IPPP1/443-1415/08/10-6/S/SM - Opodatkowanie podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania towarów na cele reklamowe.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2008 r. (data wpływu 24 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów na cele reklamy - jest prawidłowe.

W dniu 24 lipca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów na cele reklamy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji i sprzedaży wyrobów alkoholowych (głównie wódki). Sprzedaży dokonuje na eksport, do krajów Unii Europejskiej jak również w kraju. W związku z tym konieczne jest ponoszenie wydatków na reklamę produktu, w celu pozyskiwania nowych nabywców, a tym samym zwiększenia przychodów. W związku z prowadzonymi akcjami promocyjno-reklamowymi Spółka przekazuje bezpłatnie swoje produkty jak również różnego rodzaju zakupione materiały reklamowe. Przy zakupach Spółka dokonuje odliczenia podatku VAT naliczonego.

Do tej pory Spółka opodatkowywała podatkiem VAT nieodpłatne przekazanie na cele reklamy. W związku z coraz liczniejszymi orzeczeniami wojewódzkich sądów administracyjnych oraz po ostatnim wyroku NSA z 13 maja 2008 r. (I FSK 600/07) Spółka zmierza zaprzestać opodatkowywania podatkiem VAT przekazanie towarów na cele reklamy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie nieodpłatnie wyprodukowanych wyrobów jak i zakupionych materiałów reklamowych na cele związane z reklamą zarówno produktu jak i firmy należy uznać za dostawę towarów i opodatkować podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Do reklamy należy zaliczyć te działania, które mają na celu przekazanie informacji o firmie/o jej produkcie, a więc takie, które przyczyniają się do zwiększenia przychodów podatnika. Nieodpłatne przekazywanie własnego wyrobu jak i różnego rodzaju materiałów reklamowych z logo firmy, mają na celu zaznaczenie jej obecności na rynku, dają możliwość poznania jej produktów, zatem są ściśle związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowane są odpłatne dostawy towarów. Jako odpłatną dostawę towarów ustawodawca traktuje także nieodpłatne przekazanie towarów. Wynika to z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem.

Jak wynika z wykładni literalnej art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa w sposób nieodpłatny jest opodatkowane tylko wtedy, gdy spełnione są dwie przesłanki:

* przekazanie towarów odbywa się "na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem", oraz

* podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z tymi towarami.

Ponieważ Spółka przekazuje wyroby i towary na cele związane z jej działalnością, wówczas czynność taka w ogóle nie spełnia warunków z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, czyli nie jest dostawą towarów a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na potwierdzenie tego stanowiska należy przytoczyć wyrok NSA z 13 maja 2008 r. (I FSK 600/07). NSA stwierdził w tym wyroku, że nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z przedsiębiorstwem nie podlega opodatkowaniu VAT. Po nowelizacji art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, która weszła w życie 1 czerwca 2005 r., Sąd podkreślił, że od tego momentu nastąpiła istotna zmiana przepisów o nieodpłatnym przekazaniu towarów. Nie może więc mieć zastosowania uchwała NSA z 28 maja 2007 r. (sygn. l FPS 5/06), która nakazywała opodatkować każde nieodpłatne wydanie towarów przez podatnika, który przy ich zakupie odliczył VAT.

W dniu 20 października 2008 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP1/443-1415/08-2/SM, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W interpretacji tut. Organ stwierdził, iż generalnie każde nieodpłatne przekazanie towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższa interpretacja została doręczona Spółce dnia 22 października 2008 r.

Pismem z dnia 3 listopada 2008 r. (data wpływu 12 listopada 2008 r.) Spółka wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydanej interpretacji indywidualnej. W odpowiedzi na powyższe wezwanie pismem nr IPPP1/443-1415/08-4/SM z dnia 9 grudnia 2008 r. (data doręczenia 17 grudnia 2008 r.) tut. Organ stwierdził brak podstaw do zmiany przedmiotowej interpretacji.

W dniu 15 stycznia 2009 r. (data wpływu 19 stycznia 2009 r.) wniesiono skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. interpretację.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 14 maja 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 328/09 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Sąd stwierdził, iż kwestia nieodpłatnego przekazania towarów została uregulowana w treści art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Jak stanowi przepis art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Zgodnie natomiast z przepisem art. 7 ust. 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., czyli od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw - Dz. U. Nr 90, poz. 756), przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z literalnego brzmienia części wstępnej art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Czynności wymienione w punktach 1 i 2 ust. 2 zostały podane jedynie jako przykłady (gdyż poprzedza je sformułowanie "w szczególności") wskazanego w części wstępnej tego ustępu przekazania towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. W konsekwencji również wymienione w pkt 2 omawianego ustępu "wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny" to tylko takie przekazanie towarów, które zostało dokonane na cele inne niż związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa obecnie tylko rodzaje towarów, których przekazanie, wskazane w ust. 2 - czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem - zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania (wyłączenie przedmiotowe); jest on przepisem szczególnym (zawierającym wyjątki) w stosunku do ust. 2. Obecnie brak jest powiązania tego wyłączenia z jego bezpośrednim związkiem z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa (wyłączenie przedmiotowo-celowe), jak to miało miejsce przed nowelizacją.

Wykładnia gramatyczna art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, wobec niepozostających w sprzeczności do siebie zapisów ust. 2 i 3, jest na tyle jasna, że sięganie po inne metody wykładni należy uznać za niedopuszczalne. Przede wszystkim nie jest dopuszczalna, wykładnia celowościowa prowadząca do rozszerzenia zakresu przedmiotowego opodatkowania (obowiązku podatkowego) w oparciu o treść art. 7 ust. 3 poza zakres normy ust. 2 tego artykułu, wynikający z zastosowania wykładni gramatycznej.

Od powyższego wyroku Organ podatkowy wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną, który ją oddalił wyrokiem z dnia 10 września 2010 r. sygn. akt I FSK 1325/09. NSA orzekł, iż Sąd w składzie siedmiu sędziów wyjaśnił w wyroku z dnia 23 marca 2009 r., sygn. I FPS 6/08, że "przekazanie po dniu 1 czerwca 2005 r. przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem nie stanowi dostawy towarów w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług <...>, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów" (ONSAiWSA z 2009 r. nr 4, poz. 61). Z kolei w wyroku z dnia 24 marca 2009 r., sygn. I FSK 1/08 stwierdzono, że "z gramatycznej wykładni przepisów art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u., w ich brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. wynika jedynie, że "przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem" (ust. 2), w postaci - "drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek" (ust. 3) - nie podlega opodatkowaniu VAT i to niezależnie od tego, czy przy nabyciu przekazywanych towarów podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w całości lub części, czy też takie prawo nie przysługiwało. Czynienie w tej sytuacji wykładni celowościowej art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u., prowadzącej do rozszerzenia zakresu przedmiotowego opodatkowania (obowiązku podatkowego) w oparciu o treść przepisu ustępu 3, poza zakres pomieszczony w normie ustępu 2, wynikający z zastosowania do niej wykładni gramatycznej - uznać należy za niedopuszczalne" (System Informacji Prawnej LEX - Lex nr 541980).

<...>

Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę również podziela tę wykładnię i argumentację przedstawioną na jej poparcie. W takiej zaś sytuacji i wobec faktu, iż w przedstawiony nurt orzecznictwa wpisuje się zaskarżony wyrok, skarga kasacyjna Ministra Finansów nie może wywołać oczekiwanego przez jej autora skutku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 maja 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 328/09 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1325/09 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.