzedaży towarów, podatnicy podejmują różnorodne działania, w efekcie, których wypłacane są tzw. premie pieniężne. W sytuacji, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami), to nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy. Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty na przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia - dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą, która - zgodnie z § 13 ust. 2 rozporządzenia - powinna zawierać co najmniej:

Ponadto należy nadmienić, iż zgodnie z § 13 ust. 5 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyraz "FAKTURA KORYGUJĄCA".

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej armatury grzejnej i sanitarnej. Podatnik w ofertach kierowanych do swoich kontrahentów, na podstawie których dochodzi do zawarcia umowy o współpracy zawiera postanowienia o wypłacie bonusa rocznego, którego uzyskanie jest uzależnione wyłącznie od wysokości zrealizowanego obrotu. W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, że w zamian za udzielenie premii nie ma miejsca świadczenie przez kontrahentów innych usług, brak jest również zobowiązania do dokonywania zakupów wyłącznie u Wnioskodawcy, eksponowania lub reklamowania jego towarów lub do posiadania pełnego asortymentu wyrobów Spółki. Dla wypłaty bonusu nie ma znaczenia zakupywany przez kontrahenta asortyment, jest on bowiem naliczany od wykonanego obrotu bez względu na rodzaj zakupionego towaru. Po zakończeniu roku obrotowego Wnioskodawca sumuje należności netto z faktur wystawionych danemu kontrahentowi, następnie oblicza wartość bonusu, który stanowi iloczyn wartości netto obrotu i właściwego wskaźnika procentowego. Wnioskodawca nie przyznaje więc bonusu za każdą dostawę zrealizowaną w danym roku, a jedynie za ich sumę netto, pod warunkiem osiągnięcia ustalonego uprzednio przez Spółkę i kontrahenta wartości obrotu.

Odnosząc się do powyższego, można stwierdzić, że premie pieniężne wypłacone na rzecz nabywców towarów Spółki można przyporządkować do konkretnych dostaw, bowiem obrót uprawniający go do uzyskania gratyfikacji pieniężnych ustalany jest na podstawie wystąpienia określonego poziomu obrotów w konkretnie określonym przedziale czasowym (roku). Jak podaje Wnioskodawca, wysokość premii jest różnicowana ze względu na wielkość obrotów i kształtowana jako ustalony procent wielkości obrotów w danym okresie rozliczeniowym. Aby więc ustalić wysokość premii należnej kontrahentowi, zsumowane muszą zostać poszczególne faktury dokumentujące konkretne dostawy, na podstawie których dokonywane jest obliczenie premii stanowiącej w efekcie obniżenie wartości tychże poszczególnych dostaw w całym okresie objętym gratyfikacją w postaci przyznanej premii. Ponadto - jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego - nabywcy towarów w zamian za otrzymanie premii nie świadczą jakichkolwiek innych usług na rzecz Wnioskodawcy. Oznacza to zatem, że nie świadczą oni - wobec dostawcy - usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT. Brak jest bowiem takich działań nabywców, które byłyby czynnościami dodatkowymi do jakich byliby zobligowani postanowieniami wynikającymi z ustaleń dotyczących otrzymywania premii.

Mając powyższe na uwadze uznać należy, że przedmiotowe premie pieniężne stanowią w istocie rabat obniżający wartość konkretnych dostaw udokumentowanych poszczególnymi fakturami - zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy - zmniejszający podstawę opodatkowania. Zatem uzyskanie przez nabywców przedmiotowych premii pieniężnych podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i na podstawie przepisu § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., należy w takiej sytuacji wystawić fakturę korygującą uwzględniającą wymogi wynikające z § 13 ust. 2 tego rozporządzenia.

Ad. 2

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi - zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu - suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 3 do 7. Z powyższego wynika, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. I tak, z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wskazano wyżej, w związku z wypłacaną premią pieniężną nabywcy towarów nie będą w żaden sposób zobowiązani do świadczenia innych usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym itp., premia pieniężna stanowić będzie w istocie rabat obniżający wartość konkretnych dostaw udokumentowanych poszczególnymi fakturami - zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy - zmniejszający podstawę opodatkowania. Zatem uzyskanie przedmiotowej premii pieniężnej podlegać będzie regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, a na podstawie przepisu § 13 ust. 1 rozporządzenia, należy w takiej sytuacji wystawić fakturę korygującą uwzględniającą wymogi wynikające z § 13 ust. 2 rozporządzenia.

Otrzymujący premie nie będą świadczyć na rzecz Zainteresowanego usług w rozumieniu art. 8 ustawy, a zatem czynność ta u nich nie podlega opodatkowaniu i nie powinna być dokumentowana fakturą VAT.

Biorąc pod uwagę powyższą analizę przepisów oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, iż faktury VAT otrzymywane od kontrahentów, dokumentujące wysokość otrzymanego bonusu, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w nich wykazany, bowiem wystawca faktury nie świadczył usług na rzecz dostawcy towarów. Tym samym, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT, wystawionych przez nabywców w celu udokumentowania otrzymanych premii pieniężnych.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie do art. 14b § 3 ustawy - Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Interpretacja przepisów prawa podatkowego wydawana jest wyłącznie w zakresie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, w kontekście obowiązującego w tym zakresie prawa podatkowego.

W tym miejscu zaznaczyć należy, iż interpretacja indywidualna wydana na wniosek kontrahenta nie ma mocy wiążącej dla Spółki. Stosownie do treści art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14n mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.