IPPP1/443-1362/13-2/ISZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 lutego 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-1362/13-2/ISZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2013 r. (data wpływu 27 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania i zużycia materiałów oraz akcesoriów reklamowych informacyjnych, które nie są prezentami małej wartości, ale jednocześnie wobec których nie występuje element "konsumpcji" - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania i zużycia materiałów oraz akcesoriów reklamowych informacyjnych, które nie są prezentami małej wartości, ale jednocześnie wobec których nie występuje element "konsumpcji".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nabywa bądź zleca produkcję drukowanych materiałów informacyjnych oraz reklamowych dotyczących towarów (produktów leczniczych i kosmetyków) dystrybuowanych przez Spółkę. W ramach prowadzonej działalności Spółka wykorzystuje drukowane materiały zużywając je samodzielnie w ramach akcji promocyjnych oraz promocyjno-informacyjnych jak również powierzając bądź przekazując współpracującym kontrahentom uczestniczącym w dystrybucji lub promocji towarów dystrybuowanych przez Spółkę (np. aptekom, lekarzom - w tym stomatologom, pacjentom).

Pośród drukowanych materiałów reklamowych bądź informacyjnych wykorzystywanych w działalności wymienić należy w szczególności: ulotki informacyjne o dystrybuowanych towarach; ulotki i broszury informacyjne o stosowaniu, wykorzystaniu i przeznaczaniu dystrybuowanych towarów w tym zawierających charakterystykę towarów; broszury informacyjne zużywane w akcjach promocyjno-edukacyjnych; ulotki informacyjne o akcjach promocyjnych; poradniki informacyjno-reklamowe z zakresu zastosowania, przeznaczenia, zaleceń w wykorzystaniu dystrybuowanych towarów; bloczki informacyjno-reklamowe; bloczki rekomendacyjne; foldery, katalogi produktów dystrybuowanych produktów; plakaty informacyjne i reklamowe; plakaty informacyjne i reklamowe dwustronne wszystkie powyższe materiały wykonane są na podłożu papierowym lub podobnym (w tym tektura, płótno itp.).

Powyższe materiały drukowane są dystrybuowane w szczególności w ramach akcji promocyjnych, poprzez ich udostępnienie w punktach dystrybucji produktów w miejscach dostępnych dla potencjalnych klientów oraz w placówkach medycznych/kosmetycznych/SPA, w załączeniu do zbywanych produktów itp. oraz promocyjno-edukacyjnych skierowanych do pacjentów (finalnych nabywców). Wskazane powyżej materiały, w założeniu nie mają innej funkcjonalności niż reklamowa lub informacyjna przydatna w działaniach promocyjnych podejmowanych przez Spółkę w związku z dystrybucją towarów.

Część drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych (tekst jedn.: zawierających nadruki - wykonane w różnych technologiach - o charakterze reklamowym i informacyjnym) przybiera postać akcesoriów (wyposażenia) ekspozycyjnych, reklamowych lub informacyjnych o funkcjonalności wyłącznie reklamowej i informacyjnej.

Do takiej kategorii drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych zużywanych na potrzeby promocji produktów dystrybuowanych przez Spółkę zaliczane są w szczególności:

woblery, displaye - tekturowe lub wykonane z tworzywa sztucznego materiały mocowane do półek, regałów, lad, zawieszane, stawiane; dystrybutory ulotek, próbek promocyjnych, testerów (testerowniki), drobnych towarów (spadacze); tekturowe ekspozytory na produkty (stand); ścianki tekturowe do stoisk promocyjnych (ścianki POP-UP); plakaty płócienne wysuwane, na stojaku (Roll-up); nakładki na lady, podkładki na biurko, listwy napółkowe; tekturowe pudełka na próbki; ramki podświetlane do reklamy; folie do wyklejania witryn.

Tego rodzaju materiały są udostępniane (powierzane) przez Spółkę podmiotom współpracującym uczestniczącym w procesie dystrybucji produktów jak również prowadzącym placówki medyczne/kosmetyczne/SPA do wyłącznego wykorzystania na potrzeby promocji towarów dystrybuowanych przez Spółkę. W przypadku takich materiałów nie jest dokonywane przekazanie prawa do swobodnego dysponowania nimi - materiały takie pozostają własnością Spółki, która w każdym czasie może zażądać ich zwrotu, w szczególności w przypadku stwierdzenia wykorzystywania ich w sposób niezgodny z ich przeznaczeniem, niezgodnie z polityką reklamowo-informacyjną Spółki czy w związku z zakończeniem współpracy z kontrahentem. Tego rodzaju materiały są wykorzystywane na potrzeby promocji (cele reklamowe, informacyjne) towarów dystrybuowanych przez Spółkę aż do ich całkowitego zużycia lub do zakończenia prowadzenia działań reklamowo-informacyjnych, do realizacji których służą. Z uwagi na charakter, konstrukcje ale również cechy fizyczne, po zakończeniu akcji promocyjnych, w których wykorzystywane są takie materiały, w przypadku braku ich wcześniejszego zużycia dokonywana jest ich likwidacja, z przyczyn ekonomicznych przeprowadzana - za zgodą Spółki przez kontrahenta lub przez pracownika Spółki - w miejscu ich dotychczasowego wykorzystania w działaniach promocyjnych.

Pytania zamieszczone w niniejszym wniosku dotyczy materiałów, które z uwagi na swoją wartość nie są zaliczane przez Spółkę do prezentów małej wartości, o których mowa w ustawie o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie zużycie materiałów oraz akcesoriów reklamowych informacyjnych, które nie są prezentami małej wartości, ale jednocześnie wobec których nie występuje element "konsumpcji", podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 7 ust. 2 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) dalej ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Nieodpłatne przekazanie i zużycie materiałów oraz akcesoriów reklamowych i informacyjnych, które nie są prezentami małej wartości, ale jednocześnie wobec których nie występuje element "konsumpcji" nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług. Według art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do regulacji ust. 2 tego przepisu, przez odpłatną dostawę towarów rozumie się również nieodpłatne przekazanie towarów, w szczególności:

1.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2.

wszelkie inne darowizny,

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W świetle powyższego, zasadniczo, o opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT czynności nieodpłatnej, przesądza uprzednie prawo do odliczenia VAT naliczonego w związku z nabyciem, importem czy wytworzeniem towarów będących przedmiotem świadczenia (również ich części składowych).

Aby jednak przesłanka taka (prawo do odliczenia) miała znaczenie materialnoprawne i determinowała skutek podatkowy w postaci obowiązku opodatkowania czynności nieodpłatnej, niezbędnym jest aby wystąpiło zdarzenie opodatkowanie wymienione w tym przepisie: czyli dostawa towarów. Ważnym przy tym jest to, iż regulacja taka zawiera lex specialis, który stosowany jest wyłącznie w sposób bezpośredni, tj. bez możliwości odwołania się do wykładni rozszerzającej. Zatem posługując się takim unormowaniem, w szczególności, należy zwrócić uwagę na to, iż generalnie dostawą towarów jest przekazanie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (vide art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Immanentną cechą czynności opodatkowanej VAT, klasyfikowanej jako dostawa towaru, jest "konsumpcja" świadczenia rozumiana jako pełnowartościowe przysporzenie (obiektywna korzyść, możliwość wykorzystywania towaru, w sensie ekonomicznym po stronie odbiorcy.

Wystąpienie skutku konsumpcji, jako elementu niezbędnego do opodatkowania VAT czynności wykonywanej przez podatnika, potwierdzane jest w orzecznictwie sądów krajowych (np. wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2011 r., I FSK 300/11 wyrok WSA w Białymstoku z dnia 28 sierpnia 2007 r., I SA/Bk 245/07), orzecznictwie TS UE (np. wyrok z 102/86 z 8 marca 1988 r.) ale również w interpretacjach indywidualnych, w tym w Interpretacji Indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 12 kwietnia 2013 r., IPPP1/443-145/13-2/PR, w odniesieniu do drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych (stan prawny od 1 kwietnia 2013 r.)

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych dotyczących dystrybuowanych towarów, w postaci broszur, ulotek, katalogów, standów czy banerów reklamowych stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr, (...) W świetle powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie kontrahentom ww. drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawienia poza zakresem podatku VAT tych przekazów jest brak ich konsumpcyjnego charakteru."

Dodatkowo należy zaznaczyć, że prawodawca podatkowy, stosując zasadę "konsumpcji" jako elementu niezbędnego do opodatkowania dostawy towarów, w przepisie szczególnym art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT poszerza ogólną definicję dostawy towarów z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT o przypadki, w których występuje nie przekazanie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel a jedynie ich zużycie na cele osobiste. Podkreślić jednak trzeba, że nieodpłatne zużycie towarów winno być uznawane za dostawę towarów tylko i wyłącznie wówczas gdy jest ono dokonywane na potrzeby osobiste konkretnych podmiotów, wymienionych w zamkniętym katalogu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. W konsekwencji, opodatkowane jest wyłącznie nieodpłatne zużycie na potrzeby osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Z powyższego, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wynika (zwłaszcza pamiętając o zasadzie bezpośredniego stosowania przepisów szczególnych), iż zużycie towarów w innych okolicznościach, w szczególności na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, w żadnym przypadku nie stanowi nieodpłatnej dostawy, która podlegałaby opodatkowaniu VAT na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle tego nie może być wątpliwości, że skoro Spółka, wyłącznie w ramach i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, przekazuje i zużywa drukowane materiały oraz akcesoria reklamowe i informacyjne, nie występuje żadna z przesłanek wymienionych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT uzasadniająca opodatkowanie takich czynności podatkiem od towarów i usług.

W takich bowiem okolicznościach, drukowane materiały reklamowe i informacyjne przekazywane są wyłącznie w celu zwiększenia obrotów Spółki, bez skutku w postaci przysporzenia, korzyści ekonomicznej tudzież wzbogacenia po stronie otrzymującego ("konsumpcji"), a w odniesieniu do zużywanych wyłącznie na potrzeby działalności Spółki (czyli inaczej niż w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT) drukowanych, reklamowych i informacyjnych akcesoriów reklamowych, dodatkowo, brak jest przekazania prawa do rozporządzania takimi towarami jak właściciel, czyli zużycie takie w ogóle nie jest dyspozycją art. 7 ustawy o VAT.

W konsekwencji, nieodpłatne przekazanie i zużycie materiałów oraz akcesoriów reklamowych i informacyjnych, które nie są prezentami małej wartości, ale jednocześnie wobec których nie występuje element "konsumpcji", nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl