IPPP1-443-1311/10-5/IGo - Stwierdzenie uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności oraz korekta podatku należnego wierzytelności nieściągalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2010 r. (data wpływu 27 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 marca 2011 r. (data wpływu 17 marca 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 7 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności, korekty podatku należnego wierzytelności nieściągalnych oraz terminu złożenia deklaracji VAT-7 - jest prawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności oraz korekty podatku należnego wierzytelności nieściągalnych. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 11 marca 2011 r. (data wpływu 17 marca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 7 marca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dnia 20 czerwca 2008 r. została wystawiona faktura VAT dokumentująca wykonanie usługi koparki 68 godzin, na rzecz PPHU S., na kwotę brutto 18 251,20 zł, z terminem zapłaty 4 lipca 2008 r., która nie została uregulowana w części 16 251,20 zł do dnia skierowania niniejszego zapytania. W dniu 1 grudnia 2008 r. pismem dłużnik poinformował, że 14 listopada 2009 r. Sąd Okręgowy uchylił postanowienie Sądu niższej instancji o ogłoszeniu upadłości firmy S. i jednocześnie zapewnił, że nie zamierza uchylać się od uiszczenia należności wobec firmy Wnioskodawcy. Dłużnik, na poczet tej wierzytelności w dniu 22 stycznia 2009 r. wpłacił na konto firmy 2 000,00 zł. 2 lutego 2009 r. zostało wysłane przedsądowe wezwanie do zapłaty pozostałej kwoty 16 251,20 zł wraz z odsetkami z informacją, że jeżeli należność nie zostanie uregulowana, Wnioskodawca skieruje sprawę na drogę postępowania sądowego. 6 lutego 2009 r. został złożony pozew o zapłatę. Sąd w dniu 16 lutego 2009 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym kwoty 16 251,20 zł wraz z odsetkami. Dłużnik wniósł sprzeciw od nakazu. Jednocześnie fakt nierozliczenia wierzytelności ponownie potwierdził pełnomocnik dłużnika pismem z dnia 16 lutego 2009 r. Dłużnik także do czasu rozpoczęcia postępowania sądowego nie kwestionował faktu wykonania usługi, ani kwoty należności. W toku postępowania dłużnik podważał godziny pracy koparki, mimo, że operator koparki prowadził szczegółową ewidencję czasu pracy w poszczególnych dniach, którą każdego dnia po zakończeniu pracy, podpisywali pracownicy dłużnika potwierdzając czas pracy koparki. Dłużnik jednocześnie nie zaprzeczał faktu wykonania usługi zgodnie ze zleceniem. Zainteresowany nadmienia, że obiektywną niemożliwością jest wykonanie ich w ciągu jednego dnia, tak jak sugerował w trakcie postępowania. Dłużnik zgadza się tylko do zapłaty pracy koparki za 7,5 godziny - jeden dzień. W trakcie postępowania Wnioskodawca zmodyfikował powództwo do kwoty 14 372,40 zł wraz z należnymi odsetkami i zrzekł się części roszczenia, ufając, że odzyska choć część kwoty należności. W dniu 18 sierpnia 2009 r. Sąd Rejonowy wydał wyrok zasądzający na rzecz Zainteresowanego kwotę 14 372,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami. Dłużnik złożył apelację. Sąd Okręgowy wyrokiem z 9 listopada 2009 r. przyjął apelację na postawie art. 386 § 4 k.p.c., stwierdzając, że przeprowadzone przez Sąd Rejonowy postępowanie dowodowe, nie daje podstaw do przyjęcia, iż roszczenie Wnioskodawcy zostało dostatecznie udowodnione - sprowadza się to do nierozpoznania przez sąd pierwszej instancji istoty sprawy. Wnioskodawca uważa, że wyrok ten, nie kwestionuje faktu zasadności roszczenia, a jedynie wskazuje na złamanie przepisów procesowych przez sąd pierwszej instancji. Faktura z dnia 20 czerwca 2008 r. dokumentująca usługę została ujęta w rejestrze VAT dostaw i wykazana w deklaracji VAT jako obrót opodatkowany i podatek należny oraz wykazana jako przychód w księdze przychodów i rozchodów. W chwili świadczenia usługi dłużnik był podatnikiem czynnym, nie znajdował się w stanie upadłości ani likwidacji. Wierzytelność nie została zbyta i nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonej w fakturze. Tym samym nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona i spełniony warunek art. 89a ust. 1a ustawy o VAT. Ponadto Wnioskodawca uzyskał potwierdzenie z Urzędu Skarbowego dłużnika, że jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w który została wystawiona. W dniu 10 grudnia 2010 r. zostało wysłane zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego od niezapłaconych należności, którego potwierdzenie zostało opatrzone datą odbioru 16 grudnia 2010 r. Wierzytelność w ciągu następnych 14 dni prawdopodobnie nie zostanie zapłacona. Zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 89a ust. 2 ww. ustawy.

Ponadto w dniu 31 października 2008 r. została wystawiona faktura VAT dokumentująca usługę ładowarki na rzecz firmy Przedsiębiorstwo T. z terminem zapłaty 14 listopada 2008 r., na kwotę brutto 2 415,60 zł, która również nie została zapłacona do chwili obecnej - upłynęło 180 dni od terminu jej płatności. W stosunku do tej firmy nie była kierowana sprawa do sądu o zapłatę należności ani wysyłane wezwanie do zapłaty, jedynie rozmową i perswazją Wnioskodawca próbował skłonić dłużnika do zapłaty należności. Koszty procesowe, czy egzekucji przewyższyłyby wartość nieściągalnej wierzytelności. W dniu 14 grudnia 2010 r. został sporządzony na tę okoliczność protokół i wysłano zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego od niezapłaconej należności, którego potwierdzenie odbioru zostało opatrzone datą otrzymania 17 grudnia 2010 r. Prawdopodobnie wierzytelność nie zostanie uregulowana w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia. Ponadto w chwili świadczenia usługi firma T. była zarejestrowana jako podatnik czynny, niebędący w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Wierzytelność została wykazana w rejestrze VAT dostaw i deklaracji VAT jako obrót opodatkowany i podatek należny, a także w księdze przychodów i rozchodów jako przychód, wierzytelność nie została zbyta. W dniu 22 grudnia 2010 r. Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Skarbowego dłużnika o potwierdzenie czy jest podatnikiem VAT czynnym. Według wiedzy Zainteresowanego firma nadal działa i jest podatnikiem VAT czynnym. Biorąc pod uwagę przytoczone okoliczności, w stosunku do wierzytelności wynikającej z faktury z dnia 31 października 2008 r. zostały spełnione warunki 89a ust. 1a i 2 ustawy o VAT i uprawdopodobniona została nieściągalność wierzytelności.

Wnioskodawca nadmienia, że jest podatnikiem VAT czynnym i pomiędzy wierzycielem a dłużnikami nie występują powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o VAT.

Na potwierdzenie zaistniałego stanu faktycznego i przytoczonych okoliczności Wnioskodawca załącza kopie faktur VAT wierzytelności, wyroków sądu, nakazu zapłaty, pism, zawiadomień, potwierdzeń odbioru i protokołu. Termin do złożenia korekty podatku należnego wierzytelności nieściągalnych z 2008 r. upływa w dniu 31 grudnia 2010 r. Ww. roszczenia nie są przedawnione - z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności gospodarczej przedawniają się z upływem 2 lat, tj. termin upływa 31 grudnia 2010 r. 14 dniowy termin do zapłaty wierzytelności przez dłużników upływa odpowiednio 30 i 31 grudnia 2010 r.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca informuje, że nie jest w posiadaniu postanowień o nieściągalności, uznanych przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanych przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, zarówno w przypadku wierzytelności PPHU S. jak i Przedsiębiorstwa T. Wszystkie dokumenty jakie w przedmiotowej sprawie posiada Wnioskodawca zostały przytoczone w zapytaniu. Nową okolicznością jaka zaistniała po złożeniu zapytania dotyczy Przedsiębiorstwa T., które w odpowiedzi na zawiadomienie o zamiarze dokonania korekty nieściągalnej wierzytelności i pisma o dokonaniu tej korekty, oświadczyła, że należność została uregulowana gotówką do rąk Wnioskodawcy i "nie istnieją przesłanki ustawowe, które byłyby podstawą do skorygowania należnego podatku" i " że jeśli nawet nie doszło do zapłaty to należność wynikająca z wystawionej faktury uległa przedawnieniu na zasadzie k.c. (dwa lata)".

Wnioskodawca oświadcza, że nie otrzymał tej należności w gotówce, ani na konto bankowe - faktura przewiduje formę zapłaty przelewem. Dłużnik nie posiada też dokumentu stwierdzającego zapłatę, a jedynie oświadcza, że zapłacił. Zainteresowany mniema, że jest to odpowiedź na jego kolejne żądanie zapłaty, jeszcze przed podjęciem kroków skorygowania należności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Mając na uwadze przytoczone fakty Wnioskodawca uważa, że spełnia warunki do uznania wierzytelności nieściągalnych i są one uprawdopodobnione. W przypadku PPHU S., wyrok Sądu Rejonowego uznał roszczenie Wnioskodawcy natomiast w rozstrzygnięciu na apelację dłużnika Sąd Okręgowy nie kwestionował istnienia roszczenia, a jedynie dopatrzył się złamania przepisów procesowych przez sąd pierwszej instancji. Natomiast w przypadku Przedsiębiorstwa T., Wnioskodawca sporządził protokół, stwierdzający, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe lub wyższe od jej kwoty. Wierzytelności nie zostały zapłacone w ciągu 180 dni od upływu terminów ich płatności. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że spełnia warunki art. 89a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i ma prawo na podstawie art. 89a ust. 3 ww. ustawy do korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy w którym upłynął termin określony ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Z uwagi na fakt, że 14 dniowy termin do ewentualnej zapłaty należności przez dłużników upływa w dniach 30 i 31 grudnia 2010 r., a ostateczny termin korekty podatku należnego wierzytelności nieściągalnych upływa ostatniego dnia roku. tj. 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca uważa, że ma prawo do korekty do końca 2010 r.. Termin do złożenia deklaracji VAT-7 w miesiącu grudniu 2010 upływa 27 (dotyczy rozliczenia miesiąca listopada). Pozostaje problem jak skutecznie wykonać korektę wierzytelności nieściągalnych w przypadku Wnioskodawcy. Przyjmując, że Zainteresowany rozlicza się miesięcznie, zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT musi złożyć deklarację VAT-7 za dany miesiąc do każdego 25 następnego miesiąca (za grudzień do 25 stycznia). Z brzmienia przepisu jednocześnie wynika, 25 każdego miesiąca to data graniczna, do której podatnik zobowiązany jest złożyć deklarację VAT-7. Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby złożyć ją wcześniej. Dlatego też by skorzystać z prawa do przysługującej korekty wierzytelności nieściągalnych Wnioskodawca zamierza w dniu 31 grudnia 2010 r. złożyć deklarację VAT-7 za grudzień 2010, uwzględniając wszystkie transakcje. Jednocześnie powiadomi urząd skarbowy i dłużników o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnych. W innym przypadku miałby ograniczone prawo do możliwości korekty wierzytelności w okresie od 27 do 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawca uważa, że tym krokiem nie narusza dyspozycji art. 99 ust. 1 cytowanej ustawy. W podjęciu takiej decyzji kierował się przepisami prawa, jak również informacjami uzyskanymi w przedmiotowej sprawie w informacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (ust. 1a).

Podatnik musi posiadać dokumenty, z których będzie wynikało, że nieściągalność wierzytelności jest uprawdopodobniona w myśl art. 89a ust. 1a ustawy, a zatem które będą potwierdzały, że w ciągu 180 dni od upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze, nabywca nie dokonał zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności wystawił dwie faktury VAT dla dwóch odrębnych kontrahentów. Żadna z obu faktur nie została zapłacona. Jak podaje Zainteresowany jedna faktura wystawiona była 20 czerwca 2008 r. i zawierała termin płatności do 4 lipca 2008 r., natomiast druga wystawiona była dnia 31 października 2008 r., zaś termin jej płatności upłynął z dniem 14 listopada 2008 r. Jedna z faktur została uregulowana tylko w części, zaś druga w ogóle. Zatem, można stwierdzić, iż żadna z tych faktur nie została uregulowana w całości, ani w wyznaczonym terminie ani w terminie późniejszym. W związku z tym skoro w ciągu 180 dni od upływu terminów płatności wskazanych na fakturach, kontrahenci nie dokonali zapłaty to zachodzi przesłanka, aby uznać, iż nieściągalność wierzytelności jest uprawdopodobniona (w części, w której nie dokonano zapłaty). W przedmiotowej sprawie, istniejące dokumenty (wyrok Sądu Rejonowego z dnia 18 sierpnia 2009 r. zasądzający na rzecz Zainteresowanego określoną kwotę oraz protokół sporządzony 14 grudnia 2010 r. na okoliczność braku zapłaty faktury, przez wysłaniem zawiadomienia do dłużnika) potwierdzają, że wierzytelności nie zostały przez kontrahentów zapłacone, a tym samym, że nieściągalność tych wierzytelności jest uprawdopodobniona.

Na podstawie art. 89a ust. 2, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z ust. 3 wskazanego artykułu korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, iż podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Ponadto, wierzyciel musi zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1. Jeżeli dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia ureguluje należności, korekty nie dokonuje się. Jeżeli dłużnik w powyższym terminie ureguluje tylko część należności korekty nie dokonuje się w odniesieniu do tej części. Do zawiadomienia, o którym mowa, przepis art. 89b ust. 5 ustawy, należy stosować przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach, które to przepisy wyznaczają bieg 14-dniowego terminu, o którym mowa wyżej.

Wobec powyższego, aby podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1, warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy, muszą być spełnione łącznie. Podkreślenia wymaga fakt, iż warunek, aby nabywca (dłużnik) nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji należy odnieść wyłącznie do daty dostawy towaru lub świadczenia usługi stosownie do wyżej cyt. art. 89a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast w momencie dokonania korekty dłużnik (jak również wierzyciel) musi być zarejestrowany jako podatnik VAT czynny stosownie do wyżej cyt. art. 89a ust. 2 pkt 3 ustawy.

Jak wynika z art. 89a ust. 1 w zw. z ust. 2 pkt 5 cyt. ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, jeśli od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona. W art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy sformułowany jest jeden z warunków określonych w art. 89a ust. 2 ustawy, jakie muszą być spełnione łącznie aby podatnik mógł skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona w rozumieniu art. 89a ust. 1a ustawy.

Przywołany wyżej przepis art. 89a ust. 3 ustawy stanowi, iż korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Zatem prawidłowa interpretacja cyt. przepisu art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy wskazuje, że podatnik, po łącznym spełnieniu warunków określonych w art. 89a ust. 2 ustawy, może dokonać omawianej korekty w deklaracji VAT-7 za miesiąc, który jest terminem rozliczeniowym, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 i ust. 3 ustawy o VAT, lecz tylko w przypadku, jeśli w miesiącu tym nie minął termin o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 5 - okres 2 lat, licząc od końca roku, w którym wystawiona została faktura dokumentująca wierzytelność.

Zatem wskazany w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy okres dwóch lat na dokonanie korekty deklaracji odnosi się do okresu, za jaki składana jest deklaracja, a nie do daty złożenia tej deklaracji.

Ponadto zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z okoliczności sprawy wynika, iż zarówno w stosunku do pierwszej transakcji Wnioskodawcy jak do drugiej, wierzytelności nie zostały zbyte. Należność wynikająca z faktury z dnia 20 czerwca 2008 r. została uregulowana jedynie w części (2000 zł), pozostała część nie została zapłacona, zaś należność z faktury z dnia 31 października 2008 r. nie została w ogóle uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminów ich płatności określonych w fakturach. Tym samym nieściągalność wierzytelności (w niezapłaconych częściach) została uprawdopodobniona i spełniony warunek art. 89a ust. 1a ustawy o VAT. Ponadto, w chwili świadczenia usługi dłużnicy byli podatnikami czynnymi, nie znajdowali się w stanie upadłości ani likwidacji. Ponadto Wnioskodawca uzyskał potwierdzenie z właściwych Urzędów Skarbowych dłużników, że są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. Do dnia składania wniosku, od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelności nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w który zostały wystawione.

W odniesieniu do pierwszego dłużnika, w dniu 10 grudnia 2010 r. zostało wysłane zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego od niezapłaconych należności, którego potwierdzenie zostało opatrzone datą odbioru 16 grudnia 2010 r.

Z kolei w odniesieniu do drugiego dłużnika, w dniu 14 grudnia 2010 r. wysłano zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego od niezapłaconej należności, którego potwierdzenie odbioru zostało opatrzone datą otrzymania 17 grudnia 2010 r.

Zatem 14 dniowy termin do zapłaty wierzytelności przez dłużników upływa odpowiednio 30 i 31 grudnia 2010 r. Jak podaje Wnioskodawca, wierzytelności w ciągu następnych 14 dni prawdopodobnie nie zostaną zapłacone. Wnioskodawca nadmienia, że jest podatnikiem VAT czynnym i pomiędzy wierzycielem a dłużnikami nie występują powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o VAT.

Mając na uwadze okoliczności sprawy należy stwierdzić, iż Wnioskodawca spełnia wszystkie warunki pozwalające mu na dokonanie korekty, o której mowa w art. 89a ustawy o VAT. Korekty owej może dokonać w deklaracji VAT-7 za grudzień 2010, składany do 25 stycznia 2011 r.

W kwestii złożenia deklaracji VAT-7 w dniu 31 grudnia 2010 r. należy stwierdzić, iż przepis art. 99 ust. 1 stanowi, że deklaracje podatkowe za okresy miesięczne składa się po każdym kolejnym miesiącu. Deklaracja musi obejmować wszystkie zdarzenia i okoliczności mające miejsce w całym okresie rozliczeniowym, którego dotyczy deklaracja. Zatem, składana przez Wnioskodawcę deklaracja, ostatniego dnia okresu rozliczeniowego, musi obejmować całokształt zdarzeń gospodarczych mających wpływ na rozliczenie podatku VAT. W związku z powyższym w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca może złożyć deklarację VAT-7, w której dokona stosownej korekty na podstawie art. 89 ustawy dnia 31 grudnia 2010 r..

Podkreślić jednakże należy, że zgodnie z art. 89a ust. 4, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowany może mieć podejrzenia, iż wierzytelność nie zostanie uregulowana, dlatego też składając deklarację dnia 31 grudnia 2010 r. nienaruszy tym samym przepisu art. 99 ust. 1 ustawy o VAT. Gdyby jednak okazało się, że należność zostanie uregulowana Wnioskodawca musi skorzystać uregulowania zawartego w przepisie art. 89a ust. 4 ustawy.

Należy raz jeszcze podkreślić, w kwestii dokumentów potrzebnych do spełnienia przesłanki "uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności" należy wskazać, iż warunek, spełnienie którego przesądza o uprawdopodobnieniu nieściągalności wierzytelności sformułowany został w art. 89a ust. 1a ustawy o VAT. Ustawodawca nie wskazuje wprost, jakie dokumenty należy posiadać, aby spełnić przesłankę uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności. Jednakże podatnik musi posiadać dokumenty, z których będzie wynikało, że nieściągalność wierzytelności jest uprawdopodobniona w myśl art. 89a ust. 1a ustawy, a zatem które będą potwierdzały, że w ciągu 180 dni od upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze, nabywca nie dokonał zapłaty.

Mając na uwadze powyższe uregulowania stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W związku z tym, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. Curie Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.