IPPP1/443-1522/11-4/ISz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2011 r. (data wpływu 17 października 2011 r.) uzupełnionym w dniu 16 stycznia 2012 r. (data wpływu 17 stycznia 2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 3 stycznia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa od odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem usług marketingowych - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa od odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem usług marketingowych.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 16 stycznia 2012 r. (data wpływu 17 stycznia 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 3 stycznia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: "Spółka" lub "Wnioskodawca") zawiera umowy współpracy handlowej z aptekami lub hurtowniami (dalej jako: "Nabywcy"), w których zobowiązuje się do udzielania Nabywcom rabatu Uzależnionego od obrotu w okresie rozliczeniowym.

Obok umów współpracy handlowej, Spółka zawiera z niektórymi, wybranymi Nabywcami umowy współpracy marketingowej. Przy wyborze Nabywców, z którymi Spółka zawiera umowy współpracy marketingowej, Spółka kieruje się atrakcyjnością lokali, w których Nabywca prowadzi działalność gospodarczą z punktu widzenia polityki marketingowej oraz osiągania celów marketingowych przez Spółkę. Należy podkreślić, że umowa współpracy marketingowej zawarta z Nabywcą może dotyczyć tylko wybranych lokalizacji, w których Nabywca prowadzi swoją działalność gospodarczą (aptekę lub hurtownię) oraz kształtować odpowiednio prawa i obowiązki stron w sposób odmienny w stosunku do każdej lokalizacji, co wynika z atrakcyjności marketingowej poszczególnych lokalizacji dla Spółki.

Umowa współpracy marketingowej ma za przedmiot świadczenie usług w zakresie marketingu, przede wszystkim w zakresie reklamy wizerunkowej, w tym reklamy i promocji produktów Spółki (kosmetyków), wizerunku marek produktów Spółki, znaków towarowych oraz wizerunku Spółki. Spółka wskazuje, że wartość dla Spółki reklamy wizerunkowej u każdego Nabywcy będzie różna. Jest ona zależna od ilości potencjalnych klientów Nabywcy mogących zapoznać się z materiałami wykorzystywanymi przy świadczeniu usług marketingowych (np. materiałami reklamowymi i promocyjnymi, produktami), powierzchni a także czasu i sposobu ekspozycji. Założeniem nabywanych usług marketingowych (reklamy wizerunkowej) jest bowiem, że osoby, do których kierowana jest taka reklama są lub potencjalnie mogą stać się nabywcami produktów Spółki, co ma wpływ na zwiększenie jej przychodów.

Umowa o współpracy marketingowej jest zawierana niezależnie od umowy współpracy handlowej, a przez jej zawarcie Spółka zamierza zapewnić sobie reklamę i promocję bezpośrednio w miejscu sprzedaży, zwiększanie wyników sprzedaży, osiągnięcie zwiększonych standardów ekspozycji i sprzedaży oraz wzrostu renomy Spółki oraz marek Spółki. Jednocześnie zamiarem Spółki jest nabywanie usług, których realizacja będzie wynikała ze zobowiązania drugiej strony i będzie poparta odpowiednimi postanowieniami umożliwiającymi wyegzekwowanie określonego zachowania się drugiej strony.

Umową współpracy marketingowej są objęte następujące rodzaje usług:

W zakresie miejsca i powierzchni ekspozycji, Nabywcy zobowiązują się w umowie współpracy marketingowej do prezentacji i eksponowania produktów Spółki według dostarczanych przez Spółkę planów, a także ściśle i zgodnie z wytycznymi Spółki. Z zastrzeżeniem zakazów lub ograniczeń wynikających z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, Nabywca nie może odmówić świadczenia określonych usług określonych w umowie współpracy marketingowej, w szczególności zamieszczania określonych treści reklamowych lub promocyjnych dostarczonych przez Spółkę. Nabywca nie może wprowadzać jakichkolwiek zmian do przekazanych przez Spółkę treści promocyjnych lub reklamowych.

Świadczenie usług na podstawie umowy współpracy marketingowej odbywa się za zapłatą wynagrodzenia obliczanego za okresy rozliczeniowe. Strony postanowiły w celu lepszej wyceny i motywacji Nabywcy dla świadczenia usług, że każda z usług wskazanych w punktach a)-e) powyżej będzie podlegała niezależnej wycenie, zaś Nabywca będzie wystawiał fakturę VAT na łączną kwotę stanowiącą sumę cząstkowych wynagrodzeń. Wynagrodzenie za świadczenie usług nie jest określone kwotą stałą, ryczałtową, ale w sposób widełkowy poprzez wskazanie minimalnej kwoty wynagrodzenia (np. 100 złotych) oraz maksymalnej kwoty wynagrodzenia (np. 750 złotych).

Dookreślenie kwoty wynagrodzenia zależy od wielkości obrotu w okresie rozliczeniowym osiągniętego przez Nabywcę produktami Spółki jako procent obrotu (np. 0,5% obrotu), przy czym nie może przekroczyć kwot widełek określających minimalne i maksymalne wynagrodzenie. Strony przewidziały również sytuację, gdy Nabywcy nie przysługuje żadne wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług, jeżeli nie osiągnie określonego obrotu. Określenie wysokości wynagrodzenia jako wyliczanej w oparciu o wysokość obrotu ma charakter stały i dotyczy wszystkich Nabywców zawierających umowy współpracy marketingowej. W przypadku określenia przedziałów widełkowych minimalnego i maksymalnego wynagrodzenia zawartego w umowie może ono być różne w stosunku do różnych Nabywców, a także w stosunku do różnych lokalizacji tego samego Nabywcy. Należy podkreślić, że umowa współpracy marketingowej dotyczy konkretnej lokalizacji Nabywcy, dlatego Spółka czasami zawiera takie umowy tylko w zakresie niektórych lokalizacji, w których Nabywca prowadzi działalność gospodarczą. Zróżnicowane określenie widełek wynagrodzenia oraz zawieranie umowy współpracy marketingowej tylko dla części lokalizacji danego Nabywcy wynika z rożnego stopnia atrakcyjności poszczególnych lokalizacji dla Spółki z punktu widzenia celów gospodarczych, przede wszystkim marketingowych, które Spółka może osiągnąć w danej lokalizacji.

Przy określaniu widełek minimalnego i maksymalnego wynagrodzenia Spółka bierze pod uwagę położenie danej lokalizacji, jego powierzchnię sprzedaży, powierzchnię jego szyb wystawowych, na których mogą być naklejone materiały promocyjne i reklamowe, liczbę personelu obsługującego daną lokalizację, powierzchnię półek i regałów, na których mają być naklejane materiały promocyjne i reklamowe, ogólne wrażenie estetyczne wewnętrzne i zewnętrzne danej lokalizacji. Poza wskazanymi czynnikami, które można próbować zobiektywizować, należy również podkreślić, że Nabywcy mają różną siłę negocjacyjną w stosunku do Spółki ze względu na różną liczbę i atrakcyjność marketingową lokalizacji, którymi dysponują, dlatego wynagrodzenie jest również wynikiem odmiennej siły negocjacyjnej i świadomości Nabywców.

Różna siła negocjacyjna poszczególnych Nabywców i wartość z punktu widzenia celów marketingowych różnych lokalizacji przekłada się na odmienną liczbę klientów w poszczególnych lokalizacjach, a w ostateczności na odmienną wysokość sprzedaży produktów Spółki.

Spółka i Nabywcy nie są i nie będą w przewidywalnej przyszłości podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 32 Ustawy VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania przeformułowane w wyniku uzupełnienia z dnia 16 stycznia 2012 r. (data wpływu 17 stycznia 2012 r.):

Zdaniem wnioskodawcy, odnosząc się do drugiego pytania, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 Ustawy VAT, Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Nabywców na wynagrodzenie wypłacane na podstawie umowy współpracy marketingowej.

W art. 86 ust. 1 Ustawy VAT została zawarta podstawowa zasada konstrukcyjna podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 Ustawy VAT. Uszczegółowienie tej zasady zostało zawarte w art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy VAT, w którym wskazano, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W fakturach wystawionych z tytułu świadczenia usług marketingowych zostaną wskazane kwoty wynagrodzenia określone w umowie współpracy marketingowej, których podstawy wyliczania i ustalania zostały przedstawione w stanowisku dotyczącym pytania 1. Spółka nabywając usługi marketingowe i wykorzystując je do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc do sprzedaży swoich towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nabywa uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z takich faktur.

Reasumując, Spółka będzie mogła odliczyć podatek naliczony VAT wynikający z faktur wystawionych przez Nabywców z tytułu świadczenia usług na podstawie umowy współpracy marketingowej, w których obrót zostanie obliczony zgodnie z punktem 1, gdyż takie uprawnienie jest konsekwencją zasady wynikającej z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem usług marketingowych, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Analizując powyższe należy stwierdzić, że podatnik w momencie nabycia towarów oraz usług określa, czy nabywane przez niego towary i usługi będą wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności opodatkowanej. W konsekwencji należy stwierdzić, iż podatnik może obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji, gdy występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. są wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ustawodawca stworzył więc podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. W szczególności należy wskazać, że w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

W tym miejscu należy zauważyć, że to strony dokonujące czynności cywilnoprawnych określają w zawieranych przez siebie umowach wartość - cenę, za którą dokonują transakcji.

Zgodnie z art. 353 ust. 1 ustawy - Kodeks Cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 94) strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Oznacza to, iż Strony mogą także swobodnie umówić się, w kwestiach dotyczących wynagrodzenia za realizację warunków umowy.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zawiera z niektórymi, wybranymi Nabywcami umowy współpracy marketingowej. Umową współpracy marketingowej są objęte następujące rodzaje usług:

W zakresie miejsca i powierzchni ekspozycji, Nabywcy zobowiązują się w umowie współpracy marketingowej do prezentacji i eksponowania produktów Spółki według dostarczanych przez Spółkę planów, a także ściśle i zgodnie z wytycznymi Spółki. Z zastrzeżeniem zakazów lub ograniczeń wynikających z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa, Nabywca nie może odmówić świadczenia określonych usług określonych w umowie współpracy marketingowej, w szczególności zamieszczania określonych treści reklamowych lub promocyjnych dostarczonych przez Spółkę. Nabywca nie może wprowadzać jakichkolwiek zmian do przekazanych przez Spółkę treści promocyjnych lub reklamowych.

Świadczenie usług na podstawie umowy współpracy marketingowej odbywa się za zapłatą wynagrodzenia obliczanego za okresy rozliczeniowe. Strony postanowiły w celu lepszej wyceny i motywacji Nabywcy dla świadczenia usług, że każda z usług wskazanych w punktach a)-e) powyżej będzie podlegała niezależnej wycenie, zaś Nabywca będzie wystawiał fakturę VAT na łączną kwotę stanowiącą sumę cząstkowych wynagrodzeń. Wynagrodzenie za świadczenie usług nie jest określone kwotą stałą, ryczałtową, ale w sposób widełkowy poprzez wskazanie minimalnej kwoty wynagrodzenia (np. 100 złotych) oraz maksymalnej kwoty wynagrodzenia (np. 750 złotych). Dookreślenie kwoty wynagrodzenia zależy od wielkości obrotu w okresie rozliczeniowym osiągniętego przez Nabywcę produktami Spółki jako procent obrotu (np. 0,5% obrotu), przy czym nie może przekroczyć kwot widełek określających minimalne i maksymalne wynagrodzenie. Strony przewidziały również sytuację, gdy Nabywcy nie przysługuje żadne wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług, jeżeli nie osiągnie określonego obrotu.

Spółka i Nabywcy nie są i nie będą w przewidywalnej przyszłości podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 32 Ustawy VAT.

Należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia ze świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Umowy o współpracy przewidują zobowiązanie Nabywców do wykonania szeregu działań o charakterze marketingowym w zamian za co Wnioskodawca wypłaci wynagrodzenie kalkulowane na zasadach określonych w umowie o współpracy. A zatem relacje zobowiązań między stronami umowy wskazują na istnienie odpłatnego świadczenia usług, które na gruncie ustawy o podatku VAT podlega opodatkowaniu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jednakże ustawodawca nie wymienił nigdzie usługi marketingowej jako zwolnionej z podatku od towarów i usług, zatem usługa ta nie podlega zwolnieniu od podatku VAT.

W związku z powyższym w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

Z treści cytowanych wyżej przepisów art. 86 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Związek bezpośredni występuje wtedy, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

O związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania Spółki, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami.

Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usługami a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów i usług z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotów poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki jako całości, natomiast przyczynia się do generowania obrotów.

W przedmiotowej sprawie w przypadku odpłatnego wyświadczenia usługi marketingowej, mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, które co do zasady stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT. Spółka w opisie sprawy, wskazała, iż zakup tychże usług służy czynnościom opodatkowanym, jakim jest wzrost sprzedaży.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego można uznać, że wydatki związane z usługami marketingowymi mają pośredni wpływ na uzyskiwane obroty.

Zauważyć należy, iż z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Nabywcy będą pełnić na rzecz Wnioskodawcy kompleksową usługę marketingową polegającą na szeregu czynności, które w sposób łączny przyczyniają się do zwiększenia sprzedaży produktów Spółki. Wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie Spółka z tytułu zleconej usługi otrzymywać będzie od tychże kontrahentów faktury VAT dokumentujące na jej rzecz zrealizowaną kompleksową usługę marketingową.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie tut. Organu, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w całości, wynikającego z faktur dokumentujących zakup usługi marketingowej, otrzymanej od Nabywcy, polegającej przede wszystkim na reklamie wizerunkowej, w tym reklamie i promocji produktów Spółki (kosmetyków), wizerunku marek produktów Spółki, znaków towarowych oraz wizerunku Spółki, ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służyć będą Spółce do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy w zakresie prawa od odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem usług marketingowych, należy uznać za prawidłowe.

W związku z tym, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług w zakresie pytania nr 2 (tj. prawa od odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem usług marketingowych), w zakresie pytania nr 1 (tj. określenia obrotu w związku z regulacjami umów pomiędzy Wnioskodawcą, a Nabywcami) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.