IPPP1-443-1456/08-6/RK

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 2 października 2008 r. (data wpływu 9 października 2008 r.) do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 17 września 2008 r. znak IPPP1-443-1456/08-2/RK, złożone na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wyjaśnia, co następuje.

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, znaleziono podstawy do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie błędnego wskazania treści przepisu art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast nie znaleziono podstawy do zmiany oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Treść zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

Stanowisko przedstawione w Interpretacji jest błędne i narusza przepisy prawa. Wbrew wyraźnej dyspozycji przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT Minister Finansów uznaje bowiem nieodpłatne przekazanie towarów związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem za opodatkowaną dostawę towarów.

Organ ten nieprawidłowo interpretuje przepisy art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Jak Spółka wskazała we Wniosku, zgodnie z literalną wykładnią ww. przepisów przekazanie towarów będzie bowiem dostawą towarów jedynie wówczas, gdy łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* przekazanie dotyczy towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika,

* podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości łub w części,

* przekazanie to dokonane zostało na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Jeżeli więc choć jedna z powyżej wymienionych przesłanek nie jest spełniona, nie może być mowy o przekazaniu towarów będącym dostawą towarów.

Z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Przesłanką, która się nigdy nie ziści w przypadku Spółki jest przekazanie na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiebiorstwem.

Brak spełnienia tej przesłanki stwierdza sam Minister Finansów w Interpretacji wskazując, że "przekazane w ramach akcji promocyjno reklamowych wyroby własnej produkcji (alkohole), a także zakupione towary, których Spółka jest dystrybutorem i różnego rodzaju gadżety z logo produktów firmy i informacją o firmie są niewątpliwie związane z prowadzoną działalnością Spółki, bowiem celem takiego przekazania jest zwiększenie obrotów firmy".

Nie można również zgodzić się z Ministrem Finansów, iż wydanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości lub próbek zawsze jest związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, i że z tego względu w przypadku przyjęcia argumentacji zaprezentowanej przez Spółkę we wniosku, przepis art. 7 ust. 3 ustawy o VAT byłby przepisem zbędnym. Jest to założenie z gruntu błędne. Z łatwością można sobie bowiem wyobrazić, że przekazanie np. prezentów o małej wartości następuje na cele niezwiązane z przedsiębiorstwem - takie jak cele charytatywne, np. przekazanie słodyczy na rzecz dzieci w placówce oświatowo - wychowawczej.

Podobnie przekazanie próbek towarów również nie musi mieć związku z działalnością przedsiębiorstwa - np. przekazanie próbek wyrobów medycznych przez ich producenta na rzecz ofiar kataklizmu naturalnego - trudno w takim wypadku twierdzić, że przekazanie następuje na cele związane z przedsiębiorstwem tego producenta. Również przekazanie drukowanych materiałów informacyjnych nie zawsze musi mieć związek z przedsiębiorstwem podatnika dla przykładu, jeżeli podatnik zdecyduje się uczestniczyć w określonej akcji społecznej zupełnie nie związanej z działalnością podatnika poprzez zorganizowanie wydrukowania i przekazania konsumentom informacji określonej treści, działanie takie nie będzie nosić znamion związku z przedsiębiorstwem podatnika.

Gdyby w opisanych powyżej przypadkach ustawa o VAT nie zawierała regulacji art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, podmioty dokonujące wydania próbek, drobnych prezentów, czy materiałów informacyjnych musiałyby opodatkować przekazanie takich towarów. Nie można więc twierdzić, że przy przyjęciu interpretacji art. 7 ust. 2 w związku z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT zaprezentowanego przez Spółkę przepis art. 7 ust. 3 byłby przepisem zbędnym.

Podkreślić należy, co Spółka wskazała we Wniosku, że po nowelizacji ustawy o VAT, która weszła w życie 1 czerwca 2005 r. art. 7 ust. 3 stał się przepisem szczególnym w stosunku do art. 7 ust. 2 jednakże jedynie rozszerzającym wyłączenie z opodatkowania w stosunku do przekazania wymienionych w nim towarów (próbek, prezentów o małej wartości etc.) także wówczas, gdy ich przekazanie nie jest związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Wykładnia zaprezentowana w Interpretacji jest więc nieprawidłowa i opiera się na błędnych założeniach, które Spółka wskazała powyżej.

Minister Finansów na obronę prezentowanej przez siebie tezy powołuje uchwałę NSA z dnia 28 maja 2007 r. (sygn. akt I FSP 5/06), w której NSA wskazał, że "językowa wykładnia art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. (w brzmieniu ust. 3 obowiązującym do 31 maja 2005 r.) (...)pozwala na stwierdzenie, że każde nieodpłatne przekazanie poza przedsiębiorstwo podatnika dające prawo do odliczenia podatku od towarów nabytych w ramach tego przedsiębiorstwa, na cele konsumpcyjne innych osób, czyli cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, podlega opodatkowaniu zarówno wtedy, gdy czynność ta nie ma żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika (...)jak i wtedy gdy realizowana jest w związku z tą działalnością, stanowiąc fragment przedsiębiorstwa."

Faktem jest, że wykładnia art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w związku z brzmieniem art. 7 ust. 3 obowiązującym przed 1 czerwca 2005 r., dodatkowo dokonana w świetle przepisów Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT; Dz. U. Ł 347 z 11 grudnia 2006 r., Dyrektywa ta od 1 stycznia 2007 r. zastąpiła VI Dyrektywę Rady 77/388/EWG), mogła dawać podstawy do tego, aby uznać za odpłatną dostawę przekazanie bez odpłatności towarów innych niż wymienione w ówczesnym art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, również gdy przekazanie to było związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Powyższe stanowisko utraciło jednak aktualność po zmianie przepisu art. 7 ust. 3 ustawy o VAT z dniem 1 czerwca 2005 r., co wielokrotnie potwierdzały w wydawanych w późniejszym okresie wyrokach sądy administracyjne. Cytowana przez Ministra Finansów w Interpretacji uchwała NSA wydana została właśnie na podstawie przepisów obowiązujących przed 1.06.2005 n, a więc w odniesieniu do okresu nieobjętego Wnioskiem Spółki. Wbrew twierdzeniu Ministra Finansów uchwała nie zachowuje aktualności w obecnym stanie prawnym. W okresie wcześniejszym, tj. od 1 maja 2004 r. do 31 maja 2005 r. brzmienie art. 7 ust. 3 było następujące:

Jak Spółka zaznaczyła powyżej, nowelizacja z 1 czerwca 2005 r. sprawiła, że ust. 3 art. 7 ustawy o VAT stał się jedynie uzupełnieniem regulacji ust. 2. Jak wskazał NSA w wyroku z 13 maja 2008 r. (sygn. J FSK 600/07) "Po nowelizacji bowiem art. 7 ust. 3 u.p.t.u. zakres przedmiotowy opodatkowania określony w art. 7 ust. 2 i 3 ustawy, określony jest jedynie w ustępie 2, w jego części wstępnej, precyzuje tenże przedmiot opodatkowania jako "przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem". Przepis ustępu 3 art. 7u. p. t. u. (...) określa obecnie jedynie rodzaje przedmiotów, których przekazanie określone w ustępie 2 ("na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem " zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania (wyłączenie przedmiotowe).

Od 1 czerwca 2005 r. nie może być mowy o opodatkowaniu podatkiem VAT wydawanych nieodpłatnie towarów, jeśli są one związane z prowadzoną działalnością. Jak wskazuje NSA we wspomnianym wyroku z 13 maja 2008 r. "zmiana od 1 czerwca 2005 r. treści przepisu art. 7 ust. 3 u.p.tu., poprzez wyeliminowanie z niego tego fragmentu, który pozwalał - w zgodzie z jego brzmieniem - na wykładnię określającą zakres przedmiotowy opodatkowania określony w art. 7 ust. 2 z uwzględnieniem czynności przekazania towarów w związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, powoduje konieczność odstąpienia od tej wykładni".

Podobną tezę sformułował WSA we Wrocławiu w wyroku z 3 kwietnia 2007 r. (sygn. J S.A./Wr 152/07):,"brzmienie literalne art. 7 ust. 2 i 3 ustany VAT od 1 czerwca 2005 r. nie daje żadnych możliwości wywiedzenia z niego, ze nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu VAT, jako zrównane z odpłatną dostawą towarów".

W obecnym stanie prawnym nie jest więc zasadne posiłkowanie się, przy dokonywaniu wykładni art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT uchwałą NSA wydaną na podstawie przepisów obowiązujących przed 1 czerwca 2005 r.

Dodać należy, że wykładnia językowa art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT przedstawiona przez Spółkę we Wniosku jest pierwszym i podstawowym rodzajem wykładni jakiej powinny podlegać przepisy prawa, co wielokrotnie było podkreślane w orzecznictwie, jak i w doktrynie. Jeżeli wykładnia językowa pozwala na wywiedzenie jasnych norm prawnych, nie jest możliwe posługiwanie się innymi rodzajami wykładni. Ponadto sensu konkretnej ustawy należy tak daleko poszukiwać. jak to umożliwia jej tekst. Wykładnia językowa jest nie tylko punktem wyjścia dla wszelkiej wykładni prawa, lecz także zakreśla jej granice w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym (por. Ryszard Mastalski: Prawo podatkowe, Wydawnictwo C.H. Beck 2000). Minister Finansów wbrew ustalonym poglądom doktryny uznaje dokonywanie jedynie literalnej wykładni omawianych we Wniosku przepisów za niewystarczające. Wskazuje również, że należy wziąć pod uwagę przepisy prawa europejskiego w tym zakresie - a więc przepisy Dyrektywy VAT które, jak Spółka wykazała we Wniosku, nie zostały zaimplementowane w sposób prawidłowy do polskiego systemu prawnego w zakresie opodatkowania VAT nieodpłatnego przekazania towarów.

Minister Finansów nie jest uprawniony w takiej sytuacji do odwoływania się do regulacji wspólnotowych i wywodzenia z nich niekorzystnych dla podatnika skutków. Jak Spółka opisała we wniosku, jeżeli nieprawidłowo zaimplementowane przepisy krajowe są korzystniejsze dla podatnika (jak to ma miejsce w niniejszej sprawie), wówczas ani organy podatkowe, ani sądy nie mogą przywoływać bezpośrednio przepisów dyrektyw wspólnotowych i na tej podstawie obciążać podatników obowiązkiem zapłaty podatku. Uprawnienie takie przysługuje podatnikom, nigdy zaś - organom administracji. Zasady te zostały wielokrotnie potwierdzone w orzeczeniach Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (np. w wyroku w połączonych sprawach C-387/02, C-391/02 i C-403/02 Silvio Berlusconi i in., w wyroku w sprawie C-148/78 Tulu Rani, w wyroku C-91/92 Paula Faccini Dori i C-208/90 Theresa Emmontm), a także polskich sądów administracyjnych (np. wyrok WSA we Wrocławiu z 3 kwietnia 2007 r. sygn. I S.A./Wr 152/07).

Minister Finansów nakazując dokonywać wykładni art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT z zastosowaniem przepisów Dyrektywy VAT, co prowadzi do pogorszenia sytuacji polskich podatników, łamie podstawowe zasady ugruntowane w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zasady te na mocy Traktatu Akcesyjnego stały się elementem polskiego porządku prawnego (jako element składowy acquis communataire). Takie działanie należy więc uznać za naruszenie prawa.

Spółka zwraca także uwagę, że Minister Finansów cytując w Interpretacji art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT (zawierający wyjaśnienie czym są prezenty o małej wartości w rozumieniu ustawy o VAT), przytoczył przepis w brzmieniu, które nie obowiązuje od 1 stycznia 2008 r.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej naruszenie przez Ministra Finansów przepisów prawa, Spółka wnosi jak na wstępie.

Odpowiedź na zarzuty

W wydanej interpretacji znak: IPPP1-443-1456/08-2/RK z dnia 17 września 2008 r. dokonano oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny na podstawie przedstawionej sytuacji we wniosku. Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2008 r. (data wpływu 31 lipca 2008 r.) oceniono jako nieprawidłowe.

W pierwszej kolejności tut. Organ, postanawia zmienić w części uzasadnienia interpretacji indywidualnej z dnia 17 września 2008 r. nr IPPP1-443-1456/08-2/RK popełniony błąd w zakresie przytoczenia przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r. (art. 1 pkt 2 i art. 7 ustawy z dnia 19 września 2007 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym Dz. U. Nr 192, poz. 1382) "Przez prezenty o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

* o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;

* których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli wartość rynkowa przekazanego towaru nie przekracza 5 zł.

Natomiast brak jest podstaw do zmiany oceny stanowiska przedstawionego przez Spółkę.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności: wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Przez prezenty o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

* o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;

* których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli wartość rynkowa przekazanego towaru nie przekracza 5 zł.

Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy).

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, iż Spółka w ramach prowadzonych akcji promocyjno-reklamowych wydaje nieodpłatnie wyroby własnej produkcji (alkohole), a także zakupione towary, alkohole, których Spółka jest dystrybutorem i różnego rodzaju gadżety z logo produktów firmy i informacją o firmie. Opisane powyżej działania o charakterze promocyjno-reklamowym mają na celu rozpowszechnianie marki wyrobów oferowanych przez Spółkę i zachęcenie obecnych i potencjalnych klientów do nabywania wyrobów Spółki. Wydatki związane z wydawanymi przez Spółkę nieodpłatnie towarami (poniesione odpowiednio na ich wytworzenie lub nabycie) są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka zaznaczyła, że odlicza podatek naliczony z faktur zakupu dotyczących kosztów wyprodukowania i zakupu dokumentujących nabycie.

W art. 7 ust. 3 ustawy, wymienione są m.in. drukowane materiały informacyjne i reklamowe oraz próbki. Zatem, jest oczywiste, że zarówno próbki jak i drukowane materiały informacyjne i reklamowe są wydawane jedynie w związku z prowadzoną działalnością. W sytuacji, gdyby przekazanie towarów w związku z prowadzoną działalnością, nie było czynnością opodatkowaną, przepis art. 7 ust. 3 ustawy, wyłączający z katalogu czynności opodatkowane tj. przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, próbek, byłby zbędny. Z powyższego wynika, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy, znajduje zastosowanie również do przekazania związanego z działalnością przedsiębiorstwa. Przez odpłatną dostawę towarów należy więc rozumieć także przekazanie towarów bez wynagrodzenia, jeżeli przekazania dokonano na cele związane z przedsiębiorstwem, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów - oczywiście za wyjątkiem druków reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek.

Zatem dla dokonania prawidłowej analizy treści normy prawnej wynikającej z przepisu art. 7 ust. 2 ustawy konieczne jest uwzględnienie brzmienia ust. 3 tego artykułu, będącego przepisem szczególnym w stosunku do uregulowania art. 7 ust. 2 tej ustawy. Przede wszystkim jak już wskazano określone w ust. 3 wyłączenia od zakresu zastosowania przepisu ust. 2, dotyczą towarów, których zbycie co do zasady jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Jeśli zatem na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy przekazanie towarów określonych w tym przepisie-podlega wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, to w konsekwencji należy wnioskować, że art. 7 ust. 2 stanowi podstawę do opodatkowania również nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Odmienna interpretacja podważałaby racjonalność ustawodawcy. Nie byłoby bowiem racjonalne wyłączanie z opodatkowania czynności, które takiemu opodatkowaniu nie podlegają.

Tut. Organ nie zgadza się ze Stroną, iż wydanie materiałów reklamowych i informacyjnych oraz próbek nie wiąże się z prowadzoną przez podatnika działalnością.

Bowiem nieodpłatne przekazanie próbek, umożliwia klientom (potencjalnym klientom) poznanie właściwości i efektów działania towarów oferowanych przez podatnika, a dzięki temu poznania ich zalet lub wad oraz różnic w porównaniu z innymi produktami dostępnymi na rynku. Należy jednak zwrócić uwagę, iż o uznaniu towaru za próbkę, obok innych przesłanek, decyduje w myśl art. 7 ust. 7 ustawy brak charakteru handlowego przekazania, oceniany ze względu na ilość lub wartość przekazywanych przez podatnika próbek. Kryteria te odnieść przy tym należy do próbek towarów przekazywanych przez podatnika danemu - jednemu-odbiorcy w danym okresie. W sytuacji, gdy pokrywają one lub mogą pokryć - ze względu na swoją ilość lub wartość - jego potencjalne zapotrzebowanie na dany towar lub część tego zapotrzebowania, eliminując lub ograniczając potrzebę dokonania zakupów tego towaru uznać należy, że ww. warunek nie jest spełniony, a co za tym idzie nie ma również zastosowania wyłączenie z opodatkowania jako próbki towaru.

Trudno zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, iż jego założenie jest prawidłowe, że producent wyrobów medycznych może przekazać na rzecz ofiar kataklizmu próbki swoich wyrobów.

Ponadto tut. Organ nie zgadza się również ze Stroną, iż przekazanie materiałów reklamowych i informacyjnych nie wiąże z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Bowiem materiały reklamowe mają na celu nakłonienie potęcjalnego nabywcy do zakupu danego produktu, czy też skorzystania z usług, natomiast materiały informacyjne zawierają niezbędne informacje do złożenia oferty, czy też do podjęcia rokowań. W związku z powyższym tut. Organ nie zgadza się ze Stroną iż próbki towarów, materiały reklamowe i informacyjne nie są związane z działalnością, którą podmiot prowadzi. W podanym przez Wnioskodawcę przykładzie odnośnie uczestniczenia w organizacji akcji społecznej podatnik nie miał by prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego wyprodukowaniem materiałów informacyjnych ponieważ nie byłoby związku z prowadzoną działalnością (wskazanie Strony). Natomiast przepis art. 7 ust. 3 ustawy w związku z ust. 2 wskazuje, iż podatnikowi musiałoby przysługiwać prawo do odliczenia, czyli założeniem ustawodawcy jest, że materiały informacyjne mają związek z prowadzoną działalnością.

Natomiast tut. Organ w przedmiotowej interpretacji nie odnosił swojego stanowiska do przekazywania prezentów.

Zauważyć należy, że jeżeli literalna wykładnia przepisu budzi wątpliwości co do woli ustawodawcy i rodzi rozbieżne interpretacje tego przepisu, należy woli tej dociekać stosując wykładnię systemową wewnętrzną. Wobec tego art. 7 ust. 2 ustawy należy interpretować kompleksowo, tj. w zestawieniu z art. 7 ust. 3 ustawy. Analiza taka prowadzi do wniosku zaprezentowanego w przedmiotowej interpretacji indywidualnej, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie przekazania bez wynagrodzenia towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika (niebędących drukowanymi materiałami reklamowymi i informacyjnymi, prezentami o małej wartości i próbkami) na cele związane bądź niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, jeżeli podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami w całości lub w części.

W zakresie niezgodności przedmiotowego przepisu ustawy z przepisami Unii Europejskiej wyjaśnić należy, że na mocy Traktatu o przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r. zaczęło obowiązywać w Polsce prawo wspólnotowe.

Organy podatkowe nie są właściwe do badania zgodności aktów prawnych z Dyrektywami (należy to do obowiązków sądów), zostały one jedynie powołane do stosowania prawa obowiązującego. Tutejszy organ podatkowy pragnie zauważyć, iż porównując treść Dyrektywy 2006/112/WE Rady do polskich ustaw należy pamiętać, że rolą dyrektyw jest jedynie wskazanie celu, jaki powinien być osiągnięty. Zgodnie z art. 249 Traktatu Rzymskiego, państwa członkowskie mają swobodę w zakresie sposobów osiągnięcia tych celów. Dlatego też różnice w brzmieniu ustaw i dyrektyw nie przesądzają o faktycznym naruszeniu prawa wspólnotowego. Wiele przepisów dyrektyw wyznacza bowiem jedynie granice obszaru, w którym kraje Unii Europejskiej mogą się stosunkowo swobodnie poruszać. Zatem państwo członkowskie, do którego kierowana jest dyrektywa, jest obowiązane do wykonania jej postanowień w drodze ustanowienia przepisów prawa wewnętrznego. Takim przepisem wewnętrznym jest ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Unormowanie zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nawiązuje do treści art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, będącego odpowiednikiem art. 5 (6) VI Dyrektywy Rady z którego wynika, że wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Analiza przepisów, o których mowa wyżej (art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy Rady oraz art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) pozwala stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmują one każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności.

W związku z powyższym, aby zachować prowspólnotową wykładnię przepisów krajowych, należy przyjąć za właściwą interpretację, która jest zgodna z celami Dyrektyw.

Natomiast zarzut Strony polegający na przytoczeniu przez tut Organy przepisu art. 7 ust. 4 pkt 2 w brzmieniu nie obowiązującym od 1 stycznia 2008 r. należy uznać za zasadny.

Organ podatkowy powinien powołać przepis art. 7 ust. 4 pkt 2 w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r. W myśl tego przepisu (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r.), przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary, których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli wartość rynkowa przekazanego towaru nie przekracza 5 zł.

Reasumując, w wyniku ponownej analizy sprawy, uwzględniając zarzuty przytoczone w wezwaniu tut. Organ odmawia zmiany stanowiska i stwierdza, iż nieodpłatne wydawanie przez Spółkę wyrobów alkoholowych i gadżetów reklamowych dokonywane w ścisłym i bezpośrednim związku z prowadzonym przedsiębiorstwem, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów w przypadku gdy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części, a wydane towary nie są prezentami o małej wartości lub próbkami.

Stronie przysługuje prawo wniesienia skargi na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie z dnia 17 września 2008 r. znak IPPP1-443-1456/08-2/RK z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia niniejszej odpowiedzi (art. 53 § 2 ww. ustawy) za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.