IPPP1/443-1492/08-4/GD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2008 r. (data wpływu 7 sierpnia 2008 r.) uzupełnione pismem z dnia 16 października 2008 r. (data wpływu 20 października 2008 r.), na wezwanie z dnia 8 października 2008 r., znak IPPP1/443-1492/08-2/GD (doręczone w dniu 13 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie nabycia wewnątrzwspólnotowego gazu płynnego LPG - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie nabycia wewnątrzwspólnotowego gazu płynnego LPG. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 października 2008 r. (data wpływu 20 października 2008 r.), na wezwanie z dnia 8 października 2008 r., znak IPPP1/443-1492/08-2/GD (doręczone w dniu 13 października 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą zajmującym się handlem hurtowym i detalicznym w zakresie paliw silnikowych, gazu płynnego oraz gaczy i parafin. Spółka jest uprawniona na podstawie posiadanych koncesji do magazynowania i wytwarzania paliw płynnych oraz obrotu paliwami płynnymi. Ponadto prowadzi skład podatkowy na podstawie decyzji Naczelnika Urzędu Celnego.

Zainteresowany jest zobowiązany, na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym (Dz. U. Nr 52, poz. 343), do tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw.

Tworzenie i utrzymywanie zapasów odbywa się w wielkości określonej w art. 5 ust. 5 powołanej ustawy, obliczonej na podstawie danych indywidualnych dotyczących ilości paliw sprowadzonych w ramach przywozu.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż powołana ustawa definiuje pojęcie przywozu w ten sposób, że przywozem jest "sprowadzenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ropy naftowej, produktów naftowych lub gazu ziemnego w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu", natomiast definicja nabycia wewnątrzwspólnotowego została określona jako: "przemieszczenie ropy naftowej, produktów naftowych lub gazu ziemnego z terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym", a definicja importu, jako "import ropy naftowej, produktów naftowych lub gazu ziemnego w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym".

Zainteresowany wskazuje, iż Spółka dokonuje zakupu gazu płynnego LPG w następujący sposób:

Szczegółowego wyjaśnienia w przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca dokonał w stosunku do ww. punktu 3 i 5.

Odnośnie sytuacji przedstawionej w punkcie 3 Zainteresowany wskazał, iż gaz płynny zakupiony bezpośrednio przez Spółkę na terytorium UE w procedurze zawieszonego poboru akcyzy jest następnie:

W powyższej sytuacji Zainteresowany uważa, iż jest podatnikiem podatku akcyzowego ze względu na nabycie wewnątrzwspólnotowe, które powstaje bez względu na fakt, w której pozycji został wskazany na dokumencie ADT #61485; czy jako miejsce dostawy, czy jako nabywca przy wskazaniu innego miejsca dostawy. W obu przypadkach bowiem Wnioskodawca jest właścicielem towaru i rozporządza nim jak właściciel, dokonując tym samym nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Z kolei natomiast w sytuacji wskazanej w punkcie 5 powyżej, towar nabywany przez rezydenta na terenie Unii Europejskiej, lecz poza Polską, dostarczany jest bezpośrednio do składu podatkowego Wnioskodawcy, przy czym Spółka jest jednocześnie przewoźnikiem tego wyrobu. W związku z tym, właścicielem towaru i sprzedającym, do chwili przyjęcia towaru na skład podatkowy Zainteresowanego jest dostawca - rezydent, gdyż to on pierwszy dokonał przywozu na teren kraju.

Dostawca ten jest również sprzedającym towar na rzecz Wnioskodawcy, gdyż widnieje on na fakturze VAT jako sprzedawca. Ma on również wyłączne prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

Jednocześnie do czasu przyjęcia towaru na skład podatkowy Spółki, to rezydent ponosi ryzyko związane z jego dostarczeniem do ostatecznego odbiorcy. W takim przypadku Zainteresowany dokonuje zakupu od dostawcy krajowego, a nie dokonuje przywozu w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego ani importu.

Wnioskodawca uważa, że to rezydent, a nie Zainteresowany, jest zobowiązany do tworzenia zapasów obowiązkowych paliw na podstawie powołanej na wstępie ustawy o zapasach, jako handlowiec lub producent dokonujący przywozu.

Spółka uważa, iż nie jest również przy tym istotne, czy dostawa odbyła się w procedurze zawieszonej akcyzy, czy też nie.

Mając na uwadze powyższe sytuacje Wnioskodawca wskazuje, iż w comiesięcznych sprawozdaniach dotyczących tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych paliw płynnych, nie uwzględnia ilości gazu płynnego z dostaw określonych w punkcie nr 5, gdyż w tym przypadku dostawy te są realizowane przez zarejestrowanych handlowców do składu podatkowego Zainteresowanego.

W związku z powyżej przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawca w przypadku wskazanym powyżej w punkcie 5, nie jest zobowiązany uwzględniać powyższych dostaw jako podstawy do obliczeń wielkości przywozu gazu płynnego LPG w świetle ustawy o zapasach w związku z ustawą z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 527 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że podmiotem dokonującym przywozu w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego w procedurze zawieszonego poboru akcyzy, w myśl art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, jest pierwotny nabywca (rezydent), a nie Wnioskodawca.

Zdaniem Wnioskodawcy, utożsamianie odbiorcy towaru, wskazanego w dokumencie ADT z podmiotem dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego w kontekście ustawy o zapasach jest nieuzasadnione. Spółka nie jest bowiem pierwotnym podmiotem dokonującym zakupu gazu

płynnego z kraju UE innego niż Polska, a jedynie wtórnym nabywcą, zakupującym ww. towar od polskiego przedsiębiorcy, na terenie kraju. Zainteresowany uważa, iż dodatkowym argumentem na okoliczność potwierdzenia stanowiska Wnioskodawcy jest fakt, iż na fakturze VAT jako sprzedający widnieje podmiot krajowy, a nie skład podatkowy spoza terenu Polski. Spółka nie ma wiedzy o tym, jakie jest pochodzenie towaru, w związku z czym nie ma prawa ani obowiązku uwzględniać powyższych dostaw jako podstawy do obliczeń wielkości przywozu gazu płynnego LPG.

Wnioskodawca wskazuje, że ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach obowiązkowych w zakresie definicji przywozu oraz nabycia wewnątrzwspólnotowego, jak i importu odsyła do przepisów ustawy o podatku akcyzowym, jednak z ustawy o podatku akcyzowym można jedynie wyczytać, iż nabycie wewnątrzwspólnotowe to przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju. Ustawa nie wskazuje przede wszystkim, jaki podmiot można uznać za dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego. Takiego rozróżnienia dokonuje jedynie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 kwietnia 2004 r. w sprawie dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych (Dz. U. Nr 81, poz. 744 z późn. zm.), wskazując jako odbiorcę w § 2 pkt 1a #61485; skład podatkowy oraz zarejestrowanego lub niezarejestrowanego handlowca, którzy odbierają wyroby akcyzowe zharmonizowane w procedurze zawieszonego poboru akcyzy.

W związku z powyższym, Zainteresowany uważa, iż należy uznać, że definicja nabycia wewnątrzwspólnotowego wynikająca z ustawy o podatku akcyzowym w związku z powołanym wyżej rozporządzeniem, gdzie dokonano jej uzupełnienia, winna być rozpatrywana w kontekście konkretnych czynności, skutkujących powstaniem obowiązku podatkowego, jak również w kontekście procedury zawieszonej akcyzy.

Spółka podkreśla, że rozporządzenie wskazuje jedynie podmiot, na którym ciąży obowiązek podatkowy #61485; obowiązek ten ciąży na podmiocie dokonującym nabycia wewnątrzwspólnotowego, który odbiera wyroby akcyzowe zharmonizowane przesłane ze składu podatkowego za dokumentem ADT. Zastosowanie bowiem procedury zawieszonej akcyzy powoduje odsunięcie momentu powstania obowiązku podatkowego do czasu wystąpienia innej czynności związanej z wyrobem akcyzowym.

W związku z powyższym, wg Wnioskodawcy, wywodzenie z treści rozporządzenia, a co za tym idzie, z treści dokumentu ADT, o którym mowa w rozporządzeniu, że nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonuje nie rzeczywisty nabywca, lecz skład podatkowy, przewoźnik bądź odbiorca przyjmujący towar wyłącznie dlatego, iż posiada skład podatkowy i wskazany jest w dokumencie ADT, jest nadinterpretacją, w szczególności jeśli chodzi o obowiązki wynikające z ustawy o zapasach.

Zainteresowany wskazuje, iż ustawa o zapasach odsyła bowiem do ustawy o podatku akcyzowym, a nie do rozporządzenia. Powołane rozporządzenie zostało wydane na podstawie konkretnego przepisu ustawy jako jego rozporządzenie wykonawcze, odnoszące się wyłącznie do art. 36 ust. 7 oraz art. 54 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. Rozporządzenie dotyczy wyłącznie sposobu prowadzenia ewidencji ilościowej lub ilościowo-wartościowej, wzór formularza administracyjnego dokumentu towarzyszącego, sposób ewidencji i obiegu kart administracyjnego dokumentu towarzyszącego oraz terminy ich zwrotu, sposób potwierdzania odbioru oraz sposób postępowania w przypadku braku zwrotu administracyjnego dokumentu towarzyszącego, uwzględniając konieczność zapewnienia przepływu informacji dotyczących przemieszczania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, od których nie zapłacono akcyzy, jak również konieczność właściwego zabezpieczenia należności budżetu państwa.

Ponadto określa wzór oraz sposób obiegu uproszczonego dokumentu towarzyszącego, w tym przypadki, w których urząd celny potwierdza nabycie wewnątrzwspólnotowe, uwzględniając konieczność zapewnienia przepływu informacji dotyczących przemieszczania wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 92 Konstytucji RP, "Rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu".

Zakres obowiązków, jaki na ustawodawcę nakłada art. 92 ust. 1 Konstytucji był wielokrotnie przedmiotem rozważań Trybunału Konstytucyjnego, który wskazał, że rozporządzenie może być wydane tylko:

* Na podstawie wyraźnego, opartego nie tylko na domniemaniu ani na wykładni celowościowej, szczegółowego upoważnienia ustawy w zakresie określonym w upoważnieniu;

* W granicach upoważnienia ustawy i w celu jej wykonania;

* W zgodzie z normami Konstytucji RP, a także z wszystkimi obowiązującymi aktami ustawodawczymi.

Rozporządzenie zatem, wg Zainteresowanego, to akt normatywny wydany na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania (Banaszak B., Prawo konstytucyjne, Warszawa 2004). Rozporządzenie musi zmierzać do wykonania konkretnej ustawy, nie może być zatem ani sprzeczne z ustawą ani nie może też wykraczać poza zakres delegacji (Boć J., Konstytucje Rzeczypospolitej Polskiej oraz komentarz do Konstytucji RP z 1997 r., Wrocław 1998).

Oznacza to zakaz stosowania rozporządzeń wydanych celem wykonania konkretnego przepisu danej ustawy do wykonywania przepisów innych ustaw.

Mając na uwadze powyższe, nie można twierdzić, iż rozporządzenie w sprawie dokumentacji związanej z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych można zastosować do ustawy o zapasach i do obowiązków z niej wynikających.

Z racji tego właśnie, że ustawa o podatku akcyzowym nie wskazuje, kto jest podmiotem dokonującym wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, czyli ich przemieszczania, rozszerzenia tejże definicji należy szukać w przepisach innych ustaw, a nie w rozporządzeniach, gdyż rozporządzenie jest aktem niższej rangi.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, ustawą, która wskazuje na bardziej precyzyjną definicję tego pojęcia jest ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług #61485; u.p.t.u. (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.).

W świetle art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, pojęcie "wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów" oznacza nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, niezależnie od tego, kto przewozi towar i na czyje zlecenie towar jest przewożony. Wnioskodawca wskazuje, że jako istotną kwestię należy wskazać "rozporządzenie prawem jak właściciel". W przedmiotowym przypadku prawo takie przysługuje jedynie podmiotowi, który jako pierwszy nabył towar w innym kraju UE niż Polska, on bowiem jest jego właścicielem, jednocześnie ma prawo do rozporządzania nim, co też czyni, sprzedając go następnie innym podmiotom (między innymi przekazując na skład podatkowy prowadzony przez Spółkę). Do momentu sprzedaży i fizycznego przekazania #61485; dostarczenia na skład podatkowy Spółki, to pierwotny nabywca ponosi wyłączną odpowiedzialność za jego dostarczenie do miejsca przeznaczenia i ostatecznego odbiorcy.

Na podstawie powyższego, Zainteresowany uważa, że zakupuje gaz płynny od dostawcy krajowego, wobec czego nie dokonuje on przywozu w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego. W żadnym więc wypadku gaz płynny zakupiony na terenie kraju nie może być podstawą do obliczenia wielkości przywozu gazu płynnego LPG.

W takiej sytuacji do tworzenia zapasów obowiązkowych paliw na podstawie ustawy o zapasach jest podmiot dokonujący pierwotnego przywozu.

Ponadto Wnioskodawca twierdzi, iż nie jest stroną odpowiedzialną za przemieszczanie, gdyż dokonuje tego przemieszczania wyłącznie w sensie fizycznym, nie mając udokumentowanej wiedzy o tym, skąd pierwotnie pochodzi zakupiony przez niego towar. Szczególnie w przypadku, kiedy nawet w dokumencie ADT jako miejsce nadania wskazuje się skład podatkowy położony na terenie kraju.

Definicja nabycia wewnątrzwspólnotowego, wynikająca zarówno z przepisów ustawy o podatku akcyzowym, jak i ustawy o VAT stanowi, iż jest nim "przemieszczanie" wyrobów, a nie "przyjęcie do składu podatkowego". W przeciwnym wypadku równie skutecznie można by dowodzić, że nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonuje spedytor, gdyż to on dokonuje fizycznego przemieszczania wyrobów, a nie właściciel przemieszczanego wyrobu. Taka interpretacja przeczyłaby charakterowi nabycia wewnątrzwspólnotowego, jak i intencji ustawodawcy.

Ponadto Zainteresowany wskazuje, iż problem ten dotyka jedynie sytuacji, kiedy nabycie wewnątrzwspólnotowe następuje w procedurze zawieszonego poboru akcyzy #61485; wówczas następuje próba różnicowania podmiotu dokonującego nabycia wewnątrzwspólnotowego, zarówno w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, podatku akcyzowego, jak i ustawy o VAT, W przypadku procedury przemieszczania towarów z zapłaconą akcyzą, podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego jest w ustawie o podatku akcyzowym określony w art. 55.

Biorąc powyższe pod uwagę, przy uwzględnieniu faktu, iż przepis ustawy o podatku akcyzowym nie zawiera jednoznacznej definicji przemieszczania towarów, Wnioskodawca wskazuje, iż po dokonaniu wykładni językowej powołanego przepisu Zainteresowany nie jest podmiotem dokonującym przywozu. Ponadto Spółka nadmienia, że nie istnieje w tym zakresie żadna wiążąca interpretacja sądowa ani też komentarze przedstawicieli doktryny prawa. Wobec powyższego istnieje szerokie pole do nadużyć po stronie podmiotów będących rezydentami, którzy są bezpośrednim dostawcą Wnioskodawcy, do omijania obowiązku tworzenia zapasów z powołaniem się na przepisy rozporządzenia, iż to nie oni, a przewoźnik, jest obowiązany do tworzenia zapasów obowiązkowych paliw.

Ponadto Zainteresowany twierdzi, że z uwagi na podniesiony brak precyzji i jednoznaczności przepisów prawa, przedsiębiorca nawet przy pełnej znajomości tych przepisów nie ma możliwości do zastosowania się do nich w sposób nie budzący wątpliwości co do zgodnego z nimi postępowania. Jak wynika bowiem z powołanych okoliczności, nie wystarcza sama znajomość przepisów prawa, które są przedsiębiorcy znane. Niezbędna jest również właściwa ich interpretacja.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady opodatkowania wyrobów akcyzowych podatkiem akcyzowym, tj. zasady i tryb wprowadzania do obrotu wyrobów objętych akcyzą oraz zwolnienia od akcyzy określa ustawa z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 z późn. zm.), zwana dalej ustawą.

Podkreślić należy, iż powołana przez Spółkę ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o zapasach ropy naftowej, produktów naftowych i gazu ziemnego oraz zasadach postępowania w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa paliwowego państwa i zakłóceń na rynku naftowym, do tworzenia i utrzymywania zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw (Dz. U. Nr 52, poz. 343) nie jest przepisem prawa podatkowego.

Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), są wyłącznie przepisy prawa podatkowego, tj. przepisy ustaw podatkowych, postanowień ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych (art. 3 pkt 2 ww. ustawy). Stąd też niniejsza interpretacja nie zawiera wykładni innych przepisów niż podatkowe.

Odnosząc się do kwestii podatkowych wyjaśnić należy, iż w myśl art. 2 pkt 11 ustawy, za nabycie wewnątrzwspólnotowe uważa się przemieszczenie wyrobów akcyzowych z terytorium państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej na terytorium kraju.

Z kolei art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy wskazuje, że akcyzie podlega nabycie wewnątrzwspólnotowe i dostawa wewnątrzwspólnotowa.

Zgodnie natomiast z treścią art. 11 ust. 1 ustawy, podatnikami akcyzy są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują czynności podlegających opodatkowaniu, zwane dalej "podatnikami".

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym zakupiony gaz płynny LPG przemieszczany jest do kraju od producentów zagranicznych z terenu Wspólnoty Europejskiej środkiem transportu należącym do Spółki.

Z punktu widzenia przepisów o podatku akcyzowym istotne jest jednak to, kto dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu i kto jest podatnikiem.

Jak wynika z wniosku, Podatnik prowadzi skład podatkowy, do którego wprowadza nabywany na terenie Wspólnoty Europejskiej gaz LPG.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia gazu LPG wykonuje Wnioskodawca. Bowiem to Wnioskodawca przemieszcza w procedurze zawieszonego poboru akcyzy wyrób akcyzowy, wprowadza do swojego składu podatkowego i zgodnie z treścią art. 7 ust. 3 ustawy, powstaje u niego obowiązek podatkowy.

Wykonując zatem czynność nabycia wewnątrzwspólnotowego gazu płynnego LPG za podatnika uznać należy Wnioskodawcę.

Z kolei w przedmiotowym stanie faktycznym pośrednik nie dokonuje czynności przemieszczenia, a więc i nie dokonuje nabycia wewnątrzwspólnotowego ww. gazu.

Ponadto należy zauważyć, że źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są, zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Tut. Organ zauważa, iż rozwiązania przyjęte zarówno w ustawie o podatku akcyzowym jak i przepisach wykonawczych odnoszące się do zakresu opodatkowania ww. podatkiem, nie są sprzeczne z Konstytucją.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.