IPPP1-443-1316/10-4/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2010 r. (data wpływu 28 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 24 lutego 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 8 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 24 lutego 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (dalej: Spółka, Wnioskodawca, E.) posiada portfel wierzytelności (dalej: Wierzytelności) z tytułu pożyczek udzielonych w roku 2008 i 2009 innej spółce kapitałowej będącej cypryjskim rezydentem podatkowym. Usługi finansowe, a w szczególności udzielanie pożyczek, mieszczą się w przedmiocie działalności E.

Zgodnie z zawartymi umowami pożyczek, termin spłaty wraz z odsetkami został określony odpowiednio na 31 grudnia 2008 i 2009 r.. Następnie strony umówiły się, co do przesunięcia terminu spłaty wszystkich pożyczek, który ustalono na 1 kwietnia 2015 r..

W zamian za to Pożyczkodawca zastrzegł sobie prawo do naliczania odsetek według wyższej stawki oprocentowania. Zgodnie z zawartymi umowami pożyczek, wartość odsetek należnych od udzielonych pożyczek podlega kapitalizacji (jest doliczana do kwoty nominalnej Wierzytelności) z końcem danego okresu rozliczeniowego. W 2010 r. od kwoty głównej pożyczek naliczane były odsetki, które nie zostały skapitalizowane, tj. nie powiększyły wartości nominalnej Wierzytelności.

Na podstawie umowy z 30 listopada 2010 r. (dalej: Umowa) zawartej pomiędzy E. oraz U. Sp. z o.o. (dalej: Nabywca U.) Spółka dokonała transakcji sprzedaży Wierzytelności na rzecz U. Nabywca jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, zarejestrowaną dla celów VAT. Usługi finansowe mieszczą się w przedmiocie działalności UF.

Z prawnego punktu widzenia zbycie Wierzytelności miało formę cesji Wierzytelności, w której Nabywca wystąpił jako cesjonariusz, zaś Spółka jako cedent. Zbycie Wierzytelności nastąpiło po cenie rynkowej, kształtującej się nieznacznie poniżej ich wartości nominalnej.

Przedmiot sprzedaży objął całą Wierzytelność, tj. oprócz wierzytelności z tytułu kwoty nominalnej udzielonych pożyczek, przedmiotem sprzedaży były również wierzytelności akcesoryjne z nią związane (w szczególności wierzytelności odsetkowe).

Zgodnie z zapisami Umowy, U. nabył Wierzytelności od Spółki w celu ich realizacji zgodnie z ustalonymi terminami spłat na warunkach oznaczonych w aneksach do umów pożyczek. A zatem w konsekwencji zawartej Umowy cesjonariusz (U.) będzie dochodził należności od dłużnika, a tym samym uwolnił E. od ciężaru egzekwowania Wierzytelności.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 marca 2011 r. Wnioskodawca doprecyzował, iż nabyta usługa ściągania długów ma związek z działalnością gospodarczą, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, Nabywca świadczy na rzecz E. usługę ściągania długów, opodatkowaną na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT według stawki VAT 22%, a w związku z tym Spółce przysługuje prawo do odliczenia, na zasadach ogólnych, podatku VAT naliczonego, wynikającego z otrzymanej od U. faktury VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, Nabywca świadczy na rzecz E. usługę ściągania długów, opodatkowaną na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT według stawki VAT 22%, a w związku z tym Spółce przysługuje prawo do odliczenia, na zasadach ogólnych, podatku VAT naliczonego, wynikającego z otrzymanej od U. faktury VAT.

Poniżej Spółka prezentuje szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również między innymi przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

W odniesieniu do kwalifikacji na gruncie VAT transakcji sprzedaży wierzytelności z perspektywy nabywcy, należy zauważyć, że zakup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub w celu dalszej ich sprzedaży mieści się w zakresie usług pośrednictwa finansowego - sklasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w sekcji J ex (65-67). Instytucja przelewu wierzytelności (cesji) polegająca na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem) jest natomiast jedynie elementem tak pojmowanej usługi ściągania długów.

W wyniku zawartej umowy cesji Wierzytelności Spółka stała się zatem beneficjentem usługi świadczonej przez U. wskutek tego, że została uwolniona od ciężaru egzekwowania Wierzytelności ryzyka i kosztów jej posiadania, została także zwolniona z obowiązku podejmowania czynności w ramach dochodzenia długu.

Stanowisko to znajduje swoje odzwierciedlenie w bieżącej linii interpretacyjno-orzeczniczej, np. w wyroku NSA z 16 lutego 2010 r. (sygn. akt I FSK 2104/08) stwierdzono, że "sprzedaż wierzytelności własnej nie jest usługą, ale usługą jest jej nabycie. Rozpatrując bowiem instytucję obrotu wierzytelnościami w odniesieniu do pojęcia "usługi", nacisk położony jest na jej zakup, a nie sprzedaż. W tym przypadku usługę świadczy nabywca wierzytelności, a jej beneficjentem jest sprzedawca". Analogiczne stanowisko zaprezentowane zostało w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów, m.in. w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 7 września 2010 r. wskazano, iż " (...) choć sprzedaż wierzytelności bez względu na ich pochodzenie nie jest dla Spółki czynnością podlegającą opodatkowaniu, to bez wątpienia taką czynnością jest ich nabycie."

Artykuł 41 ust. 1 ustawy o VAT określa, że stawka podatku wynosi, co do zasady 22%. Jednak, zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. Usługi pośrednictwa finansowego, co do zasady, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy VAT.

Regulacja art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT zwalnia od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku tym pod pozycją nr 3 wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego o symbolu PKWiU Sekcja J ex (65-67), z wyłączeniem:

W katalogu usług, w odniesieniu do których nie stosuje się zwolnienia od podatku VAT wymieniono zatem między innymi usługi ściągania długów, przy czym nie wskazano symbolu PKWiU identyfikującego usługi zawierające się w tej kategorii.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że wskazane wyłączenie usług ściągania długów ze zwolnienia od podatku VAT jest zgodne z przepisem art. 135 (1) (d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 z późn. zm.; dalej: Dyrektywa), Stosownie do art. 135 (1) (d) Dyrektywy, "Państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności."

Zaprezentowane powyżej stanowisko, zdaniem Spółki, jest szeroko akceptowane zarówno przez organy skarbowe, jak również znajduje potwierdzenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych.

Tytułem przykładu, w interpretacji indywidualnej z 23 września 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP1-443-695/10-2/EK) czytamy: "Z uwagi na fakt, iż usługi ściągania długów i factoringu nie zostały zdefiniowane w polskich przepisach prawa i należą do tzw. umów nienazwanych (...).

W pojęciu usług ściągania długów i faktoringu mieści się zatem, m.in. skup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub odprzedaży. Usługa tego typu polegająca na "wyręczeniu" klienta z czynności zmierzających do odzyskania długu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez możliwości skorzystania ze zwolnienia. W pojęciu tym mieszczą się też usługi windykacji, które co do zasady zmierzają wprost do odzyskania długu."

Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 20 kwietnia 2010 r. (sygn. IPPP1-443-120/10-2/EK) zaznaczył, że z usługą ściągania długów mamy do czynienia " (...) w każdym przypadku, gdy celem działania jest przejęcie wierzytelności (długu) innego podmiotu w celu wyegzekwowania (ściągnięcia długu) (...)."

Podobnie uznał NSA w wyroku z 16 lutego 2010 r. (sygn. akt I FSK 2104/08), w którym wskazano, iż "usługi nabywania wierzytelności innych podmiotów, mimo że nie mają charakteru usług factoringu, ale realizowane są w celu ściągania długów (niezależnie od stopnia przejętego ryzyka wypłacalności dłużnika), podlegają opodatkowaniu VAT według stawki 22%."

Dodatkowo, Wnioskodawca wskazuje, iż z powyższe stanowisko jest wyrażone w przytoczonych poniżej, przykładowych interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów:

* interpretacja indywidualna z 7 września 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (nr ITPP1/443-559/10/Ms);

* interpretacja indywidualna z 5 lipca 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (nr IPPP1-443-379/10-4/MP);

* interpretacja indywidualna z 2 lipca 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (nr IPPP1-443-363/09-4/BS);

* interpretacja indywidualna z 11 czerwca 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (nr IBPP2/443-244/10/WN);

* interpretacja indywidualna z 16 kwietnia 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (nr ILPP1/443-88/10-4/HW);

* interpretacja indywidualna z 6 kwietnia 2010 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (nr ILPP1/443-22/10-2/BD).

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, iż w odniesieniu do czynności polegającej na sprzedaży przez E. Wierzytelności na rzecz Nabywcy (który przejmuje wierzytelność w celu jej realizacji) podmiotem świadczącym usługę podlegającą opodatkowaniu VAT jest UF.

W świetle powyższych uwag, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że w przedstawionym stanie faktycznym, w związku z dokonaną transakcją zbycia Wierzytelności, Nabywca świadczy na rzecz E. usługę ściągania długów, opodatkowaną według stawki VAT 22%, a w związku z tym, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Spółce, przysługuje prawo do odliczenia, na zasadach ogólnych, podatku VAT naliczonego wynikającego z otrzymanej od UF faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego, na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego powodu, że został wykazany na fakturze, jednakże sama transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonał transakcji sprzedaży wierzytelności na rzecz Spółki kapitałowej z siedzibą w Polsce, zarejestrowaną dla celów VAT. Z prawnego punktu widzenia zbycie wierzytelności miało formę cesji wierzytelności, w której nabywca wystąpił jako cesjonariusz, zaś Wnioskodawca jako cedent.

Wnioskodawca powziął wątpliwość w kwestii zasadności odliczenia podatku VAT z faktury otrzymanej od nabywcy wierzytelności z tytułu przedmiotowej transakcji.

W pierwszej kolejności należy zatem ustalić, czy nabywca wierzytelności świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługę opodatkowaną podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast świadczeniem usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Wierzytelność jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie praw do wierzytelności, jako niematerialnych praw majątkowych, co do zasady, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i a art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy, zwalnia się od podatku usługi pośrednictwa finansowego - sklasyfikowane według PKWiU w sekcji J ex (65-67). Z powyższego zwolnienia wyłączone zostały enumeratywnie wymienione kategorie usług pośrednictwa finansowego - m.in. usługi ściągania długów i faktoringu (poz. 3 pkt 5 załącznika nr 4 do ustawy).

Wyłączenie usług ściągania długów i faktoringu ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodne jest z przepisem art. 13B (d) (3) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku 77/388/EWG (Dz. Urz. UE L 1977.145.1 z późn. zm.), obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r. Stosownie bowiem do ww. przepisu, państwa członkowskie zwalniają transakcje, nie naruszając innych przepisów Wspólnoty, na warunkach, które ustalają w celu zapewnienia właściwego i prostego zastosowania zwolnień od podatku i zapobieżenia oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania lub nadużyciom transakcje, łącznie z negocjacjami, dotyczące depozytu i bieżących rachunków, płatności, transferów, długów, czeków i papierów wartościowych, z wyjątkiem jednakże odzyskiwania długów i faktoringu.

Ponadto, zgodnie z treścią przepisu art. 135 (1) (d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006.347.1 z późn. zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Zakup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub w celu dalszej ich sprzedaży mieści się w zakresie usług pośrednictwa finansowego - sklasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w sekcji J ex (65-67). W tak pojmowanej usłudze mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności (cesji) polegająca na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem). Oznacza to, iż w takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę pośrednictwa finansowego, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności.

Usługi ściągania długów i factoringu nie zostały zdefiniowane w polskich przepisach prawa i należą do tzw. umów nienazwanych. Co do zasady factoring polega na tym, że faktor trudniący się zawodowo tego typu działalnością nabywa wierzytelności przysługujące przedsiębiorcy (faktorantowi) z tytułu dokonania sprzedaży lub wykonania usług w zamian za określona kwotę, odpowiadającą wartości nominalnej wierzytelności pomniejszone o dyskonto uwzględniające wynagrodzenie faktora. W pojęciu usług ściągania długów i factoringu mieści się zatem, m.in. skup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub odsprzedaży. Usługa tego typu polegająca na "wyręczeniu" klienta z czynności zmierzających do odzyskania długu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez możliwości skorzystania ze zwolnienia. Zatem należy uznać, iż nabywca wierzytelności, świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługę ściągania długów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 41 ust. 1 stawką 22%.

W uzupełnieniu stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, iż nabyta usługa ściągania długów ma związek z działalnością gospodarczą Spółki, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktury wystawionej przez nabywcę wierzytelności, gdyż nie dokumentuje ona czynności niepodlegającej opodatkowaniu, bądź zwolnionej od podatku, a z drugiej strony jest to czynność - jak zadeklarowała Spółka - związana z jej działalnością opodatkowaną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.