IPPP1/443-1297/10-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2010 r. (data wpływu 21 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłaty należnej za odstąpienie przez reklamodawców od umowy emisji filmu reklamowego - jest prawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłaty należnej za odstąpienie przez reklamodawców od umowy emisji filmu reklamowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera liczne umowy o współpracy, których przedmiotem jest emisja filmów reklamowych. Umowy zawierane są bezpośrednio przez reklamodawców, bądź przez domy mediowe działające w imieniu własnym na rzecz reklamodawców, którzy wymienieni są w danej umowie. Reklamodawcy i domy mediowe zwani są łącznie oferentami. Oferenci zawierają długoterminowe (do 24 miesięcy) Umowy Terminowe, w których określone są ogólne zasady współpracy i deklaracja dotycząca wysokości wydatków, jakie będą poniesione w okresie obowiązywania umowy. Umowy Terminowe realizowane są poprzez składanie zleceń, zwanych Umowami Cząstkowymi, na poszczególne kampanie reklamowe. Istnieje także możliwość zawarcia samej Umowy Cząstkowej, dotyczącej jednej kampanii reklamowej emitowanej w określonym czasie (np. w okresie miesiąca).

Zgodnie z uchwałą Zarządu X dotyczącą zasad zawierania umów o emisję spotów reklamowych, w przypadku wypowiedzenia przez oferenta Umowy Cząstkowej o emisję filmów reklamowych tj. anulowania emisji filmów reklamowych, w całości lub w części, w ramach realizowanej kampanii, Oferent jest zobligowany do zapłaty na rzecz X opłaty anulacyjnej. Wysokość tej opłaty zależy od terminu, w jakim Umowa Cząstkowa została anulowana, jak również od rodzaju filmu reklamowego (chodzi o różny sposób rozliczania emisji filmów) np.

Jeżeli Oferent wypowie w całości lub w części Umowę Cząstkową - X pobiera opłatę anulacyjną stanowiącą określony procent wartości netto niewyemitowanych GRP (punkty ratingowe).

X w celu naliczenia opłaty anulacyjnej wystawia oferentom faktury VAT, na podstawie których uiszczają oni należność za wypowiedzenie Umów Cząstkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymanie opłaty należnej przez X za odstąpienie przez reklamodawców od umowy emisji filmu reklamowego podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z przywołanych powyżej przepisów wynika, iż przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym należy zwrócić uwagę w szczególności na przepis art. 8 ust. 1 pkt 2, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym uznać należy, iż pojęcie świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Zatem przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Tak więc na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Ponadto, zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Kwestia ta ma szczególnie istotne znaczenie przy takich świadczeniach, których istotą jest zaniechanie, powstrzymywanie się od określonych czynności.

Jednocześnie podkreślić należy, iż w rozumieniu ww. ustawy zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, uznać należy za świadczenie usług odbywające się w ramach stosunków obligacyjnych. Tak więc, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Spółka uważa, iż zgodę na zaniechanie określonej czynności (emisji części lub całości anulowanej kampanii reklamowej) należy traktować jako określone świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tak więc w przedstawionym przez X stanie faktycznym zostanie spełniona przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, zdaniem X, zgodnie z przedstawionymi przepisami prawa podatkowego, spełnione zostały niezbędne warunki aby przedmiotową czynność uznać za świadczenie usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Zapłacona opłata anulacyjna stanowi bowiem wynagrodzenie za usługę polegającą na zaniechaniu czynności usługi reklamowej i jest jej bezpośrednią konsekwencją. Z tytułu zaniechania wykonania usług we wskazanym w umowie okresie, Spółka otrzymuje rzeczywiste wynagrodzenie za odstąpienie od realizacji Umowy Cząstkowej (części lub całości kampanii reklamowej), a zatem czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego przedmiotowa czynność stanowi odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, polegającej na zobowiązaniu się Oferenta do wypłaty świadczenia pieniężnego (opłaty anulacyjnej) w zamian za odstąpienie od Umowy Cząstkowej dotyczącej emisji całości lub części kampanii reklamowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.