IPPP1/443-1272/13-4/MP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 19 lutego 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-1272/13-4/MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2013 r. (data wpływu 9 grudnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 10 lutego 2014 r. (data wpływu 12 lutego 2014 r.) na wezwanie Organu z dnia 30 stycznia 2014 r. (doręczone w dniu 3 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji publicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji publicznej.

Wniosek uzupełniono w dniu 10 lutego 2014 r. (data wpływu 12 lutego 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 30 stycznia 2014 r. (doręczone w dniu 3 lutego 2014 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 30 września 2013 r., w trybie egzekucji z nieruchomości dokonano sprzedaży licytacyjnej nieruchomości w stanie developerskim o numerze KW..... położonej w J. przy ul. M, której właścicielem jest osoba fizyczna zgodnie z Działem II ww. księgi - dłużnik Antoni S.

W dniu 21 października 2013 r. dłużnik Antoni S. złożył do akt sprawy egzekucyjnej oświadczenie, że jest podatnikiem podatku VAT. Ponadto oświadczył, że licytowana nieruchomość położona w J. jest towarem handlowym firmy PPUH S. NIP......, zatem wnosi o naliczenie podatku VAT (nie wskazując stawki) oraz podatku dochodowego w wysokości 19% za sprzedaną nieruchomość do Urzędu Skarbowego. Zgodnie z aktem notarialnym ww. nieruchomość została nabyta do majątku osobistego dłużnika. Nadto dłużnik miał zamieszkać w licytowanej nieruchomości. Licytowany dom znajduje się w zabudowie szeregowej. Pozostałe domy zostały przez dłużnika Antoniego S. sprzedane (faktury dłużnik załączył do złożonego oświadczenia). Sprzedaż pozostałych domów w 2009 i 2010 r. nastąpiła ze stawką 7% VAT.

Obecnie sądowy organ egzekucyjny nie wystawił faktury VAT, ponieważ postanowienie o przysądzeniu własności na rzecz nabywcy licytacyjnego jest nieprawomocne.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 10 lutego 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem licytacji był budynek mieszkalny jednorodzinny w zabudowie szeregowej położony na działce ewidencyjnej nr..... z obrębu.... przy ulicy M. w J. - klasyfikacja PKOB symbol 111 (klasa 1110).

Powierzchnia zabudowy obiektu budowlanego wynosi 134 m2, brak danych o powierzchni użytkowej w wypisie z kartoteki budynków Starostwa Powiatowego. Budynek został wybudowany przez dłużnika w 2009 r.- zakończenie budowy. Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu budowy ww. obiektu. Licytowany obiekt w analizowanej sprawie nie jest zamieszkały, wymaga prac wykończeniowych, jest w stanie developerskim. Jak wynika z danych zawartych w operacie szacunkowym oraz księdze wieczystej - licytowany budynek nie był przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Dłużnik ponosił wydatki na ulepszenie budynku, jednakże dłużnik nie udostępnił komornikowi sądowemu danych wynikających z dokumentacji podatkowej oraz faktur kosztowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Z jaką stawką podatku VAT należy wystawić fakturę w imieniu na rzecz dłużnika (8% czy 23%).

Zdaniem Wnioskodawcy: sprzedaż nieruchomości w trybie licytacji publicznej w analizowanej sprawie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce 8%. Licytowana nieruchomość jest w stanie developerskim (sprzedaż na rynku pierwotnym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy o VAT, i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle art. 15 ust. 2 działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy. W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 tej ustawy - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 43 ust. 12a ustawy o VAT - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b wskazanej ustawy, nie zalicza się:

1.

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;

2.

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Przy czym zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Stosownie do postanowień art. 41 ust. 12c ustawy o VAT w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Według art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Do obowiązków płatnika, zgodnie z treścią art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), należy natomiast obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z powyższych przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik, tzn. w przypadku gdy dłużnik - właściciel towarów, występował będzie jako podatnik podatku od towarów i usług, wówczas komornik będzie płatnikiem VAT z tytułu dostawy tego towaru. W przypadku natomiast, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach egzekucji komorniczej, dokonał sprzedaży nieruchomości należącej do dłużnika. Przedmiotem transakcji był budynek mieszkalny jednorodzinny w zabudowie szeregowej - klasyfikacja PKOB symbol 111 (klasa 1110).

Powierzchnia zabudowy obiektu budowlanego wynosi 134 m2, Wnioskodawca nie posiada danych o powierzchni użytkowej tego obiektu. Budynek został wybudowany przez dłużnika w 2009 r.- zakończenie budowy. Dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu budowy ww. obiektu. Licytowany obiekt nie jest zamieszkały, wymaga prac wykończeniowych, jest w stanie developerskim. Jak wynika z danych zawartych w operacie szacunkowym oraz księdze wieczystej - licytowany budynek nie był przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Dłużnik ponosił wydatki na ulepszenie budynku, jednak dłużnik nie udostępnił komornikowi sądowemu danych wynikających z dokumentacji podatkowej oraz faktur kosztowych.

Z uwagi na przedstawiony wyżej opis sprawy oraz powołane w sprawie przepisy prawa należy stwierdzić, że dostawa ww. budynku mieszkalnego nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Obiekt będący przedmiotem transakcji od chwili wybudowania przez dłużnika nie jest zamieszkały, znajduje się w stanie deweloperskim i wymaga prac wykończeniowych. Budynek nie był również przedmiotem umów najmu, dzierżawy i innych umów o podobnym charakterze. W konsekwencji dostawa ww. budynku odbywa się w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

Opisana transakcja nie może również korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, ponieważ zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, dłużnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu budowy ww. obiektu.

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy, sprzedaż opisanego we wniosku jednorodzinnego budynku mieszkalnego o powierzchni zabudowy 134 m2, sklasyfikowanego w PKOB pod symbolem 111 (klasa 1110) będzie podlegać opodatkowaniu 8% stawką podatku od towarów i usług.

Komornik sądowy w świetle przepisów ustawy o VAT jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości w imieniu dłużnika, jeśli dłużnik występowałby w charakterze podatnika VAT obowiązanego do rozliczenia podatku z tytułu tej czynności. Ponieważ sprzedaż wymienionej we wniosku nieruchomości, dokonywana przez dłużnika byłaby opodatkowana preferencyjną, 8% stawką podatku VAT, dostawa tej samej nieruchomości również dla Wnioskodawcy (komornika) stanowić będzie dostawę opodatkowaną ww. stawką podatku w wysokości 8%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych sprawę rozpatrzono odrębnie - interpretacja indywidualna IPPB1/415-1264/13-2/IF z 11 lutego 2014 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl