IPPP1/443-141/12-2/AS - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2012 r. (data wpływu 13 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 13 lutego 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni, osoba fizyczna, nabyła w 2012 r. umową darowizny do majątku odrębnego prawo wieczystego użytkowania gruntu. Na tym gruncie Wnioskodawczyni miała zamiar wznieść budynek mieszkalny. Jednakże z przyczyn osobistych Wnioskodawczyni zmuszona jest działkę sprzedać, a za jej wartość zamierza zakupić mieszkanie. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest podatnikiem podatku VAT. W 2011 r. Wnioskodawczyni sprzedała wraz z współmałżonkiem prawo własności nieruchomości stanowiące lokal mieszkalny oraz działkę rekreacyjną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu nie skutkuje obowiązkiem naliczenia i odprowadzenia podatku VAT ponieważ nieruchomość została nabyta w celu wzniesienia na nim domu, czyli w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Problemy osobiste Wnioskodawczyni spowodowały, że Wnioskodawczyni zmuszona została do rezygnacji z planów budowy domu. Zatem, Wnioskodawczyni zamierza sprzedać grunt, a za jego wartość zakupić lokal mieszkalny. Wobec powyższego, planowana sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedaż nabytej nieruchomości w drodze darowizny będzie niczym innym jak skorzystaniem z prawa do rozporządzania swoim prawem własności.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 7 ust. 1 stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przepisy art. 15 ustawy o VAT powinny być bowiem rozumiane w taki sposób, że warunkiem koniecznym uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód.

Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego ani też okoliczności, że dana czynność została bądź zostanie wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności podatkiem od towarów i usług. Podobne stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07, ONSA i WSA 2008/1/8), jak również w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 r. (sygn. akt I FSK 603/06, Lex nr 261626).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług lub przez osobę fizyczną niebędącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa o VAT nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności.

Z brzmienia art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wyraźnie wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on w sposób niezależny jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik, czy wykonujący wolny zawód. Innymi słowy, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle ustawy o VAT, podmiot taki nie może być uznany za podatnika tego podatku i to bez względu na fakt, czy czynność tę wykonał jednorazowo (ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy), czy też wielokrotnie. Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest pogląd wyrażony w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który w wyroku z dnia 6 września 2006 r. (sygn. akt I SA/Wr 1254/05, Lex nr 206595) skonstatował, że okoliczność, iż podmiot wykonuje czynności wymienione w art. 5 ustawy o VAT (m.in. odpłatną dostawę towarów) nie jest wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania podatkiem od towarów i usług, bowiem musi działać w charakterze podatnika, a zatem podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2.

Taka właśnie sytuacja będzie miała miejsce w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawczynię majątku prywatnego. Majątek taki, w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, nabyty został w drodze darowizny a Wnioskodawczyni zamierzała przeznaczyć go na cele mieszkaniowe - budowa domu, tzn. na własne potrzeby a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej. Pieniądze ze sprzedaży działki zostaną przeznaczone na zakup innej nieruchomości, przez co na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, cele mieszkaniowe zostaną zaspokojone. Zatem sprzedaż działki nie może zostać uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku od towarów i usług. Podkreślić przy tym należy, że w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pomijać, iż pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do danej czynności ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności w tym zakresie. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego powyżej opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni, na otrzymanej w drodze darowizny działce chciała wybudować dom. Grunt miał zostać przeznaczony na cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni. Jednakże sytuacja osobista Wnioskodawczyni spowodowała, że cele mieszkaniowe będą zaspokojone ale nie poprzez wybudowanie domu a poprzez zakupienie mieszkania za wartość gruntu. Nieruchomość nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej, nie była również udostępniana odpłatnie i nieodpłatnie osobom trzecim. O konieczności sprzedaży zdecydowała sytuacja osobista Wnioskodawczyni. Odnosząc okoliczności sprawy do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do transakcji sprzedaży nieruchomości. W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Zatem, jeśli Wnioskodawczyni dokona sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości, to w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, takie transakcje nie mogą zostać uznane za działalność gospodarczą. Tym samym planowaną sprzedaż nieruchomości nie można uznać za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawczyni sprzedając nieruchomość będzie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzenia własnym majątkiem. Warto zauważyć, iż przedstawiony problem był przedmiotem oceny składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07).

Powyższe stanowisko wielokrotnie potwierdzone zostało w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych w imieniu Ministra Finansów m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 maja 2011 r. (IPPP2/443-156/11-4/KOM), w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 listopada 2010 r. (IPPPI-443-878/10-5/MP), w interpretacji Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 stycznia 2011 r. (IPPP1-443-1041/10-4/AS).

Stanowisko Wnioskodawczyni jest zgodne z linią orzecznictwa sądów administracyjnych, o czym świadczy m.in. wyrok WSA w Warszawie (sygn. Akt III SA/Wa 84/08), wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r. (sygn. I FPS 3/07).

Sprzedając nieruchomość Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Reasumując, zamierzona sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, zdaniem Wnioskodawczyni nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ze względu na brak przesłanek skutkujących uznaniem Wnioskodawczyni - w związku z opisaną transakcją - za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Sąd ten podkreślił konieczność badania okoliczności każdej konkretnej sprawy. To one bowiem - jak wynika z uzasadnienia wyroku - decydują o tym, czy określony podmiot w odniesieniu do danej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług. Naczelny Sąd Administracyjny przede wszystkim uznał, że sprzedaż nieruchomości przez osoby fizyczne, nawet dokonana kilkukrotnie, nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług dopóki nie jest czynnością wykonaną w ramach działalności gospodarczej. Opierając się na analizie definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT Naczelny Sąd Administracyjny doszedł do przekonania, że podatnikiem podatku od towarów i usług staje się ten, kto dokonuje określonej czynności w ramach tej działalności. Związek dokonywanej czynności z działalnością handlową ma zatem decydujące znaczenie, przy czym w przypadku handlu związek ten winien zaistnieć już w momencie zakupu sprzedawanej następnie rzeczy. Wynika to z powołanego przez Naczelny Sąd Administracyjny orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS), w świetle którego handlem jest dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Naczelny Sąd Administracyjny wywiódł stąd, że zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek prywatny (osobisty) danej osoby, ponieważ został on nabyty na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej. Naczelny Sąd Administracyjny przyjął również, że decyzja o sprzedaży nieruchomości powzięta na skutek choroby członka rodziny świadczy o braku zamiaru prowadzenia działalności handlowej w momencie nabycia działki.

W wyroku NSA z dnia 29 października 2007 r. (sygn. I FPS 3/07) Sąd uznał, że zarówno z brzmienia przepisu art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wynika bowiem nader wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Innymi słowy, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Taka zaś właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste i zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle powołanego przepisu art. 7 ustawy, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Ze wskazanych regulacji wynika, iż w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

W kontekście powołanych zapisów ustawy, jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskująca nabyła w 2012 r. umową darowizny do majątku odrębnego prawo wieczystego użytkowania gruntu. Nieruchomość została nabyta w celu wzniesienia na nim domu, czyli zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Jednakże z przyczyn osobistych Wnioskująca zmuszona jest działkę sprzedać, a za jej wartość zamierza zakupić mieszkanie. Wnioskująca nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest podatnikiem podatku VAT. W 2011 r. Wnioskująca sprzedała wraz z współmałżonkiem prawo własności nieruchomości stanowiące lokal mieszkalny oraz działkę rekreacyjną.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz okoliczności zdarzenia wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie brak przesłanek pozwalających uznać, że Wnioskująca dokonując dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu wystąpi w charakterze podatnika. Nieruchomość nabyta została w drodze darowizny w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej, nie była również udostępniana odpłatnie i nieodpłatnie osobom trzecim. Zatem w przypadku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu Wnioskująca będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskującą cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę prawa użytkowania wieczystego gruntu cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji zbycie przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego nie będzie podlegać regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.