IPPP1/443-1293/14-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2014 r. (data wpływu 3 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 listopada 2014 r. wpłynął wniosek Strony o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W. (dalej jako W. lub Agencja) działa na podstawie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 z późn. zm.) oraz statutu wprowadzonego rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 26 maja 2010 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 299).

Agencja jest państwową jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną podległą Ministrowi Obrony Narodowej oraz agencją wykonawczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 885 z późn. zm.). Agencja wykonuje zadania własne i zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, określone w art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej. W trybie określonym w art. 17 ww. ustawy, Wojskowa Agencja Mieszkaniowa gospodaruje powierzonym mieniem Skarbu Państwa, który przyjęła na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych, m.in. poprzez: sprzedaż nieruchomości, oddawanie ich w trwały zarząd, najem, dzierżawę czy użyczenie.

Od dnia 1 lipca 2013 r., zgodnie ze znowelizowanymi przepisami ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1399 z późn. zm. - dalej jako ustawa o u.c.p.g.), zmienił się system gospodarowania odpadami komunalnymi. Na podstawie art. 6c ust. 1 ustawy o u.c.p.g. gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Zgodnie z ust. 2, rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne. Na podstawie art. 6h ustawy o u.c.p.g. właściciele nieruchomości są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi (tzw. opłatę śmieciową).

Oddział Regionalny W. w Warszawie, jako podmiot wynajmujący nieruchomości, obciąża należnymi gminie opłatami śmieciowymi najemców swoich nieruchomości. Podstawą takiego obciążenia są umowy najmu, które przewidują, iż najemca, poza określonym w umowie czynszem, obowiązany jest do poniesienia dodatkowych kosztów, w tym tzw. opłat śmieciowych.

Umowy najmu lokali użytkowych zawierane są w wyniku przetargów lub wylicytowania określonej stawki czynszu. Na etapie przetargu Oddział nie ma wiedzy jaka działalność będzie prowadzona w danym lokalu, a w związku z tym nie ma danych niezbędnych do określenia wysokości "opłat śmieciowych", umożliwiających wkalkulowanie wysokości tych opłat w stawkę czynszu. W momencie wejścia w życie znowelizowanej ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, Oddział posiadał zawarte umowy na najem lokali użytkowych, w których do kalkulacji stawki czynszu nie były brane opłaty za wywóz nieczystości i stanowiły one dodatkową opłatę. Zgodnie z zapisami w umowach, Oddział ma możliwość zmiany stawki czynszu wyłącznie w przypadku waloryzacji o wskaźnik GUS lub w drodze negocjacji z najemcami. Do czasu zmiany ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach Oddział wystawiał najemcom faktury, w których oprócz czynszu wykazywał kwoty należne z tytułu zużytych mediów, w tym wywóz nieczystości, według stawek jakimi był obciążany przez dostawców. Po zmianie przepisów Oddział Regionalny W. w Warszawie obciąża najemców lokali użytkowych "opłatami śmieciowymi" wystawiając noty księgowe, na podstawie złożonych przez najemców oświadczeń w zakresie ilości i sposobu zbiórki odpadów wytworzonych w wynajmowanym lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym, obciążanie najemców lokali użytkowych opłatami za gospodarowanie odpadami podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy opłata ta stanowi odrębny od czynszu element umowy najmu oraz czy Oddział Regionalny W. w Warszawie postępuje prawidłowo, przenosząc ww. koszty na najemców notami księgowymi.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1064 z późn. zm.) - dalej ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Z kolei zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 695 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy, polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Najem jest więc umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, a odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zawierane umowy najmu określają kwotę wynagrodzenia należnego Oddziałowi Regionalnemu W. w Warszawie tytułem świadczenia czynności opodatkowanej (usługi obejmującej oddanie nieruchomości do używania), tzn. czynszu. Dodatkowy koszt, którym Oddział obciąża najemców, stanowią opłaty za media, w tym opłaty śmieciowe, które pomimo tego, że zgodnie z ustawą o u.c.p.g. są wnoszone przez właścicieli nieruchomości do gmin, to w zakresie rzeczowym są poza kontrolą właścicieli, tj. mają dokładnie taką samą charakterystykę jak inne usługi refakturowane.

Tak jak zużycie mediów przez najemców nie zależy od wynajmującego, tak skala wytwarzania przez najemców odpadów jest poza kontrolą wynajmującego, pomimo formalnych obowiązków z tym związanych, ciążących na właścicielach nieruchomości.

Wyłączenie z zakresu opodatkowania VAT opłat za gospodarowanie odpadami, czyli zmiana systemu dotycząca stosowanych rozliczeń w formie refakturowania od 1 lipca 2013 r. wynika z braku możliwości refakturowania tego kosztu, po tej dacie, zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. "Refaktura" jest fakturą wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy usługodawcą a rzeczywistym nabywcą danej usługi. Jest to pewnego rodzaju odsprzedaż usług w sytuacji, gdy jeden z podmiotów nabywa usługę i następnie ją sprzedaje, przy czym sprzedawca nie jest bezpośrednim usługodawcą. Zatem o refakturowaniu mówimy przede wszystkim wówczas, gdy umowa łącząca strony przewiduje tego rodzaju sposób wzajemnych rozliczeń oraz do refakturowanych usług podmiot, który je refakturuje nie dolicza żadnej marży. Refakturowana kwota musi odpowiadać kwocie, jaka wynika z wystawionej przez usługodawcę faktury pierwotnej.

Aby można było dokonać refakturowania poniesionych kosztów na inny podmiot, przede wszystkim muszą one stanowić zapłatę za świadczone usługi. Przepisy ustawy o u.c.p.g. wskazują, że opłaty za gospodarowanie odpadami w istocie stanowią daninę publiczną - opłata ustalana jest w sposób określony w ustawie i stanowi dochód gminy przeznaczony na działania wykonywane w interesie publicznym. Mając na uwadze charakter opłat, należy przyjąć, że przestają być one związane z zawartą umową najmu, bowiem należność publicznoprawna nie może podlegać dalszej odsprzedaży.

W związku z powyższym, w wyniku ww. zmiany w zakresie gospodarki odpadami, tj. zmiany kwalifikacji usługi wywozu nieczystości z usługi obcej, opodatkowanej VAT, na opłatę o charakterze publicznoprawnym, niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, doszło do niemożności kontynuacji rozliczania usług wywozu odpadów w formie refaktur. Jednakże zmiana ta, sama w sobie, nie zmieniła zakresu rzeczowego usługi wywozu śmieci, która jest taka sama bez względu na to czy opłata za jej wykonanie jest opłatą za usługę wykonywaną przez podmiot gospodarczy podlegającą VAT, czy też jest zadaniem z zakresu administracji publicznej, finansowanym z opłat o charakterze publicznoprawnym. Z tego też względu, zdaniem Agencji, zmiana w powyższym zakresie nie może skutkować w ten sposób, że w przypadku niemożności refakturowania usług śmieciowych, powinny one od 1 lipca 2013 r. być wliczane sztucznie w wartość czynszu w sytuacji, gdy do lipca 2013 r. nie były składnikiem czynszu i podlegały refakturowaniu.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, wnioskodawca stoi na stanowisku, iż obciążanie najemców daniną publiczną, jaką stanowią pobierane przez gminy od właścicieli nieruchomości opłaty za gospodarowanie odpadami, nie stanowi elementu czynszu pobieranego w związku ze świadczeniem usługi najmu, jak również wynagrodzenia za inną czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponadto, zdaniem wnioskodawcy, prawidłową praktyką jest w takim wypadku przenoszenie ww. kosztów na najemców przy użyciu not księgowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zauważyć należy, że definicja świadczenia usług, wskazana w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Zatem opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia.

Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Przepis art. 8 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 powołanej ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególnosci czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r. poz. 1399 z późn. zm.) utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy. Rada gminy, po zasięgnięciu opinii państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, uchwala regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy, zwany dalej "regulaminem"; regulamin jest aktem prawa miejscowego - art. 4 ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z art. 6k ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy rada gminy, w drodze uchwały dokona wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi spośród metod określonych w art. 6j ust. 1 i 2 oraz ustali stawkę takiej opłaty (...).

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 3 i pkt 3b powołanej ustawy właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku m.in. przez:

* zbieranie powstałych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych zgodnie z wymaganiami określonymi w regulaminie;

* pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych oraz nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o właścicielach nieruchomości - rozumie sie przez to także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością.

W myśl art. 6c ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne.

Właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi - art. 6h powołanej ustawy.

Na podstawie art. 6m ust. 1 powołanej ustawy właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklaracje o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych. W myśl art. 6m ust. 2 ww. ustawy, w przypadku zmiany danych będących podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi lub określonej w deklaracji ilości odpadów komunalnych powstających na danej nieruchomości, właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć nową deklarację w terminie 14 dni od dnia nastąpienia zmiany. Opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w zmienionej wysokości uiszcza się za miesiąc, w którym nastąpiła zmiana.

W razie niezłożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę uzasadnione szacunki, w tym średnią ilość odpadów komunalnych powstających na nieruchomościach o podobnym charakterze - art. 6o cyt. ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku.

Przy czym ilekroć w ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach jest mowa o właścicielach nieruchomości - rozumie się przez to także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca gospodaruje powierzonym mieniem Skarbu Państwa, który przyjął na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych, m.in. poprzez: sprzedaż nieruchomości, oddawanie ich w trwały zarząd, najem, dzierżawę czy użyczenie.

Jako podmiot wynajmujący nieruchomości, Wnioskodawca obciąża należnymi gminie opłatami śmieciowymi najemców swoich nieruchomości. Podstawą takiego obciążenia są umowy najmu, które przewidują, że najemca, poza określonym w umowie czynszem, obowiązany jest do poniesienia dodatkowych kosztów, w tym tzw. opłat śmieciowych.

Umowy najmu lokali użytkowych zawierane są w wyniku przetargów lub wylicytowania określonej stawki czynszu. Na etapie przetargu Oddział nie ma wiedzy jaka działalność będzie prowadzona w danym lokalu, a w związku z tym nie ma danych niezbędnych do określenia wysokości "opłat śmieciowych", umożliwiających wkalkulowanie wysokości tych opłat w stawkę czynszu. W momencie wejścia w życie znowelizowanej ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, Oddział posiadał zawarte umowy na najem lokali użytkowych, w których do kalkulacji stawki czynszu nie były brane opłaty za wywóz nieczystości i stanowiły one dodatkową opłatę. Zgodnie z zapisami w umowach, Oddział ma możliwość zmiany stawki czynszu wyłącznie w przypadku waloryzacji o wskaźnik GUS lub w drodze negocjacji z najemcami. Do czasu zmiany ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach Oddział wystawiał najemcom faktury, w których oprócz czynszu wykazywał kwoty należne z tytułu zużytych mediów, w tym wywóz nieczystości, według stawek jakimi był obciążany przez dostawców. Po zmianie przepisów Oddział Regionalny W. w Warszawie obciąża najemców lokali użytkowych "opłatami śmieciowymi" wystawiając noty księgowe, na podstawie złożonych przez najemców oświadczeń w zakresie ilości i sposobu zbiórki odpadów wytworzonych w wynajmowanym lokalu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy postępuje słusznie nie naliczając do opłaty za gospodarowanie odpadami ustalonej przez gminę podatku VAT, traktując ją jako odrębną od czynszu opłatę publicznoprawną niepodlegającą opodatkowaniu i dokumentowaną notami księgowymi.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Istotnym w przedmiotowej sprawie jest fakt, że przeniesienie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi na najemców lokali rodzi inny stosunek niż wynikający z ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi ma charakter daniny publicznej wyłącznie w relacji organ podatkowy - podmiot zobowiązany do realizacji ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jako zarządca lokali, będących własnością Skarbu Państwa, od najemców lokali użytkowych pobiera opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Wnioskodawca wskazał, że jako podmiot wynajmujący nieruchomości, obciąża należnymi gminie opłatami śmieciowymi najemców swoich nieruchomości. Podstawą takiego obciążenia są umowy najmu, które przewidują, że najemca poza określonym w umowie czynszem, obowiązany jest do poniesienia dodatkowych kosztów, w tym tzw. opłat śmieciowych. Wnioskodawca obciąża najemców lokali użytkowych opłatami śmieciowymi na podstawie złożonych przez najemców oświadczeń w zakresie ilości i sposobu zbiórki odpadów wytworzonych w wynajmowanym lokalu.

Z opisu sprawy wynika więc, że to Wnioskodawca jest zobowiązany do wniesienia opłaty na rzecz gminy. Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca obciąża najemców takimi opłatami to jest to odrębny stosunek zobowiązaniowy i opłata ta w relacji pomiędzy Wnioskodawcą a najemcami nie ma już charakteru daniny publicznej niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pobierane przez Wnioskodawcę od najemców lokali użytkowych należących do Skarbu Państwa opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowią koszt związany z eksploatacją i utrzymaniem przedmiotowych lokali. Niezależnie od tego, czy zwracana wynajmującemu przez najemcę kwota opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi czy też pozostałe opłaty, zostały włączone do czynszu i stanowią jego element kalkulacyjny, czy są wyodrębnione z czynszu, zawsze są należnościami obciążającymi najemcę, gdyż jest to zobowiązanie cywilnoprawne, wynikające z ustaleń między stronami, a więc należy je traktować jako należność otrzymaną z tytułu odpłatnego świadczenia usługi najmu. Koszty opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi są należnościami bezpośrednio związanymi z odpłatnym świadczeniem usługi najmu i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach właściwych dla wiążącego strony stosunku cywiloprawnego - tak jak czynsz.

Reasumując, w sprawie będącej przedmiotem zapytania, pobierana przez Wnioskodawcę opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi (tzw. "opłata śmieciowa"), jako element usługi najmu lokalu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na takich samych zasadach jak usługa najmu - usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106i ust. 1 pkt 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Wnioskodawca zobowiązany będzie do udokumentowania otrzymywanej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi wraz z innymi należnościami z tyt. użytkowania lokalu na podstawie umowy najmu fakturą VAT, zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.