IPPP1/443-1361/13-5/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 249, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2013 r. (data wpływu 27 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lutego 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 31 stycznia 2014 r. (skutecznie doręczone 5 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi świadczone przez aktorów - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługi świadczone przez aktorów.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 5 lutego 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 31 stycznia 2014 r. (skutecznie doręczone 5 lutego 2014 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

F. Sp. z o.o. (dalej: "Spółka", "Wnioskodawca") jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie produkcji programów telewizyjnych m.in. programy rozrywkowe, seriale, teleturnieje.

W związku z prowadzoną działalnością zakresie produkcji seriali telewizyjnych, Wnioskodawca nawiąże współpracę m.in. z aktorami, którzy własne obowiązki wykonują w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. W ramach tej działalności aktorzy świadczą na rzecz Spółki usługi związane z produkcją programów telewizyjnych, na które składają się m.in. artystyczne wykonywanie ról, uczestniczenie w próbach i innych zajęciach przygotowawczych (np. miary kostiumów, próby charakteryzacji, nagrania itp.), branie udziału w nagrywaniu postsynchronów, a także uczestniczenie w działaniach reklamowych i promocyjnych dotyczących realizacji, rozpowszechniania, dystrybucji i eksploatacji programów telewizyjnych, w tym udział w działaniach z zakresu public relations (konferencje prasowe, spotkania na planie z prasą, akcje promocyjne, udział w sesjach zdjęciowych, udział w wywiadach, audycjach i innych programach oraz wydarzeniach). Tytułem wynagrodzenia aktor otrzymuje honorarium za wykonanie prac objętych umową, w szczególności za wykonanie roli w serialu, stworzenie artystycznego wykonania, za przeniesienie na Spółkę prawa do rozporządzania i korzystania z majątkowych praw pokrewnych, merchandisingowych itp.

Za wykonanie usługi (rozliczenia dokonywane są za okresy miesięczne), aktor wystawia fakturę VAT obejmującą wskazane powyżej wynagrodzenie, które stanowi iloczyn stawki za dzień zdjęciowy realizacji odcinków serialu z udziałem aktora oraz ilości przepracowanych dni zdjęciowych. Do świadczonych przez siebie, opisanych powyżej usług, aktorzy stosują stawkę podatku VAT w wysokości 8%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane powyżej usługi świadczone przez aktorów mogą być opodatkowane według stawki 8% VAT i czy w konsekwencji Spółka będzie miała prawo do odliczenia tego podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone na jej rzecz przez aktorów, w związku z wykonywaniem artystycznym roli w serialu telewizyjnym będą podlegały opodatkowaniu VAT według stawki 8% co w konsekwencji oznacza, że Spółka na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy VAT będzie miała prawo do pomniejszenia swojego podatku należnego VAT o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez aktorów.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. oprawie autorskim i prawach pokrewnych ("Ustawa"), przedmiotem prawa autorskiego jest utwór, czyli każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Zgodnie z art. 85 ust. 1 Ustawy, każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, Jednocześnie, jako przykłady artystycznych wykonań utworu podaje się w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Przez artystyczne wykonanie roli należy rozumieć wykonanie przez aktora roli na podstawie scenariusza oraz wszelkie dokonania artystyczne aktora, w jakikolwiek sposób związane z powstaniem, realizacją lub eksploatacją roli, jak również przeniesienie na producenta do korzystania i artystycznym wykonaniem na polach eksploatacji określonych w umowie.

Tym samym, w przypadku aktora, spełnione są przesłanki do uznania go za artystę-wykonawcę.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 Ustawy VAT, zwolnione z VAT są m.in. usługi kulturalne świadczone przez:

Zgodnie z art. 43 ust. 19 pkt 1 Ustawy VAT, powyższe zwolnienie nie ma zastosowania do usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach oraz usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach. Jednocześnie na podstawie art. 41 ust. 2 Ustawy VAT, dla usług wymienionych w Załączniku nr 3 do tej ustawy stosuje się stawkę 7% (obecnie 8%). Według załącznika Nr 3, poz. 181 stawką 8% opodatkowane są "usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania." Literalna interpretacja wskazanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że co do zasady, usługi kulturalne świadczone przez twórców i artystów wykonawców, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub za udzielenie licencji do praw autorskich lub artystycznego wykonania utworów są zwolnione z VAT, za wyjątkiem m.in. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach.

Nie ma wątpliwości co do tego, że w przypadku aktora spełnione jest kryterium podmiotowe, gdyż jako zawodowy aktor, świadcząc usługi artystycznego wykonania roli za wynagrodzeniem, w tym za przekazanie praw do artystycznego wykonania, jest on artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jednakże usługi wykonania roli w serialu telewizyjnym, w ocenie Wnioskodawcy, są usługami związanymi z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach, o których mowa w wykluczającym zwolnienie art. 43 ust. 19 pkt 1. Dlatego dla usług związanych z osobistym udziałem we wszelkiego rodzaju filmach i nagraniach utrwalonych na wszelkich nośnikach aktor nie może zastosować stawki VAT zwolnionej. Dla tego rodzaju usług właściwa jest, w ocenie Wnioskodawcy, stawka VAT w wysokości 8% na podstawie załącznika numer 3 poz. 181, czyli usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy oprawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, bez względu na symbol PKWiU.

Należy bowiem wskazać, że z uwagi na działalność prowadzoną przez Spółkę, polegającą na produkcji seriali i programów telewizyjnych, aktorzy wykonują usługi na rzecz Spółki, które polegają na artystycznym wykonywaniu roli w serialach, co powoduje, że są one niewątpliwie usługami związanymi z filmem, które na mocy wyłączenia wskazanego w art. 43 ust. 19 pkt 1 Ustawy VAT nie są objęte zwolnieniem. Trudno bowiem byłoby wskazać inne usługi niż opisane powyżej, które w bardziej oczywisty sposób byłyby związane z filmem, niż usługi świadczone przez aktora w związku z występowaniem przez niego w serialu telewizyjnym.

Powyższe stanowisko znajduje również uzasadnienie w treści przepisów Dyrektywy 2006/112 VAT ("Dyrektywa"), którymi należy się kierować przy dokonywaniu wykładni polskich przepisów w zakresie zwolnień.

Zgodnie z art. 132 pkt 1 (n) Dyrektywy, "Państwa członkowskie zwalniają z VAT świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawę towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie."

Jednocześnie na podstawie art. 134 Dyrektywy, świadczenie usług kulturalnych nie korzysta ze zwolnienia m.in. w sytuacji, gdy nie są świadczone przez podmioty o charakterze komercyjnym.

Z kolei na mocy art. 133 Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uzależnić przyznanie zwolnienia podmiotom innym niż podmioty prawa publicznego pod pewnymi warunkami, przy czym jednym z tych warunków jest niepowodowanie zakłóceń konkurencji na niekorzyść przedsiębiorstw komercyjnych podlegających VAT. Ponadto, podmioty których miałoby dotyczyć zwolnienie nie mogą systematycznie dążyć do osiągnięcia zysku, przy czym ewentualne zyski nie mogą zostać rozdzielone, lecz przeznaczone na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Oznacza to, że powyższe zwolnienie nie powinno obejmować usług, w związku ze świadczeniem których podatnik systematycznie dąży do osiągnięcia zysków i przeznacza je na własne potrzeby, a nie na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Biorąc pod uwagę, że aktorzy działają w celu osiągnięcia zysku, który przeznaczają na własne potrzeby, należy uznać, że świadczenie przez nich usług na rzecz Spółki, będącej producentem filmowym nie powinno być zwolnione z VAT w świetle przepisów Dyrektywy, a tym samym w świetle przepisów Ustawy VAT. Przedmiotowe usługi powinny być zakwalifikowane jako usługi wymienione w Załączniku nr 3 do Ustawy VAT, w poz. 181 "usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania" i jako takie podlegać opodatkowaniu według stawki 8% VAT.

Z uwagi na fakt, że nabywanie usług od aktora jest związane z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Spółkę, ma ona prawo, na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy VAT, do odliczenia tego podatku w wysokości 8% z faktur wystawionych przez aktora.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Zasada ta wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy wskazano, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne m.in. w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie produkcji programów telewizyjnych, m.in. programy rozrywkowe, seriale i teleturnieje. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca nawiązuje współpracę m.in. z aktorami, którzy wykonują zadania w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej. W ramach tej działalności aktorzy świadczą na rzecz Spółki usługi związane z produkcją programów telewizyjnych, na które składają się m.in. artystyczne wykonywanie ról, uczestniczenie w próbach i innych zajęciach przygotowawczych (np.: miary kostiumów, próby charakteryzacji, nagrania itp.), branie udziału w nagrywaniu postsynchronów, a także uczestniczenie w działaniach reklamowych i promocyjnych dotyczących realizacji, rozpowszechniania i dystrybucji i eksploatacji programów telewizyjnych, w tym udział w działaniach z zakresu public relations (konferencje prasowe, spotkania na planie z prasą, akcje promocyjne, udział w sesjach zdjęciowych, udział w wywiadach, audycjach i innych programach oraz wydarzeniach).

Tytułem wynagrodzenia aktor otrzymuje honorarium za wykonanie prac objętych umową, w szczególności za wykonanie roli w serialu, stworzenie artystycznego wykonania, za przeniesienie na Spółkę prawa do rozporządzania i korzystania z majątkowych praw pokrewnych, merchandisingowych itp. Za wykonane usługi (rozliczenia dokonywane są za okresy miesięczne), aktor wystawia fakturę VAT obejmującą wskazane powyżej wynagrodzenie, które stanowi iloczyn stawki za dzień zdjęciowy realizacji odcinków serialu z udziałem aktora oraz ilości przepracowanych dni zdjęciowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ww. usługi świadczone przez aktorów.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z treści art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy ustawodawca zwolnił od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

W myśl art. 43 ust. 18 ustawy zwolnienia o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Z kolei na podstawie art. 43 ust. 19 pkt 1 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach.

W załączniku nr 3 do ustawy, w poz. 181 ustawodawca wymienił usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, bez względu na symbol PKWiU.

W analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na cel zwolnienia przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Treść tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te - aby mogły korzystać ze zwolnienia - świadczone muszą być przez określone podmioty, tj. podmioty prawa publicznego, podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie. Zatem ustawodawca europejski dał państwom członkowskim możliwość określenia, które podmioty niebędące podmiotami prawa publicznego, świadczące usługi kulturalne, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Zgodnie z art. 133 lit. a Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uzależnić przyznanie podmiotom innym niż podmioty prawa publicznego każdego ze zwolnień przewidzianych w art. 132 ust. 1 lit. b, g), h), i), l), m) i n), od spełnienia warunku: podmioty, których to dotyczy, nie mogą systematycznie dążyć do osiągnięcia zysku, przy czym ewentualne zyski nie mogą zostać rozdzielone, lecz przeznaczone na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

W odniesieniu do argumentacji Wnioskodawcy, że aktorzy działają w celu osiągnięcia zysku i nie wypełniają przesłanek określonych w art. 133 lit. a, należy zauważyć, że ww. artykuł Dyrektywy wskazuje na możliwość, a nie obowiązek uzależnienia zastosowania zwolnienia dla usług kulturalnych od pewnych warunków.

Polski ustawodawca w cyt. wyżej art. 43 ust. 18 ustawy, stanowiącym implementację art. 133 lit. a Dyrektywy, nakłada ograniczenie dotyczące działania w celu osiągnięcia zysku jedynie na podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a. Zatem ograniczenie to nie ma zastosowania do usług świadczonych przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzanych w formie honorariów.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze nie definiują pojęć "kultura" i "usługa kulturalna". Zatem przy dokonywaniu interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy posłużyć się należy wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tych pojęć. Tym samym wskazać należy, że kultura oznacza "materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory", zaś usługa to "pomoc okazana komuś", "działalność gospodarcza służąca do zaspokajania potrzeb ludzi". Natomiast określenie kulturalny oznacza "odnoszący się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik".

Analizując możliwość zwolnienia świadczonych przez aktorów usług na gruncie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), do której odwołuje się ustawodawca w treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy - przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe) - art. 1 ust. 2 pkt 7 - 9 ww. ustawy.

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje - na podstawie art. 85 ust. 1 ww. ustawy - każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że świadczone przez aktorów usługi związane z wykonywaniem roli aktora w serialu telewizyjnym, bądź w innych programach telewizyjnych o charakterze kulturalnym mają niewątpliwie związek z kulturą rozumianą jako ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, funkcjonujących w tym przypadku w postaci artystycznego wykonania zadań aktorskich (roli). Należy więc uznać, że świadczone przez aktorów usługi obejmujące wykonanie roli w serialu, jak również udział w programie telewizyjnym o charakterze kulturalnym, wraz z przeniesieniem na Wnioskodawcę prawa do rozporządzania i korzystania z majątkowych praw pokrewnych, merchandisingowych itp., są usługami kulturalnymi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy.

W tym przypadku art. 43 ust. 19 pkt 1 ustawy, dotyczący usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach nie znajdzie zastosowania, gdyż usługi wymienione w ww. artykule dotyczą usług, których przedmiotem są gotowe (nagrane) nośniki takie jak płyty CD czy DVD. Z kolei aktor świadczy jedynie usługi kulturalne oraz wnosi swój twórczy i artystyczny wkład w powstanie dzieła (utworu) w rozumieniu powołanych przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zatem, usługi świadczone przez aktora w zakresie osobistego udziału w serialu telewizyjnym, bądź innym programie telewizyjnym, stanowiącym usługę kulturalną, korzystają ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy. W konsekwencji Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej świadczenie ww. usług na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

W odniesieniu do udziału aktorów w pozostałych programach telewizyjnych rozrywkowych, niestanowiących usług kulturalnych, a także udziału aktorów w kampaniach reklamowych i promocyjnych należy wskazać, że usługi te mają przede wszystkim komercyjny charakter oraz cel, jakim jest reklama, promocja wizerunku oraz produktów zleceniodawcy. Zatem w tym przypadku nie znajdzie zastosowania zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy.

Z uwagi na fakt, że w analizowanej sprawie aktorzy działają w charakterze artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie licencji lub praw do artystycznego wykonania, usługi te podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 oraz poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy. W konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej świadczenie ww. usług na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.