IPPP1/443-1433/11-2/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana/Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2011 r. (data wpływu 26 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") do dnia 31 grudnia 2009 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług leasingowych, przenosił na swoich kontrahentów koszt składki ubezpieczeniowej z tytułu ubezpieczenia przedmiotu leasingu w drodze tzw. refaktury stosując zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przedmiotowych refakturowanych Usług.

Mając na uwadze podjętą w dniu 8 listopada 2010 r. uchwałę 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej "NSA"), sygn. akt I FPS 3/10 Spółka dokonała korekty deklaracji VAT w poszczególnych okresach od grudnia 2005 r. do grudnia 2009 r. Zgodnie z przedmiotową uchwałą podmiot świadczący usługi leasingowe powinien włączyć do podstawy opodatkowania koszty ubezpieczenia leasingu. Zdaniem NSA, w przypadku usług kompleksowych, takich jak leasing, któremu towarzyszy ubezpieczenie, nie można sztucznie rozgraniczać tych usług nawet, jeśli na gruncie prawa cywilnego są to dwa odrębne świadczenia. Sąd wskazał, że chodzi o sytuacje, gdy usłudze leasingu towarzyszy usługa ubezpieczenia. Są one wtedy powiązane i mają charakter świadczenia kompleksowego.

W związku z powyższym Spółka wystawiła faktury korygujące (faktury korygujące nr 1). Korekta rozliczeń, o której mowa została dokonana poprzez naliczenie podatku od towarów i usług metodą "w stu" (poprzez zmianę stawki podatku VAT ze zwolnienia na stawkę podstawową 22%) w cenie sprzedaży i ustalenie podstawy opodatkowania w wyniku korekty poprzez pomniejszenie kwoty należnej Spółce o kwotę należnego podatku. Przedmiotowa korekta stanowiła korektę błędu, dokumentując zmniejszenie podstawy opodatkowania i naliczenie VAT należnego, nie zmieniając wartości brutto faktury pierwotnej.

W 2011 r. Spółka podpisała ze swoimi kontrahentami porozumienia, w których wyrazili oni zgodę na zmianę kwoty należnej Spółce stanowiącej zwrot kosztów ubezpieczenia przedmiotu leasingu poprzez zapłatę na rzecz Spółki dodatkowej kwoty odpowiadającej kwocie podatku od towarów i usług naliczonego ze stawką 22% od kosztów poniesionych na zawarcie umowy ubezpieczenia w wysokości rzeczywiście zapłaconej na rzecz zakładu ubezpieczeń składki ubezpieczeniowej. W następstwie podpisanego porozumienia Spółka wystawiła faktury korygujące "od stu" (faktury korygujące nr 2), poprzez zwiększenie podstawy opodatkowania i całkowitej kwoty należnej (korektę ceny). W rezultacie podatek od towarów i usług według stawki podstawowej 22% naliczony został od podstawy opodatkowania równej pierwotnej cenie brutto (uwzględniającej stawkę "zw.") z faktury pierwotnej, przed wystawieniem faktur korygujących nr 1.

Spółka chciałaby w przyszłości skorzystać z instytucji przewidzianej w art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r., tj. tzw. "ulgi na złe długi" w przypadku, gdyby należności wynikające z przedmiotowych faktur korygujących nr 2 nie zostały uregulowane w terminie 180 dni od terminów ich płatności. W takim przypadku Spółka podejmie wymagane przez przepisy art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. kroki, w tym wyśle pismo zawiadamiające dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego zgodnie z przepisem art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy. Spółka wskazuje, iż przedmiotowe wierzytelności wynikające z faktur korygujących nr 2, w stosunku do których chciałaby zastosować korektę podatku należnego w trybie art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zostały wykazane w deklaracjach VAT-7 jako obrót opodatkowany i podatek należny. Spółka oświadcza, iż przedmiotowe wierzytelności nie zostały zbyte, a od daty wystawienia faktur korygujących nr 2 nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym przedmiotowe faktury korygujące nr 2 zostały wystawione.

Spółka oświadcza również, iż na dzień wykonania usługi oraz obecnie jest zarejestrowana pozostaje podatnikiem VAT czynnym. Pomiędzy wierzycielem (Spółką) a dłużnikami (kontrahentami) nie występują powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Dodatkowo na potrzeby zweryfikowania statusu kontrahentów Spółka planuje skierować wniosek do urzędu skarbowego w trybie art. 96 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. z prośbą o potwierdzenie czy dłużnik (kontrahent) na dzień dokonania dostawy usług oraz na dzień obecny jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Spółka wskazuje równocześnie, iż dokona również zawiadomień, o których mowa w art. 89a ust. 5 i ust. 6 ustawy z dnia 11 marca2004 r. opodatkowania koszty ubezpieczenia leasingu. Zdaniem NSA, w przypadku usług kompleksowych, takich jak leasing, któremu towarzyszy ubezpieczenie, nie można sztucznie rozgraniczać tych usług nawet, jeśli na gruncie prawa cywilnego są to dwa odrębne świadczenia. Sąd wskazał, że chodzi o sytuacje, gdy usłudze leasingu towarzyszy usługa ubezpieczenia. Są one wtedy powiązane i mają charakter świadczenia kompleksowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, Spółka przedstawia następujące pytanie;

Jeżeli w ciągu 14 dni od otrzymania zawiadomienia dłużnik nie ureguluje należności w jakiejkolwiek formie oraz zgodnie z art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. spełnione zostaną pozostałe wymienione warunki czy Spółka będzie mogła dokonać korekty podatku VAT należnego z faktur korygujących nr 2 pod warunkiem, iż od daty wystawienia faktur korygujących nr 2 nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku w którym faktury korygujące nr 2 zostały wystawione w pełnej wysokości czyli 22% podatku od towarów i usług wykazanego w fakturach korygujących nr 2 w pozycji po korekcie.

Zdaniem Spółki, jeżeli w ciągu 14 dni od otrzymania zawiadomienia dłużnik nie ureguluje należności w jakiejkolwiek formie ma ona prawo do dokonania korekty podatku należnego wynikających z wystawionych faktur korygujących nr 2 w pełnej wysokości czyli 22% podatku od towarów i usług wykazanego w fakturach korygujących nr 2 w pozycji po korekcie.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem określonych warunków wskazanych dalej w przepisie. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona. Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Powyższe, zgodnie z ust. 2 art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. znajduje zastosowanie w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

Z kolei przepis art. 89a ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wskazuje, iż korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął 14-dniowy termin określony powyżej, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego, o którym mowa powyżej. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego. Dodatkowo ust. 5 art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wskazuje, iż podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego zawiadomić o korekcie właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego. Równocześnie podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Zgodnie z zastrzeżeniem przepisu art. 89a ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. powyższych przepisów nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy w opinii Spółki jeżeli w ciągu 14 dni od otrzymania zawiadomienia dłużnik nie ureguluje należności w jakiejkolwiek formie oraz zgodnie z art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. spełnione zostaną pozostałe warunki Spółka będzie mogła dokonać korekty podatku VAT należnego z faktur korygujących nr 2 pod warunkiem, iż od daty wystawienia faktur korygujących nr 2 nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku w którym faktury korygujące nr 2 zostały wystawione, w pełnej wysokości czyli 22% podatku od towarów i usług wykazanego w fakturach korygujących nr 2 w pozycji po korekcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwaną dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Na podstawie art. 89a ust. 1a ustawy o VAT nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Stosownie do art. 89a ust. 5 ustawy o VAT podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego (art. 89a ust. 6 ustawy o VAT). Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 (art. 89a ust. 7 ustawy o VAT).

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy.

W myśl wyżej powołanego art. 89a ust. 1a ustawy o VAT, wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, to takie wierzytelności, które nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zatem status wierzytelności (jako wierzytelności o uprawdopodobnionej nieściągalności) związany jest z upływem określonego czasu od dnia upływu terminu płatności do chwili powstania uprawnienia do skorzystania z możliwości dokonania korekty. Uprawnienie to powstanie po upływie 180 dni, licząc od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub fakturze. Są to wystarczające przesłanki, aby uznać wierzytelność za uprawdopodobnioną jako nieściągalną.

Możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych uzależniona została od spełnienia również szeregu innych warunków, które zostały wskazane w art. 89a ust. 2 ustawy o VAT a dotyczących zarówno samej wierzytelności, warunków jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela. Podkreślić należy, iż aby podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1 ustawy, warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy o VAT muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.

Problematyka faktur korygujących uregulowana została w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360). Zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. A zatem wywieść należy, że faktura korygująca zawsze odnosi się do zdarzenia gospodarczego udokumentowanego fakturą pierwotną - ze zdarzeniem tym wiążą się również skutki podatkowe wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług i przepisów wykonawczych do niej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca do dnia 31 grudnia 2009 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług leasingowych, przenosił na swoich kontrahentów koszt składki ubezpieczeniowej z tytułu ubezpieczenia przedmiotu leasingu w drodze tzw. refaktury stosując zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przedmiotowych refakturowanych usług. Mając na uwadze podjętą w dniu 8 listopada 2010 r. uchwałę 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej "NSA"), sygn. akt I FPS 3/10 Spółka dokonała korekty deklaracji VAT w poszczególnych okresach od grudnia 2005 r. do grudnia 2009 r. Spółka wystawiła faktury korygujące (faktury korygujące nr 1). Korekta rozliczeń, o której mowa została dokonana poprzez naliczenie podatku od towarów i usług metodą "w stu" (poprzez zmianę stawki podatku VAT ze zwolnienia na stawkę podstawową 22%) w cenie sprzedaży i ustalenie podstawy opodatkowania w wyniku korekty poprzez pomniejszenie kwoty należnej Spółce o kwotę należnego podatku. Przedmiotowa korekta stanowiła korektę błędu, dokumentując zmniejszenie podstawy opodatkowania i naliczenie VAT należnego, nie zmieniając wartości brutto faktury pierwotnej. W 2011 r. Spółka podpisała ze swoimi kontrahentami porozumienia, w których wyrazili oni zgodę na zmianę kwoty należnej Spółce stanowiącej zwrot kosztów ubezpieczenia przedmiotu leasingu poprzez zapłatę na rzecz Spółki dodatkowej kwoty odpowiadającej kwocie podatku od towarów i usług naliczonego ze stawką 22% od kosztów poniesionych na zawarcie umowy ubezpieczenia w wysokości rzeczywiście zapłaconej na rzecz zakładu ubezpieczeń składki ubezpieczeniowej. W następstwie podpisanego porozumienia Spółka wystawiła faktury korygujące "od stu" (faktury korygujące nr 2), poprzez zwiększenie podstawy opodatkowania i całkowitej kwoty należnej (korektę ceny). W rezultacie podatek od towarów i usług według stawki podstawowej 22% naliczony został od podstawy opodatkowania równej pierwotnej cenie brutto (uwzględniającej stawkę "zw.") z faktury pierwotnej, przed wystawieniem faktur korygujących nr 1. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż pomiędzy Spółką a dłużnikami nie występują powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy.

Spółka chciałaby w przyszłości skorzystać z instytucji przewidzianej w art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r., tj. tzw. "ulgi na złe długi" w przypadku, gdyby należności wynikające z przedmiotowych faktur korygujących nr 2 nie zostały uregulowane w terminie 180 dni od terminów ich płatności. W takim przypadku Spółka podejmie wymagane przez przepisy art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. kroki, w tym wyśle pismo zawiadamiające dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego zgodnie z przepisem art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy. Spółka wskazuje, iż przedmiotowe wierzytelności wynikające z faktur korygujących nr 2, w stosunku do których chciałaby zastosować korektę podatku należnego w trybie art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zostały wykazane w deklaracjach VAT-7 jako obrót opodatkowany i podatek należny.

Wskazać należy, iż podwyższenie ceny usługi i związana z tym konieczność korekty faktury dokumentującej tę usługę powoduje, iż należność dotychczas zapłacona z tytułu świadczonej usługi pozostaje należnością zaliczoną na poczet podwyższonej ceny, a do uregulowania pozostaje wyłącznie niezapłacona różnica. Wobec tego wpłacona przez klienta należność za świadczoną usługę przed podwyższeniem ceny po jej podwyższeniu zostaje zaliczona na poczet nowej ceny, w tym także na poczet należnego podatku. Wartość podatku bowiem zawsze jest częścią ceny niezależnie jaką część tej ceny uregulowano. Tym samym jeżeli w przedstawionych okolicznościach zapłacona przez klienta cena usługi przed podwyżką nie zawierała kwoty podatku, a po podwyżce wartość podatku wynosi 22% podstawy opodatkowania, to dotychczas zapłacona należność dotyczy również zapłaty części podatku.

Odnosząc powołane przepisy do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wskazać należy, że wystawienie faktury korygującej, będącej - jak wynika z wniosku - następstwem podwyższenia ceny z tytułu usługi leasingu, powoduje tym samym powstanie po stronie Spółki wierzytelności wynikającej z faktury korygującej. Zatem jedynie w sytuacji braku uregulowania przez kontrahentów faktur (zarówno pierwotnych i korygujących) w całości, gdy na dzień dokonania korekty, zostaną spełnione wszystkie warunki wymienione w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, uprawniające do skorzystania przez Wnioskodawcę z prawa dokonania korekty podatku należnego z tytułu wierzytelności nieściągalnych, w szczególności, gdy nie upłynie dwuletni okres korekty, o którym mowa w art. 89a ust. 1a pkt 5 cyt. ustawy (w odniesieniu zarówno do faktur pierwotnych jak i korygujących), jak również nie zostaną uregulowane faktury, w terminie 180 dni od upływu ich płatności, Wnioskodawca będzie miał prawo do skorygowania całego podatku należnego.

Odmiennie natomiast będzie kształtowało się rozliczenie w sytuacji, gdy nie upłynęły dwa lata od daty wystawienia faktury pierwotnej, a korekta dotyczy sytuacji, gdy wierzytelność wynikająca z faktury pierwotnej została opłacona w całości bądź w części, Wnioskodawca, po spełnieniu warunków określonych w art. 89a ustawy, ma uprawnienie do skorygowania podatku należnego w takiej wysokości, jaka przypada (proporcjonalnie) na część niezapłaconej należności, t.j. wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona, wynikającej z faktury korygującej, bądź odpowiednio z pierwotnej i korygującej, a nie jak wskazał Wnioskodawca pełnej kwoty podatku.

Brak możliwości odliczenia pełnego podatku należnego wynikającego z "dokonanej sprzedaży ubezpieczenia przedmiotu leasingu" wystąpi również w sytuacji, gdy w odniesieniu do faktur pierwotnych upłynął 2 letni okres od daty ich sporządzenia. W tej sytuacji Spółka, po spełnieniu warunków z art. 89a ustawy, ma prawo dokonania korekty podatku należnego, w części przypadającej proporcjonalnie do wierzytelności powstałej w wyniku wystawienia faktury korygującej. Bez znaczenia w tym przypadku pozostaje, czy faktury te zostaną zapłacone w całości, części czy też nie będą uregulowane.

Dopuszczenie możliwości dokonania korekty pełnej wartości podatku w sytuacji, gdy od daty wystawienia faktury pierwotnej upłynęły dwa lata, stawiałoby podatników dokonujących korekt faktur zwiększających kwotę należną w korzystniejszej sytuacji, od podatników, którzy nie dokonują takich korekt. Takie postępowanie przedłużałoby w sposób nieuprawniony, nieokreślony w ustawie o podatku od towarów i usług, prawo do dokonywania korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a cyt. ustawy na okres dłuższy niż dwa lata w przypadku wystawiania faktur korygujących zwiększających kwotę należną.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.