IPPP1/443-1406/11-6/ISZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2011 r. (data wpływu 19 września 2011 r.) uzupełnionym w dniu 15 grudnia 2011 r. (data wpływu 19 grudnia 2011 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 7 grudnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy pizzy -...... - PKWiU 10.85.1.- jest prawidłowe.

W dniu 19 września 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy pizzy -..... PKWiU 10.85.1.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 15 grudnia 2011 r. (data wpływu 19 grudnia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 7 grudnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi sieć pizzerii pod marką "D". Zgodnie z modelem biznesowym sprzedaż towarów dokonywana jest w oparciu o dwa kanały dystrybucji: (i) klient jedynie odbiera towar w lokalu (nie ma możliwości spożycia zakupionego towaru na miejscu) lub (ii) towar jest dowożony do klienta. Należy podkreślić, iż powyższy model w ogóle nie przewiduje świadczenia na miejscu jakichkolwiek usług na rzecz klienta (na miejscu można jedynie poczekać na zamówiony towar, bez możliwości jego spożycia; nie ma szatni, ani nawet-toalet dla klientów). Jakkolwiek powyższy model doznaje wyjątków, to jednak pytania dotyczą wyłącznie zasadniczego modelu prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę.

Należy podkreślić, iż oferta Wnioskodawcy jest standardowa - w zasadzie można zamówić określony rodzaj towaru. Klienci mają także możliwość zamówienia wybranych dodatków. Poza pizzą w ofercie Wnioskodawcy znajdują się także inne produkty żywnościowe np. sałatki, pieczywo, polędwiczki, skrzydełka, desery, etc. Wnioskodawca sprzedaje jeszcze ponadto napoje.

Wszystkie sprzedawane produkty wydawane są przy ladzie bez obsługi kelnerskiej lub dowożone do klienta na miejsce. W związku z tym dostawie nie towarzyszą żadne inne usługi (brak możliwości korzystania z infrastruktury w celu spożycia zakupionego towaru), poza ewentualnym dowozem. Wnioskodawca po dowiezieniu towaru nie zapewnia żadnego serwisu związanego z jego spożyciem.

Zasadniczo sprzedawane są standaryzowane produkty, w związku z czym osoby pracujące w pizzerii mogą udzielać jedynie prostych informacji o ofercie Wnioskodawcy. Jakkolwiek pizza przygotowywana jest na miejscu z półproduktów (ciasta i dodatków), to jednak odbywa się to w sposób standardowy (jej przygotowanie nie wymaga szczególnego przygotowania gastronomicznego - ukończenia odpowiedniej szkoły i legitymowania się stosownym dyplomem). Analogicznie w przypadku pozostałych produktów żywnościowych.

Oczywiście sprzedawane pizze/pozostałe produkty przeznaczone są do bezpośredniego spożycia, aczkolwiek mogą być później przez klientów odgrzewane lub spożywane na zimno.

Zamówienia mogą być składane za pośrednictwem strony internetowej Wnioskodawcy, drogą telefoniczną lub na miejscu. W chwili obecnej Wnioskodawca rozpoznaje skutki podatkowe sprzedaży artykułów spożywczych na zasadach przewidzianych dla opodatkowania usług związanych z wyżywieniem.

W uzupełnieniu dodano, iż:

Złożony przez Spółkę wniosek dotyczył następujących wyrobów, będących przedmiotem zapytania, z właściwymi symbolami PKWiU:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie stawki podatku dla dostawy pizzy.

Zdaniem wnioskodawcy, odpowiedź na powyższe pytania wymaga wnikliwiej analizy nie tylko polskiego ustawodawstwa, ale również przepisów UE, w tym w szczególności rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77, poz. 1) oraz najnowszego orzecznictwa TSUE.

Zgodnie z art. 6 ww. rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Za usługi cateringowe i restauracyjne nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających. Przepisy rozporządzenia weszły w życie 12 kwietnia 2011 r., a znajdują zastosowanie od 1 lipca 2011 r.

Jednocześnie TSUE w wyroku z dnia 10 marca 2011 r. w połączonych sprawach C-497/09, C-499/09, C-501/09 oraz C-502/09 wskazał, że sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, jak umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów. Według TSUE działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie dalece przeważają usługi. Świadczenie takie należy, zatem uznać za świadczenie usług. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach.

Zdaniem TSUE działalność restauracyjna prowadzona na promach to niewątpliwie świadczenie usług. Sprzedaż gotowych artykułów żywnościowych i napojów do spożycia na miejscu jest tutaj wynikiem świadczenia szeregu usług, od przygotowania posiłku do jego podania. Wiąże się z zapewnieniem klientom infrastruktury obejmującej salę jadalną z pomieszczeniami przyległymi (szatnia itd.) oraz meble i nakrycia. W niektórych przypadkach osoby fizyczne, które zawodowo realizują świadczenia wchodzące w skład działalności restauracyjnej, nakrywają do stołu, służą poradą klientom i udzielają im wyjaśnień w przedmiocie oferowanych artykułów żywnościowych i napojów, podają te produkty do stołu i wreszcie sprzątają stoły po konsumpcji.

TSUE orzekł ponadto, że sprzedaż w przyczepach czy na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło to sprzedaż towaru. Przygotowanie ciepłego produktu gotowego ogranicza się bowiem w tym przypadku do czynności pobieżnych i znormalizowanych i zwykle nie następuje na życzenie konkretnego klienta, lecz w sposób stały i regularny, w zależności od popytu możliwego do przewidzenia w sposób ogólny. Nie stanowi to więc przeważającego elementu omawianej transakcji i nie może samo z siebie powodować uznania tej transakcji za świadczenie usługi. TSUE uznał, że w tym przypadku nie występują kelnerzy, nie doradza się klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brak zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brak szatni i toalet, brak też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych. Są jedynie najczęściej proste kontuary do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalające ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie niewielkiej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów.

Analogicznie TSUE wypowiedział się w przypadku sprzedaży popcornu i nachos we foyer kin. Zgodnie z poglądem wyrażonym przez TSUE przygotowanie popcornu, co następuje jednocześnie z jego produkcją, oraz pakowanie popcornu i nachos do opakowań są integralnym składnikiem sprzedaży tych produktów i nie stanowią w związku z tym odrębnych transakcji. Poza tym zarówno przygotowanie, jak przechowywanie artykułów żywnościowych w określonej temperaturze następuje w sposób regularny, a nie w zależności od zamówienia konkretnego klienta. Jest to, więc dostawa żywności, a nie świadczenie usług gastronomicznych.

TSUE orzekł również, że usługą jest już dostarczanie posiłków na zewnątrz (catering). Zdaniem TSUE dania gotowe dostarczane przez przedsiębiorstwo cateringowe do miejsca zamieszkania klienta, w odróżnieniu od dań serwowanych na stoiskach i w pojazdach gastronomicznych oraz w kinach, nie są z reguły przygotowywane w sposób standardowy, lecz zawierają w znacznie większym stopniu aspekt świadczenia usług, wymagających znacznie większego nakładu pracy i umiejętności. Jakość produktów, kreatywność i sposób podania są w tym przypadku elementem, który z reguły gra dla klienta istotną rolę. W konsekwencji, jeśli w danym przypadku dostawie towarów nie towarzyszą żadne inne usługi, poza samym dowozem, a przygotowywane dania są standardowe, będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów.

W przypadku uznania sprzedaży pizzy za dostawę towarów należy stwierdzić, iż stanowi ona w istocie gotowy posiłek. Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2a ustawy o VAT dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

Pod poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy, zawierającego wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5% wymienione zostały towary sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.85.1, to jest gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%.

Nie ulega, zatem wątpliwości, iż sprzedaż pizzy, w przypadku gdy jest realizowana w ramach dostawy towarów, a nie usług, w rozumieniu ustawy o VAT, opodatkowana jest stawką 5% VAT.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie przedstawionego przez wnioskodawcę stanowiska dotyczącego postawionych pytań jako prawidłowego.

W tym miejscu należy wskazać, iż w interpretacji z dnia 12 grudnia 2011 r., znak IPPP1/443-1406/11-3/ISZ wydanej dla Spółki, rozstrzygnięto pytania nr 1 i nr 2 (tj. w zakresie uznania za dostawę towarów sprzedaży posiłków z dostawą do klienta i posiłków przeznaczonych do odbioru przez klienta w lokalu bez możliwości ich spożycia), uznając przedmiotową sprzedaż posiłków za dostawę towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Pod pojęciem towaru rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Jak stanowi przepis art. 5a, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku - zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 cyt. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku - stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy - wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Natomiast w myśl art. 41 ust. 2a, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 42 wskazano na "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%" (symbol PKWiU ex 10.85.1).

Należy wskazać, iż w myśl art. 2 pkt 30 ustawy o podatku od towarów i usług, przez PKWiU ex - rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce "nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)".

Ponadto zgodnie z pkt 1) objaśnień do ww. załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

W obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. załączniku nr 10 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, pod pozycją 28 wymienione zostały także "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%" (symbol PKWiU ex 10.85.1).

W objaśnieniu do tego załącznika zaznaczono, iż symbol "ex" dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi sieć pizzerii. Zgodnie z modelem biznesowym sprzedaż towarów dokonywana jest w oparciu o dwa kanały dystrybucji: (i) klient jedynie odbiera towar w lokalu (nie ma możliwości spożycia zakupionego towaru na miejscu) lub (ii) towar jest dowożony do klienta. Należy podkreślić, iż powyższy model w ogóle nie przewiduje świadczenia na miejscu jakichkolwiek usług na rzecz klienta (na miejscu można jedynie poczekać na zamówiony towar, bez możliwości jego spożycia; nie ma szatni, ani nawet-toalet dla klientów). Jakkolwiek powyższy model doznaje wyjątków, to jednak pytania dotyczą wyłącznie zasadniczego modelu prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę.

Należy podkreślić, iż oferta Wnioskodawcy jest standardowa - w zasadzie można zamówić określony rodzaj towaru. Klienci mają także możliwość zamówienia wybranych dodatków. W uzupełnieniu dodano, iż: złożony przez Spółkę wniosek dotyczył następujących wyrobów, będących przedmiotem zapytania, z właściwymi symbolami PKWiU:

Mając zatem na uwadze opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę pizzy -........., sklasyfikowanej w PKWiU w grupowaniu 10.85.1, należy opodatkować stawką podatku w wysokości 5% zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy i poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług w zakresie pytania nr 3 w części dotyczącej stawki podatku dla dostawy pizzy -...... - PKWiU 10.85.1.

W zakresie pytania nr 3 w części dotyczącej stawki podatku dla dostawy produktów żywnościowych (tj. ciastka - 10.71.12; przekąski -10.71.11; przekąski - polędwiczki i skrzydełka - 10.85.11; sałatki- 10.85.13; napoje - Coca Cola i Coca Cola Zero, Fanta, Nestea Green, Nestea Lemon, Nestea Peach, Sprite (wszystkie w różnych rozmiarach butelek) - 11.07.19; woda mineralna Kropla Beskidu - 11.07.11; soki z owoców i warzyw - 10.32.1; dipy - Sweet Icing, Marinara, BBQ, czosnkowo - ziołowy, miodowo - musztardowy -10.84.12) z uwagi na braki formalne, w związku z którymi wezwano Stronę do ich uzupełnienia pismem z dnia 27 grudnia 2011 r. znak: IPPP1/443-1406/11-5/ISZ, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Wskazać również należy, iż w zakresie pytania nr 1 i nr 2 (tj. w zakresie uznania za dostawę towarów sprzedaży posiłków z dostawą do klienta i posiłków przeznaczonych do odbioru przez klienta w lokalu bez możliwości ich spożycia), wydano interpretację indywidualną w dniu 12 grudnia 2011 r. znak: IPPP1/443-1406/11-3/ISZ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.